خوزستان سهم بسیار بزرگی در تأمین بودجه کشورمان دارد و دست کم به قدر محافظت ساکنانش از آسیب های همراه با استخراج و استحصال نفت و ترکیبات نفتی، باید مورد توجه ویژه قرار گیرد. توجهی از جنس هزینه بخشی از درآمدهای استان برای رفع مشکلات خودش، به ویژه در این روزها که دمای هوا به مرزهای غیرقابل تحملی رسیده و زندگی در این دیار، سخت تر از همیشه است
زلزله، سیل یا توفان که به وقوع بپیوندد، کسی در ضرورت حمایت از مردمان گرفتار شده شک و تردید به خود راه نمیدهد؛ اما کافی است مصیبت وارده از جنس دیگری باشد تا همه چیز گره بخورد؛ درست مثل آتش سوزانی که چند روزی است بر سر هموطنانمان در خوزستان میبارد و با تدبیری در راستای کاهش رنج مردم همراه نشده است.
به گزارش «تابناک»، پس از اوج گیری بی سابقه دمای هوا در خوزستان و رکورد شکنی دمای اهواز در جهان، به نظر میرسید مسئولان سریع دست به کار شده و تدابیری بیندیشند که در سایه آن، اندکی از رنج اهالی این دیار کاسته شود، ولی هر چه زمان گذشت، انفعال مسئولان بیشتر به چشم آمد و امید اهالی خوزستان کمرنگ تر شد.
مردمانی که انتظار داشتند در این روزهای سخت و سوزان، بیش از پیش دولتمردان را کنار خود ببینند و از حمایت هایشان بهره مند شوند، ولی به جای آن، از عبور میزان اشعه ماورای بنفش از حد هشدار مطلع شدند و درباره دستگاه سنجش این اشعه خطرآفرین شنیدند که هنوز خریداری نشده و وجود ندارد؛ تکلیفی که در برنامه ششم توسعه مشخص شده و خدا میداند آیا محقق خواهد شد یا خیر.
وضعیتی که با توجه به بحران سن و سال دار گرد و غبار در این استان و مشکلاتی مانند کمبود و شوری آب، اسفناک جلوه میکند، به ویژه اگر به یاد آوریم، چندی پیش ترکیب گرد و غبار غلیظ و بارندگی در استان، چه وضعیت بغرنجی در این دیار رقم زد و قطع برق، قطع تلفن و اینترنت، از کار افتادن پمپ های آب، خودپردازها و انبوه مصیبت های دیگر را به رنج های پرشمار اهالی خوزستان افزود.
آن هم در حالی که میدانیم خوزستان سهم بسیار بزرگی در تأمین بودجه کشورمان دارد و دست کم به قدر محافظت ساکنانش از آسیب های همراه با استخراج و استحصال نفت و ترکیبات نفتی، باید مورد توجه ویژه قرار گیرد. توجهی از جنس هزینه بخشی از درآمدهای استان برای رفع مشکلات خودش. به ویژه در این روزها که دمای هوا به مرزهای غیرقابل تحملی رسیده و زندگی در این دیار، سخت تر از همیشه است.
وضعیتی که اگر بشنویم کوچ شمار زیادی از خوزستانی ها را در پی داشته و یا به انبوه تقاضاهای انتقالی میان شاغلان این دیار منجر شده، عجیب نخواهد بود، مگر اینکه از هم اکنون دست به کار شده و تدبیری بیندیشیم که امید را در دل ساکنان این دیار تقویت کنیم؛ مردمانی که میدانند رفع مشکلاتی مانند گرد و غبار، زمان بر است و با مشکلات حل ناشدنی مانند گرمای سوزان نیز، ولو به قیمت سوختن، میسازند اما بیش از هر زمانی تشنه امید هستند.
امیدی که میتوان با پیگیری پیشنهادهایی مانند هزینه کردن بخشی از درآمد خوزستان در این استان، در راستای تقویتش گام برداشت یا برای تقویتش، پیشنهادهای دیگر را مد نظر قرار داد. مثل پیشنهادهایی که دکتر محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام پس از سفر اخیرش به خوزستان و بررسی اوضاع این استان داد.
وی که در پی انتشار خبر گرم شدن بی سابقه هوای خوزستان، راهی اهواز و دیگر شهرهای این استان شده بود، در صفحه خود در فضای مجازی نوشت: «باید هزینههای زندگی در خوزستان را کاهش داد. برخی پیشنهاد می کنند هزینههای آب و برق خوزستانیها در تابستان و شرایط خاص به یک سوم کاهش یابد. برخی دیگر پیشنهاد پرداخت «فوقالعاده زندگی» برای مردم استانهایی همچون خوزستان را دارند. در شورای اداری استان از استاندار و دیگر اعضای محترم خواستم که این راهکارها بررسی شود.»
پیشنهادهایی که جا دارد پس از گردآوری، در هیأت دولت مطرح و به اتخاذ تدابیری منجر شود که نتیجه آن، دلگرمی و امیدواری اهالی رنج کشیده خوزستان است. مردمانی که از گرد و غبار هوا تا خشکسالی و شور شدن آب گرفته تا گرمای سوزان این روزها، با همه مشکلات کنار خواهند آمد و شرط انصاف نیست که چون به بحرانی متفاوت از سیل و توفان مبتلا شدهاند، به حال خود رهایشان کرده و در حمایتشان دریغ بورزیم.