سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
به گزارش خبرنگار انتخاب، نام وتصویر بابک زنجانی پاییز سال گذشته توسط برای نخستین بار توسط یک سایت خبری داخل کشور بعنوان یکی از بزرگترین رانتخواران تاریخ ایران معرفی شد اما سوال اینجاست بابک زنجانی چگونه به این وضعیت رسید؟
براساس اطلاعات جمع آوری شده توسط خبرنگار «انتخاب»، بابک زنجانی بعد از حوادث سال 1388 وقدرت گرفتن برخی نیروهای خودسر با فردی بنام رعیت در جزیره کیش ارتباط برقرار می کند و از طریق وی با شریف ملک زاده و سپس اسفندیار رحیم مشایی مرتبط می شود.
حوزه رانتخواری بابک زنجانی در ابتدا هتلداری و دلالی هواپیما بوده که از سال 1390 و با تشدید تحریمها یکباره ثروت در اختیار وی که حاصل از پولشویی و معاملات با پول بیت المال بوده است دهها برابر می شود.
وی سپس با ارتباط گرفتن با معاون اقتصادی یکی از مراکز خاص از پوشش امنیتی برای فعالیتهای اقتصادی خود استفاده می کند.
بابک زنجانی که از رعیت و هروی برای ارتباط با محافل خودسر استفاده می کند مبالغ سنگین به افراد مختلف می پردازد و از این طریق به سیستم نظارتی نفوذ می کند.
گفته می شود وضعیت وی به حدی می رسد که با یک وزیرخاص در درون وزارتخانه مربوطه دیدار کرده و از حمایتهای وی بهره می برد.
برخی نمایندگان مجلس نیز پیش از این از تایید بابک زنجانی توسط چهارتن از اعضای هیات دولت احمدی نژاد شامل رستم قاسمی، شمس الدین حسینی ، حیدر مصلحی و محمود بهمنی خبرداده بودند.
به گزارش «تابناک»، جمعی از تحلیلگران و کارشناسان مسائل منطقه خاورمیانه که نوشته‌های آنها در وب سایت ال مانیتور منتشر می‌شود پیش‌بینی‌های خود برای سال آینده را به رشته تحریر در آورده‌اند.
تجربه سالیان اخیر نشان می‌دهد که حوادث خاورمیانه فراز و نشیب‌های زیادی دارد و گاه شدت تغییرات چنان زیاد بوده است که کمتر کسی توانایی پیش‌بینی آنها را داشته است. این گزارش مروری بر 27 پیش‌بینی افراد فوق است.
1- مصطفی اکیول؛ روزنامه‌نگار اهل ترکیه
یک ضرب‌المثل عربی، هزار روز حکومت ظلم را بهتر از یک روز آنارشی و بی‌حکومتی می‌داند. این روزها بعضی کشورهای منطقه دچار همین حالت بد شده‌اند. مردم بعضی از کشورها موفق شده‌اند حاکمان ظالم خود را ساقط کنند ولی در رسیدن به شرایط مطلوب ناموفق بوده‌اند و دچار تفرقه زهرآگینی شده‌اند . سوریه و مصر این روزها روزگار سختی را می‌گذرانند. حتی ترکیه نیز که به تازگی از شر دیکتاتوری نظامی‌ها خلاص شده هنوز به یک جامعه هماهنگ نرسیده است. نخبگان در بسیاری کشورهای منطقه با یکدیگر درگیرند تا قدرت بیشتری به دست آورند. فکر می‌کنم این روند در سال 2014 نیز تعیین‌کننده باشد. هیچ کس نباید به خاطر رفتن دیکتاتورها غصه بخورد ولی منطقی این است که به دنبال واقع‌گرایی عقلانی باشیم.
2- اسما الغول؛ روزنامه‌نگار و فعال فلسطینی
آیا غزه الگویی برای یک بهار دیگر خواهد بود؟ غزه همیشه الگوی پیش‌بینی‌های صادق و کوچک بوده است. هر چه که در غزه رخ دهد مدتی بعد در کشورهای مجاور نیز اتفاق می‌افتد. غزه اولین شهر عربی بود که انتخاباتی عادلانه در آن و در سال 2006 برگزار شد اولین کودتای سیاسی در سال 2007 در غزه حادث شد. چند سال بعد این حوادث در جاهای دیگر تکرار شد. این روزها غزه در شرایط سخت اقتصادی به سر می‌برد. آیا بحران‌های اقتصادی حکومت‌های دیگری را در کشورهای عربی ساقط خواهد کرد؟
3- مصطفی الکاظمی، نویسنده و تحلیل‌گر عراقی
ایران و سوریه بازیگرانی مهم در ثبات عراق هستند. عراقی‌ها منتظر انتخابات در ماه آوریل 2014 هستند. انتخابات کلمه‌های مهم در اختلالات امنیتی و سیاسی اخیر عراق است. امیدها به سالی موفق و آرام برای عراق به محیط منطقه‌ای وابسته است؛ به خصوص با توجه به علائم مربوط به کاهش تنش‌ها بر سر برنامه هسته‌ای ایران و نیز درک غرب از این که مساله سوریه باید از راه گفتگو حل شود. منطقه در آستانه مرحله‌ای تاریخی است و عراقی‌ها امیدوارند که این مرحله به نفع امنیت و ثبات در کشورشان باشد.
4- فارع المسلمی؛ تحلیل‌گر یمنی
بن‌بست سیاسی در یمن ممکن است وخیم‌تر شود. مانند همیشه مسائل اصلی یمن در پتاه خشونت و درگیری‌های بی‌نتیجه سیاسی در پایتخت مغفول مانده است. دوره رئیس جمهور فعلی یمن به روش خاصی تمدید شد. تنش‌های فرقه‌ای در شمال کشور تشدید خواهد شد و جنبشی در جنوب کشور در حال تقویت است و دولت مرکزی نیز توانایی خود در کنترل آن منطقه را از دست می‌دهد. بحران انسانی در یمن که همین حالا هم وحشتناک است وخیم‌تر خواهد شد و کابینه فعلی در استفاده از کمک‌های خارجی همچنان با بی کفایتی عمل می‌کند.
5- مضاوی الرشید استاد عربستانی دانشگاه‌های لندن
حکومت عربستان با درخواست‌های بیشتری برای اصلاحات مواجه خواهد شد. عربستان مجبور خواهد شد دلارهای بیشتری را برای حفظ موقعیت خود در جهان عرب در خارج از کشور هزینه کند. سایر کشورها ممکن است ظاهرا با عربستان همراهی کنند ولی در پشت صحنه نمی‌خواهند گروگان منافع عربستان باشند. عربستانی‌ها انرژی خود را برای پیروزی در سوریه و نیز در مورد ایران متمرکز خواهند کرد. در داخل کشور نیز بحران جانشینی بعد از مرگ عبدالله وجود خواهد داشت. این شرایط فرصتی برای درخواست‌های داخلی برای اصلاحات است در حالی که کشور تحت فشار شدید اقدامات امنیتی، قانون ضد ترور و نیز تبلیغات دولت در مورد دخالت‌های خارجی است.
6- عبیر ایوب؛ تحلیل‌گر و روزنامه‌نگار فلسطینی
سال 2014 نیز سال جوانان منطقه خواهد و آنها سیاست را شکل خواهند داد. 2012 و 2013 سال جوانان منطقه بود. سال 2014 هم همین طور خواهد بود. اما نمی‌دانیم که آیا بهار عربی شاهد بهاری در خود خواهد بود یا خیر؟
7- ژان عزیز؛ تحلیل‌گر لبنانی
رابطه ایران و غرب دوره جدیدی را برای منطقه خلیج فارس رقم خواهد زد. دو مساله در سال 2014 در منطقه مهم خواهد بود؛ گشایش در روابط ایران و غرب و رقابت اسلام سیاسی و دیگران در داخل کشورها. موضوع اول می‌تواند نقشه سیاسی منطقه را تغییر دهد و باعث تغییراتی در عربستان شود. موضوع دوم در مورد مصر به عنوان الگوی جهان عرب صادق است. وی با مرور وضعیت چند کشور سال 2014 را سال تغییر بین فرصت‌ها و چالش‌ها می‌داند.
8- چنگیز کندار تحلیل‌گر اهل ترکیه
نزدیکی بین ایران و آمریکا بازی را در منطقه عوض خواهد کرد. این مساله نه تنها اوضاع منطقه را تغییر خواهد داد بلکه بر نظام بین‌الملل نیز تاثیر خواهد گذاشت و اثری فوری بر مساله سوریه خواهد داشت. غرب به ادامه موقت حکومت اسد در سوریه رضایت خواهد داد. تصمیم برای آینده سوریه به سال 2015 موکول خواهد شد. بعد از سلسله انتخابات سال 2014، ترکیه آینده خود را در دوران پس از اردوغان تعیین خواهد کرد.
9- بن کاسپیت؛ تحلیل‌گر صهیونیست
گروه‌های سیاسی اسلام‌گرا در مسیر افول و نزول خواهند بود. مردم مصر به جای «اسلام راه حل است» (شعار مشهور اخوان)، خواهند گفت «به اندازه‌ای که فکر می‌کردیم راه حل خوبی نیست» و یا حتی ممکن است بگویند «اسلام راه حل نیست». از تونس تا مصر و حتی احتمالا ترکیه، گروه‌های اسلام‌گرا در مقابل کسانی تضعیف می‌شوند که هنوز به خوبی معین نشده‌اند. مهم‌ترین نشانه این تغییر ژنرال السیسی ناصر جدید مصر است. آیا السیسی راه حل است؟ مثل دیگر کشورهای عربی، عمر این گزینه برای مصری‌ها 5 ماه تا 5 سال است تا این که یک ستاره جدید ظاهر شود.
10- یاسمین کنگار؛ تحلیل‌گر اهل ترکیه
مردم خواهان شفافیت بیشتری هستند. عصر عصر شفافیت است و دوره پنهان‌کاری تمام شده است. قدرت از دست مخفی‌کنندگان حقیقت به سوی جویندگان حقیقت در حال انتقال است. مردم خواهان علنی بودن و شفافیت بیشتر هستند. مردم فهمیده‌اند که آن چه که مخفی می‌شود معمولا به فساد کشیده می‌شود ولی هر فسادی سرانجام علنی خواهد شد. از مثال اسنودن تا مثال ترکیه همه می‌بینیم که حجاب‌ها در حال کنار رفتن است.
11- تولین دال اوغلو، نویسنده روزنامه‌های ترکیه و آمریکا
حزب اردوغان در حالت دفاعی به سوی انتخابات می‌رود. سال 2014 برای ترکیه سال انتخابات است. انتخابات محلی در مارس و اولین دور انتخابات ریاست جمهوری در ژوئن خواهد بود. حزب عدالت و توسعه شهرت خود به پاکی را از دست داده است. استراتژی اردوغان برای حل این مشکل ایراد اتهام به اسرائیل در مورد زمینه‌چینی اتهام فساد در حزب بوده است. این مساله باعث می‌شود روابط دو طرف به این زودی عادی نشود. بازسازی سیاست خارجی شکست خورده ترکیه در سال 201 کار سختی خواهد بود.
12- ادوارد دارک؛ تحلیل‌گیر مسائل سوریه
افراطی‌گری و فرقه‌گرایی ممکن است افزایش یابد. اگر افراطی‌گری و فرقه‌گرایی در کشورهایی که در معرض تحولات اخیر کشورهای عربی بوده‌اند همچنان در ذیل رقابت منطقه‌ای ایران و عربستان افزایش یابد، بار دیگر روزهایی مانند روزهای شدت گرفتن تروریسم در عراق را البته این بار در سطح گسترده‌تر منطقه‌ای شاهد خواهیم بود. سوریه و لبنان از اصلی‌ترین صحنه‌های چنین اتفاقی خواهند بود. عراق نیز که از قبل چنین تجربه‌ای دارد. یمن و حتی بعضی کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز ممکن است با شگفتی شاهد چنین صحنه‌هایی باشند.
13- آکیوا الدار؛ تحلیل‌گر صهیونیست
منطقه باید از بین آرامش یا جنگ‌های بیشتر یکی را انتخاب کند. ظاهرا روند به سوی کاهش تنش‌ها است. تحریم‌های غرب و سپس دیپلماسی سایه جنگ را از منطقه دور کرد. در سال 2014 معلوم خواهد شد که مساله هسته‌ای ایران به کدام سوی می‌رود. آیا دولت موقت 20 ساله فلسطینی‌ها دائمی خواهد شد یا این که دود شده و از بین می‌رود.، خشونت در منطقه ادامه می‌یابد و اسرائیل منزوی خواهد شد. در سال 2014 دنیا باید تکلیف خودش با ادامه خونریزی در سوریه را نیز روشن کند.
14- شلومی الدار؛ تحلیل‌گر صهیونیست
تنها جان کری است که می‌تواند روند بایکوت اسرائیل را کند کند. نویسنده اسرائیلی با مرور روند بایکوت اقتصادی و فرهنگی اسرائیل در اروپا احتمال می‌دهد چنین روندی در آمریکا نیز آغاز شود. یک مجموعه بزرگ علمی در آمریکا این روند را آغاز کرده است و موسسات دانشگاهی دیگری نیز در این مسیر قرار دارند. تنها جان کری است که می‌تواند با به امضا رساندن توافقی بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها این روند را متوقف کند. به گمان نویسنده، همان قدر که ارتش اسرائیل به آمریکا نیاز دارد، دانشگاه‌ها و بخش فرهنگی این رژیم نیز به آمریکا نیازمند است.
15- قدری گورسل: تحلیل‌گر اهل ترکیه
بجران سوریه همچنان نقطه کور سیاست خارجی ترکیه است. به نظر می‌رسد حزب حاکم در ترکیه در سال انتخابات به جای یک راه حل جامع برای مساله کرده به دنبال حفط وضعیت پرهیز از درگیری باشد. اولویت دولت احتمالا احیای روابط با اروپا و راهی برای مساله قبرس باشد. مساله سوریه نقطه کور سیاست خارجی ترکیه خواهد بود. تهدید ناشی از گروه‌های وابسته به القاعده و دوره انتقالی در سوریه با حضور اسد چالش‌هایی عظیم برای ترکیه خواهند بود.
16- سمیح ایدیز، تحلیل‌گر اهل ترکیه
شکاف سیاسی در ترکیه تشدید خواهد شد. مساله سوریه لاینحل باقی خواهد ماند و بر منطقه تاثیر منفی خواهد گذاشت. بعید است 2014 سال صلح و آرامش باشد. افزایش تنش فرقه‌ای روند حاکم خواهد بود. چشم‌انداز رسیدن به توافق بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها روشن نیست. با توجه به انتخابات برنامه‌ریزی شده برای سال 2014 و 2015 شکاف سیاسی در ترکیه همچنان جدی خواهد بود
17- داود کتاب؛ روزنامه‌نگار فلسطینی- آمریکایی
مذاکرات با اسرائیل نه ماه دیگر تمدید خواهد شد و هیچ توافقی در سال 2014 حاصل نمی‌شود. انتخابات فبسطینی برگزار می‌شود. مروان برغوثی از زندان اسرائیل آزاد نمی‌شود و محمود عباس یکی از اطرافیان خود را نامزد ریاست بر تشکبلات خودگردان خواهد کرد. عباس رهبری سازمان آزادیبخش فلسطین و مسئولیت مذاکرات را در دست خود حفظ می‌کند. بایکوت، تحریم و منع سرمایه‌گذاری در اسرائیل از سوی اروپا و آمریکا تشدید خواهد شد. اسرائیلی‌ها مجبور می‌شوند در اواخر سال 2014 انتخابات زودرس برگزار کنند. اولمرت هم در ان شرکت خواهد کرد.
18- فیودور لوکیانوف؛ تحلیل‌گر روس
روسیه با خواسته‌ای مبنی بر ایفای نقش در رهبری مسائل منطقه مواجه خواهد شد. روسیه نیاز خواهد داشت که در سال 2014 انتظارات فراوان ناشی از سیاست‌های موفق خود در سال 2013 در منطقه را بر آورده کند. این وضعیت ناشی از شکست اروپا در منطقه و نیز شیوه عمل امریکایی‌ها است. البته نقش‌آفرینی روسیه در چارچوب محدوده امکانات اقتصادی و نیز سیاست عدم مداخله این کشور قرار می‌گیرد. خلع سلاح شیمیایی سوریه موضع روسها را تقویت کرده است. برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سوریه جنگ داخلی در این کشور را تشدید می‌کند. روسیه از ادامه گشایش در روابط ایران و آمریکا حمایت می‌کند. هیچ انقلاب جدیدی در منطقه در راه نیست.
19- علی معموری: استاد سابق دانشگاه در ایران و استاد حوزه در ایران و عراق
همزمان با انتخابات در عراق، بحران فرقه‌ای تشدید می‌شود. انتخابات پارلمانی مهم‌ترین اتفاق پیش رو در عراق است. همه از مدتها پیش انتظار این زورآزمایی سیاسی را می‌کشند تا در نظام سیاسی حاکم بر عراق تغییر ایجاد کنند. ائتلاف‌های بزرگ به احزاب کوچکتر تقسیم شده‌اند. مالکی همچنان در کمین دوره سوم نخست‌وزیری است هر چند حمایتهای زیادی را در داخل و خارج کشور از دست داده است. بحران فرقه‌ای در عراق به دو عامل بستگی جدی دارد: نوع تقسیم قدرت در نتیجه انتخابات پیش رو و آینده تحولات در سوریه
20- مزال معلم؛ تحلیل‌گر روزنامه‌های اسرائیلی
نوع دیپلماسی با فلسطینی‌ها، آینده سیاسی اسرائیل را تعیین می‌کند. با توجه به ضرب‌الاجل تعیین شده از سوی آمریکا برای مذاکرات، در صورت عدم پیشرفت در آن، لاپید و لیونی نمی‌توانند در دولت نتانیاهو باقی بمانند. نتانیاهو نیز به سمت احزاب افراطی خواهد رفت.
21 – سامی نادر کارشناس مسائل لبنان
خلا قدرت در لبنان می‌تواند به مصیبت‌ها و ترور بیشتر منجر شود. برای لبنان انتخابات ریاست جمهوری در ماه می برنامه‌ریزی شده است ولی هنوز روشن نیست که این انتخابات برگزار شود. وضعیت سوریه هم که بحرانی است. وضعیت حکومت سوریه، مخالفان مسلح و نیز رفتار دولت اوباما در کنار کشیدن از مسائل منطقه خلا قدرت را جدی‌تر کرده است.
22- وائل نواره- نویسنده و فعال سیاسی مصری
دموکراسی خیابانی مسیر سیاسی مصر را تعیین خواهد کرد. زیرساخت‌های اخوان باز هم تضعیف خواهد شد. تظاهرات دانشجویان همچنان دلیل ناآرامی خواهد بود. قانون اساسی جدید با رای بیش از دو سوم مردم تصویب خواهد شد. نتیجه انتخابات پارلمانی پراکندگی پارلمان خواهد بود. اتحادهای جدید درون پارلمان منشا شکل‌گیری احزاب و ائتلاف‌های سیاسی می‌شود. از نظر اقتصادی اتکا به کمک کشورهای حاشیه خلیج فارس ادامه می‌یابد. در صورت آرامش سیاسی، توریسم و سرمایه‌گذاری رشد خواهد کرد.
23- دنیس ناتالی- کارشناس آمریکایی مسائل کردها
سیاست فرامرزی بین کردها با چالش‌ها و فرصت‌هایی رو به رو خواهد شد.صادرات نفت اقلیم کردستان از طریق خط لوله به ترکیه آغاز خواهد شد و ترکیه هزینه آن را قبل از انتخابات به حکومت اقلیم خواهد پرداخت هر چند این انتقال نفت و پرداخت هزینه آن با وقفه‌هایی مواجه خواهد شد. شکاف بین هواداران بارزانی و اوجالان در مسائل سوریه، عراق و ترکیه نقش ایفا خواهد کرد. روند صلح در ترکیه متوقف خواهد شد و یا با موانعی مواجه می‌شود ولی درگیری نظامی بعید است.
24- لورا روزن- خبرنگار و کارشناس مسائل ایران
توافق جامع هسته‌ای با ایران حاصل خواهد شد. چه کسی در ابتدای سال 2013 پیش‌بینی می‌کرد که روحانی رئیس جمهور ایران شود و توافق اولیه بر سر مساله هسته‌ای امضا شود؟ یا این که مرسی از حکومت ساقط شود؟ یا این که آمریکا و روسیه خلع سلاح هسته‌ای سوریه را انجام دهند؟ امیدوارم در سال جدید تنش‌ها در منطقه کاهش یابد. جسارت این را دارم که پیش‌بینی کنم توافق جامع با ایران حاصل خواهد شد و اگر خدا بخواهد در مسیر یافتن راه حل سیاسی برای جنگ داخلی در سوریه پیشرفت‌هایی حاصل می‌شود.
25- باسم صبری: تحلیل‌گر مصری
ملی‌گرایان مصری تقویت می‌شوند و جامعه مدنی به عقب رانده می‌شود. پیش نویس قانون اساسی با حضور کم مردم در پای صندوق‌ها تصویب خواهد شد. عناصر رژیم سابق بار دیگر دور هم جمع می‌شوند. قدرت وزارت کشور افزایش خواهد یافت. اخوان همچنان هدف سرکوب خواهد بود ولی احتمالا حضور حداقلی آن در انتخابات پارلمانی تحمل خواهد شد. حزب سلفی النور کرسی‌های زیادی را از دست خواهد داد. عناصر انقلابی شدیدا تضعیف خواهند شد. مسائل داخلی، سیاست خارجی را تضعیف خواهد کرد.
26- باربارا اسلاوین کارشناس مسائل ایران
روابط ایران و آمریکا در دو سطح رسمی و غیررسمی عمیق‌تر خواهد شد. علاوه بر موضوع هسته‌ای، ایران قطعا در مذاکرات سوریه نیز حاضر خواهد بود. روابط بین مردم ایران و آمریکا هم باید بیشتر شود. با توجه به لحن سخنان روحانی در دیدار با اندیشکده‌های آمریکایی، روابط دانشگاهی بین دو طرف و تبادل استاد و دانشجو در حال افزایش است. روابط فرهنگی و ورزشی نیز احتمالا رشد می‌کند و به طور کلی کاهش تنش بین دو کشور در جریان خواهد بود.
27- آمبرین زمان – کارشناس مقیم ترکیهتحولات سیاسی در ترکیه می‌تواند گفتگوهای صلح با پ ک ک را از مسیر خارج کند. 2014 می‌تواند سالی پر تنش برای جمعیت 35 میلیونی کردها در منطقه باشد. مسائل ترکیه حتی می‌تواند واردات نفت از کردستان عراق را دچار مشکل کند. در سوریه کردها تلاش خود علیه القاعده را ادامه خواهند داد. پیش‌بینی می‌شود که گروه‌های وابسته به پ ک ک درگیری با ایران را از سر بگیرند.
به گزارش «انتخاب»،حمید بعیدی‌نژاد با اشاره به مذاکرات کارشناسی دو روزه با 1+5 در ژنو اظهار کرد: این گفتوگوها از صبح روز دوشنبه آغاز و تا ساعت 7 صبح روز سه‌شنبه به وقت محلی ادامه یافت.
وی در پاسخ به اینکه آیا اختلافنظرها و برداشت‌های متفاوت میان دو طرف درباره ساز و کار اجرای توافق به طور کامل رفع شد؟ گفت: دو طرف توانستند به یک تفاهم واحد در رابطه با اجرای توافق برسند و دیدگاه‌ها و برداشت‌ها اکنون یکسان است.
وی که با ایسنا گفتگو می کرد، ادامه داد: گزارش و جمع بندی این مذاکرات به مدیران سیاسی کشورهای عضو گروه 1+5 و ایران ارائه می‌شود تا تصمیم نهایی درباره آن اتخاذ شود.
این عضو تیم مذاکرهکننده ایران با 1+5 در پاسخ به این پرسش که ممکن است پس از ارائه گزارش به مدیران سیاسی تغییری در آن صورت گیرد؟ گفت: با توجه به سطح سیاسی و تصمیم‌گیری ممکن است مدیران نقطه نظراتی داشته باشند اما چارچوب، گزارشی است که از مذاکرات کارشناسی به این کشورها ارائه می‌شود که در آن تمامی مباحث به طور روشن بیان شده است.
بعیدی‌نژاد با اشاره به اینکه مذاکرات کارشناسی جزیی، طولانی و پیچیده بود، در پاسخ به این پرسش که درباره ساز و کار کمیسیون نظارت بر اجرای توافق ژنو مذاکره شد؟ اظهار کرد: هنوز ساز و کاری برای این کمیسیون با توجه به اینکه اجرای توافق آغاز نشده است، تعیین نگردیده اما این تفاهم وجود دارد که بعد از وارد شدن به اجرای توافق، کمیسیون مشترک تشکیل شده و نقش مهم نظارتی خود را درباره اینکه برنامه اقدام مشترک به طور کامل عملیاتی شود ایفا خواهد کرد.
رییس هیات مذاکرهکننده کارشناسی ایران با 1+5 هدف از مذاکرات کارشناسی را رسیدن به تفاهم میان دو طرف برای اجرای هر چه سریع‌تر توافق دانست و گفت: با وجود آن‌که در آستانه سال نو میلادی قرار داشتیم، اما هیات‌های کارشناسی 1+5 به طور جدی در این مذاکرات شرکت کردند که حاکی از تمایل هر دو طرف برای هر چه زودتر به اجرا درآمدن توافق ژنو است.
بعیدی‌نژاد در پاسخ به اینکه در این مذاکرات بر روی زمان آغاز اجرای توافق به جمع بندی رسیدید یا زمان مشخصی برای اجرا پیشنهاد داده شده است؟ گفت: بله. زمانی مشخص برای آغاز اجرای توافق که نزدیک به دهه سوم ژانویه است، پیشنهاد شده اما این مساله نیز به تصمیم مدیران سیاسی دو طرف بستگی دارد.
وی در پاسخ به اینکه این زمان بعد از نشست وزیران خارجه اتحادیه اروپا در ماه ژانویه است؟ اظهار کرد: تاریخ پیشنهاد شده بعد از آن جلسه و یا نزدیک به آن جلسه است.
رییس هیات مذاکرهکننده کارشناسی ایران با 1+5 در پاسخ به این پرسش که برخی نگرانی‌ها در رابطه با اجرای همزمان تعهدات در چارچوب "برنامه اقدام مشترک" طی شش ماه وجود دارد به شکلی که گام‌ها حتما به طور همزمان، هم‌وزن و متقابل برداشته شود؟ تصریح کرد: پس از پایان مذاکرات کارشناسی به روشنی در گزارش و جمع‌بندی نهایی آمده است که اجرای توافق به طور کامل برای هر دو طرف در یک روز و به طور یکسان و متوازن آغاز شود، بدون اینکه یک طرف بخواهد طرف دیگر اقدامی را زودتر انجام دهد.
هیات‌های کارشناسی ایران و 1+5 در راستای رسیدن به برداشت مشترک برای تعیین ساز و کار اجرای توافق ژنو در یک ماه گذشته سه دور در وین و ژنو با یکدیگر گفت‌وگو کردند.
حمید بعیدی‌نژاد، مدیرکل سیاسی و بین‌الملل وزارت خارجه سرپرست هیات ایرانی و استفان کلمنت، معاون کاترین اشتون از سوی اتحادیه اروپا در این مذاکرات حضور دارند.همچنین کارشناسان هیات‌های1+5 به طور جداگانه در مذاکرات شرکت دارند.
مذاکرات کارشناسی ایران و 1+5 در 18 آذر ماه آغاز و به مدت چهار روز در شهر وین برگزار شد اما به علت اقدام آمریکا در افزایش تحریم‌های یک جانبه علیه ایران این مذاکرات متوقف شد. پس از آن مذاکرات در 28 آذر در ژنو دنبال شد که آن هم برای چهار روز به طول انجامید و به بعد از اتعطیلات کریسمس موکول شد. این گفتوگوها برای سومین بار 9 دی ماه نیز در ژنو دنبال شد که در نهایت دو طرف توانستند به درک واحدی از چگونگی اجرای توافق دست یابند.
سایت "ندای انقلاب" نوشت: محمود کریمی مداح بامداد چند روز پیش در یکی از اتوبان های تهران در حال حرکت بود از سوی سرنشینان چند خودرو مورد تهدید قرار گرفت.
یک منبع نزدیک به محمود کریمی در خصوص جزئیات این اتفاق گفت: در این جریان سرنشینان این خودروها با ویراژ دادن اطراف خودرو محمود کریمی وی را مجبور به توقف در حاشیه اتوبان می کنند.
وی ادامه داد: پس از توقف خودرو کریمی در حاشیه اتوبان، سرنشینان خودروهای مزاحم پیاده شده و به سمت خودرو کریمی می روند و این مداح که به همراه خانواده خود بوده برای دفاع از خانواده خود و دور کردن آنها اقدام به شلیک هوایی می کند که این کار هم نتیجه نمی دهد و نهایتا کریمی یک گلوله به سمت لاستیک ماشین یکی از این افراد مزاحم شلیک می کند که این گلوله به گلگیر خودرو اصابت می کند و نهایتا آنها از اطراف ماشین کریمی فاصله می گیرند.
براساس اظهارات این منبع، محمود کریمی از سوی نهادهای مربوطه دارای مجوز حمل سلاح است.
سایت ندای انقلاب سرنشینان خودرویی که کریمی به سمت آن گلوله شلیک کرده بود را اراذل و اوباش توصیف کرده است.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، از زمان انتخاب روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران، نتانیاهو بارها گفته است که رویکرد اشتی جویانه رئیس جمهور جدید ایران در جهت فریب غرب است.
در ادامه این گزارش امده است: باوجود انکه درگیری بین جناح ها در ایران همچنان پابرجاست اما روحانی هنوز از حمایت گسترده مردم برخوردار است.
در شبی که نتانیاهو قصد سفر به آمریکا برای حضور در سازمان ملل را داشت، ژنرال اویو کوچاوی رئیس اطلاعات ارتش این گزارش ارزیابی را به او ارائه داد.
ماری هرف، معاون سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در ارتباط با آخرین تحولات در مذاکرات هسته‌ای با ایران گفت که «در بحث‌ها پیشرفت داشته‌ایم و تیم‌ها چند نکته حل‌نشده را همراه خود به پایتخت‌هایشان برده‌اند».
وی در عین حال افزود: «انتظار می‌رود که طرفین، طرح اجرای توافق را به زودی نهایی کنند.»
در همین روز، یکی از مقام‌های ارشد دولت آمریکا که نخواست نامش فاش شود نیز در گفت‌وگو با سی‌ان‌ان مذاکرات کارشناسی هسته‌ای با ایران را در جریان توصیف کرد و درباره به مقصود رسیدن این مذاکرات افزود که «داریم [به این مرحله] نزدیک می‌شویم، اما هنوز نرسیده‌ایم.»
این اظهارات یک روز پس از آن بیان می‌شود که حمید بعیدی‌نژاد، معاون وزارت خارجه ایران گفت که «بر اساس جمع‌بندی و مذاکرات انجام شده با هیئت‌های کارشناسی ۱+۵ زمان اجرایی شدن توافق ژنو دهه سوم ژانویه خواهد بود.»
وی در پاسخ به این که آیا اختلافنظرها و برداشت‌های متفاوت میان دو طرف درباره سازوکار اجرای توافق به طور کامل رفع شد؟ گفت که «دو طرف توانستند به یک تفاهم واحد در رابطه با اجرای توافق برسند و دیدگاه‌ها و برداشت‌ها اکنون یکسان است.»
نخست وزیر سوریه در این نشست اظهار داشت: «روابط بین سوریه و ایران محکم و استوار است و روابط‌مان با دیگر کشورهای دوست از جمله روسیه، برزیل، هند، و چین نیز همین طور است.»
وی تأکید کرد که به‌ویژه استفاده روسیه و چین از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل برای جلوگیری از صدور قطعنامه علیه سوریه «پیروزی‌های دیپلماتیک را برای سوریه در دوره‌ای که گذشت رقم زده است».
وائل الحلقی افزود که «بدون این حمایت‌ها وضعیت فرق می‌کرد و فشار و حمله بیشتری علیه سوریه پیش می‌آمد».
بنا بر این گزارش، نخست وزیر سوریه در ادامه گفت که «تصمیم تاریخی و مهم‌ترین تصمیم این بود که بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، تصمیم گرفت تا از کنوانسیون جنگ‌افزار شیمیایی پیروی کند» و افزود که سوریه توانست با این کار از «حمله به کشور» جلوگیری کند.
وی در پایان گفت: «حمایت کشورهای دوست در جهان به رهبری روسیه، چین، و ایران شرایطی را فراهم کرد تا بتوانیم توافق بر سر انهدام صنایع [جنگ‌افزار] شیمیایی را به پیش ببریم.»
در سال های بعد از جنگ اما مداحان جناحی که "کارگزاران برخی جریان های سیاسی" هستند ، به وجود آمدند. وظیفه نانوشته و حزبی این مداحان ، جذب نیروهای هیأتی و عملیات روانی بر روی افراد مذهبی جامعه برای متمایل کردن شان به سمت یک جناح خاص بود و هیأت و مداحی و صدای خوش ، وسیله این کار و هدف بود کما این که در انتخابات اخیر ریاست جمهوری شاهد بودیم که در میان مداحی اهل بیت و در حالی که مردم در حال و هوای عاشورا و کربلا بودند ، ناگهان همین مداحان اشعاری در مدح یک کاندیدا می خواندند و از مردم سینه زن می خواستند همان ها را تکرار کنند!
تا بدین جای کار ، می توان گفت تنها اتفاقی که افتاد - و البته اتفاق کمی هم نیست - فروکاستن شأن مداحی اهل بیت و علمداری مکتب تشیع به کارگزاری جریان های سیاسی است اما ماجرا به همین جا ختم نشد و شکستن حرمت این جایگاه تاریخی و مذهبی از سوی غاصبان خوش لحن و صدای مداحی ادامه یافت و بدین ترتیب اگر مردم تا دیروز از زبان مداحان ، فضائل اهل بیت و مظلومیت هایشان را می شنیدند ، ناگهان با کمال شگفتی رکیک ترین فحش ها را زبان انها شنیدند و چون دقت کردند دیدند که به جانبداری از یک جناح علیه جناح دیگر فحاشی می شود. کار بدین جا ختم نشد و آقایانی که تنها تخصص شان ، مقتل خوانی بود و تنها هنرشان صدای خوش ، به خود اجازه دادند وارد فاز فتوا هم بشوند و علیه این و آن حکم بدهند و حتی نهادهای قانونی کشور را نیز مورد تعرض قرار دهند.
اوج این یکه تازی مداحان جناحی ،سال های اول تا ششم ریاست جمهوری احمدی نژاد بود به طوری که در مواقعی برخی از این مداحان ، جزو تیم سفر دولت در سفرهای استانی بودند!
چنین وضعیتی رفته رفته آنان را دچار این توهم کرد که "شهروندان مصون از تعقیب جامعه" هستند و می توانند با سوء استفاده از منبر مداحی اهل بیت ، هیات ها را تبدیل به حزب جناح خود کنند و علیه این و آن سخنانی چنان زشت بگویند که بعضاً نمی توان در جمع خانواده بازگویشان کرد که امروز در هیأت چه شنیدیم!
خبری که در روز ارتحال پیامبر اسلام (ص) شهادت امام حسن مجتبی (ع) منتشر شد نشان می دهد این مداحان ، در حال ورود به مرحله جدیدی هستند که اگر همین الان مقامات امنیتی و قضایی جلوی آن را بگیرند ، هم آبروی شرافتمندانه مداحی اهل بیت بیش از پیش توسط اینان آسیب می بیند و هم امنیت شهروندان عادی به خطر می افتد.
طبق خبر منتشره ، خودروی یکی از همین مداحان جناحی ، حدود 5 شب قبل در یکی از اتوبان های درون شهری تهران با یک پژو 206 که زوج جوانی در آن بودند تصادف می کند . بعد از تصادف و درگیری لفظی ، یکی از افراد حلقه این مداح ، با سلاح کمری 5 تیر به سمت خودروی این افراد شلیک می کند و بعد هم با هم فرار می کنند.
انتظار می رود پرونده این قبیل مداحان که از بهره برداران اصلی بلبشوی سیاسی سال های اخیر هستند به طور ویژه مورد بررسی قرار گیرد و مورد اخیر نیز بدون اغماض و با سرعت و قاطعیت مورد بررسی قرار گیرد تا هم عدالت برقرار شود و هم مداحی اهل بیت عصمت و طهارت ، در جایگاه رفیع و شایسته تاریخی اش قرار گیرد و "عشق محمد و آل محمد(ص)" ، هزینه سیاسی کاری ها و کاسبکاری عده ای که نام مداح بر خود گذاشته اند نشود.
«حسین شیخ الاسلام» روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار سیاسی ایرنا افزود: این هیات ها هم در سطح رییس مجلس است و هم تقاضاهایی را در سطح گروه های دوستی پارلمانی و یا کمیسیون های خارجی مجالس کشورهای مختلف در بر می گیرد.
وی افزود: در مجموع برای انجام سفر تا پایان سال جاری 10 درخواست به مجلس شورای اسلامی ارایه شده است که معلوم نیست با توجه به فشردگی کارهای مجلس در ماه های پایانی سال همه این سفرها تا پیش از آغاز سال جدید انجام شود یا خیر.
وی عین افزایش رفت و آمدها و دیدار های پارلمانی را تمایل طرف های مقابل برای سفر به ایران و گفت و گو با مقامات جمهوری اسلامی ایران ذکر کرد.
شیخ الاسلام درباره به تعویق افتادن سفر هیات پارلمانی فرانسه نیز گفت که سفر این هیات پارلمانی نیز در زمان مناسب انجام می شود.
به گزارش ایرنا، اواخر آذر ماه امسال هیاتی از پارلمان اروپا به تهران سفر کرد و هفته آینده نیز قرار است هیاتی از پارلمان انگلیس به ریاست جک استراو رییس گروه دوستی پارلمانی انگلیس و ایران و وزیر اسبق خارجه این کشور به ایران عزیمت کند.
همچنین هیات پارلمانی ایتالیا به منظور زمینه سازی برای سفر نخست وزیر این کشور و مراودات پارلمانی روز جمعه 13 دی به ایران سفر می کند و تا 15 دی در تهران است و پس از آن آنها به شهرهای اصفهان و شیراز سفر خواهند کرد.
هیات پارلمانی ایتالیا در تهران درباره مسایل دوجانبه و مورد علاقه دو طرف، موضوعات منطقه ای و گسترش مراودات سیاسی و اقتصادی رایزنی هایی با اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی کشورمان انجام خواهند داد.
همچنین قرار است هیات از نمایندگان پارلمان آلمان اواخر دی ماه سفری رسمی به ایران داشته باشند و درباره زمینه های مرادوات دو جانبه گفت و گو کنند.
رییس کمیسیون سیاست خارجی پارلمان ایرلند نیز از دیگر کسانی است که قرار است سفری به ایران داشته باشد اما هنوز زمان این سقر قطعی نشده است.
عصرایران - با گذشت سه زمستان از آغاز انقلاب های عربی، اکنون به نظر می رسد که بتوان تحلیل جامع تری از دستاوردها و نتایج این انقلاب ها ارایه کرد. با این حال باید توجه کرد که شناخت انقلاب ها بدون توجه به بسترهای مولد آنها تقریبا امکان پذیر نیست. نخستین ویژگی عام انقلاب های عربی که بی تردید ویژگی مادر آنها به شمار می آید "عربی" بودن این انقلاب ها است به این معنی که این تحولات در یک فرا بستر عربی شکل گرفته اند که حتی با وجود تمایزهای که هر کدام از آنها دارند یک روح و محتوای مشترک به آنها می دهد.
اینکه انقلاب عربی، دومینو وار از شمال افریقا به خاورمیانه سرازیر و در محدوده مرزهای عربی محصور می شوند، نشان دهنده وجود یک فرا بستر است که به این انقلاب ها انسجام می بخشد.
با تکیه بر این فرا بستر می توان به فرو بسترهایی رسید که با توجه به ویژگی هر کدام از کشورهای عربی، شکل می گیرند و به ترتیب اولویت در رخ دادن این انقلاب ها، نقش ایفا می کنند؛ همگی داخلی هستند و عامل خارجی به عنوان یک عامل محرک یا ترمز به شمار می رود.
به این معنی که عامل خارجی تا زمانی که بستر مناسب داخلی وجود نداشته باشد نمی تواند نقش اصلی را ایفا نماید اما زمانی که این بسترها شروع به حرکت می کنند، عامل خارجی تبدیل به یک محرک یا ترمز اصلی انقلاب ها می شوند.
وابستگی این بسترها به یکدیگر به گونه ای است که نمی توان آنها را از یکدیگر جدا کرد. به این معنا که نمی توان بسترهای اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی این بسترها را از یکدیگر جدا کرد. هر چند درجه و میزان وابستگی آنها در کشورهایی که در کام انقلاب فرو رفتند متفاوت است.
به لحاظ تاریخی،در کشورهای عربی، حاکمیت استبدادی، هژمونی برتر به شمار آمده است. این هژمونی شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خاصی را تولید کرده است که این شرایط در گذر زمان تبدیل به بسترهای مولد انقلاب ها شده اند. فقر اقتصادی، نابرابری های اجتماعی مبتنی بر نگاه طبقاتی، طایفی و مذهبی، خودکامگی سیاسی طبقه حاکمه همراه با نگرش امنیتی به جامعه و فقر شدید فرهنگی بسترهای اصلی انقلاب های عربی به شمار می روند که با اولویت های متفاوت در وقوع آنها نقش ایفا کرده اند.
به عنوان مثال، در لیبی، عامل اقتصادی به هیچ وجه محرک انقلاب نبود. چه اینکه دیکتاتور سابق لیبی، رفاه نسبی را در این کشور شمال افریقا ایجاد کرده بود: حکومت، هزینه هر دانشجویی که پذیرش دانشگاه های معتبر اروپایی و امریکایی را دریافت می کرد، به طور کامل پرداخت می کرد و یا هر جوان لیبیایی پس از ثبت رسمی ازدواج، تسهیلات فوق العاده ای را دریافت می کرد که برای همنوعان مصری آنها چیزی شبیه رویا بود.
با این حال خودکامگی سیاسی و نگاه امنیتی رژیم قذافی به اندازه ای بود که دانشجویی را به دلیل انتقاد از سرهنگ در وسط دانشگاه به دار می آویخت!
عامل طایفه ای یکی از عوامل اصلی انقلاب لیبی بود چه اینکه حاکمیت قبیله قذاذفه که سرهنگ متعلق به آن طایفه بود و در مقایسه با برخی قبایل این کشور، کوچکتر به شمار می آید مورد پذیرش سران قبایل دیگر نبود.
در مصر عامل اقتصادی و سیاسی دو عامل اصلی رخ دادن انقلاب 25 ژانویه به شمار می آید، انقلابی که سرنوشت دراماتیک آن یک دیوان حوادث است.
برای ده ها میلیون مصری که در "حلبی آباد" ها زندگی می کنند فقر اقتصادی رعیت ها در برابر فساد اقتصادی ارباب ها و آقازاده ها، اصلی ترین منبع اعتراض علیه رژیم حاکم بود،هر چند نمی توان بستر سیاسی فعال مخالف دیکتاتور را در عرصه دانشگاه ها و احزاب نادیده گرفت که در صورت عدم حضور آنها، رژیم حاکم قادر بود با کمتر از یک میلیارد دلار همه انقلاب را یک جا بخرد!
در تونس، بسترهای مولد انقلاب شباهت بسیاری به مصر داشت با این تفاوت که بی تدبیری سیاسی و امنیتی رژیم زین العابدین بن علی در اداره بحران یکی از عوامل تسریع کننده سقوط دیکتاتور تونس بود.
در سوریه، بسترهای انقلاب فراهم بود ولی عامل خارجی به واسطه حساسیت بسیار بالای این کشور به سرعت توانست تبدیل به محرک اصلی ناآرامی ها شود. نظام سیاسی تک حزبی و آزادی عمل بسیار بالای دستگاه های امنیتی، حساسیت های بسیار زیاد طایفه ای و سیاست های اقتصادی فاجعه بار یک دهه اخیر بسترهای اصلی بحران سوریه را فراهم آورده است که در کنار فقر شدید فرهنگی به نتایج فاجعه باری ختم شده است.
البته شکی نیست مدیریت بسیار نادرست دستگاه امنیتی سوریه در آغاز بحران، خود یکی از عوامل اصلی تحریک کننده ناآرامی ها به شمار می رود که امروز به یک جنگ خانمان سوز تبدیل شده است. بحران سوریه ماجرای اعتراضاتی است که مطالبات اصلاح طلبانه آن به بحران فرامنطقه ای تبدیل شد و جنگی که اکنون در این کشور به راه افتاده است نبرد بر سر سوریه است و نه به خاطر سوریه!
در بحرین، بستر اصلی اعتراضات نابرابری های گسترده اجتماعی و سیاسی است که بر اکثریت مردم این کشور تحمیل شده است.
مطالبات انقلاب بحرین در اساس اصلاح طلبانه است، اما به دلیل اینکه این اکثریت، شیعه هستند، اعتراضات آنها متهم به طایفی گری می شود. عامل خارجی در انقلاب بحرین، عامل نگهدارنده نظام است. عربستان سعودی، حامی اصلی نظام حاکم است و باید اذعان داشت که این عامل خارجی نقش اول را در حفظ نظام حاکم ایفا می کند. همان طور که در سوریه، سقوط یا ماندگاری نظام در درجه اول وابسته به عامل خارجی است.
نتایج انقلاب های عربی
در آغاز انقلاب های عربی بسیاری تصور می کردند که این انقلاب ها، پدیده هایی دموکراسی خواهانه است که برای رهایی از نظام های استبدادی آغاز شده اند و به همین دلیل "بهار عربی" تبدیل به عنوانی برای معرفی این انقلاب ها شد اما اکنون که سه سال از آغاز این بهار می گذرد به نظر می رسد بتوان قضاوت منطقی تر از نتایج آن کرد.
شکی نیست مخالفت با ویژگی استبدادی حاکمیت های عربی یکی از عوامل اصلی آغاز انقلاب بود هر چند با این نگرش که غایت انقلابیون، دموکراسی به مفهوم شناخته شده آن بود می بایست با شک و تردید نگاه کرد چرا که در فقدان آلترناتیوهای معتدل، این انقلاب ها منجر به صعود جریان تکفیری در کشورهای مبتلا به انقلاب گردید. به جرات می توان گفت که آلترناتیو رژیم های سابق، دولت های اسلامی با امیال تکفیری است.
با وجود اینکه بی تدبیری اخوان المسلمین در اداره مصر در دوران محمد مرسی، یکی از عوامل اصلی سقوط اخوان المسلمین بود اما این امر به خودی خود نشان می دهد که اسلام سیاسی از نوع سنی قادر به اداره یک جامعه نبود.
واقعیت این است که در کشورهای عربی دو گزینه بیشتر وجود ندارد: اسلام سیاسی سنی و ارتش. جریان های تکفیری در چالش ناشی از این دو جریان رشد می کنند. به این ترتیب هر اندازه این شکاف بیشتر باشد و طرفین قادر به تثبیت هژمونی خویش نشوند، جریان تکفیری از قدرت بیشتری برخوردار خواهد شد.
سوریه مثال روشنی در این زمینه است. جدال ارتش و شاخه نظامی وابسته به اخوان المسلمین یعنی "ارتش آزاد سوریه" تحت تاثیر عوامل داخلی و خارجی به نقطه ای رسید که عدم تثبیت هژمونی از جانب طرفین، منجر به صعود جریان های تکفیری شد به گونه ای که امروز با نگاهی به نقشه درگیری ها در سوریه و جریان شناسی گروه های مسلح متوجه می شویم که ارتش آزاد دیگر وجود خارجی ندارد و آنچه که در روی زمین مشاهده می شود، داعش(دولت اسلامی عراق و شام)، جبهه النصره و جیش الاسلام، گروه های مسلح اصلی هستند که گرایشات تکفیری آنها به اثبات رسیده است.
از دیدگاه فرهنگی و اجتماعی، انقلاب های عربی در برخی موارد منجر به سقوط مفاهیم مشترک اجتماعی و آسیب دیدن فرهنگ بومی شده است. در کشورهای مبتلا به انقلاب، شکاف های طایفی و مذهبی به نقاط برگشت ناپذیری رسیده است. زیر ساخت های فرهنگی در اکثریت این کشورها دچار آسیب جدی شده است و بسیاری از اصحاب فرهنگ نیز ناچار به مهاجرت شده اند. به جرات می توان گفت که تاثیرات شوم فرهنگی و اجتماعی این انقلاب ها تا دهه ها پابرجا خواهد ماند.
از دیدگاه اقتصادی، انقلاب های عربی به فروپاشی اقتصاد این کشورها منجر شده است. خروج سرمایه های بومی و سرازیری آنها به ترکیه و کشورهای حاشیه خلیج فارس، انهدام زیر ساخت های اقتصادی و عجز بی سابقه دولت ها در اداره عمومی کشور منجر به افزایش گسترده فقر و بیکاری شده است به گونه ای که اگر امروز یک مصری یا لیبیایی آرزوی دوران مبارک و قذافی را کند نباید تعجب کرد چرا که این انقلاب ها، نه تنها نتوانسته اند دموکراسی حداقل را برای مردم به ارمغان آورد بلکه باعث گسترش ناامنی، فقر و بیکاری شده اند و افق آینده نیز کاملا مبهم است.
بهار عربی، کشورهای عربی مبتلا را ویران کرده است. این یک تحلیل نیست واقعیت موجود است و نشان می دهد که اصل اساسی در کشورهای عربی اولویت تاریخی امنیت بر آزادی است که قرن ها است بر فرهنگ سیاسی عرب حاکم است.
