به گزارش خبرگزاری فارس از اندیمشک، در حالی که کشور ما در سالهای اخیر درگیر مشکلات زیست محیطی شده عدهای افراد سودجو اقدام به فروش کیسههای زغال با برند بخش الوار یا خرم آباد میکنند.
حال اینکه چوب کیسههای زغال انبار شده در مقابل دکانها در اندیمشک از استان لرستان و شهر خرم آباد تهیه شده و یا از بخش الوار گرمسیری اندیمشک تامین میشود به اندازه وجود این حجم زغال یا بهتر است بگوییم درختان سوخته قطعه شده اهمیت ندارد.
بارها کلماتی چون سرمایه ملی برای جنگل در کشور به کار میرود اما مشخص نیست که جنگلهای بلوط سرمایه ملی بوده یا زغال کباب در منازل است.
فعال جوان رسانهای و محیط زیست با اشاره به لزوم کار فرهنگی در ارتباط با حفظ منابع طبیعی اظهار کرد: کار فرهنگی از طریق آموزش موازی توسط رسانه یک گام مهم در ریشه کن کردن این مسئله مهم است.
وی افزود: بخش عمده وجود زغال در سطح شهرستان به دلیل استقبال ما شهروندان بوده، چرا که اگر خرید نکنیم قطعا آنها نیز به این کار ادمه نخواهند داد.
محمد امین جمشیدی با بیان اینکه سود بالا و تقاضای خرید برای زغال بلوط خود عامل تشویقی برای رشد فروش زغال بلوط در سطح شهرستان است، تصریح کرد: ارزش مادی چوب یک درخت بلوط بیش از 10 میلیون ریال بوده که از هر درخت بالق بلوط دو کیسه زغال بدست آمده که بهای آن ۴۰۰ هزار ریال بوده که در مقابل ارزش مادی و معنوی درخت بلوط بهایی بسیار ناچیز محسوب میشود.
وی در ادامه جنگلهای بلوط را سرمایه ملی دانست و عنوان کرد: جنگل بلوط در رشته کوه زاگرس در منطقه بخش الوار گرمسیری جنگل باز شمرده شده و از جنگلها با تراکم و پوشش درختی نسبتاً کمتر در مقایسه با جنگلهای مناطق دیگر قبیل شمال کشور قلمداد شده و از اینروی به نگهداری و محافظت بیشتر در جهت حفظ این میراث گرانبها نیازمند است.
جمشیدی جنگلها را ریه زمین دانست و افزود: اگر در نگاهداری از این میراث کوشا نبوده فردا این مناطق خود میتواند به کانونهای جدیدی برای ریز گردها و مشکلات زیست محیطی جدید شود.