اخبار سیاسی و اقتصادی و تحلیل های روز

درخواست دوباره نتانیاهو از پوتین: به تهران اس 300 ندهید چون حمله به ایران را سخت می کند

منابع آگاه ادامه داد: نتانیاهو در دیدار با پوتین به این نتیجه رسید که به دلیل بهبود رابطه ایران و آمریکا و دست یابی به توافق هسته ای ژنو، روسیه در موقعیت ضعیفی در برابر ایران قرار گرفته است.

نتانیاهو از پوتین خواسته است قرارداد فروش موشک های اس 300 به ایران را لغو کند چرا که در غیر این صورت حمله اسرائیل به ایران بسیار سخت خواهد شد.

به گزارش عصر ایران، روزنامه معاریو چاپ  تل آویو به نقل منابع سیاسی آگاه نوشت: بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل از همتای روس خود ولادیمیر پوتین خواسته است تقاضای ایران را برای خرید موشک های روسی اس 300  رد کند.

به نوشته معاریو، نتانیاهو این تقاضا را سه هفته پیش در حاشیه مراسم تشییع جنازه آریل شارون نخست وزیر پیشین اسرائیل مطرح کرد.

منابع آگاه اضافه کردند: تکرار تقاضای نتانیاهو از پوتین به دنبال انتشار خبرهایی درباره ازسرگیری تلاش های ایران برای خرید اس 300 از روسیه مطرح شد.

حدود سه سال پیش روسیه تحت فشارهای آمریکا و اسرائیل، فروش اس 300 به ایران را متوقف کرده و خواستار فروش سامانه های جایگزین به تهران شده بود اما ایران این موضوع را نپذیرفته است.

ارزش قرارداد اس 300 ، 800 میلیون دلار است.

با این حال به تازگی  هیاتی از ایران به روسیه سفر کرده است تا مقامات مسکو را به اجرای قرارداد فروش سامانه موشکی به تهران قانع سازد.

منابع آگاه ادامه داد: نتانیاهو در دیدار با پوتین به این نتیجه رسید که به دلیل بهبود رابطه ایران و آمریکا و دست یابی به توافق هسته ای ژنو، روسیه در موقعیت ضعیفی در برابر ایران قرار گرفته است.

معاریو ادامه داد: در صورت دست یابی ایران به موشک های اس 300، اقدام نظامی علیه این کشور بسیار سخت خواهد شد.

علاوه براین ، قرارداد فروش اس 300 از روسیه به سوریه نیز بحث و جدل گسترده ای را میان روسیه و اسرائیل به وجود آورده است چرا که تل آویو معتقد است در صورت چنین اقدامی، حمله نظامی به سوریه بسیار مشکل می شود.

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا:

توافق هسته‌ای شکست بخورد، استفاده از گزینه نظامی محتمل است

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز جمعه گفت در صورت شکست مسیر دیپلماتیک، استفاده از گزینه نظامی علیه ایران محتمل است.

• Tweet

به گزارش خبرگزاری فارس، «مری هارف» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا روز گذشته بار دیگر گفت شکست توافق موقت میان ایران و گروه موسوم به  1+5 ممکن است به اقدام نظامی علیه تهران منجر شود.

هارف که در نشست خبری هفتگی در جمع خبرنگاران صحبت می‌کرد، در پاسخ به این سوال که آیا آمریکا در صورت عدم توافق دیپلماتیک با ایران به گزینه نظامی روی می‌آورد، گفت: «خوب، من نمی‌گویم که اگر در 6 ماه توافقی نشد، ما وارد جنگ می‌شویم. بخواهم کلی صحبت کنم، باید بگویم که جایگزین مسیر دیپلماتیک این است که ما بخواهیم این موضوع را به طرق دیگر حل کنیم. کاملا هم روشن است که آن راه‌های دیگر چه هستند.»

وی افزود: «تنها چند سناریو پیش روی ماست: این موضوع را یا باید از طریق دیپلماتیک حل کرد، یا از طریقی دیگر. واضح است که آن راه دیگر، می‌تواند و احتمالا استفاده از گزینه نظامی است. رئیس‌جمهور تصریح کرده است که این موضوع روی میز است.»

با این وجود هارف تصریح کرد که در صورت شکست توافق ژنو، اولین گام کاخ سفید تلاش برای افزایش تحریم‌های ایران است. وی ادامه داد: «اما اگر بخواهیم در مورد بازه زمانی کوتاه‌تر صحبت کنیم، یعنی اگر این موضوع در 6 ماه نتیجه نداد، ما خواهان افزایش تحریم‌ها خواهیم شد، من پیش‌بینی نمی‌کنم که بلافاصله بعد از آن وارد جنگ شویم. موضعی فراگیرتر وجود دارد که می‌گوید اگر ما نتوانیم این موضوع را در 6 ماه، یکسال یا هر زمان دیگر از طریق دیپلماتیک حل کنیم، ما متعهدیم که به نحوی آن را حل کنیم. در این صورت اقدامات کم‌دوام‌تر و صراحتا بگویم، پرخطرتر را نیز شامل خواهد بود.»

سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در بخش دیگری از این نشست به موضوع تحریم‌ها پرداخت و بار دیگر کنگره را از تصویب تحریم‌های تازه بازداشت. وی در این رابطه گفت: «فکر می‌کنم طبق برنامه اقدام مشترک (توافق ژنو)، هیچ تحریم مرتبط با موضوع هسته‌ای، مجاز نیست... تصویب هر تحریم هسته‌ای جدید و تبدیل آن به قانون بر خلاف مفاد برنامه اقدام مشترک است... به همین دلیل هم هست که رئیس‌جمهور اوباما در سخنرانی «وضعیت کشور» (سخنرانی سالانه) اعلام کرد که هر تحریمی که روی میزش بیاید را وتو می‌کند.»

دولت روحانی و لزوم حفاظت از موفقیت هسته ای ژنو

این رقبای داخلی منافع گروهی را بر منافع ملی ترجیح می دهند. شکست دولت روحانی هدفی است که از نگاه اینان باید تحقق یابد ولو به بهای کاهش رشد اقتصادی کشور، افزایش آمار بیکاری و تورم، کمیابی و گرانی دارو و تجهیزات پزشکی و درمانی و ... .

عصر ایران ؛ رضا حبیب زاده -  دولت رئیس جمهور حسن روحانی توانست تنها چند ماه پس از برعهده گرفتن مسؤولیت قوه مجریه در پرونده هسته ای به توافقی موقت و مقطعی با طرف های تاثیرگذار خارجی دست یابد.

اهداف دولت روحانی از چنین توافقی مشخص بود: اول- جلوگیری از ادامه تحریم های روبه افزایش. دوم- کاهش تحریم های فعلی.  سوم- برداشتن گام مقدماتی برای کسب توافق نهایی.

اما در یک کلام می توان گفت دولت به این نتیجه رسیده بود در صورت حل نشدن مسئله هسته ای ایران و ادامه تحریم ها، هر برنامه یا طرح دیگر دولت در زمینه های اقتصادی، سیاسی و سیاست خارجی و در مراحل بعدی، اجتماعی، فرهنگی ، علمی نیز به بار نخواهد نشست و در تمامی این حوزه ها با بحران های سنگینی رو به رو خواهد شد.  

براساس همین تحلیل بود که دولت روحانی با تمرکز بر مهم ترین و تاثیرگذارترین مسئله روز ایران یعنی پرونده هسته ای، تنها طی چند ماه به نتیجه ای موقت برای خارج کردن این پرونده از وضعیت بحرانی و توقف فشارهای مستمر و فزاینده علیه ایران دست یافت.

نتایج این موفقیت هسته ای دولت در کنار کارآمد شدن دستگاه قوه مجریه هم اکنون نیز در معرض مشاهده و قضاوت افکار عمومی قرار دارد و نشانه های آن از کاهش شاخص های تورم و بیکاری تا ایجاد جو امید به آینده و اعتماد عمومی در جامعه مشهود است.

با این حال از زمان ثبت موفقیت دولت روحانی در کسب توافق هسته ای با گروه 1+5 و سروسامان دادن وضعیت داخلی کشور با طرح ها و مدیران کارآمد، بخشی از رقبای داخلی دولت تلاش می کنند با استفاده از هر وسیله و ابزاری در مسیر توافق هسته ای ژنو کارشکنی کنند تا موفقیت های دیگر نیز که در گرو به ثمر نشستن توافق هسته ای است تحقق نیابد.

این رقبای داخلی منافع گروهی را بر منافع ملی ترجیح می دهند. شکست دولت روحانی هدفی است که از نگاه اینان باید تحقق یابد ولو به بهای کاهش رشد اقتصادی کشور، افزایش آمار بیکاری و تورم، کمیابی و گرانی دارو و تجهیزات پزشکی - درمانی و سخت تر شدن شرایط زیست انسانی و ... .

این مخالفان تنها و تنها بر پیروزی و حضور در قدرت حتی با هزینه کردن از منافع و زندگی روزانه مردم فکر می کنند. 

آنها که قبل از این، پیروزی طیف حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری اخیر ایران را پیش بینی نمی کردند پس از آن منتظر بودند تا با ادامه تحریم ها و افزایش فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم ها و ناتوانی دولت در حل مسئله هسته ای، با بن بست در برآورده کردن مطالبات اقتصادی مردم و  نارضایتی های گسترده داخلی روبه رو شود.

اما دولت روحانی توانست با حل موقت مسئله هسته ای، کاهش بخشی از تحریم ها و جلوگیری از تحریم های جدید از یک سو، ثبات اقتصادی داخلی را ایجاد و از سوی دیگر توانست دورنمای مثبتی از وضعیت ایران در بخش های مختلف سیاست خارجی ترسیم کند.

حال اما برخی از مخالفان داخلی دولت تلاش می کنند به اشکال مختلف این موفقیت هسته ای دولت را زیرسؤال ببرند و آن را به شکست بکشانند.
 مخالفان افراط گرای روحانی تلاش می کنند با به شکست کشاندن توافق هسته ای ژنو ، بیشترین و تاثیرگذارترین ضربه را به عملکرد دولت روحانی وارد کنند.  آنها در این مسیر نیز مخالفت های بی پایه و بهانه گیری های مختلف نیز ابایی ندارند.

یکی از این موضوعات، طرح موضوع کسب آگاهی و اطلاع نمایندگان مجلس از موضوعات سری و محرمانه مربوط به مذاکرات و توافقات هسته ای ایران و گروه 1+5 است.

این در حالی است که رهبری و شورای عالی امنیت ملی با عضویت رئیس مجلس از جزئیات این روند آگاه هستند.

اصرار شماری از نمایندگان مجلس برای آگاهی از جزئیات سری و محرمانه توافق هسته ای ژنو را می توان نه با هدف کمک به اهداف هسته ای نظام، بلکه حرکت در مسیر به شکست کشاندن این توافقات به عنوان پیش زمینه شکست دولت دانست و سکوت ها و حمایت های قبلی را به مثابه شاهد در نظر گرفت.

علاوه بر این، نمایندگان مجلس و افکار عمومی هم اکنون شاهد نتیجه این توافق موقت هسته ای هستند. خط قرمز رسم شده درباره غنی سازی در خاک ایران حفظ شده و همزمان بخشی از تحریم ها کاهش یافته است.

برهمین اساس باید امید داشت دولت روحانی که تاکنون توانسته است موفقیت هسته ای را رقم بزند و به این وسیله منافع ملی ایران را حفظ کند و مانع از ادامه آسیب به این منافع شود از این پس نیز برای حفظ این دستاورد و موفقیت از گزند رقبای افراط گرا تلاش کند و تحت تاثیر اقدامات و خواسته ها و اقدامات و مطالبات فراقانونی آنها قرار نگیرد چرا که  آنان از اساس با رویکردها و موفقیت های دولت مشکل دارند.

شش نکته درباره مصاحبه ژنرال کهنه کار؛ موسویان چه می خواهد بگوید؟

بازرسی های گسترده از تاسیسات هسته ای و نظامی کشور شرط تداوم توافق ایران و غرب است و این هم جز با حمایت و نظر مساعد آیت الله خامنه ای ممکن نیست.

پارسینه نوشت: اگر "ریش پروفسوری" وزیران و اعضای کابینه روحانی در سال 92 و بعد از پیروزی شیخ دیپلمات "رونمایی" شد، سید حسین موسویان درست بعد از محاکمه و خروجش از مناصب اجرایی و استراتژیک، تغییر ظاهر داد و "ریش پروفسوری" شد!

 این روزها حسین موسویان حرفهای  مهم و قابل تاملی را بیان کرده است که شاید مثل ریش پرفسوری اش، خیلی زود میان سیاسیون و حتی رسانه های نزدیک به دولت "باب" و "رایج" شود! 

موسویان این بار نه در هیات یک مذاکره کنند ارشد هسته ای و مشاور روحانی در ساختمان مرکز تحقیقات استراتژیک دل انگیز نیاوران، که در قامت یک "دیپلمات رسانه ای"  که فقط قرار است فقط "جرقه هایی" از هدف گذاری های آتی دولت حسن روحانی را آشکار کند به میدان آمده است.

 بازگشت تمام عیار و البته حساب شده موسویان به نظر نمی رسد  از جنس همکاری رسمی و اداری با دولت حسن روحانی باشد، این سرباز کهنه کار، حالا در قامت یک ژنرال برای حضوری موقت اما موثر در جبهه به میدان آمده است.

حسین موسویان روز گذشته دو مصاحبه مشروح با ایسنا و تسنیم داشت، دو رسانه ای که هرکدام به یکی از قطب های اصلاح طلب و اصولگرای تعلق دارند.

به گزارش پارسینه، در تحلیل محتوای این دو مصاحبه به ظاهر متفاوت- اما هوشمندانه و هدفمند- نکات زیر را می توان در نظر گرفت.

1- بعد از فروکش کردن هیجانات مربوط به توافق ژنو و برخاستن نقدهای تند از درون مجلس،تشکل های اصولگرا و بخشی از بدنه مردم و حتی انتساب برخی سخنان انتقادی در این خصوص به رهبرمعظم انقلاب،  اعلام مواضع و تحرکات موسویان را می توان حرکتی برای آغاز تثبیت دائمی توافق ژنو در کشور در این مقطع دانست.

با گذشت زمان و اتمام مهلت شش ماهه دوران اعتماد سازی طبق توافق ژنو، کم کم موعد "توافق نهایی" میان ایران و غرب می رسد و به نظر می رسد این هدفی است که موسویان آن را نشانه رفته است.

2- نکته دوم در این خصوص، ایجاد آمادگی برای اجرای "پروتکل الحاقی" و بازرسی های دائمی و خاص از تاسیسات و برنامه هسته ای است که موسویان با صراحتی احتیاط آمیز آن را مطرح کرده است، ایجاد جو روانی مناسب در این مورد- که به خصوص اصولگرایان حساسیت ویژه ای دارد- ماموریتی است که موسویان آن را کلید زده است.

3- بازرسی های آژانس بین المللی انرژی اتمی شامل "مطالعات ادعایی" و تاسیسات نظامی می شود و موسویان با احتیاط برای آغاز فاز اجرایی این بازرسی ها زمینه سازی می کند و می گوید:هیچ کشوری نیست که فعالیت‌های غنی‌سازی داشته باشد و پروتکل الحاقی را نپذیرفته باشد.

4- اما یکی از نقاط کلیدی، یا شاید مهمترین نکته هر دو مصاحبه موسویان؛ تاکید بر "حمایت رهبری" به عنوان یک اصل تغییرناپذیر و دائمی برای راهبرد سیاست هسته ای-خارجی دولت است.

به گزارش پارسینه، واقعیت این است که دولت حسن روحانی در لغزشگاه بین دو جناح اصلی کشور قرار دارد، دولت روحانی نه پایگاه تام و تمامی میان اصلاح طلبان دارد و نه در میان اصولگرایان، مدافعان قسم خورده و به اصطلاح "پای کار" و "در بیعت" دارد، به همین دلیل دولت به سرعت می تواند تحت تاثیر طوفان های سیاسی و جناحی کشور قرار گیرد و قافیه را ببازد، تمرکز بر حفظ نظر مثبت و حمایت آیت الله خامنه ای از سیاست های اصلی دولت، نکته ای است که دولت روحانی به جان دریافته است که از هر عامل دیگری برای بقاء و حرکت دولت موثرتر است.

5-در موضوع حساس هسته ای هم تداوم حمایت رهبری نیاز استراتژیک دولت روحانی است، در فاز جدید توافق ژنو، بازرسی های گسترده و خاص از تاسیسات هسته ای و نظامی کشور شرط تداوم توافق ایران و غرب است و این هم جز با حمایت و نظر مساعد آیت الله خامنه ای ممکن و میسر نیست.

 موسویان در مصاحبه هایش از اجرای قریب الوقوع طرح هسته ای دولت جدید در چارچوب توافق ژنو هم پرده برمی دارد: اجرای فتوای رهبرانقلاب در حرمت تولید بمب اتمی،(Operationalizing the religiously these Fatwa‌)

طرحی که موسویان می گوید در اصل "پیشنهاد" سعید جلیلی-نامزد اصولگرایان رادیکال در انتخابات ریاست جمهوری 92-  بوده است، طرحی که موسویان می گوید طی آن " ایران باید یک محدودیت‌هایی را بپذیرد، مثل 5 درصد، این محدودیت‌ها داوطلبانه است. و مغایر ان پی‌تی‌هم هست"

 موسویان در مصاحبه مشروح بدون آنکه به سخنرانی اخیر یک نماینده اصولگرای مجلس درباره نارضایتی تلویحی رهبری از مفاد توافق ژنو اشاره ای کند،  با اشاره به "اظهارنظر یکی از فقهای کشور" درباره متن توافق ژنو، خاطرنشان کرد: این فقیه کشور که مسلط به زبان انگلیسی است در جلسه‌ای چند هفته پیش اظهار کردند که "من فقهیم و کارم استدلال متون است و چند بار متن (توافق) را خواندم، اما استنباط نکردم که قدرت‌های بزرگ حق غنی‌سازی ایران را به رسمیت شناختند." البته حرف ایشان درست است، اما در متنی که فعلا وجود دارد پذیرش عملی غنی‌سازی در خاک ایران هم در دوره مذاکره و هم بعد از آن پذیرفته شده است و در درازمدت بعد از توافق نهایی هم وجود خواهد داشت. معتقدم نباید بر سر واژگان دعوا کنیم. 

در ماجرای حوادث انتخابات 88 هم موسویان در پاسخ به خبرگزاری اصولگرای تسنیم موضعی قابل تامل اتخاذ می کند، موضعی که شاید نزدیک ترین و دقیق ترین موضع گیری به موضع اصلی و نهایی حسن روحانی باشد.

موسویان بدون آنکه اظهار نظر صریحی درباره سلامت انتخابات 88 کند، می گوید: من اگر جای آقای موسوی و کروبی بودم، خدمت آقا می‌رفتم و عرض می‌کردم که ‌آقا از نظر ما این انتخابات سالم نبوده، چون حضرتعالی می‌فرمایید که سالم بوده و تایید می‌کنید، چون شورای نگهبان تایید می‌کند ما تمکین می‌کنیم. تمام!

فراز مهم مصاحبه سید حسین موسویان تلاش برای عدم همسان سازی میان قطعنامه 598  و توافق ژنو است(آنطور که اصولگرایان رادیکال بر آن اصرار دارند) موسویان برای این مقصود، حتی قطعنامه 598 را هم جام زهر نمی داند و می گوید: "قطعنامه 598 پیروزی برای کسی (عراق و ایران) نبود و جام زهر هم نبود" اظهار کرد: با این‌که تعبیر جام زهر را حضرت امام (ره) فرمودند، اما نظر من این است که قطعنامه 598 جام زهر نبود. همین که عراق یک میلی‌متر از خاک ایران را نتوانست تصرف کند و ما نه در مقابل عراق که در مقابل یک دنیا ایستادیم، پیروزی بود. معتقدم باید ابعاد این پیروزی را برای مردم باز کنیم.

6- موسویان در مصاحبه هایش بر موضوع احمدی نژاد و دولت سابق هم تاکید ویژه ای دارد و البته این بی دلیل نیست، در فضای فعلی سیاسی کشور، انتقاد و مرزبندی با دولت سابق یکی از نقاط مشترک و معدود دو جناح اصلی کشور است، موسویان در مصاحبه های خود تاکید زیادی بر این نکته می کند و سعی می کند "هزینه های احمدی نژاد" را مرتبا به "همه طرفین بازی " گوشزد کند.

 از سوی دیگر، ژنرال کهنه کار دولت روحانی سعی می کند این نکته را هم "جا" بیاندازد که در دولت احمدی نژاد، گشایش ها و انعطاف های بی سرانجامی مثل "اجازه بازرسی های خاص و گسترده" و "تعهداتی فراتر از پروتکل الحاقی" انجام شد، بنابراین انجام دوباره و حساب شده این اقدامات در دولت جدید، نباید عجیب و غیرقابل پذیرش تلقی گردد.

موسویان در مصاحبه با تسنیم صراحت بیشتری خرج می کند و قسم جلاله می خورد که "
جمهوری اسلامی در حساس‌ترین شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی قرا گرفته است. " و تمام سیاسیون ایران،  اصلاح‌طلب  یا اصولگرا باید صرفا و صرفا به فکر منافع ملی ایران باشند.

نگاه امنیتی به مناطق مرزی آسیب‌زاست

نگاه امنیتی فرصت منطقه را برای جذب سرمایه‌گذار خارجی می‌گیرد. در جنگ تحمیلی در مرزهای شمال غرب کشور اجازه ندادیم دشمن وجبی از خاک کشور را تصاحب کند و حتی در برخی مناطق تا ۳۰ کیلومتر هم به ‌خاک عراق راه یافتیم. پس از آن زمان، امنیت‌ حتی بیشتر از پایتخت در منطقه حاکم است. تنها درخواست ما از مسئولان استانی و کشوری این است که دید امنیتی به زندگی و اشتغال مردم نداشته باشند.

کد خبر: ۳۷۵۱۴۲

تاریخ انتشار:۱۲ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۶-01 February 2014

‌جمله‌ای معروف است که می‌گوید، روزانه هزاران دلار ضرر بی‌پولی می‌دهیم. مصداق آن این می‌شود که به قول معروف، «پول، پول می‌آورد و قطعاً محرومیت هم محرومیت»؛ این‌‌ همان جمله نهایی و مخلص کلامی است که معاون توسعه اشتغال و کارآفرینی وزارت کار‌ در بایزید و در تشریح اوضاع بیکاری در مناطق مرزی می‌گوید و محرومیت دیرینه این مناطق را دلیلی بر ادامه روند این وضعیت می‌داند. 

این اقتصاددان در تشریح اوضاع بیکاری در استان‌های مرزی کشور، بر دو موضوع توسعه روستایی و توسعه تولیدی تأکید می‌کند و بر این باور است که دولت در همه سال‌های گذشته، تنها به توسعه کالبدی نواحی پرداخته ‌و توسعه سرمایه‌ای که منجر به تولید شود، در این نواحی رخ نداده است. مهم‌ترین دلیل این امر هم ایراد در نظام تدبیر استانی در کشور است که به جای نگاه تسهیل‌گری، نگاه کنترلی دارد و متوقف‌کننده سرمایه‌د‌اری است.

به گزارش «تابناک»، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، مدتی است در حال مطالعه بیکاری در تمام استان‌ها بوده است. نکاتی که آقای طایی در خصوص بیکاری این مناطق گفته، جدای از گزارش‌های مرکز آمار و بر اساس اطلاعات مطالعات خود وزارتخانه بوده است؛ مطالعاتی که قطعاً نتیجه آن‌ها قابل اتکا‌تر از آمار مرکز آمار است. دلیل آن هم بد بودن یا اعلام اطلاعات نادرست از سوی ‌مرکز آمار نیست؛ بلکه موضوع این است که در مرکز آمار، برای بررسی اشتغال نمونه‌گیری ‌می‌شود. مبنای کار هم در این سازمان بر اساس تعریف سازمان جهانی کار است که شاغل را فردی می‌داند که حتی یک ساعت در هفته کار کند. 

مناطق مرزی سردشت و پیرانشهر نیز یکی از صد‌ها منطقه مرزی است که با وجود تحمل سختی‌های دوران دفاع مقدس و حتی پیش از آن همچنان جزو محرومان ‌مانده و با وجود گدشت بیش از ۲۵ سال از پایان جنگ تحمیلی، هنوز آثار جنگ در پیکره این شهر‌ها دیده می‌‌شود.

مرز پیرانشهر و سردشت، یکی از قطب‌های مهم مبادلات تجاری در غرب کشور است. با ‌وجود‌‌ این، همان گونه که اشاره شد، هنوز گام‌های آنچنانی در راستای رشد و استفاده از ظرفیت‌های این منطقه برداشته نشده است.

دکتر رسول خضری، نماینده مردم پیرانشهر درباره این موضوع می‌گوید: با اینکه ۷۰ درصد مبادلات تجاری ما از مرز پیرانشهر و گمرک سردشت است، متأسفانه جاده‌های مواصلاتی منطقه، جزو بد‌ترین جاده‌های کشور هستند. ۳۵ سال از انقلاب اسلامی می‌گذرد، اگر هر سال ۳ کیلومتر از این جاده‌ها را درست می‌کردند، همه جاده‌های منطقه چهاربانده شده بود که متأسفانه این معضل همچنان ‌مانده و تبدیل به قتلگاهی ‌برای مردم و مسافرین شده است. 

وی افزود: مناطق مرزی ویترین نظام و کشور ‌و نیازمند توجه ویژه هستند، ولی متأسفانه ‌کاری برای این مناطق انجام نشده که جای انتقاد جدی دارد. طرح بهسازی و تعریض جاده پیرانشهر به نقده، جاده سردشت به پیرانشهر و جاده سردشت به مهاباد، پیش از این ‌استانی بود که به طرح‌های ملی تبدیل شد. 

این نماینده گفت: دومین موضوع بیمارستان پیرانشهر است. بیمارستان جایگزین درخواست کرده بودیم و ‌با اینکه پول این پروژه را گرفته‌ایم، زمین آن وجود ندارد. همچنین به رغم اینکه وزیر راه و شهرسازی سابق، کلنگ پروژه را به زمین زد و حتی با پیمانکار آن هم صحبت‌هایی ‌شد، زمینی که برای بیمارستان در نظر گرفته بودند، معارض داشت و شورا و شهرداری گفته بودند که مشکل معارض را حل خواهند کرد. در سال ۸۹ مکان‌یابی شده بود، ولی متأسفانه به تعهدشان عمل نکردند و این موضوع باعث شد، ساخت بیمارستان به تعویق بیفتد. با این حال به دنبال آن هستیم که زمین بیمارستان را تهیه کنیم. 

وی در مورد وضعیت زندگی مردم منطقه گفت: معیشت مردم وابسته به مرز و بازارچه‌های مرزی است، ولی به این دلیل که زیرساخت‌های لازم ـ که یکی از آن‌ها جاده و قطار است ـ در منطقه کامل نشده، زندگی مردم نیز با مشکلاتی روبه‌روست. محوطه بازارچه مرزی نیز نیاز به توسعه بیشتری دارد، والا ظرفیت اشتغال زایی برای سی هزار تن را دارد.
 
موضوع دیگر، ‌کشاورزی است. ما هفت سد در منطقه داریم که تنها دو سد به بهره‌‌برداری رسیده‌ که البته زهکشی‌های آن ‌انجام نشده ‌و پنج سد نیز در حال ساخت داریم.

سومین بحث مربوط به عشایر و دامداری در منطقه است؛ اما محدودیت‌های موجود به دلیل اینکه منطقه ما در نوار مرزی است، عشایر را بسیار محدود کرده است. دید امنیتی باعث محدودیت آن‌ها شده و در عوض طرف عراقی برای چرای دام‌های خود به‌ مرزهای ما می‌آید. باید برای این موضوع فکری شود. بیش از ده هزار ‌تن عشایر در منطقه داریم که زندگی‌شان از راه دامداری است. 

قاچاق یکی دیگر از مشکلات مرزهاست. در منطقه پیرانشهر و سردشت، بیش از ۲۴۰ کیلومتر مرز مشترک با عراق داریم. اگر بازارچه‌ها و گمرکات منطقه فعال‌تر شوند، بحث قاچاق هم به شدت کاهش خواهد یافت. متأسفانه بازارچه‌ها نیمه فعال هستند و کالاهایی را که واردات آن برای مردم صرفه اقتصادی دارد ممنوع کرده‌اند؛ پوشاک و وسایل برقی و خانگی و... که اگر راه کسب حلال برای مردم باز باشد به دنبال قاچاق نخواهند رفت. در منطقه نه کارخانه‌ای وجود دارد و نه اشتغال دیگری؛ بنابر‌این، لازم است که بازارچه‌ها فعال‌تر ‌و ممنوعیت واردات کمتر شود. 

وی گفت: نگاه امنیتی فرصت منطقه را برای جذب سرمایه‌گذار خارجی می‌گیرد. در جنگ تحمیلی در مرزهای شمال غرب کشور اجازه ندادیم دشمن وجبی از خاک کشور را تصاحب کند و حتی در برخی مناطق تا ۳۰ کیلومتر هم به ‌خاک عراق راه یافتیم. پس از آن زمان، امنیت‌ حتی بیشتر از پایتخت در منطقه حاکم است. تنها درخواست ما از مسئولان استانی و کشوری این است که دید امنیتی به زندگی و اشتغال مردم نداشته باشند، بلکه دید فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی داشته باشند تا‌ ‌سرمایه‌گذار را در منطقه جذب کند. هر چه مردم‌ ‌مرفه‌تر و برخوردار‌تر باشند، هم مرزنشینانی بهتر‌ و هم مرزبانان و مرزدارانی بهتر‌ برای کشور خواهند بود. 

مردم انگیزه می‌خواهند. می‌شود با ایجاد زیرساخت‌های گردشگری و مراکز درمانی و ‌سایر زیرساخت‌ها، فرصتی برای بهبود زندگی مردم منطقه فراهم کرد.

«وال استریت ژورنال» فاش کرد:

تلاش پشت پرده آمریکا برای جلوگیری از کاهش واقعی تحریم‌های ایران

ماهیت و نوع کاهش تحریم‌های اقتصادی وضع شده علیه ایران از سوی آمریکا، یکی از مهم‌ترین مباحثی بوده که از‌‌ همان آغاز در چهارچوب توافق هسته‌ای ژنو مطرح شده است. در این میان، با وجود اینکه بر پایه توافق دو طرف‌، روند اجرای توافق‌نامه ژنو از ده روز پیش آغاز شده، برخی اخبار حاکی از تلاش‌های پشت پرده مقامات آمریکایی برای بی‌اثر کردن روند کاهش برخی‌ تحریم‌های اقتصادی ایران است.

کد خبر: ۳۷۵۲۲۲

تاریخ انتشار:۱۲ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۰:۰۴-01 February 2014

ماهیت و نوع کاهش تحریم‌های اقتصادی وضع شده علیه ایران از سوی آمریکا، یکی از مهم‌ترین مباحثی بوده که از‌‌ همان آغاز در چهارچوب توافق هسته‌ای ژنو مطرح شده است. در این میان، با وجود اینکه بر پایه توافق دو طرف‌، روند اجرای توافق‌نامه ژنو از ده روز پیش آغاز شده، برخی اخبار حاکی از تلاش‌های پشت پرده مقامات آمریکایی برای بی‌اثر کردن روند کاهش برخی‌ تحریم‌های اقتصادی ایران است.

به گزارش «تابناک»، در هفته‌های اخیر، مقامات آمریکایی ‌با سفر به کشورهای ‌جهان و برگزاری نشست‌های خصوصی با مدیران شرکت‌های بزرگ بین‌المللی، از آن‌ها می‌خواهند در روند احیای روابط خود با ایران، تعهد‌ بیش از اندازه نپذیرفته و ارتباطات خود با ایران را از مرز مشخصی فرا‌تر نبرند. 

روزنامه «وال استریت ژورنال»، به همراه انتشار گزارشی در این زمینه می‌نویسد، این کار مقامات آمریکایی، هم‌راستا با بیانیه‌هایی است که در چند هفته اخیر از سوی آن‌ها مطرح ‌و در آن‌ها، بر ماهیت محدود و موقت کاهش تحریم‌های ایران تأکید شده است. 

به هر حال، افزون بر این بیانیه‌ها و موضع‌گیری‌ها، مقامات ارشد آمریکایی در روزهای اخیر ‌سفرهایی را به پایتخت‌های اقتصادی جهان، از جمله لندن، پاریس و دوبی، آغاز کرده و ضمن دیدار با مقامات شرکت‌های بزرگ مستقر در این کشور‌ها، پیام خود درباره تحریم‌های ایران را به آن‌ها می‌رسانند.

بنا بر این گزارش، ‌هفته پیش‌ در ‌سفارت آمریکا در لندن، «پیتر هارل»، معاون وزارت خارجه آمریکا در امور مالی و تحریم‌ها با مدیران اجرایی برخی شرکت‌های انگلیسی و فرانسوی، از جمله نمایندگان شرکت رویال داچ شل، پی ال سی، توتال و بخش صنایع هواپیمایی شرکت رولزرویس‌ دیدار کرده و به آن‌ها گفته‌ در اوضاع کنونی،  هر گونه توافق با ایران باید تنها محدود به دوره شش ماهه پیش‌بینی شده در توافق ژنو باشد. 

یکی از افراد شرکت کننده در این دیدارها اظهار داشت‌: «پیامی که ما دریافت کردیم، این بود که نمی‌توانیم هیچ گونه تعهد بلندمدتی به ایران بدهیم». مقامات شرکت‌های توتال، شِل و رولزرویس از اظهارنظر درباره این ملاقات خودداری کرده‌اند. 

در همین حال، گروهی از مدیران اجرایی شرکت‌های فرانسوی نیز روز جمعه برای شرکت در نشستی مشابه به سفارت آمریکا در پاریس دعوت شدند. این جلسه در شرایطی برگزار شد که قرار است، روز دوشنبه، هیأتی مرکب از ده‌ها فعال اقتصادی و نمایندگان شرکت‌های فرانسوی به تهران سفر کنند. 

وزارت خارجه آمریکا از اظهارنظر مشخص درباره این جلسات خودداری کرده، اما یک مقام آمریکایی در این زمینه گفته: «دولت جلساتی را در کشورهای ‌جهان با بخش خصوصی برگزار می‌کند تا اطمینان یابد که شرکت‌های سراسر جهان، گستر‌ه‌‌ محدود کاهش تحریم‌های ایران را درک می‌کنند». 

افزون بر این، به گفته وی آمریکا درصدد اطمینان یافتن از این امر است که این شرکت‌ها، به پا بر جا بودن شمار زیادی از تحریم‌های اقتصادی علیه ایران آگاهند. 

مقامات آمریکایی می‌گویند، نگرانی‌شان این است که برخی شرکت‌های غربی، ‌کاملا ماهیت محدود کاهش تحریم‌ها را درک نکرده‌اند و تلاش می‌شود این نکته برای آن‌ها روشن شود که واشنگتن همچنان برای اجرای سرسختانه تحریم‌های باقی مانده‌ آماده است. این امر به ویژه بدان سبب اهمیت یافته که مقامات ایرانی، با اظهارنظرهایی، شرکت‌های غربی را به حضور و فعالیت در ایران دعوت می‌کنند؛ برای نمونه، هفته گذشته، بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران‌ در حاشیه اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس با مقامات شرکت‌های نفتی غربی دیدار کرد. در میان این افراد، نمایندگانی از شرک‌های شورون و شل نیز حضور داشتند. 

دیوید کوهن، معاون وزیر خزانه داری آمریکا در امور تروریسم و اطلاعات مالی، چند روز پیش در مصاحبه‌ای در دبی اظهار داشت: «من درک می‌کنم که شرکت‌های بین‌المللی برای بازگشت به ایران تمایل دارند و ایرانی‌ها می‌کوشند از این تمایل به نفع خود استفاده کنند». 

وی افزود: «بعضاً این احساس وجود داشته که توافق‌نامه مقدماتی هسته‌ای‌ به تخفیف اساسی تحریم‌ها منجر شده، در صورتی که چنین نیست. من تلاش دارم اطمینان پیدا کنم که هیچ گونه درک اشتباهی از این موضوع نبوده باشد». 

در این باره می‌توان گفت، دبی یکی از نخستین مناطقی خواهد بود که میزان موفقیت آمریکا در تلاش برای ادامه فشار‌ها بر ایران‌ در آن نمود پیدا خواهد کرد. دبی به پایگاه هزاران فعال اقتصادی ایرانی تبدیل شده که بسیاری از آن‌ها طی سال‌های اخیر، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها یافته‌اند. بسیاری از شرکت‌های اروپایی و آمریکایی نیز که در گذشته به تجارت با ایران مشغول بوده‌اند، پایگاه‌ها و بعضاً شعباتی در این شهر دارند. 

در این میان، مبهم‌ترین وضعیت، مربوط به شرکت‌هایی است که آماده بهره‌برداری از گشایش فضا در ایران هستند؛ مثلا شرکت‌های خودروسازی و هواپیمایی غربی، باید طی شش ماه آینده، محتاطانه رفتار کنند تا هم از فرصت جدید به وجود آمده بهره ببرند و هم از افتادن به دام تحریم‌ها بپرهیزیند. 

مدتی پیش، شرکت فرانسوی «رنو» اعلام کرد که آماده فرستادن قطعات خودرو به ایران است. با این حال، این شرکت همچنان مشغول بررسی این موضوع است که چگونه قطعات مونتاژ نشده خودرو را به ایران فرستاده و با وجود تحریم‌های موجود آمریکا علیه ایران، بهای این قطعات را از ایران دریافت کند. 

در پایان، «کارلوس گوسن»، رئیس شرکت رنو و نیسان موتور به تازگی در مصاحبه‌ای گفته است که شرکتش عجله‌ای برای بازگشت به ایران ندارد. 

وی ادامه داد: «هنوز برای سرخوشی درباره ایران زود است. اگر تحریم‌ها برداشته نشود، ما به این کشور نخواهیم رفت».

اظهارات هاشمی درباره خلیفه اول ؛ همسو یا مخالف با رهبری؟

"به امام عرض کردم که در طرف شرق کشورمان، چند صد میلیون نفر معاویه را محترم می شمارند و او را خال المومنین می دانند ... امام گفتند : عجب! من نمی دانستم. من بعد از آن یک جمله طعنه آمیزی از امام راجع به معاویه نشنیدم."

عصرایران ؛ عبدالرحیم اباذری - چند روز است در رسانه های وابسته به طیف افراطی که  از هر سوژه ای علیه  آیت الله هاشمی رفسنجانی بهره برداری سیاسی می کنند، باز هم جنجال آفرینی ها آغاز شده است.

این بار بخشی از سخنان ایشان در جلسه اختتامیه  کنفرانس  وحدت اسلامی  مورد هجمه و بهانه قرار گرفته که  آقای هاشمی، ضمن توضیحاتی  اظهار داشته  بود:  « این که  چه کسی اولین خلیفه بوده یا نه، مساله تاریخی است که هیچ سودی برای ما ندارد و نتیجه ای از آن نخواهیم  داشت و...» 

در اینجا با قطع نظر از درستی و نادرستی این مطلب که باید در جای خودش بحث شود، به چند نکته  اشاره می شود: 

اولا: این نخستین بار نیست که  آقای هاشمی به این موضوع، آن هم به این صورت پرداخته و به آن تا کید می کند. ایشان بارها در مناسبت های گوناگون این موضوع  را در ضمن خطبه های نماز جمعه  وایام  هفته وحدت عنوان کرده و توضیح داده است.  

ثانیا: این سخن تازه ای  هم نیست ، شخصیت های بزرگی مانند مرحوم آیت الله  العظمی بروجردی به همین  مبنا  قائل بودند و تاکید داشتند که امروز نباید به مسائل تاریحی پرداخت. لذا  دست دوستی با رئیس وقت  جامع الازهر مصر -آقای شیخ محمود شلتوت-  دادند و مجمع  دارالتقریب اسلامی را در دهه 30 بر همین اساس بنیان نهادند. 

ثالثا : مقام معظم رهبری  حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی ) نیز  درباره وحدت اسلامی  همین نظر را دارند  و اظهارات معظم له  بسیار صریح تر و روشن تر از نظرات آقای هاشمی است که جهت اطلاع مردم عزیز فقط  به چند موردِ نمونه  از آن بسنده می گردد: 

1 - «اگر کسی مخلصا لله احساس می کند که باید امروز بین برادران، برادری واقعی وعملی باشد، باید کوشش کند که گذشته  را به یاد نیاورد والا او می رود کتاب «احقاق الحق »را می آورد و به رخ این می کشد واین هم می رود کتاب «تحفه اثنا عشریه» را می آورد وبه رخ آن  می کشد! هر دو هم به قدر کافی کتابِ پر از طعن و دفع علیه همدیگر نوشته اند!  
اگر ما بخواهیم گذشته را مطرح کنیم ، نمی شود به وحدت رسید . باید نگاه کنیم ، بگوییم : گذشته گذشته است «رحم الله معشر الماضین». ما کاری به کار آن ها نداریم. اگر آنها هر کاری کرده اند ما امروز  می خواهیم تکلیف خودمان را – بیننا وبین الله- نگاه کنیم.» 

(بیانات رهبری در جمع ائمه جمعه واساتید حوزه های علمیه اهل سنت ،5/10/1368) 

2 - «سال ها پیش از انقلاب که با بعضی از برادران اهل سنت صحبت می کردم به آنها می گفتم که اگر ما بخواهیم وحدت اسلامی تحقق پیدا کند ، باید خودمان را از گذشته جدا و قیچی کنیم.»  

                                                                                                         (همان) 

 
3 - «بد نیست من خاطره ای را برای شما نقل کنم، هر چند به خیلی از دوستان  هم این را گفته ام. امام یک وقت در اوایل انقلاب  در سخنرانی هایشان از معاویه  به صورت طعن آمیزی اسم آوردند. شما می دانید که من مدتی را در بلوچستان بودم وبا خیلی از علمای آنجا دوست نزدیک هستم. مردم وعلمای سنی آن منطقه، معاویه را مقدس می دانند.  به امام عرض کردم که در طرف شرق کشورمان، چند صد میلیون نفر معاویه  را محترم می شمارند و او را خال المومنین می دانند. البته بحق  یا به ناحق آن ، مربوط  به جلسه ی بحث است.  
یعنی مسلمانان هند ، پاکستان ،؛ بنگلادش و افغانستان اغلب سنی حنفی  اند، اینها معاویه  را  محترم می شمارند . امام گفتند : عجب! من نمی دانستم. من بعد از آن – در طول این ده سال ،یازده سال – یک جمله ی طعن آمیز از امام راجع به معاویه نشنیدم...»

(وحدت و همگرایی از منظر رهبر معظم انقلاب، علیرضا برازش،نشر امیر کبیر، ص64) 

 
4 - « این قدر ما روایات درثواب شرکت  در نماز جماعت اهل  سنت درزمان ائمه (علیهم السلام ) داریم که روایت دارد که در مسجد الحرام پشت سر اینها نماز بخوانید ، مثل این  که  پشت سر پیغمبر نماز خوانده اید.این معنایش چیست؟  معلوم است  که امام صادق (علیه السلام )  نماز آن امام جماعت را با نماز پیامبر مقایسه نمی کند .مقایسه با نماز پیرو خودش هم نمی کند ، اما می گوید پشت سر او نماز بخوانید. این یعنی چه؟ این نمایش وحدت است .عملا وحدت را نشان بدهید.  
 روی همین فکر بود که امام  بزرگوار ما (که رضوان خدا بر او باد)- آن مرد بیدار،آگاه- به همه ی ما، همه ی حاجی های ایرانی، توصیه   کرد که در نماز جماعت ها  در مسجد الحرام ، در مسجد النبی شرکت کنید.
امام بزرگوار ما که منادی اتحاد بین مسلمین  بود از همه ی این هایی که مدعی اند، ولایتش  و اعتقادش و ارادتش وعشقش  به ائمه (علیهم السلام ) بیشتر بود. او بهتر می  فهمید ولایت را یا فلان آدم عامی که حالا به اسم ولایت  کارهای خلاف می کند ، حرف ای بی ربط می زند؟»

 (بیانات رهبری در دیدار با کارگزاران  و دست اندر کاران حج ،4/8/1388) 

 
همان طوری که می بینید  بیانات  آیت الله هاشمی  کاملا همسو  با  فرمایشات رهبری است و هر دو بیانات  از یک مبنای فکری مشترک  و دیرینه  سر چشمه می گیرد. علاوه بسیاری از بزرگان حوزه  ومراجع معظم تقلید  در قم و نجف  این تفکر را قبول  دارند و به آن عمل می کنند. البته بعضی دیگر هم شاید باشند ومخالف این نظر باشند. قرار نیست  که همه یک جور فکر بکنند و «هرکس هم با ما نیست ،حالش خوب نباشد.» 

طرح روسیه برای دوره انتقالی سوریه چیست؟/ جزئیات بیشتر از دیدار طوفانی بندر بن سلطان با پوتین

تاریخ انتشار : شنبه ۱۲ بهمن ۱۳۹۲ ساعت ۱۰:۵۷

 

این ملت سوریه است که باید سرنوشت و آینده خود را تعیین کند و هیچ دولتی حق ندارد به نیابت از ملت سوریه این کار را بکند.

جهان نیوز – گروه بین الملل: «روسیه» و «عربستان»؛ دو بازیگر تأثیرگذار در عرصه ی خاورمیانه، با منافعی مختلف و بعضا متضاد. شاید عرصه ی سوریه و بحث هسته ای ایران، اوج اختلاف منافع این دو بازیگر منطقه باشد. در این چارچوب، دو سفر سال گذشته ی بالاترین مقام امنیتی عربستان به روسیه، نظرهای بسیاری را به خود جلب کرد. حالا با گذشت چند ماه از آن سفرها، اطلاعات تازه ای از مضمون گفتگوهای بندر بن سلطان در مسکو به گوش می رسد. روزنامه معتبر «السفیر» لبنان، اخیرا گزارش مفصلی درباره آنچه در این سفر رخ داده منتشر نموده است که علاوه بر آن دیدارها، حاوی نکات و اطلاعات مهم دیگری هم از روابط روسیه و عربستان و همچنین قضایای پس از دیدار بندر از مسکو است. در «قسمت اول» این مطلب، بخشی از گفتگوهای بندر در مسکو و همچنین جریان مذاکره تلفنی خصوصی ملک عبدالله با پوتین را خواندید. در ادامه، بقیه این گزارش را می خوانید:  
بندر بن سلطان در سفر اخیرش به مسکو، در روز 13 دسامبر سه جلسه پشت سر هم داشت. در این جلسات،  معاونش در امور مربوط به لبنان یعنی رحاب محمد ابراهیم مسعود هم حضور داشت. دیدار اول با مسئول دستگاه اطلاعاتی روسیه ژنرال ووتسلاو کوندراسکو، دیدار دوم با رئیس جمهور پوتین و دیدار سوم با وزیر امور خارجه سیرگی لاوروف بود.

برخورد صریح و شفاف 

طرح نظامی بندر بن سلطان که دو هفته پیش از سفرش به مسکو، می خواست در جبهه غوطه شرقی دمشق نفوذ و پیش روی کند، با شکست مواجه شده بود. پوتین هم گزارش هایی از نقش سعودی ها در تأمین تسهیلات لجستیکی (از طریق مرز اردن) برای ایجاد این تحول بزرگ در دست داشت، تحولی که می خواست این بار خود دمشق را تبدیل به صحنه ی درگیری و زد و خورد نظامی دولت و مخالفین کند

روسیه در این دیدارها، مواضع متناقض دو کشور درباره بحران سوریه را آشکار کرد. به رغم اینکه سوریه علنا مواضع مؤید نظام سوریه اتخاذ می کند، پوتین در این دیدار گفت: موضع ما در سوریه بی طرفانه است. ما می خواهیم خشونت های مسلحانه از طریق راه حلی سیاسی به پایان برسد و اصلاحات و بازسازی و آشتی در سوریه شروع شود. در مقابل، شما (و در کنار شما برخی کشورهای دیگر جهان و منطقه) همه همّ و غمّتان یک چیز است و آن هم سرنگون کردن بشار اسد. باید متوجه باشید که فضای بین الملل تغییر کرده است و وقایع میدانی هم به نفع مخالفین پیش نمی رود.

طرح نظامی بندر بن سلطان که دو هفته پیش از سفرش به مسکو، می خواست در جبهه غوطه شرقی دمشق نفوذ و پیش روی کند، با شکست مواجه شده بود. پوتین هم گزارش هایی از نقش سعودی ها در تأمین تسهیلات لجستیکی (از طریق مرز اردن) برای ایجاد این تحول بزرگ در دست داشت، تحولی که می خواست این بار خود دمشق را تبدیل به صحنه ی درگیری و زد و خورد نظامی دولت و مخالفین کند. این طرح همان چیزی بود که پیش بینی شده بود بعد از انفجار مقر «امنیت ملی سوریه» در 18 جولای 2012 (که به کشته شدن وزیر دفاع و معاونش آصف شوکت منجر شد) به وجود بیاید. 
به رغم دومین شکست در نفوذ به دمشق؛ ظاهرا بندر هنوز تسلیم نشده بود. بندر در دیدار با پوتین اعلام کرد که موضع آمریکایی ها در پذیرش حضور نظام سوریه در ژنو 2 موجب ناامیدی اش شده است. رئیس دستگاه اطلاعات سعودی عینا این عبارات را به کار برد که «موضع آمریکایی ها ما را خیلی شوکه کرد. آنها ثابت کردند که جدی نیستند و دیدگاه روشنی هم درباره بحران سوریه ندارند. کارهایی که من در دوره اخیر کردم با موافقت کامل آمریکایی ها بود، مشخصا با رضایت و موافقت شخص باراک اوباما. ولی آمریکایی ها ناگهان تغییر کردند. ما که هنوز دلیل این مسئله را نمی دانیم. ما الان نگران اعتبار و آبروی خودمان شده ایم. روزانه هزار نفر هزار نفر از مردم سوریه به دست نظام و حزب الله کشته می شوند [!!]. کاش به خطبه های امامان جماعت در عربستان گوش کنید. آنها مسئولیت هدر رفتن خون سوری ها و دست بسته نشستن را به گردن ما می اندازند. نمی خواهم پنهان کنم که ما دیگر به آمریکا اعتماد نداریم. مشکلمان با شما هم این است که هر چه به شما نزدیک تر می شویم شما در پرونده سوریه از ما دورتر می شوید.»
 
این سخنان بندر نشانگر ناامیدی شدیدش بود. اما پوتین هم مسامحه نکرد، بلکه با همان صراحت گفت: درست است که آمریکایی ها برخی گروه های مسلح را از استانبول حمایت می کنند، خصوصا جبهه اسلامی را، ولی خب همه می دانند که شما در تأمین پول و سلاح [گروه های مسلح] مؤثرترید. من و ملک عبدالله [در گفتگوی تلفنی مان] یک سؤال مشترک داشتیم: آینده سوریه چه می شود. گمان می کنم سفر شما به مسکو باید همراه با پاسخهای مشخص می بود، خصوصا پیرامون آمادگی تا برای تحولی سیاسی در نظرگاهتان به پرونده سوریه.

پوتین جواب مشخصی از بندر نگرفت. به او گفت: هر اعتراضی که از این سمت و آن سمت 

پوتین جواب مشخصی از بندر نگرفت. به او گفت: هر اعتراضی که از این سمت و آن سمت نسبت به توافق ما و آمریکایی ها در هر پرونده بین المللی صورت بگیرد، به جایی نمی رسد

نسبت به توافق ما و آمریکایی ها در هر پرونده بین المللی صورت بگیرد، به جایی نمی رسد؛ مثلا دیدید که [به رغم اعتراضات] چطور در موضوع خلع سلاح شیمیایی سوریه به توافق رسیدیم و چطور در موضوع هسته ای ایران به توافق رسیدیم، حتی اروپایی ها هم دارند خودشان را با تحولی که در موضع آمریکا به وجود آمده تطبیق می دهند. اطلاعات ما نشان می دهد که ملک عبدالله هم از این جو دور نیست و او هم به صورت مثبت با تحولات مواجه می شود.

بندر در این جا سعی کرد بحث را بکشد به نتایج احتمالی ژنو 2، پوتین هم گفت: پیشنهاد پایه این است که بشار اسد در خلال دوره انتقالی که حکومتی انتقالی طبق مقررات ژنو 1 و نتایج ژنو 2 بر سر کار خواهد بود، کماکان رئیس جمهور بماند، ولی اختیاراتش را به صورت موقت و طبق توافقنامه ای بین المللی به این هیئت انتقالی تفویض کند. در آن توافق بین المللی همچنین به رئیس جمهور سوریه با قطعنامه ای از شورای امنیت مصونیت قضائی اعطا شود. این مرحله، از زمان شروعش یک سال طول خواهد کشید و طی آن قانون اساسی جدیدی تدوین و تحت نظارت بین المللی به همه پرسی گذاشته می شود و سپس طبق آن قانون اساسی انتخابات مجلس و سپس انتخابات ریاست جمهوری برگزار می گردد. ما و آمریکایی ها توافق کردیم که هر دو پیشنهادهای محدود و مشخصی درباره اسامی کسانی که نامزد رهبری دوره انتقالی هستند طرح کنیم. در خاتمه باید به شما متذکر شوم که روسیه ابداً نمی پذیرد که کسی درباره آینده بشار اسد مذاکره کند. این ملت سوریه است که باید سرنوشت و آینده او را تعیین کند و هیچ دولتی حق ندارد به نیابت از ملت سوریه این کار را بکند. ما معتقدیم هیچ قانون بین المللی ای به فلان دولت یا آن یکی دولت اجازه نمی دهد که تعیین کند چه کسی حق دارد در انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود و چه کسی حق ندارد، حالا چه در سوریه و چه در هر جای دیگر. مجددا از شما دعوت می کنم که وارد روند سازنده برای زمینه سازی خوب جهت ژنو 2 شوید.

جواب بندر بن سلطان خشمگینانه بود: شما شرح کامل و مستوفایی دادید ولی من در حال حاضر پاسخی ندارم و باید با ریاض مشورت کنم.

در این جا دو 

بندر به ریاض برگشت و روس ها منتظر پاسخ او شدند. وقتی در دادن پاسخ تأخیر شد؛ چندین بار پیش از آغاز سال 2014 و بعدش از او پرس و جو کردند و هر بار جواب فقط همین بود که او در یک مرخصی استعلاجی طولانی در پایتخت آمریکا است

طرف توافق کردند که در همان روز جلسه ای بین مهمان سعودی و وزیر امور خارجه «سرسخت» روسیه سرگئی لاوروف تشکیل شود.

در آن دیدار هم که در مقر وزارت امور خارجه روسیه تشکیل شد و بیش از نیم ساعت طول نکشید، بندر گفت: سران عربستان را تلفنی در جریان توضیحات پوتین گذاشته و آن ها هم با توجه بسیار آن را شنیده اند ولی مشخص است که به دلیل موضع تند روسیه در دفاع از نظام سوریه، اختلاف نظرهای گسترده ای بین دو طرف وجود دارد، هر چند که هر دو پیرامون خطیر بودن وضع در منطقه اشتراک نظر داریم. فلذا می توان گفت که رسیدن به توافق مشترک بین ما ممکن نیست. و در نتیجه من هم نمی توان هیچ التزام مشخصی به شما بدهم، خصوصا که من تا این لحظه هیچ پاسخ مشخصی از ملک عبدالله درباره قضایایی که رئیس جمهور پوتین مطرح کرد ندارم. مهم این است که در تماس باشیم و شما هم به صورت پیوسته ما را در جریان تدابیر خودتان و آمریکایی ها برای برگزاری ژنو 2 قرار دهید.
 
بندر به ریاض برگشت و روس ها منتظر پاسخ او شدند. وقتی در دادن پاسخ تأخیر شد؛ چندین بار پیش از آغاز سال 2014 و بعدش از او پرس و جو کردند و هر بار جواب فقط همین بود که او در یک مرخصی استعلاجی طولانی در پایتخت آمریکا است.
 
گزارش های رسیده حاکی است که شاهد تغییراتی تدریجی و آرام در حکومت سعودی خواهیم بود. روس ها و برخی طرف های دیگر روی این حساب کرده اند که طی این تغییرات، نقش شخصیت هایی مثل شاهزاده محمد بن نایف و شاهزاده عبدالعزیز بن عبدالله پررنگ تر شود. اطلاعات اولیه هم حاکی از همین مسئله است. نشانه های زیادی از لبنان گرفته تا خود عربستان به این موضوع اشاره می کند. آیا می توان برخورد روزنامه نگار کارکشته ی سعودی دوود شریان را در انتقاد از سران مذهبی ای که میلیون ها سعودی و عرب از آن ها حمایت می کنند را بدون چراغ سبز یکی از مراکز نفوذ در عربستان دانست؟ [داوود شریان چندی است به سران مذهبی سعودی که جوانان را برای «جهاد» در سوریه تشویق می کنند، انتقاد می کند.]

آیا می توان انتشار مقاله ای استثنایی از نویسنده ای سعودی و در روزنامه ای سعودی را با عنوان «لبنان چگونه حکومت می کند؟» را بدون چراغ سبز بعضی ها دانست؟

آیا می شود که دولتی فراگیر در لبنان تشکیل شود بدون کنار رفتن ممانعت سعودی ها؟ 
و .... مثال های زیادی می توان در این زمینه ذکر کرد.
باید منتظر روزهای آینده بود.
ترجمه: جهان نیوز