یکی از مقامات وزارت خارجه آمریکا در خصوص مذاکرات ایران و ۱+۵ در وین تصریح کرد اگر بخواهیم صادقانه بگوییم، روند مذاکرات کند و دشوار بوده و ما به دنبال توافق صددرصدی با ایران هستیم.
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه اطلاعرسانی وزارت خارجه آمریکا، یکی از مقامات ارشد دولت آمریکا در ارتباط با دور چهارم مذاکرات راهحل جامع ایران و 1+5 (آمریکا،انگلیس،فرانسه،روسیه،چین بعلاوه آلمان) در «وین» گفت: این که بخواهیم در هر لحظه، روند پیشرفت مذاکرات را مورد ارزیابی قرار دهیم، کار درستی نیست و در مور روند مذاکرات به گفتن همین مطلب بسنده می کنم که در این مرحله، همه گزینههای مربوط به مذاکره مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.
وی ادامه داد: مذاکرات بسیار مفید و در عین حال دشوار بود. قبلاً هم بارها اعلام کرده بودیم که این دور از مذاکرات دشوار خواهد بود. هنوز در اول راه تنظیم پیش نویس توافق نهایی هستیم و هنوز مسیر زیادی برای رفتن داریم. هنوز اختلافات چشمگیر و موارد پیچیده ای وجود دارد.
این مقام ارشد آمریکایی تصریح کرد: این مطلب بسیار مهم است که ما هنوز در اول راه تنظیم سند هستیم و همه طرف های مذاکره با جدیت در روند مذاکرات حاضر هستند اما باز هم می گوییم که «نمیدانیم که این مذاکرات در نهایت به یک توافق جامع منتهی خواهد شد یا نه».
وی گفت: هر مذاکرهای روزهای خوب و روزهای بد و فراز و فرود دارد. این یک لحظه بسیار مشکل بود که البته از قبل هم انتظار آن را داشتیم. در روند تنظیم توافق موقت ژنو هم همینطور بود. ما در ماه ژوئن مجدداً برای مذاکره در سطح مقامات سیاسی به میز مذاکره باز خواهیم گشت.
این مقام آمریکایی تأکید کرد: البته اتحادیه اروپا زمان دقیق دور بعدی مذاکرات را اعلام خواهد کرد. در این خلال، به روال گذشته، مذاکرات کارشناسان ما و طرف ایرانی به صورت روزانه برگزار خواهد شد. ما در ماه ژوئن مجدداً برای مذاکره در سطح مقامات سیاسی به میز مذاکره باز خواهیم گشت. همه طرفهای مذاکره در کار خود جدیت دارند ولی معتقدیم که می بایست در این مرحله از مذاکرات، کمی واقعگرایی هم به این جدیت اضافه شود.
این مقام آمریکایی اینگونه ادامه داد: ما انتظار داریم در پایان این دوره شش ماهه، به یک توافق جامع برسیم، توافقی که به صورت یک بسته نهایی شده از پیشنهادات طرفین و نه یک فهرست از پیشنهادات برای ارائه به طرف مقابل و اخذ جواب،باشد. تمرکز ما بر بررسی همه پیشنهادات برای اطمینان حاصل کردن از عدم توانایی ایران برای ساخت سلاح هستهای و صلح آمیز بودن برنامه هستهای این کشور خواهد بود.
او گفت: ما برای رسیدن به یک توافق بد عجله نمیکنیم. همانطور که اوباما نیز گفته، نرسیدن به توافق، بهتر از رسیدن به توافق بد است. ما میدانیم که این کار، زمان بر خواهد بود و اگر به این نتیجه برسیم که میتوانیم به توافق برسیم، خود را متعهد به ادامه روند مذاکرات خواهیم دانست.
این مقام آمریکایی تأکید کرد: برخی از جزئیات مورد مذاکره در این دور از مذاکرات، عیناً مطالب مورد توافق در توافقنامه موقت ژنو بود و در حقیقت در این مرحله، ما بر روی چگونگی اجرای آنها مذاکره میکردیم.
وی در پاسخ به سوال یکی ازخبرنگاران در خصوص علت اینکه فقط طرفهای آمریکایی از بین 7 کشور دخیل درمذاکرات، از کم بودن زمان سخن گفتهاند، به فشرده بودن کار مذاکرات 4 روزه در وین اشاره کرد و گفت: ما انتظار نداشتیم که همه اختلافات ظرف چهار روز در وین حل شود زیرا این، انتظار غیرواقع گرایانهای است. به همین علت بود که در خلال مذاکرات وین نیز با استفاده از تلفن، ایمیل و حتی با ملاقاتهای حضوری، ارتباط خود را با کارشناسان ایران و 1+5 که از هفته پیش از مذاکرات در نیویورک بودند، حفظ کردیم. فکر می کنم در ماههای آینده شاهد ملاقاتهای بیشتری بین مقامات رده بالای طرفین باشیم.
این مقام آمریکایی ادامه داد: ما خوشبین نیستیم بلکه واقع بین هستیم. در مورد مذاکرات باید تصمیم مشکلی گرفته شود. از نظر ما، نه تنها ایالات متحده، بلکه جامعه جهانی باید مطمئن شود که ایران نمیتواند به سلاح هسته ای دست پیدا کند.
وی گفت: ما مجدد تکرار می کنیم که به دنبال توافق صد درصدی با ایران هستیم، یعنی یا توافق در خصوص همه چیز یا هیچ چیز.
این مقام ارشد دولت مریکا در پاسخ به سوالی در خصوص اختلافات میان کشورهای 1+5 درخصوص گنجاندن برنامه موشکی ایران در مذاکرات وین، مدعی شد که ما و اروپاییان کماکان در سر میز مذاکره، با هم متحد هستیم و مسائل مربوط به ایران نیز می بایست به صورت کلی و در یک موافقتنامه مورد بحث قرار گیرد و نمی توان مسائل را به صورت مجزا مورد بررسی قرار داد.
وی در سخنانی عجیب ضمن ادعای «مستقل بودن» سازمان بین المللی انرژی اتمی گفت: آمریکا به عنوان بانفوذترین و قویترین عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی در جایگاهی است که از دبیرخانه آژانس بخواهد که صحت ادعاهای ایران را مورد ارزیابی قرار دهد.
خبرنگاری به صحبتهای آقای عراقچی در خصوص شروع نشدن روند تهیه پیش نویس اشاره کرد که این مقام آمریکایی با ذکر این مطلب که نمیخواهد جزئیات این مورد را رسانهای کند، گفت: همانطور که پیشتر نیز گفتم، روند مذاکرات بر روی تهیه پیش نویس آغاز شده و این فرآیند زمانبر خواهد بود.
این مقام آمریکایی در خصوص حضور جان کری در دور بعدی مذاکرات اظهار نظر مشخصی نکرد.
وی درمواجهه با سوالی درخصوص محتوای جلسه سه ساعته نماینگان ایران و آمریکا تنها به ذکر این مطلب بسنده کرد که «مذاکرات بی پردهای با طرف ایرانی داشتیم و این قبیل مذاکرات ادامه خواهد یافت».
- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930227000260#sthash.d19RMYCa.dpufوی افزود: بنابراین مساله موشکهای بالستیک بخشی از مذاکرات و مباحثی است که نیاز است بخشی از توافق جامع درباره مسابه هسته ای ایران باشد.
مذاکرات توافق جامع میان و قدرتهای جهان روز گذشته در وین پایتخت اتریش بدون حصول هیچ نتیجه ای پایان یافت.
عباس عراقچی مذاگره کننده ارشد ایران بعد از پایان مذاکرات ۳ روزه گفت: در همه زمینه ها اختلاف داشتیم. وی تاکید کرد که مسائل دفاعی و نظامی ایران هیچ جایگاهی در مذاکرات ندارد.
مقامات ایرانی پیش از این نیز از طرف غربی خواسته بودند که برای حصول توافق زیاده خواهی را کنار بگذارند.
یکی از مقامات ارشد دولت آمریکا نیز در ارتباط با دور چهارم مذاکرات راهحل جامع ایران و 1+5 در «وین» گفت: این که بخواهیم در هر لحظه، روند پیشرفت مذاکرات را مورد ارزیابی قرار دهیم، کار درستی نیست و در مور روند مذاکرات به گفتن همین مطلب بسنده می کنم که در این مرحله، همه گزینههای مربوط به مذاکره مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.
وی ادامه داد: مذاکرات بسیار مفید و در عین حال دشوار بود. قبلاً هم بارها اعلام کرده بودیم که این دور از مذاکرات دشوار خواهد بود. هنوز در اول راه تنظیم پیش نویس موافقت نهایی هستیم و هنوز مسیر زیادی برای رفتن داریم. هنوز اختلافات چشمگیری و موارد پیچیده ای وجود دارد.
یکی از اصلی ترین کارکردهای اختصاص یارانه به سوخت توسط دولتها افزایش سطح زندگی اقشار پایین جامعه است که عملا این افراد استفاده ناچیزی از این یارانهها میبرند و سهم قابل توجهی از این بودجه به اقشار پر درآمد میرسد.
به گزارش خبرنگار اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس به نقل از رویترز، بنا به اعلام صندوق بین المللی پول و آژانس بین المللی انرژی، اختصاص یارانه به سوخت های فسیلی در کشورهای در حال توسعه، سالانه بالغ بر 500 میلیارد دلار هزینه در بر دارد.
بنا به گزارش آژانس بین المللی انرژی بزرگترین کشورهایی که به سوخت یارانه اختصاص می دهند در خاورمیانه، شمال آفریقا، آسیا و بخش هایی از آمریکای لاتین واقع شده اند.
این آژانس همچنین می افزاید در سال 2012 کشورهای صادر کننده انرژی بالغ بر سه چهارم یارانه سوخت جهان را به خود اختصاص دادند و اعضای اوپک بیش از نیمی از یارانه اختصاص داده شده در کل جهان را در قیمت سوخت خود لحاظ کرده اند.
یارانه سوخت 82 درصد از کل قیمت برق و سوخت در ونزوئلا، 80 درصد در لیبی، 79 درصد در عربستان سعودی، 74 درصد در ایران، و 56 درصد در الجزایرو عراق را شامل می شود.
در کشورهایی مانند چین و هند یارانه تنها به ترتیب 3 و 18 درصد از هزینه سوخت را در بر می گیرد.
در حال حاضر کشورهای روسیه، ایران و عربستان سعودی بزرگترین کشورهای یارانه دهنده محسوب می شود که هر سه کشور از جمله بزرگترینن کشورهای تولید کننده انرژی محسوب می شوند. بالغ بر 180 میلیراد دلار در این سه کشور در سال 2012 صرف یارانه سوخت شده است.
بنا به اعلام آژانس بین المللی انرژی، در صورت اقدام کشورها به کاهش تدریجی اختصاص یارانه به سوخت وبرق، تا سال 2020 بالغ بر 5 درصد از تقاضای انرژی در جهان کاهش خواهد یافت و از تولید 2 میلیارد تن گاز گلخانه ای دی اکسید کربن در جهان جلوگیری خواهد کرد.
بنا به گزارش صندوق بین المللی پول، رساندن نرخ عرضه انرژی به تعرفه بین المللی می تواند باعث ذخیره 4.7 میلیون بشکه نفت در روز در جهان شود.
بر اساس همین گزارش از 58 کشوری که به سوخت یارانه اختصاص می دهند، 46 کشور دارای کسری بودجه هستند و بدهی 27 کشور از این تعداد برابر یا بیش از 3 درصد از تولید ناخالص داخلی آنهاست.
حذف یارانه می تواند بودجه دولت ها را بسیار بهبود بخشد بگونه ای که حذف یارانه در جهان می تواند کسری بودجه متوسط جهانی را از 2.1 درصد به 0.8 درصد کاهش دهد.
در بسیاری از کشورها از جمله اندونزی، بودجه ای که به یارانه سوخت و انرژی اختصاص می یابد بیش از بودجه ای است که به بخش آموزش و سلامت در این کشورها اختصاص داده شده است.
دولت ها اختصاص یارانه به سوخت و انرژی را با دو هدف افزایش رفاه اجتماعی برای قشر ضعیف و همچنین توسعه اقتصادی توجیه می کنند که در عمل هر دوی این اهداف مغفول مانده اند.
بخش قابل توجهی از یارانه اختصاص داده شده به انرژی توسط اقشار متوسط و ثروتمند، به دلیل بهره بیشتر آنها از خودرو و لوازم االکتریکی، مصرف می شود.
بعنوان مثال، 40 درصد بالای جامعه اندونزی بالغ بر 70 درصد از یارانه انرژی این کشور رامصرف می کنند و 40 درصد پایین همین جامعه تنها از 15 درصد یارانه اختصاص داده شده بهره می برند.
اختصاص یارانه هم باعث ترویج فرهنگ مصرف گرایی و هدر دادن انرژی می شود و هم باعث افزایش میزان قاچاق سوخت در کشورهای با یارانه انرژی بالا می شود. به گونه ای که بر اساس برآورد آژانس بین المللی انرژی، بالغ بر 60 هزار بشکه گازوئیل، بدلیل قیمت بسیار پایین و اختلاف قیمت بالا با کشورهای همسایه ایران، از این کشور به پاکستان و افغانستان قاچاق می شود.
کاهش یارانه و حذف آن توسط بسیاری از سازمان های بزرگ اقتصادی بین المللی از جمله صندوق بین المللی پول، بانک جهانی، و آژانمس بین المللی پول حمایت شده است.
در بسیاری از کشورها از جمله ایران، کنیا، فیلیپین، موزامبیک، و ... اقداماتی در جهت کاهش یارانه حامل های انرژی، صورت گرفته است.
اگرچه حذف کامل یارانه در کشورها غیر ممکن به نظر می رسد اما می توان با اتخاذ تدابیری سهم یارانه را در قیمت حامل های انرژی در این کشورها کاهش داد.
زمانبندی درست می تواند تأثیر بسزایی در کمک به دولت ها برای کاهش سهم یارانه داشته باشد به گونه ای که دولت ها می توانند با کاهش قیمت جهانی نفت، قیمت ها را کاهش نداده و در نتیجه سهم یارانه را کاهش دهند. کشورهایی مانند چین و اندونزی با استفاده از همین استراتژی تواسنته اند سهم یارانه در قیمت سوخت را در سال 2010 کاهش دهند.
یکی دیگر از راه های کاهش یارانه در سوخت، تعریف فرمولی برای تعیین قیمت انرژی بر اساس تعرفه جهانی است که می تواند از افزایش سهم یارانه در قیمت حامل های انرژی جلوگیری کند.
- See more at: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13930227001145#sthash.KmGMgPdY.dpuf