یک خبر از رامهرمز

نقدی بر یک افتتاحیه یک بیمارستان؛

۲۱سال‌انتظار‌بیهوده مردم یک‌شهرخوزستان

 

کد مطلب : 13478

گروه جامعه: شهرستان رامهرمز با دارا بودن بیش از ۱۱۰ هزار نفر جمعیت شهری و روستایی و ۴ بخش در مرکزیت شهرهای هفتکل، امیدیه، رامشیر، بهبهان، باغملک و آغاجاری قرار گرفته است.این شهرستان با وجود این امتیاز بین شهری همیشه از وضعیت درمانی نامطلوب رنج می‌برده است.

اولین بیمارستان در رامهرمز
در سال۱۳۶۸ با امکاناتی محدود در زمینی که دو فرد خیر بنام های باقرشریف پور و آل کثیر در اختیار دولت قرار داده بودند اولین بیمارستان رامهرمز افتتاح و مورد بهره برداری قرار گرفت. در آن زمان این بیمارستان فقط دارای ۳ بخش جراحی، داخلی و زایشگاه بود.در طی سالهای متمادی و با وجود نیاز شدید مردم به بیمارستان بخشها و ساختمانهای دیگری جهت ارائه خدمات بیشتر در محوطه آن بیمارستان احداث شد و بخشی از رفت و آمدهای پرهزینه مردم را به مرکز استان کاهش داد و سیل بیمار از شهرهای دیگر نیز به این بیمارستان سرازیر شد.این بیمارستان بتدریج و با تلاش های برخی افراد دلسوز آن زمان دارای بخشهای جراحی داخلی، اطفال، زایشگاهccu،acu، اورژانش – دیالیز- آزمایشگاه و رادیولوژی شد.

نگاهی به آینده
با این وضعیت و افزایش جمعیت و نیاز بیشتر مردم به امکانات و تجهیزات بیمارستانی بیشتر و ظرفیت کم این بیمارستان در سال ۱۳۷۰ مصوب شد دومین بیمارستان رامهرمز به صورت تخصصی ایجادشود تا اینکه کلنگ احداث دومین بیمارستان در سال ۷۱ در زمینی به مساحت ۵۶ هزار متر مربع و زیر بنای ۱۱ هزار متر مربع به زمین زده شد. با شروع کار به عملیات احداث دومین بیمارستان مردم رامهرمز سرشار از این اقبال بلند ۲۱ سال انتظار کشیدند و رنج بردند تا شاید به آن شرایط مطلوب درمانی که در شان مردم رامهرمز باشد دست یابند.

تاخیرات بودجه ای
این پروژه در طی این سالها با بی مهری و تاخیرات مکرر بودجه ای مواجه شد و سالها ساختمان نیمه تمام آن، پاتوق معتادان تزریقی و سگهای ولگرد گردیده بود که مردم را بسیار آزار می داد.متاسفانه در سال ۷۱ که کلنگ این بیمارستان به زمین زده شد به علت جذب نشدن اعتبار اولیه در پایان سال ۷۱ از گردونه بیمارستانهایی که کار
می شد خارج گردید. پیش بینی این بیمارستان ۹۶ تخته بود با تلاش های نماینده وقت محمد رضا بهمنی در سال ۷۲ مصوب شد که با تقلیل از ۹۶ تخته به ۶۴ تخته عملیات ساختمان آن شروع شود تا اینکه حدود ۸ سال طول کشید که سقف آن زده شد و این روند تاخیر در تکمیل بیمارستان دوم رامهرمز ادامه پیدا کرد تا ۲۱ ساله شد.

حرف مردم
با وجود پایان عمر هر دولت افتتاحیه های شتابزده و نیمه تمام سرعت بیشتری می یابد و اعتماد مردم را به نسبت دولتهای بعدی کاهش می دهند.محمد جعفر علیزاده رئیس سازمان مجری ساختمان ها و تاسیسات دولتی و عمومی وزارت راه و شهرسازی در مصاحبه ای با خبرگزاری ها پیش از افتتاح بیمارستان دوم رامهرمز از دارا بودن امکانات لازم و عدم هیچ گونه مشکلی در این بیمارستان داد،که اغلب خلاف واقع است.وی در مصاحبه هایش عنوان کرد این بیمارستان دارای ۱۲۲ تخت است و دارای چهار بخش تخصصی جراحی زنان و زایمان، داخلی ، جراحی و نوزادان است. ۱۲ تخت مراقبت ویژه سی سی یو داشته و به پنج تخت مراقب ویژه کودکان مجهز است که سخنانش اغراق آمیز و به دور از واقعیت های موجود در این بیمارستان است.

چند سوال از مسئولان ناظر و...
* شما در کجای دنیا دیده اید که برای افتتاحیه زود هنگام یک پروژه مهم دو بخش از بیمارستان قبلی این شهرستان ( بخش اطفال و زنان و زایمان ) را بطور کلی تعطیل و با امکانات و وسایلی مندرس در جای دیگر مستقر و به اسم بیمارستان جدید تحویل دهند؟.
* آقای علیزاده به رامهرمز بیایید و ۱۲ تخت مراقبت های ویژه سی سی یو و پنج تخت مراقبت ویژه کودکان را به ما نشان دهید. شاید چشمهای مردم رامهرمز بینایی خود را از دست داده اند!
* مگر قرار نبود این بیمارستان کمک حال بیمارستان امام این شهرستان باشد پس چرا دو بخش آن را تعطیل و بصورت نیم بند و ناقص به این بیمارستان انتقال دادید.
* چرا باید ابتدا پذیرش طفل بیمار و زن زائو در بیمارستان قبلی صورت گیرد و جهت بستری به بیمارستان جدید مراجعه نماید!

* این بیمارستان حتی آزمایشگاه هم ندارد و همراه بیمار بایستی آزمایشات بیمار را به بیمارستان قبلی ببرد و دوباره جواب آنرا به بیمارستان جدید بیاورد، بنظر شما آیا این صحیح است.
* چرا بیماران باید در بیمارستان قبلی پذیرش و ترخیص بگیرند و بعد به این بیمارستان مراجعه نمایند.
* آیا شما آجرهای فرسوده و رنگ و رورفته این بیمارستان را پس از ۲۱ سال مشاهده نکردید و دست به افتتاح آن زدید.
* این بیمارستان را فقط با ۲۰ درصد ظرفیت آنهم بصورت بسیار ناقص و در حد یک درمانگاه با وسایلی کهنه و فرسوده راه اندازی کرده اید آیا این است پاسخ ۲۱ سال انتظار مردم رامهرمز؟

* این بیمارستان حتی داروخانه هم ندارد و از همه بدتر، سیستم تصفیه فاضلاب بیمارستانی ندارد و فاضلاب و خونابه های بیماران وارد فاضلاب شهر می شود که بسیار خطرناک و بیماری زاست.همچنین در این به اصطلاح بیمارستان سانترال اکسیژن مرکزی و ساکشن مرکزی آن راه اندازی نشده است و همچون زمان قدیم می بایست کپسول اکسیژن بالای سر بیمار بیاورند.

* با توجه به عقرب خیز بودن رامهرمز آیا نگاهی به عدم محوطه سازی و محوطه پشت این بیمارستان که بسیار نامناسب است انداخته اید؟
آقایان مسئولین: رامهرمز با توجه به افزایش جمعیت آن می بایست تا پایان برنامه پنجم توسعه ۲۰۰ تخت بیمارستانی داشته باشد. این تختها به کجا رفتند؟ آیا می توان با ارائه آمار غیر واقعی مردم را دست به سر کرد؟ اگر چنین است هر خانه ای که چند اتاق داشته باشد را می توان بیمارستان نامید؟ سرویس های بهداشتی این بیمارستان ۹۰ درصد فرنگی هستند و بخش اطفال کلا فرنگی است آیا این کار اصولی است؟

 حرف آخر:
آقایان مسئولین، دولت دهم رو به پایان است، به خاطر رضایت خداوند بیائید و این بیمارستان را که فقط نام بیمارستان بر آن است تعطیل کنید. مردم ما هوشیارند و واقعیت ها را می دانند باور کنید این بیمارستان نیست بلکه در حد یک درمانگاه ناقص است.برای کوتاهی و سهل انگاری هایتان چه جوابی دارید که به خداوند بدهید. خداوندی که امانت مسئولیت بر مردم را به شما سپرده است.