یک پند اموزنده

پسر: پدر چه مینویسی؟

پدر: درباره تو پسرم، اما مهمتر از آنچه می نویسم، مدادی است که با آن می نویسم. میخواهم وقتی بزرگ شدی، مثل این مداد بشوی.
پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیزخاصی در آن ندیدو گفت:
-اما این هم مثل بقیه مداد هایی است که دیده ام !
پدرگفت: بستگی دارد چطور به آن نگاه کنی، در این مداد پنج صفت هست که اگر به دستشان بیاوری ، برای تمام عمرت با دنیا به آرامش می رسی :
صفت اول:
می توانی کارهای بزرگ کنی، اما هرگزنباید فراموش کنی که دستی وجود دارد که هر حرکت تو را هدایت می کند. اسم این دست،خداست، او همیشه باید تو را در مسیر اراده اش حرکت دهد. صفت دوم:
باید گاهی از آنچه می نویسی دست بکشیو از مداد تراش استفاده کنی. این باعث می شود مداد کمی رنج بکشد اما آخر کار، نوکشتیز تر می شود (و اثری که از خود به جا می گذارد ظریف تر و باریک تر) پس بدان کهباید رنج هایی را تحمل کنی، چرا که این رنج باعث می شود انسان بهتری شوی.
صفت سوم:
ممداد همیشه اجازه می دهد برای پاک کردن یک اشتباه، از پاک کن استفاده کنیم. بدان که تصحیح یک کار خطا، کار بدی نیست،در واقع برای اینکه خودت را در مسیر درست نگهداری، مهم است.
صفت چهارم:
چچوب یا شکل خارجی مداد مهم نیست،زغالی اهمیت دارد که داخل چوب است. پس همیشه مراقب باش درونت چه خبر است.

و سر انجام پنجمین صفت مداد:
همیشه اثری ازخود به جا می گذارد. پس بدان هر کاری که در زندگی ات می کنی، ردی به جا می گذارد و سعیکن نسبت به هر کار ، هشیار باشی وبدانی چه می کنی