پل مسیر شرق شعیبیه ریزش کرد/اهالی فقط با یک قایق تردد می‌کنند

شناسهٔ خبر: 3605605 - شنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۳:۴۲

استانها > خوزستان

اهواز - مسیرهای ارتباطی اهواز به شعیبیه از جاده تصفیه نیشکر قطع شده، همچنین پل مسیر شرق شعیبیه نیز ریزش کرده و ارتباط با روستاهای غرب کرخه تنها با یک قایق صورت می‌گیرد.

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - قاسم منصور آل کثیر: دزفول، شوش، شعیبیه و بخشی از روستاهای اهواز کانون اصلی بحران سیلاب در روزهای اخیر بود که هم اکنون بر اثر پیشروی سیلاب در منطقه شعیبیه، راه های ارتباطی آن قطع شده است.

راضی عنافچه، عضو شورای بخش شعیبیه که به عنوان یکی از مسئولان محلی اما به طور شبانه روزی در حال رسیدگی و همراهی مردم است به خبرنگار مهر می گوید: سیلاب در روستاهای نزدیک به «گوریه» تقریبا نشست کرده اما هم اکنون روستاهای «ابوگروه ۱ و ۲»، «چویس ۱ و ۲ و ۳»، «یحموره ۱ و ۲» و «عبدالسید مریوش» تحت محاصره سیلاب هستند.

عنافچه افزود: بر اثر سیلاب ۵۰ کیلومتر از جاده مسیر شعیبیه به شوشتر تخریب شده که بعد از سیلاب انتظار می رود مسئولان راه و شهرسازی نسبت به ترمیم جاده تدابیری اتخاذ کنند.

وی با اشاره به زمین های غرب و شرق شعیبیه می گوید: ۱۲ هزار هکتار از گندمزارهای غرب حوزه شعیبیه و یک هزار و ۵۰۰ هکتار نیز از شرق شعیبیه از بین رفت. پل مسیر شرق شعیبیه نیز ریزش کرد و ارتباط بین غرب و شرق دقیقا در محل پاسگاه «ابوطیور» و «چنیبه» قطع شد. حالا مردم شعیبیه مجبورند برای رفتن به اهواز بیش از ۵۰ کیلومتر بیشتر از گذشته مسافت را طی کنند.

با این حال حیدر نجفی، فرماندار شوشتر می گوید: وضعیت منطقه طوری است که لاجرم آبگرفتگی صورت می گیرد و راهی وجود ندارد جز نجات جان انسان ها. ما مسئول تامین خوراک مردم نیستیم و کمک هایی که به ما می رسد را مدیریت و توزیع می کنیم.

به گفته اهالی منطقه، سال ۱۳۷۳ نیز سیل به این روستا زده و مردم برای نجات روستاهای پائین دست بخشی از کانال را شکستند تا آب وارد مجرای کانال شود و از برگشت آب به سمت روستاهای دیگر جلوگیری شود و تنها روستای یذاب را آب برد و باقی روستاها در امان ماندند. با این حال وضعیت موجود روستاها سیل زده است و بسیاری از خانه ها و گندمزارها به شدت آسیب دیدند.
 
کل شعیبیه با یک قایق
 
یکی از ساکنان بیت ابوگره که در گوشه ای از قایق کز کرده و منتظر است به جاده اصلی مسیر اهواز برسد، می گوید: آب و گاز نداریم و نزدیک به یک هفته است که مسئولان بهداشت به ما سر نزدند. حالا مسیر شعیبیه غربی تنها با قایق قابل تردد است. آن هم از جاده اصلی تا فاصله چند صد متری از اولین روستای غرب شعیبیه. باقی مسیر را اهالی پیاده در آب می آیند تا به قایق برسند. تنها یک قایق وجود دارد که توسط سپاه در اختیار مردم قرار گرفته است.
 
در اینجا تعدادی از مردم به صورت خودجوش برای کمک به سیل زدگان آمدند. رضا نجفی زاده ساندویچ فروش سرپل شوشتر است و برای کمک رسانی به مردم شعیبیه آمده است تا سکانداری قایق را بر عهده بگیرد. رضا می‌گوید: تنها برای کمک به مردم منطقه آمدم و از صبح تا حالا که دقیقاً نمی دانم ساعت چند است چندین بار اهالی را جا به جا کردیم. از مرد و زن و نونهال گرفته تا احشام همچون گاو و گوساله. هیچ مسئولی را ندیدم. مردم عصبی هستند و مردم حق دارند .

رضا توضیح می‌دهد: مسئولان حتی آب معدنی نیاوردند برایمان و آب و نان مورد نیازم را از شوشتر به همراه آوردیم.

یکی دیگر از سکانداران و کمک رسانان به مردم روح الله ایزدپناه بود. روح الله از اعضای گردان امام حسین شوشتر است و می‌گوید: الان چهار روز در منطقه هستم و مسئولان دولتی فقط سوار بر ماشین اتوکشیده می‌آیند، نگاهی می اندازند، تلفن می‌کنند و می‌روند.

روح الله ضمن ابراز نگرانی از وضعیت موجود می گوید: اگر نیروهای سپاه و بسیج نبودند حالا مشکلات این منطقه بیشتر بود. نماینده فعلی چون مردم اینجا به او رای ندادن اصلا به اینجا سر نزد. حرف دل مردم این است که چرا مسئولان برای آنها فکری نمی کنند؟ همه بر پشت بام‌ها زندگی می‌کنند. شنیدیم فرماندار به آیت الله کعبی گفته ما قایق گذاشتیم در صورتی که جز نیروهای ما هیچ کس اینجا نیامد.

جاسم و عبدالکریم نیسی دو نوجوان و از ساکنان روستای حاج چویس از هم سفران ما در قایق می‌گویند چهار روز است مدرسه نرفتیم و حالا هم امتحانات مستمری ما شروع شده است. حتی جنس‌های مغازه‌ها تمام شده و حدود ۲۰ روستای مسیرمان در شرایط بلاتکلیفی هستیم.

علی از ساکنان روستای یذاب، کودک در بقل که سوار بر قایق شده تا به سمت اهواز برود می گوید: طی یک هفته برای دومین بار دارم بچه ام را می برم بیمارستان چون حالش اصلا خوب نیست. ما هیچ چی جز سلامتی نمی خواهیم و لطفا مسئولان به وضعیت بهداشت منطقه بیشتر توجه کنند.

صباب نجات دهنده شعیبیه

حاج موزان خیره به آب است و چهره ای غمبار به خود گرفته. از او درباره وضعیت روستایشان می پریم. می گوید: شعیبیه معروف بود به سرزمین غزال و در گذشته مردم بومی برای اینجا نهرهایی کشیده بودند. نام این نهرها «صباب» بود که شرکت توسعه نیشکر پس از استقرار در اینجا همه آنها را سیمان کرد. قبلا وقتی سیل می‌آمد، آب مسیر خود را از طریق این نهرها پیدا می‌کرد و مشکلی برای روستاها پیش نمی آمد. سال ها پیش، این موضوع را به مسئولان گفتیم اما بی فایده بود.

یکی از کشاورزان منطقه شعیبیه نیز می گوید: آیا سازمان آب و برق استان متولی رودخانه‌ها است یا نه؟ اگر متولی نیست چرا وقتی کشاورزان تلمبه می‌گذارند آنها را جریمه یا راهی زندان می‌کند؟ آیا این رودخانه صاحاب دارد؟ وقت بحران چرا متولی اش نیست؟ همه خسارات کشاورزی باید بر عهده متولی رودخانه باشد.

قایق که به کنار جاده می رسد. مردم یکی پس از دیگری از آن پیاده می شوند. در گوشه ای مسئولان و ریش سفیدان سعی می کنند وضعیت را آرام و مدیریت کنند.

عماد سعدی آل‌کثیر، مسئول مرکز ترویج و خدمات جهاد کشاورزی زویه یکی از آنان است که می‌گوید: از جمله فعالیت‌هایی که طی روزهای سیل توانستیم انجام دهیم این بود که در برداشت گندم‌ها تسریع بخشیدیم و حدود ۱ هزار و ۵۰۰ هکتار که بخشی از آن هنوز موعد برداشتش نبود را برداشت کردیم.

سعدی آل‌کثیر توضیح می دهد: قبل از برداشت پیگیر تسریع در ساخت بند‌ِخاکی از کشت و صنعت تا پل دز که حدود ۳ کیلومتر است شدیم. دو بند خالی در دو طرف زه کش امام خمینی (ره) که هر کدام چهار کیلومتر است را زدیم. تجهیزات برای زدن بندها را فرمانداری در اختیارمان گذاشت. حین زدن بندخاکی از تجربه پیرمردهای روستاها استفاده کردیم و آنها به ما گفتند که کجا آب جمع می‌شود و خروجی آب از کجاست و اگر این کار را انجام نمی دادیم حتما فاجعه انسانی رخ می‌داد.

روستاهای شعیبیه همچنان در وضعیت بحرانی و تردد تنها با یک قایق صورت می گیرد. اهالی همچنان منتظرند آب نشست کند تا رفته رفته روال طبیعی زندگی را پیدا کنند. پس از نشست سیلاب احتمالا مشکلات جدیدی از جمله پیگیری مشکلات کشاورزی سرباز می کنند و مردم باید با شرایط جدیدی دست و پنجه نرم کنند.