سرویس جامعه مشرق ـ حاج احمد از قدیمی های روستای "مکسر" با بی رمقی تمام شروع به صحبت کرد: اینجا کمبود همه چی داریم؛ از آب اشامیدنی تا مشکل کار و اشتغال فرزندانمان. اما باز هم خداروشکر که حداقل بچه های جهادی ما را هنوز فراموش نکرده اند و برای سازندگی به روستای ما می آیند؛ جهادی ها تنها کسانی هستند که فقط عمل می کنند.
امسال بومی های خوزستان دوشادوش جهادی ها، به تکاپو برای آبادانی شهر و دیار خویش افتاده اند. آمارها نشان می دهد ۸ هزار نیروی بومی و مردمی در کنار بیش از ۹ هزار جهادگر در نوروز ۹۶ به امر محرومیت زدایی و سازندگی در شهرهای مختلف خوزستان مشغولند.
محرومیت در خوزستان قابل وصف نیست. جنس محرومیت در این دیار از نیازهای بدوی و اولیه آغاز می شود. از زندگی درکپرهایی که با لیف خرما تا خانه های بدون سقف که بعضاً از سرویس بهداشتی و حمام نیز بهره ای ندارند.
میان این همهمه سرسام آور از فقر و محرومیت، اما این کودکان هستند که فرجام غریبی انتظارشان را می کشد.کودکانی که به سبب محرومیت از نیازهای اولیه، کودکی نکرده اند و خاک بازی در کوچه های سرد و بی روح، خاطرات کودکی آنها را شکل می دهد. کودکانی که چشم در خاک باز می کنند و با مشکلات تغذیه و سلامت دست و پنجه نرم می کنند و تحصیل در مقطع ابتدایی پایان دوران کودکی آنها است.
امروز به سمت روستای "مکسر" از توابع شهرستان کارون راهی شدیم.روستایی که نخل های سر به فلک کشیده آن زیبایی خاصی به آن افزوده است.وارد روستا که شدیم کودکانی را دیدیم که با پای برهنه در زمین خاکی مشغول بازی فوتبال بودند ذوق را در چشمانشان می توان دید.
عمران و حسن، کاپیتان تیم هایشان بودند.پای صحبت شان نشستیم؛ اهل غر زدن نبودند.عمران تنها مشکل روستا را نداشتن زمین چمن دانست و از علاقه اش به فوتبال صحبت کرد. حسن از علاقه اش به علی کریمی گفت و اینکه دوست دارد او را از نزدیک ببنید.
دنیای کودکان دنیای ساده و بی آلایشی است که خلاصه می شود در بازی های کودکانه و خنده های بی دلیل که با کمترین امکانات حاصل می شود.
به سراغ بزرگان روستا رفتیم که نظر متفاوتی نسبت به کودکان در مورد شهر "مکسر" داشتند.
حاج احمد از قدیمی های روستا با بی حوصلگی شروع به انتقاد کرد و گفت: اینجا کمبود همه چی داریم از آب اشامیدنی تا مشکل کار و اشتغال فرزندانمان.پسرم سه سال درسش را تمام کرد. چندین بار برای کار به پالایشگاه که در 10 کیلومتری ما قرار دارد مراجعه کرده است ولی هر بار با پاسخ نه مواجه شده است.پسرم دیگر ناامید شده است و برای کار به تهران می رود.
وی با گلایه از مسولان بحث را ادامه داد:مسولان ما را فراموش کردند و به ما رسیدگی نمی کنند،وعده می دهند ولی کاری انجام نمی دهند.
وی با اعلام رضایت از گروه های جهادی گفت:گروه های جهادی که برای سازندگی به روستای ما می آیند کسانی هستند که به حرفشان عمل می کنند و باتعمیر خانه های روستاییان کمک اساسی به ما می کنند.در این چند روزه که اینجا هستند سقف مسجد،دیوار برای همسایه مان، ساخت سرویس بهداشتی برای سه خانواده در روستا را انجام دادند.
جالب توجه است میزان حضور گروه های جهادی طی یک سال اخیر ۵ برابر شده و از عدد ۱۵ الی ۲۰ گروه جهادی در نوروز ۹۵، به ۹۵ تا ۱۰۰ گروه جهادی در نوروز ۹۶ افزایش یافته است. اتفاقی که نسیم خدمت و امید را در طوفان محرومیت شدید خوزستان به وزش درآورده است.
