سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی و اقتصادی و تحلیل های روز
به گزارش «تابناک»، گزیده سخنان رئیس‌جمهور در مراسم بزرگداشت شهدا به شرح زیر است:
برخی ملت‌ها نیازی به اسطوره‌های تخیلی ندارند، آنقدر اسطوره‌های واقعی و نمونه‌های اعلا دارند که هر یک از آنها می‌تواند برای تاریخ امروز و فردای ما سرمشق و درس‌آموز باشد. شهدا نقش بزرگی در دستیابی به پیروزی‌ها داشته‌اند. در مقاطع تاریخ‌ساز و مهم، نقش شهدا و ایثارگران بسیار پر رنگ است.
نهضت انقلاب اسلامی آن زمانی موج و اوج گرفت که با خون شهدا رنگین شد. حرکت اسلامی از مهر 1341 آغاز شد که البته فراز و نشیب‌هایی داشت. شرایط جدیدی از دی ماه همان سال شروع شد؛ اما فروردین 42 که کشتار مدرسه فیضیه رخ داد، نخستین بار بود که انقلاب اوج می‌گرفت.
در هر مقطعی که نهضت ما اوج گرفت، جایی بود که دلاوران به میدان آمده و خون پاک خود را تقدیم کردند. پس از انقلاب هم بزرگانی تقدیم راه انقلاب کردیم؛ از شهید مطهری‌ها، مفتح‌ها، رجایی‌ها و بهشتی‌ها گرفته تا آخر؛ اما دفاع مقدس در این هشت سال، حال و هوای دیگری دارد.
یک ملت تازه انقلاب کرده که صدها مشکل طبیعی پیش پا دارد و هرگز قصد تجاوز به هیچ کشوری ندارد، ناگهان مظلومانه مورد تجاوز گسترده قرار می‌گیرد؛ این فرق می‌کند با یک ترور و کشتار در یک خیابان.
در یک ساعت بعد از ظهر 31 شهریور سال 59 که مردم آماده می‌شدند که لوازم‌التحریر بخرند و معلمان برای تدریس و دانش‌آموزان آماده تحصیل می‌شدند، یکباره جنگ آغاز شد.
جنگ در ماه حرام آغاز شد و عده‌ای رهسپار حج و عده دیگر، عازم مدرسه و عده دیگری دنبال زندگی خودشان بودند؛ اما یکباره از هوا و زمین و دریا به ما حمله شد. مگر ما علیه عراق و همسایگان چه کار کرده بودیم؟
ما که آن زمان نیروی مسلح آماده‌ای نداشتیم و شرایط بعد انقلاب بود و تازه داشتیم ارتش را سامان می‌دادیم و همه سلاح‌های ما تقریبا غربی بود و قطعات و آموزش آن سلاح‌ها قطع شده بود و مستشاران همه رفته بودند و قراردادها در حالت شبه لغو بود. تقریبا بزرگترین فرماندهان ارتش درجه‌شان در واقع، زمان آغاز جنگ سرگرد و سروان بود.
افسران جوان سروان و سرگرد، فرماندهان نظامی کشور شدند، سپاه هم وضع خاصی داشت.
در آبان سال 1359 خمپاره 60 در یک زاغه کشف کردیم، در حالی که تمام آمارها به ما می‌گفت، خمپاره 60 نداریم. لذا هیأتی به ریاست بنده موظف شد از همه زاغه‌های مهمات بازدید کنیم و توانستیم خمپاره 60 کشف کنیم. وقتی این خمپاره را کشف کردیم با تهران تماس گرفته و با مسئولان جنگ صحبت کردم و اعلام کردم ما خمپاره 60 کشف کردیم، انگار دنیا را به ما داده‌اند.
خیلی مظلوم بود این ملت، خیلی رزمندگان شما مظلومانه جنگیدند. شهید، شهادت، ایثار و ایستادگی، همیشه نقطه اوج روحیه یک ملت است، به ویژه ملتی که اینقدر مظلوم هم بود.
بدانید هواپیماهایی که تهران را بمباران می‌کرد، دو سال بعد از آغاز جنگ توسط شوروی سابق به عراق واگذار شد یعنی وسط جنگ به عراق کمک می‌کردند. حتی میراژ اف 1 پالایشگاه‌های ما را از فاصله 6-7 کیلومتری با موشک می‌زد، اصلا به هدف نزدیک نمی‌شد.
ما بحث می‌کردیم که هواپیما از کجا عبور کرد و تهران را زد، بعد فهمیدیم که از روی کرج بمب را رها کرده و تهران را آماج می‌گیرد و اصلا برایش مهم نبود که موشک کجا می‌خورد؛ فقط شلیک می‌کرد.
هواپیماهای آواکس از روی عربستان به لحاظ راداری، تحرکات ما را رصد می‌کردند حتی این هواپیماها تا تبریز را هم می‌گرفت و از جنوب کشور حمله می‌کردند. بعد می‌رفتند در امارات می‌نشستند و تجلیل می‌شدند.
ما در برابر دنیا جنگیدیم و ایستادیم و خداوند این ملت مظلوم و مؤمن را پیروز کرد. گاهی وقت‌ها قاتی می‌شود، اشکالی ندارد دو جناح با یکدیگر رقابت کنند و ما احزاب سیاسی داشته باشیم، ولی وقتی بحث کشور، منافع ملی، ارزش‌های انقلابی است، حزب معنی ندارد و همه یک مشت واحد هستیم.
اگر اختلافی باشد که به تضارب آرا کمک کند، شاید خوب باشد؛ اما نه اختلافی که به درگیری بینجامد. نیروی همدیگر را از بین نبریم، شهید تعلق به هیچ حزبی ندارد، خانواده شهدا و ایثارگران برای کل ملت ایران هستند.
ملت ما با همه مظلومیت، سال اول دفاع کرد البته عملیات تهاجمی هم داشتیم. پس از یک سال، عملیات‌های بزرگ و سرنوشت ساز شروع شد. ما در مهرماه حصر آبادان را شکستیم، در حالی دستمان خالی بود.
اگر می‌خواهیم بر مشکلات چیره شویم و دل رهبر ما راضی شود و از همه بالاتر، رضای خداوند را به دست آوریم، نیاز به ایثار داریم و باید ایثار و فداکاری کنیم و از خود و منافع خود برای آرمان‌های بزرگمان بگذریم و برای این کار در خط مقدمش، شما خانواده‌های شهدا و ایثارگران هستید. باید در برابر بد‌اخلاقی‌ها ایثار کنیم، بگذریم و گذشت کنیم. ما هنوز هم در دنیا بدخواه و توطئه‌گر زیاد داریم.
امروز بدخواهان و بیگانگان باید ایثار و اراده ما را ببینند. ما در برابر انواع مسائل پیش روی، با مقدم داشتن منافع انقلاب، نظام و کشور بر خود، خانواده و منافع شخصی، پیروز خواهیم شد.
اگر روزی دشمن فکر می‌کرد، ایران کشوری است که ضعیف شده، اگر این خیال خام را داشت و فکر می‌کرد به ما حمله کند، می‌تواند انقلاب را از بین ببرد، امروز برای همه روشن است که امروز قوی‌‌ترین، بزرگترین و مقتدرترین کشور در این منطقه، جمهوری اسلامی ایران است. ایران کشوری مقتدر است و بیگانگان هم می‌دانند در این منطقه بدون حضور اراده ایران، صلح و ثبات در این منطقه استقرار پیدا نخواهد کرد و این افتخار برای شهیدان است.
شرایط دولت، وضعیت آسان و ساده‌ای نیست و مشکلات فراوانی در کنار ماست؛ اما ما در این شش ماه در حد توانمان گام‌هایی برداشتیم و انشاءالله در آینده هم این قدم‌ها را برخواهیم داشت.
گروه سیاسی مشرق - کاتربن اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سفر خود به ایران به غیر از دیدار با مقامت رسمی کشور، چند ملاقات غیر رسمی و خارج از عرف سفرهای دیپلماتیک نیز انجام داده است.
اشتون در یکی از این دیدارها به ملاقات نرگس محمدی از محکومین امنیتی کشور رفته است. محمدی از اعضای کانون مدافعان حقوق بشر است که وظیفه و هدف اصلی خود را دفاع از متهمان سیاسی- عقیدتی قرار داده است. کانون مدافعان حقوق بشر در سال در سال 1382 به عضویت رسمی فدراسیون بین المللی جوامع حقوق بشر مستقر در پاریس درآمد وهمه ساله جشنی به مناسبت بزرگداشت سالروز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر ( دهم دسامبر) برگزار می نماید.
محمدی نائب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر
عمده اقدامات کانون مدافعان حقوق بشر مخالفت با برخی قوانین و احکام اسلامی و حمایت از محکومین امنیتی و مخالفان نظام است که به تبعیت از اعلامیه جهانی حقوق بشر و با هدف اعمال فشار به نظام جمهوری اسلامی صورت می‌پذیرد.
محمدی از سال 1375 وارد حرفه روزنامه نگاری شد و مقالاتی در زمینه حقوق زنان و حقوق بشر در نشریه پیام هاجر منتشر کرد. بعد از این در سال 78 با تقی رحمانی از روزنامه نگاران و محکومین امنیتی ازدواج کرد. رحمانی که در سال 1360 فعالیت‌های سیاسی خود را آغاز کرده بود از همان ابتدا به اتهام همکاری با نشریات و روزنامه های زیرزمینی مانند گروه پیشتازان بارها به زندان افتاد و محکوم شد. وی در نهایت در سال 90 موفق به فرار از مرزهای غربی کشور شد و در حال حاضر یکی از فعالین رسانه‌ای ضدانقلاب در خارج از کشور محسوب می‌شود.
محمدی همچنین در سال‌های 2009 و 2011 از دو موسسه خارجی به نام های "بنیاد الکساندر" و "بنیاد تاریخ زنده سوئد" جایزه دریافت کرد که این جوایز قبل از این به افرادی مانند شیرین عبادی، نسیرن ستوده و پروین اردلان اعطا شده بود.
وی در سال 90 به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور و فعالیت تبلیغی علیه نظام به 11 سال حبس تعزیری محکوم شد و در دادگاه تجدید نظر این حکم به شش سال کاهش یافت که به دلیل بیماری جدی با قرار وثیقه اجازه مرخصی و درمان خارج از زندان دریافت کرد.
قبل از این نیز هیات پارلمانی اتحادیه اروپا در سفر خود به ایران با نسرین ستوده و جعفر پناهی دو تن از محکومین امنیتی کشور ملاقات داشتند که در این دیدار جایزه ساخاروف را به این دو اعطا کردند.
اعطای جایزه ساخاروف به نسرین ستوده و جعفر پناهی از محکومین امنیتی
لازم به ذکر است که این رویه‌ی اتحادیه اروپا در تشویق و حمایت و از مخالفان دولت در ماجرای تحولات اوکراین و برکناری یاناکویچ رئیس جمهور قانونی این کشور نیز اتفاق افتاده است.
کاترین اشتون در یکی از سفرهای خود به اوکراین بعد از ملاقات با رهبران مخالفان دولت، به گفت و گو با آنها پرداخت و به همراه آنان در میدان استقلال پایتخت که محل اعتراضات حامیان همگرایی اروپایی اوکراین است، حضور یافت.
با وجود گذشت سه روز از ناپدید شدن هواپیمای مسافربری مالزی در مسیر پکن، اما هنوز تاکنون هیچ اثری از این هواپیما یافت نشده است و به همین دلیل گزینه های مختلفی درباره سرنوشت آن مطرح می شود.به گزارش عصر ایران به نقل از رویترز، هم اکنون فرضیه اصلی سقوط این هواپیما در آب های ویتنام است ولی هیچ بخشی از هواپیما توسط جستجوگران پیدا نشده است.
رئیس تیم جستجوگران مالزیایی نیز گفت: فرضیه ربودن هواپیما دور از ذهن نیست. الان همه احتمالات بررسی می شوند تا دلیل اصلی ناپدید شدن هواپیما مشخص شود.
با این حال شماری از خانواده های مسافران پرواز می گویند در تماس تلفنی با آنها، گوشی موبایل شان زنگ می خورد. این خانواده ها درخواست کرده اند تا قبل از پایان شارژ موبایل مسافران، آن را ردیابی کنند.
این هواپیما از نوع بوئینگ 200-777 ای آر حامل 239 نفر شامل مسافران و کادر پرواز بود.
هواپیمادر ابتدای صبح روز شنبه، یک ساعت پس از آغاز پرواز در ارتفاع 35 هزار پا (10 هزار و 670 متری) از سطح زمین ناپدید شد و تاکنون از سرنوشت آن خبری در دست نیست.
یک مقام ارشد دولت مالزی هم گفت ناپدید شدن هواپیمای مسافربری، اتفاق بی سابقه ای در تاریخ هواپیمایی است.
هم اکنون دهها فروند هواپیما و کشتی از هفت کشور جهان در آب های اطراف ویتنام و مالزی مشغول جستجو هستند اما فعالیت های آنها بی نتیجه بوده است.
رئیس هواپیمای مالزی هم گفت: باید هواپیما را پیدا کنیم حداقل باید قطعه ای از این هواپیما را پیدا کنیم.
هم اکنون گزینه هایی درباره بروز اقدام ضدامنیتی درون هواپیما، وجود بمب و عملیات ربایش آن مطرح می شود ولی هیچ یک تایید نشده اند.
پلیس بین الملل هم گفته است حداقل دو نفر از مسافران این هواپیما از گذرنامه های اروپایی دزدی استفاده کرده اند. اینترپول اضافه کرد: تلاش می کند از صحت گذرنامه دیگر مسافران این پرواز اطمینان حاصل کند.
قبل از این دو نفر در اتریش و ایتالیا، دزدیده شدن گذرنامه های خود را اطلاع داده بودند.
علاوه بر این، مقامات مسؤول می گویند هواپیمای ناپدید شده هیچ درخواست کمک یا پیامی درباره بروز خرابی ارسال نکرده است به همین دلیل این موضوع نشان دهنده بروز اتفاق ناگهانی یا انفجار است.
فرمانده نیروی هوایی مالزی هم گفت: رادراها نشان می دهد هواپیما قبل از ناپدید شدن مسیر خود را برای برگشت تغییر داده است.
یک منبع آگاه هم در این باره اظهار داشت: اینکه ما تاکنون نتوانستیم هیچ چیزی از لاشه هواپیما را کشف کنیم احتمالا نشان دهنده متلاشی شدن هواپیما در ارتفاع 35 هزار پا است.
وی افزود: اگر هواپیما در حالت عادی سقوط و تنها با سطح آب برخورد می کرد قطعا تاکنون باید بخش های بزرگی از آن یافت می شد.
این منبع در پاسخ به سؤالی درباره امکان وقوع انفجار در هواپیما به دلیل بمبگذاری هم گفت: هیچ دلیل ثابت شده ای در باره انجام فعالیت تروریستی در هواپیما وجود ندارد. هواپیما به دلایل فنی متلاش شده است.
در همین ارتباط صبح روز دوشنبه ارزش سهام شرکت هواپیمایی مالزی در بورس در کاهش کم نظیری 18 درصد کاهش یافت.
گروه بین‌الملل مشرق - وقوع انقلاب رنگین در اوکراین و آنچه به تعبیر روسیه «کودتا» علیه حکومت قانونی توصیف شده است، به حضور نظامی روسیه در کریمه انجامید؛ حضوری که به دلیل تقابل قاطع و قطعی با راهبردهای نفوذ امریکا بر اوضاع جدید این کشور بحران زده، با واکنش‌های اعتراضی و حتی تهدید به تحریم منتهی شد.
جدال‌های سیاسی و اقتصادی میان غرب (امریکا و اروپا) با روسیه بر سر تسلط نظامی این کشور بر کریمه که از نظر فرهنگی و جمعیتی، پاره‌ای از روسیه بزرگ تلقی می‌شود، (همراه با حضور 16000 نیروی نظامی این منطقه)، بدون پشتوانه‌های حقوقی بین‌المللی نبوده است. بلکه طرفین در این مناقشه سرد، نوعی نبرد و مناقشه حقوقی را نیز به پشتیبانی از مواضع خود و همچنین در روند ته‌نشین کردن آثار بی‌ثبات تحولات چند هفته اخیر خلق نموده‌اند.
برگزاری نشست اضطراری شورای امنیت برای بررسی مشروعیت حضور نظامی روسیه در کریمه (و احتمالاً توسعه آن در سایر مناطق اوکراین) که بنا به تقاضای نماینده دائم اوکراین در ملل متحد (نامه 28 فوریه 2014) و به پشتیبانی غرب صورت گرفت، بالاترین سطح از جدالی حقوقی بود که می‌توانست در این راستا خلق گردد؛ جدالی که نهایتاً غرب بدون کسب نتیجه‌ای ملموس که تعیین‌کننده در راهبرد آینده در اوکراین باشد یا تغییری در مواضع طرف روس ایجاد کند، به پایان رسید.
روس‌ها بدون اتخاذ رویکرد تدافعی و در عین‌حال، بدون هراس از اینکه شورای امنیت در این زمینه تشکیل جلسه داده است، از این فرصت برای توجیه مبانی حقوقی راهبرد نظامی خود در خصوص کریمه استفاده کردند.
نوع واکنش تند نماینده امریکا در سازمان ملل متحد به مواضع روسیه که از خشم این کشور نسبت به حضور بی‌صدا و مسلط در کریمه حکایت دارد و همچنین تصمیم روسیه به اصرار بر ادامه این حضور تا اعاده شرایط گذشته یا چیزی شبیه به آن، موید آن است که این نشست بیش از آنکه متکی بر واکاوی مبانی حقوقی مشروعیت یا عدم مشروعیت حضور نظامی در کریمه باشد، ادامه همان صحنه‌های تقابل سیاسی و راهبردی غرب با روسیه بوده است.
الف- حضور نظامی بنا به درخواست دولت میزبان
نکته مهم در مورد نگاه روسیه به توجیه حقوقی بین‌المللی حضور نظامی در کریمه، درخواست دولت قانونی اوکراین برای مساعدت نظامی است؛ امری که از منظر حقوق بین‌الملل نیز موجبات قانونی بودن و قانونی شدن حضور نظامی را در یک کشور خارجی فراهم می‌کند. حقوق بین‌الملل منع توسل به زور، در برابر رضایت دولت میزبان به حضور نظامی یک دولت دیگر، رویکرد پذیرش و تمکین را در پیش گرفته و اساساً این گونه اقدامات و عملیات‌های مرتبط با آن را خارج از مفهوم «مداخله نظامی» می‌شمارد.
وجاهت این استدلال به گونه‌ای است که نمایندگان دولت‌های غربی در نشست شورای امنیت نتوانستند تحلیلی دیگر را در مقابل آن ارائه کنند. زیرا نه تنها حقوق موجود چنین روندی را مشروع می‌داند، بلکه رویه غربی‌ها نیز تا کنون بر مشروعیت این اقدامات استوار بوده است. غرب براساس رویکرد گسترش حضور نظامی در سایر سرزمین‌ها، مبتکر این قاعده در حقوق بین‌الملل بوده است تا بتواند با کسب رضایت دولت میزبان، حتی دولت‌هایی که دست‌نشانده و وابسته به غرب بوده‌اند، ظرفیت‌های نظامی خود را در این کشورها فعال کند.
در کل، نگاه حقوق بین‌الملل به مداخله مبتنی بر درخواست یا رضایت دولت میزبان این است که تمامیت ارضی و صلح در فضای سرزمینی، امری تابع رضایت دولت‌های ذیربط است و از این رو، اصل بر توافق و حاکمیت اراده آنهاست. مادامی که رضایت حاصل شده باشد، نمی‌توان از منع توسل به زور برای منع یا محدودکردن عملیات‌های نظامی مذکور یاد نمود.
ب- ماهیت حقوقی دولت برکنارشده
اما مؤلفه مهم در این زمینه، توصیف حقوقی دولت برکنارشده در کودتای رنگین اوکراین و جایگزینی حکومتی نزدیک به غرب در این کشور است. در این زمینه، اختلاف‌نظر وجود داشته و هر یک از طرف‌های مناقشه، دیگری را حکومت غیرقانونی می‌شمارند. بر اساس اصول کلی نظام حقوقی بین‌المللی، استفاده از خشونت و کودتای نرم یا سخت علیه دولتی که بر آرای مردم متکی است و سرنگون کردن آن، نامشروع بوده و مشروعیت یافتن دولت جدید نیازمند اصول و تشریفات معین به ویژه کسب مقبولیت اکثریت مردم خواهد داشت، موردی که در مصر جدید نیز می‌توان به صورت ملموس مشاهده و تحلیل کرد.
استفاده روسیه از همه‌پرسی در کریمه برای پیوستن به این کشور نیز مبنای حقوقی از همین دست دارد، هر چند با مخالفت دبیرکل ملل متحد مواجه شده است. در این رابطه و در شرایطی که نظر قاطع وجود نداشته و دولت جدید نیز مقبولیت اکثریت را کسب نکرده بلکه بخشی از جمیع اوکراین روسی و مخالف حکومت پس از کودتا هستند، هیچ دلیلی حتی از نظر حقوقی وجود ندارد که روسیه نتواند دولت قانونی را دولت قبل از کودتا دانسته و رضایت لازم برای کسب مشروعیت حضور نظامی در کریمه را بر پایه رضایت رئیس جمهور وقت توجیه کند.
ج- دفاع از حقوق شهروندان
با این حال، استناد به دفاع از شهروندان به عنوان دلیلی دیگر (هرچند تکمیلی) برای مشروعیت و توجیه حقوقی حضور در کریمه، مساله‌ای نیست که همانند استدلال نخست، دارای قوام و جامعیت اعتباری در نظام بین‌المللی باشد، هرچند در این زمینه نیز رویه‌های متعددی هم در عملکرد روسیه (نظیر حضور نظامی در جمهوری‌های آبخازیا و اوستیا).
منشور ملل متحد با تکیه بر بند 4 ماده 2 و همچنین مواد 42 و 51، امکان بسط دادن مشروعیت‌های دفاع از خود را فراتر از ماده 51 نخواهد داد و دیوان بین‌المللی دادگستری نیز در موارد متعدد، استناد به دفاع از حقوق شهروندان را موجب مشروعیت‌بخشی به اقدامات نظامی در کشورهای دیگر ندانسته است.
جمع بندی
اوکراین با برگزاری این نشست شورای امنیت نتوانست به هدف موردنظر خود دست یابد و به واقع، در اطلاق عمل «تجاوزکارانه» به حضور نظامی روسیه در کریمه و کسب حمایت بین‌المللی علیه این کشور، توفیق نیافت و حتی پشتیبانی آمریکا نیز نتوانست بر موانع موجود فائق آید.
حقوق بین‌الملل منع توسل به زور با استثناها و قیودی که دارد و همچنین ابهامات راجع به توصیف دقیق عناصر حقوقی مرتبط با بحران اوکراین و همچنین حضور نظامی در کریمه، اجازه می‌دهد که در کنار اعتراض‌ها و جدال‌های غرب، روسیه نیز بتواند بر پایه همین منابع حقوقی موجود، اصل حضور نظامی بلکه ادامه آن را موجه و مشروع بداند. ناتوانی شورای امنیت در مواجهه روشن و موثر با انتخاب یکی از دو رویکرد مذکور به عنوان نگاه مشروع و قانونمند، خود زمینه‌ای دیگر برای ادامه همین دوگانگی خواهد بود و در این میان، این روسیه است که با تسلط فیزیکی و روانی بر شرایط محیطی کریمه، از قدرت دست بالا برخوردار است.
