کارون به روایت امروز

کارون؛ رودخانه‌ای که روزگاری از آن به عنوان پر آب‌ترین، بزرگ‌ترین و تنها رودخانه قابل کشتیرانی کشور یاد می‌شد، امروز زخم‌های بی‌شماری بر پیکر نحیف خود دارد. تغییر اقلیم، خشکسالی و کاهش بارندگی از یکسو اکوسیستم این رودخانه را تحت تأثیر قرار داده و موجب شده است که آورد کارون در مقطع اهواز در پایین‌ترین سطح خود قرار بگیرد و دخل و تصرف‌ها و تخریب‌های انسانی از سوی دیگر، رودخانه کارون این شریان حیاتی خوزستان را به انواع و اقسام مشکلات دچار کرده است.
در تازه‌ترین اظهار نظر مسئولان محیط زیستی، کارون توان خودپالایی و جذب آلاینده‌ها را از دست داده است. بر اساس گفته مسئولان، از 23 نقطه و با 170 لوله فاضلاب به این رودخانه تخلیه می‌شود. همچنین تخلیه پساب‌های نیشکر و دیگر فاضلاب‌ها، موجب ورود و افزایش برخی املاح شیمیایی در کارون شده است؛ که افزایش رشد نیزارها را در این رودخانه به دنبال داشته است. نیزارهایی که این روزها جولانگاه معتادان، افراد بی‌خانمان و سگ‌های ولگرد شده‌اند.
کاهش آورد کارون به اندازه‌ای بوده است که علاوه بر خشکی کامل رودخانه در برخی نقاط، و سربرآوردن جزیره‌های متعدد کوچک و بزرگ، تابلوهای تعیین حریم و خطر غرق شدگی که روزگاری در گوشه و کنار کارون و در پارک ساحلی نصب شده بود، امروز با مرز رودخانه فاصله زیادی داشته باشند. و این امر عرصه را برای دخل و تصرف و در بستر کارون فراهم کرده است. این‌ها تنها بخش کوچکی از دردهای امروز کارون است. درد و زخم‌های که به نظر می‌رسد برای التیام‌بخشی به آن‌ها فرصتی برای وعده و وعید مسئولان متولی باقی نگذاشته باشد.

عکس: علیرضا محمدی - ایسنا خوزستان

انتهای پیام