تغییر مسعود علویان صدر، از معاونت میراث فرهنگی کشور و در نهایت انتصاب آتوسا مومنی در آخرین روزهای دولت دهم قابل توجه و بررسی است.
علویان صدر در سال های اخیر ریاست چند نفر از روسایی که آمدند و رفتند را تجربه کرده و در نهایت با حکم محمد شریف ملک زاده، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تغییر کرد.
علویان صدر در تمام این دوره ها فرد قابل اصمینانی برای روسای سازمان میراث فرهنگی محسوب می شد. او پرستیژ خاص خود را داشت و تسلط او بر میراث فرهنگی برای روسای سازمان مورد توجه بود. البته عملکرد علویان صدر با انتقادهایی از سوی کارشناسان امر و دوستداران میراث فرهنگی مواجه بود. او فرد پر کاری بود که البته گوش به فرمانی وی باعث خوشحالی و گاهی هم که تلاش می کرد تا از تصمیم های احساسی مدیران بالا دستی خود جلوگیری کند در نهایت باعث ایجاد اختلاف هایی در بدنه سازمان شده است که علویان صدر را ناچار به کناره گیری کرده است.
علویان صدر به خوبی می داند که در این سالها چه اتفاقات ناگواری در میراث فرهنگی افتاده است. از توجیه های بسیار شدید او اینگونه می توان استنباط کرد. انتصاب او به عنوان مشاور فرهنگی یعنی اینکه او دیگر جایگاهی اجرایی در سازمان ندارد.
این کنار رفتن او و در نهایت انتصاب معاون علویان صدر به جای ایشان پرسش های فراوان را بوجود آورد. نخستین پرسش این است که ارتباط این کناره گیری یا برکناری با همایش های غیر ضروری و هزینه بر و کاملا تبلیغاتی چند ماه اخیر چیست؟
بی شک مسعود علویان صدر معادله های یک بازی سیاسی را خوب بلد است اما چرا در این هنگامه کنار گداشته می شود خود یک پرسش دیگر محسوب می شود. آیا با توجه به شناخت علویان صدر از سازمان متبوع خود و همه مشکلاتی که وجود دارد شخصا کناره گیری کرده تا مسئولیتی متوجه او نباشد و در فرصت مقرر اقدام به بیان حرف های ناگفته بپردازد.
آیا واقعا ملک زاده پی برده که آتوسا مومنی فرد با تجربه و مسلطی است و می تواند سکان مهم ترین معاونت این سازمان را به دست بگیرد. آیا او آمده است تا ثابت کند که فرد شایسته ای برای این کار است یا اینکه روزهای آخر دولت را به بی خیالی می گیرد و فقط تلاش می کند که این چند روز هم بگذرد و روزمه کاری خود را تکمیل کند.