اخبار سیاسی و اقتصادی و تحلیل های روز

نتانیاهو: از پذیرش غنی سازی ایران توسط 1+5 نگرانم

نخست وزیر اسرائیل افزود: ادغام میان غنی سازی اورانیوم، سلاح و قدرت شلیک موشک یعنی اینکه ایران به همه چیز دست پیدا می کند اما تقریبا هیچ چیزی از دست نمی دهد. توافق هسته ای نهایی با ایران نباید این وضعیت را تقویت کند.

نتانیاهو گفت که از موافقت 1+5 با ادامه غنی سازی اورانیوم در ایران نگران است.

به گزارش عصرایران به نقل از از خبرگزاری یونایتدپرس، بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل نگرانی خود را از موافقت کشورهای بزرگ ( گروه 1+5) با ادامه غنی سازی ایران و همزمان توسعه موشک های دوربرد این کشور اعلام کرد.

این سخنان نتانیاهو در واکنش به اظهارات وندی شرمن معاون وزیر امور خارجه آمریکا درباره امکان غنی سازی ایران در توافق نهایی هسته ای با این کشور مطرح شد.

نتانیاهو گفت: با نگرانی به این واقعیت می نگرم که ایران ایمان دارد می تواند برنامه خود را برای کسب سلاح هسته ای به همراه غنی سازی اورانیوم عملی کند و قدرت توسعه موشک های قاره پیما داشته باشد بدون اینکه کسی به این کشور صدمه ای بزند. ایران بدون هیچ مانعی به توسعه این نوع از موشک ها اقدام می کند.

نخست وزیر اسرائیل افزود: ادغام میان غنی سازی اورانیوم، سلاح و قدرت شلیک موشک یعنی اینکه ایران به همه چیز دست پیدا می کند اما تقریبا هیچ چیزی از دست نمی دهد. توافق هسته ای نهایی با ایران نباید این وضعیت را تقویت کند.

نتانیاهو درخواست کرد: باید قدرت ایران برای ساخت سلاح هسته ای یا شلیک بمب اتمی را نابود کرد. چنین چیزی تنها با اصرار و پافشاری  کشورهای بزرگ (گروه 1+5) محقق می شود. امیدوارم کشورهای بزرگ (گروه 1+5) سرسختانه بر در خواست های واقعی خود برای جلوگیری از تبدیل شدن ایران به کشوری در آستانه دست یابی به سلاح هسته ای پافشاری کنند.

وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا در سفر به اسرائیل گفته بود: ایران می تواند در توافق نهایی، غنی سازی اورانیوم را در خاک خود ادامه دهد البته این غنی سازی کوچک، محدود و تحت نظارت شدید خواهد بود.

ایران و گروه 1+5 هم اکنون در حال انجام سلسله مذاکراتی برای دست یابی به توافق هسته ای هستند.
گروه 1+5 شامل پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد (فرانسه، آمریکا، روسیه، چین و انگلیس) به علاوه آلمان است.

پس لرزه های کی یف در مسکو

انقلاب اوکراین، پوتین را می‌بلعد؟

کاخ کرملین در هراس است که با سقوط دولت اوکراین، معترضان روس بار دیگر به خیابان‌ها برگردند و این بار صحنه را ترک نکنند؛ هرچند که به باور کار‌شناسان، مخالفان پوتین برای موفقیت راه بسیار دشوارتری را پیش رو دارند و نمی‌توانند مانند اوکراینی‌ها موفق شوند.

عصر ایران؛ مریم جعفری - انقلاب در یکی از کشورهای شرق اروپا، جایی که شهروندانش زبان روس‌ها را می‌فهمند و فرهنگی مشابه دارند، زنگ خطری برای کاخ کرملین است. 

در شبی که در کی یف "ویکتور یانوکویچ" رییس جمهوری برکنارشده اوکراین بعد از سه ماه تصرف میدان اصلی پایتخت توسط معترضان به شکست خود اذعان می‌کرد و در نشستی با حضور رهبران مخالف و میانجی گران اروپایی و روسی اعلام می‌کرد انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری برگزار می‌کند ، دادگاهی در روسیه هشت نفر را به دلیل شرکت در ناآرامی‌ها و خشونت علیه پلیش ضد شورش در ماه مه سال ۲۰۱۲ مجرم شناخت.
 در حکم نهایی، این هشت نفر به حبس‌های طولانی شش سال محکوم شدند تا مُهر  تاییدی بر  پیروزی ولادیمیر پوتین در انتخابات وقت  نقش بندد؛ انتخاباتی که اعتراضات زیادی را به همراه داشت و پوتین و متحدانش به تقلب متهم شدند.

به باور کارشناسان، مقاومت و ایستادگی جدی مسکو در قبال تحولات اوکراین، حاصل اعتماد به نفسی است که پوتین دربرابر غرب و به خاطر تحولات سوریه به دست آورده است، اما به لحاظ استراتژیک  او دلیلی ندارد کلید دروازه‌های کشورش را با یک شورش اجتماعی به رقبا بدهد. اوضاع اوکراین به وضوح نشان می‌دهد که هدف خود روسیه است و پوتین این را به خوبی می‌داند.

اکنون و پس از همه گیر شدن اعتراضات در اوکراین و آزادی رهبر مخالفان در این کشور، این پرسش برای تمامی روس‌ها، چه حامیان و چه مخالفان پوتین به وجود آمده است که چه شباهتی بین کی یف و مسکو وجود دارد و چگونه می‌توان این اعتراضات را به هم پیوند داد؟

در دولتهای پوتین و یانوکویچ نقاط مشترک بسیاری دیده می‌شود. هر دو، دولت شان را از طریق احزابی اداره می‌کنند که در میان مقام‌های محلی جایگاهی ندارند؛ در هر دو کشور دوستان و نزدیکان رئیس جمهوری از قراردادهای دولتی سهم چشمگیری دارند؛ در هر دو کشور، مقام‌های دولتی در خانه‌های مجللی زندگی می‌کنند که تضاد چشمگیری با زندگی طبقه متوسط دارد؛ دست درازی به اموال خصوصی در هر دو کشور نماد آشکاری از دیوان سالاری اداری است؛ دادگاه‌ها نمایشی بیش نیستند و پلیس به جای امنیت، فضای رعب و وحشت را به وجود می‌آورد.

از منظر اقتصادی نیز روسیه و اوکراین در شرایط یکسانی به سر می‌برند. موسسه "استاندار‌ اند پورز" رتبه اعتباری اوکراین را دو درجه کاهش داده است. ناتوانی در بازپرداخت دیون دولتی در کشوری که در دو سال گذشته اقتصاد باثباتی نداشته نیز خود معضل بزرگی است؛ کشوری که کسری بودجه آن در سال ۲۰۱۳، برابر با 8.9 درصد تولید ناخالص داخلی‌اش بوده است.

اما نمی‌توان منکر تفاوت‌ها شد؛ در حالی که "انقلاب برف" روس‌ها در دو سال گذشته تلفیقی از تظاهرات صلح آمیز و خشونت حداقلی بود، اعتراض‌ها در اوکراین گسترده و در تمامی مرز جغرافیایی-سیاسی این کشور پراکنده شد و معترضان به کمتر از کناره گیری مقامات ارشد رضایت نمی دادند.
معترضان اصلی که توسط ملی گرایان متعصب پشتیبانی می‌شدند، هرگز حاضر نشدند که میدان اصلی کی یف را ترک کنند و در مقابل پلیس ضدشورش ایستادگی کردند. آنان ساختمان‌های دولتی را تصرف کردند و ده‌ها تن از آنان کشته شدند.

از سوی دیگر، اعتراض‌ها در مسکو توسط گروه حداقلی از افراد تحصیل کرده و طبقه متوسط سازمان دهی می‌شد و به همین دلیل بسیار آرام و محتاط بود؛ اما در کی یف این اعتراض‌ها انفجاری بود و نتیجه‌ای کاملا متفاوت داشت. 

پوتین نیز با اتخاذ سیاست‌های شدید و اجرای قوانین سخت توانست خود را در قدرت نگه دارد. اما یاکونویچ به سرعت از مواضع خود عقب نشست؛ قول او مبنی بر برگزاری انتخابات زودهنگام و اصلاح قوانین را نیز می‌توان در همین راستا تفسیر کرد. در هر صورت این اقدامات برای معترضان کافی نبود و آنان فقط خواهان استعفا و محاکمه‌ او بودند.

اکنون اما مقامات کاخ کرملین در هراس اند که با سقوط دولت اوکراین، معترضان روس بار دیگر به خیابان‌ها برگردند و این بار صحنه را ترک نکنند؛ هرچند که به باور کار‌شناسان، مخالفان پوتین برای موفقیت راه بسیار دشوارتری را پیش رو دارند و نمی‌توانند مانند اوکراینی‌ها موفق شوند چراکه مشت آهنین پوتین، مانع بزرگی به شمار می‌آید.

حال رهبران جدید اوکراین باید با سیاستمداران در بخش‌های جنوب شرقی همکاری مستمری را پایه ریزی کنند و دولتی را تشکیل دهند که از ایجاد دیکتاتوی دیگر جلوگیری کند. اما در آن سوی میدان، پوتین که صدای زنگ خطر را  به وضوح شنیده می کوشد که از هر اشتباه رهبران جدید کی یف به سود خود بهره برداری کند. 

او در واقع از هر فرصتی بهره می‌جوید تا نقشه راه متفاوتی را برای مسکو ترسیم کند. رییس جمهوری روسیه در حالی که همچنان از مزایای منابع وسیع نفتی بهره می‌برد، با خشم و نگرانی چگونگی اداره و مدیریت اوکراین جدید را به نظاره نشسته است. 

برگزاری دادگاه مرسی با ادعای افشای اطلاعات نظامی مصر به سپاه پاسداران!

دادستانی مدعی شد: مرسی و دولتمردان وقت به کشور خارجی و برای افرادی که برای این کشور فعالیت می کردند بخشی از اسرار دفاعی مصر را فاش کردند و بسیاری از گزارش های امنیتی را به سپاه پاسداران تحویل دادند.

جلسه دادگاه محمد مرسی رئیس جمهور معزول مصر به اتهام افشای اسرار مصر به ایران برگزار شد.

به گزارش عصر ایران به نقل از خبرگزاری فرانسه، دادستانی مصر در این جلسه دادگاه، مرسی را به افشای اسرار دفاعی و امنیتی این کشور به سپاه پاسداران ایران متهم کرد.

دادستانی مصر مدعی شده است این اقدام در چارچوب توطئه ای برای بی ثباتی مصر انجام شده بود.
جلسه دادگاه مرسی دیروز یکشنبه در قاهره برگزار شد.

پرونده افشای اسرار دفاعی یکی از سه پرونده اتهامی مرسی است.
دادستانی مصر، مرسی و 35 نفر دیگر از جمله رهبر اخوان المسلمین را به توطئه چینی با قدرت های خارجی و گروه های حماس و حزب الله لبنان برای بی ثباتی مصر متهم می کند.

در جلسه روز یکشنبه دادستانی جزئیات اتهامات مطرح شده علیه مرسی را تشریح کرد.
دادستانی مدعی شد: مرسی و دولتمردان وقت به کشور خارجی و برای افرادی که برای این کشور فعالیت می کردند بخشی از اسرار دفاعی مصر را فاش کردند و بسیاری از گزارش های امنیتی را به سپاه پاسداران تحویل دادند. هدف از این اقدام، بی ثباتی و ناامن کردن کشور بود.

مرسی به مانند جلسات گذشته، در قفس شیشه ای قرار داده شده بود. این قفس دارای تنظیم کننده صداست و قاضی به اختیار خود و در مواقع لزوم می تواند صدای قفس متهمان را باز کند تا صدای آنها شنیده شود.

در صورتی که مرسی و دیگر اعضای دولت وی و اخوان المسلمین به این اتهام، محکوم شوند با مجازات اعدام روبه رو خواهند شد.
این متهمان همچنین متهم هستند به گروه های مسلح در فلسطین اجازه داده اند به صورت غیرقانونی به خاک مصر ورود و خروج داشته باشند و در ژآنویه 2011 برای هدف قرار دادن مراکز پلیس، ارتش  و زندان ها و تسهیل در فرار زندانیان اقدام کردند.

جلسه بعدی این پرونده در روز 27 فوریه برگزار می شود.

رهبران فراری کشورها/ از صدام تا رئیس جمهور اوکراین

خدیجه غبیشاوی / نامه نیوز

کمتر از 24 ساعت پس از آنکه رئیس جمهور اوکراین و ائتلاف مخالفان حکومت کی‌یف توافق‌نامه اشتی ملی را امضا کردند انتشار خبری به نقل از منابع غربی همه کسانی که در داخل و خارج از اوکراین تحولات این کشور را دنبال می‌کردند بهت زده کرد: «ویکتور یانکویچ» رئیس جمهور قانونی اوکراین از کی‌یف و کاخ ریاست جمهوری گریخت. 
 
این اما برای نخستین بار نیست که رهبران، روسای جمهور و مقامات عالی رتبه کشورهای مختلف جهان در پی اعتراضات گسترده مردمی و انقلاب از کشور، پایتخت و یا کاخ خود می گریزند؛ شخصیت‌هایی که اغلب پس از یک دوره ظولانی مدت مقابله خونین با با اعتراضات گسترده ضد حکومتی کرسی قدرت ترک می‌کنند. 
 
گریختن از کشور، پایتخت و یا کاخ حکومت اما اغلب  از سوی اطرافیان و یا مقام فراری رد می‌شود، اما گذشت زمان اغلب این حقیقت را آشکار می‌سازد که برخی از آنان در پی استیصال از ادامه رویایی و مقاومت در قبال اعتراضات راهی جز نجات جان خود نداشته و دست از کشتار و مقابله با مردم برمی دارند. فراری که برای برخی موفقیت آمیز و برای برخی دیگر از رهبران جز مسیری به سوی سرنگونی نبوده است. 
 
در این بین برخی مواقع و در بحبوهه جنگ و درگیری های داخلی و اعتراضات گسترده  مردمی شایعاتی در خصوص خروج مقامات حاکم از کشور و یا کاخ حکومت مطرح می شود که  اغلب بخشی از پروپاگاندای رسانه ای و با هدف تضعیف جبهه معترضان است . 
 
در ادامه اشاره‌ای داریم به 5 شخصیتی که عرصه حکومت را رها کردند و گریختند؛ 
 
 بن علی در تونس 

«زین‌العابدین بن علی» رئیس‌جمهور پیشین کشور تونس است که از ۱۹۸۷ تا ۲۰۱۱ میلادی به مدت ۲۳ سال قدرت را در تونس در اختیار داشت. بن علی در 14 ژانویه سال 2011 میلادی پس از یک دوره کوتاه ناآرامی و اعتراضات گسترده مردمی در این کشور قدرت و کشور را ترک و به همراه خانواده‌اش به عربستان گریخت. 
 
از زمان آغاز اعتراضات و ناآرامی ها در تونس تا فرار بن علی بیش از ده‌ها نفر کشته و زخمی شدند؛ بن علی نخست دولت و پارلمان را منحل سپس از قدرت کنار رفت و جای خود را موقتاً به «محمد الغنوشی» نخست‌وزیر سپرد و پس از آن کشور را ترک کرد. 
 
در تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ میلادی، دولت جدید تونس که برآمده از انقلاب این کشور بود حکم بازداشت بین‌المللی «زین‌العابدین بن علی» و برخی از اعضای خانواده‌ وی از جمله همسرش، «لیلا ترابلسی» را صادر کرد. 

قذافی
 
«معمر قذافی» صاحب یکی از طولانی ترین دوره‌های زمامداری در تاریخ از سال 1969 میلادی تا سال 2011 بر لیبی حکومت کرد. وی پس از یک دوره گسترده و خونین اعتراضات مردمی در نتیجه انقلاب های منطقه ای در سال 2011 از کاخش گریخت و به محل تولدش در شهر سرت لیبی رفت و پس از آن از سوی انقلابیون بازداشت و در نخستین ساعات پس از دستگیری با شلیک چندگلوله کشته شد. 
 
 از سوی دیگر دادستان دادگاه جنایی بین‌المللی اعلام کرده‌است، شواهدی در دست دارد که ثابت می‌کند، نیروهای معمر قذافی از ابتدای جنگ داخلی لیبی (۲۰۱۱) در این کشور، علیه مردم لیبی جنایات گسترده‌ای را مرتکب شده‌اند. بر اساس گزارش دادگاه جنایی بین‌المللی، از جمله جنایت‌های دولت قذافی آتش گشودن برروی مردمی‌است که در اعتراضات مسالمت‌آمیز شرکت کرده‌اند. 
 
صدام

«صدام حسین عبدالمجید تکریتی» از سال ۱۳۵۸-۱۳۸۲ رئیس‌جمهور کشور عراق بود. صدام پس از حملهٔ آمریکا و متحدانش به عراق در سال ۲۰۰۳ و سقوط بغداد کاخ ریاست جمهوری را ترک و در حفره‌ای در حومه بغداد پنهان و مدتی پس از آن طی عملیات نیروهای آمریکایی و انگلیسی بازداشت و سال 2006 به دار آویخته شد. 
 
دولت و ارتش عراق در طول سه هفته پس از حملهٔ آمریکا و هم‌پیمانانش در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۳۸۱ (۲۰ مارس ۲۰۰۳) نابود شدند. هنگامی که بغداد در تاریخ ۲۰ فروردین (۹ آوریل) به دست نیروهای ائتلاف افتاد دیگر از صدام خبری نبود. مکان صدام حسین تا هفته‌ها پس از سقوط بغداد و پایان درگیری‌های اصلی نامعلوم بود. وی در عملیاتی به نام «سپیده‌دم سرخ» و در یک چاله در خانه‌ای در روستای الدور در نزدیکی تکریت (محل تولدش) دستگیر شد. 
 
 شاه ایران
 
«محمدرضا پهلوی» دومین شاه سلسلهٔ پهلوی و آخرین پادشاه ایران بود که در تاریخ ۲۶ دی ۱۳۵۷ و در پی اعتراض‌های گسترده مخالفان حکومت وی به رهبری «امام خمینی»به بهانه مداوا و مسافرت از ایران برای همیشه گریخت. محمدرضا پهلوی در تاریخ ۵ مرداد ۱۳۵۹ در سن ۶۱ سالگی و در اثر سرطان غدد لنفاوی، در مصر درگذشت. 
 
فرار محمدرضا پهلوی در اثر سلسله نارضایتی‌های مردم به دلیل به وجود آمدن تمایلات ضد خارجی بخاطر وابستگی رژیم شاه به آمریکا و حضور وسیع نیروهای آمریکایی و اروپایی در ساختار اقتصاد و ارتش ایران بود 
 
محمدرضا پهلوی پس از خروج از کشور در ۲۶ دی ۱۳۵۷ به مصر رفت، سپس از ۲ بهمن مدتی را در مراکش مهمان ملک حسن دوم پادشاه این کشور بود. با فشار دولت انقلابی ایران و ملاحظات سیاسی دولت مراکش، او نیز مجبور به ترک مراکش شد و در ۱۰ فروردین ۱۳۵۸ به باهاما رفت که برای مدت موقتی به او ویزای گردشگری داده بود. تلاش‌های او برای گرفتن پناهندگی سیاسی از انگلستان بی نتیجه ماند. با پایان یافتن ویزا او توانست در ۲۰ خرداد به مکزیک برود. بیماری او در مکزیک هر روز شدت می‌یافت اما او بیماری واقعی خود را از پزشکان مکزیکی پنهان می‌کرد. 
 
وی در ۳ فروردین ۱۳۵۹ (۲۳ مارس ۱۹۸۰) به مصر رفت و در نهایت انور سادات به او پناهندگی داد و شاه مخلوع و فراری در نهایت در سن 61 سالگی در مصر درگذشت. 

رئیس جمهور اوکراین
 
 «ویکتور یانوکویچ» رئیس جمهور اسبق اوکراین و رهبر «حزب مناطق» این کشور است که دو دوره سمت نخست وزیری را در این کشور برعهده داشت و در نهایت با تشددی درگیری‌های داخلی در این کشور و گسترش اعتراضات ضد دولتی کی‌یف را ترک و به خارج از پایتخت گریخت. 
 
یانکویچ 2 روز پیش و در تاریخ ٢٢ فوریه ٢٠١۴ در پی وخیم شدن اوضاع داخلی اوکراین با رای پارلمان این کشور از سمت ریاست جمهوری برکنار شد. ساعاتی پیش از آن که از سمتش برکنار شود رسانه های غربی از فرار یانکویچ به شرق این کشور و به سمت مرزهای روسیه خبر دادند. 
 
گفته می شود که وی قادر به ترک این کشور و عبور از مرز را نداشته است، محل استقرار رئیس جمهور برکنار شده اوکراین همچنان نامعلوم است.

تازه‌ترین برآورد مرکز آمار ایران/ رشد اقتصادی نیمه اول امسال؛ منفی 2 درصد

معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور اعلام کرد: برآورد مقدماتی مرکز آمار ایران نشان می دهد رشد شش ماهه اقتصادی ایران در سال جاری منفی دو درصد است.

به گزارش خبرگزاری مهر، محمدباقر نوبخت در جشنواره آموزش و پژوهش در نظام اداری که در مرکز آموزش مدیریت دولت برگزار شده است‌، گفت: در حالی که طبق برنامه چهارم و پنجم توسعه رشد اقتصادی به طور متوسط باید به هشت درصد می رسید در سال 90 این رشد سه درصد ، در سال 91 منفی پنج و هشت دهم درصد و در شش ماهه اول امسال منفی دو درصد بوده است.

وی افزود : از لحاظ منابع انسانی و مادی بسیار غنی و شایسته رشدهای اقتصاد به مراتب بالاتر هستیم.

نوبخت ادامه داد: در هشت سال گذشته حدود 700 میلیارد دلار منابع درآمدی داشتیم و با وجود این منابع بالای درآمدی امروز شاهد رشد منفی اقتصاد هستیم.

سخنگوی دولت افزود: رشد منفی اقتصاد را نباید تماما به پای تحریم گذاشت هرچند تاثیر تحریم را نمی نخواهم انکار کنم.

معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور  در بخش دیگری از سخنانش گفت : طبق قانون بودجه سال 92 ( قبل از اصلاحیه مهر) منابع کشور 220 هزار میلیارد تومان پیش بینی شده بود که 57 هزار میلیارد تومان از این مبلغ باید صرف کارهای عمرانی می شد و این در حالی است که آنچه تاکنون برای طرح های عمرانی کشور اختصاص یافته ، متاسفانه ده هزار میلیارد تومان است آیا با این مقدار اندک می توان انتظار تحول داشت؟

نوبخت از ساختار بخش اجرایی کشور نیز انتقاد کرد و گفت: در حالی که طبق سیاست های کلی نظام دستگاه اداری باید کوچک و چابک باشد در حال حاضر شاهد بخش اداری فربه  و ناکارآمد هستیم.

معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور با تاکید بر اهمیت و نقش پژوهش در بهبود قدرت اجرایی کشور گفت : مدیران اجرایی باید از نتایج تحقیقات و پژوهش ها در ارتقای کیفیت کار خود استفاده کنند.

سخنگوی دولت خطاب به استادان مرکز آموزش مدیریت دولتی گفت : سه انتظار مهم از شما دارم اول کمک در جهت تهیه و تنظیم لایحه الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت که هرچند باید تا آخر امسال آماده می شد اما متاسفانه هیچ مستند علمی در این باره در دست ما نیست.

وی ادامه داد: تدوین لایحه برنامه ششم توسعه و سیاست های اجرایی اقتصاد مقاومتی نیز از دیگر مواردی است که باید با کمک بخش های پژوهشی و فکری دولت از جمله مرکز مدیریت دولتی تهیه شود.

وندی شرمن: در توافق نهایی، ایران می تواند غنی‌سازی کند

معاون وزیر خارجه آمریکا گفت: آمریکا به مانند اسرائیل نمی خواهد ایران غنی سازی کند اما این درخواست، غیرمنطقی است / معیار موفقیت مذاکرات هسته ای با ایران، عدم کسب بمب اتمی توسط این کشور است / دیگران نباید در مذاکرات هسته ای ایران دخالت کنند.

معاون وزیر خارجه آمریکا گفت: ایران در توافق نهایی هسته ای، می تواند غنی سازی اورانیوم داشته باشد.

به گزارش عصر ایران به نقل از روزنامه اسرائیلی هاآرتص، وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکا که با خبرنگاران اسرائیلی در تل آویو سخن می گفت ادامه داد: در توافق نهایی هسته ای، ایران می تواند به غنی سازی اورانیوم برای مصرف داخلی بپردازد. درخواست نابودی غنی سازی داخلی ایران غیرمنطقی است.

وی افزود: غنی سازی اورانیوم در داخل ایران باید در چارچوب معین و مشخص، بررسی شده و تحت نظارت کامل انجام شود.

شرمن ادامه داد: آمریکا به مانند اسرائیل نمی خواهد ایران غنی سازی کند اما این درخواست، غیرمنطقی است.
این مقام ارشد دستگاه دیپلماسی آمریکا توضیح داد: مذاکرات هسته ای با ایران، سخت است اما تلاش های دیپلماتیک باید برای حل این مسئله ادامه یابد. معیار موفقیت مذاکرات هسته ای با ایران، عدم کسب بمب اتمی توسط این کشور است. 
وی تاکید کرد: دیگران نباید در مذاکرات هسته ای ایران دخالت کنند.