به گزارش خبرگزاری فارس ازا هواز، «آتشسوزی هورالعظیم به ما ربطی ندارد؛ مردم ماسک بزنند» این جملات قصار رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست در واکنش به فراگیر شدن دود در بسیاری از شهرهای غربی و جنوب غربی خوزستان است.
وی بابیان اینکه آتشسوزی هورالعظیم در بخش عراقی این تالاب است، گفت: آتشسوزی هورالعظیم داخل ایران نیست و در خاک عراق اتفاق افتاده است و خوشبختانه آتش آن به ایران نمیرسد.
رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست میافزاید: در خصوص هورالعظیم تنها بحث آلودگی ناشی از آتشسوزی مطرح است و در این خصوص هم کاری از دست ما ساخته نیست و ارتباطی به ما ندارد.
البته شنیدن این اظهارات از مدیری که با تأیید و ثبت طرح توسعه نیشکر در 28 سال گذشته در خوزستان، بیشترین نقش را در بحران زیستمحیطی و کاهش بیش از 6 میلیارد مترمکعب از ذخایر آبی استان را دارد تعجبآور نیست اما آنچه تأسفآور است تأثیرپذیری نظام برنامهریزی توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور از پوپولیسم مهندسی- تکنوکراتی در انتخاب و انتصاب افراد برای تصدی مسئولیتهای حساس در سطح کلان است.
پیشنهاد رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست مبنی بر اینکه مردم در این شرایط ماسک بزنند مصداق همان مصوبهها و اظهارات غیر کارشناسی کلانتری است که آب خوزستان را برای صنایع آب بر در کویر حلال و برای مردم خوزستان مازاد عنوان میکند و مدیریت غیر صحیح منابع آب در استان را عامل بحرانی آب در استان خوزستان میداند.
طبق اصل 50 قانون اساسی، بررسی مسائل زیستمحیطی منطقهای با استفاده از همکاری کشورهای همجوار و همکاری بینالمللی از وظایف اصلی سازمان حفاظت از محیطزیست عنوانشده و قطعاً جزو وظایف ذاتی مدیریت این سازمان به شمار میرود؛ اما کلانتری بابیان اینکه " آتشسوزی هورالعظیم داخل ایران نیست و در خاک عراق اتفاق افتاده است" ثابت کرد ادبیات دیپلماسی موردنیاز برای حل این مشکل با کشور همسایه را بلد نیست و انتصاب وی برای تصدی ریاست سازمان حفاظت از محیطزیست توسط دولت با مقاصد خاص و به نفع استانهای دیگر صورت گرفته است.
رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست معتقد است، تنها بحث آلودگی ناشی از هور العظیم مطرح است درحالیکه پیشگیری و ممانعت از تخریب و آلودگی محیطزیست و بررسی عوامل آلودهکننده و مخرب محیطزیست در زمینه آب، هوا، خاک، مواد زاید، آفتکشها، کودهای شیمیائی، سروصدا و... جزو مسائل و وظایف اصلی سازمان حفاظت از محیطزیست است که گویا کلانتری اطلاعی از وظایف و مسئولیتهای خود در سازمان اطلاعی ندارد و برای مأموریتی خاص بر کرسی این سازمان تکیه زده است.