معرفی میراث و مناطق گردشگری در استان

کوشک نورآباد ایذه 

کوشک نورآباد ایذه، روستای نورآباد واقع شده و این اثر متعلق به دوره قاجار در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۵۷۰ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ایذه پرس: کوشک تاریخی نورآباد تنها عمارت تاریخی بازمانده از تاریخ گذشته شهر باستانی و تاریخی ایذه است. شهر تاریخی ایذه آ‌ثاری از زمان‌های بسیار قدیم را در خود جای داده است. این شهر در روزگار عیلامیان اهمیت و عظمت بسیار داشته و مرکز آن،انزان بوده است.آخرین عمارت تاریخی در ایذه، یک عمارت چهار برجی بود که پیش از انقلاب توسط یکی از شهرداران شهر تخریب شد و امروزه به ندرت می توان بنایی تاریخی متعلق به 50 -60 سال پیش را در این شهر دید. درواقع ایذه یک شهر امروزی است که روی خرابه های شهر باستانی ایذه ساخته شده است.»کوشک نورآباد تنها یادگار تاریخی این شهر است که در دهی رو به قبله شهر ایذه و پشت کوه الهک منتهی به یک آبشار قرار گرفته است. از جمله دلایل ساخت این بنا وجود همین آبشار بوده است.» نورآباد به دارا بودن آب زلال و گوار معروف بوده است و باستان شناسان شکل گیری اشکفت ها و غار های کم عمق در دوره پارینه سنگی و سازه های دوره عیلام میانه و برگوری (گورهای دخمه ای الیمایی) در این منطقه مشهور است.» «قدیمترین اثری که در نورآباد وجود دارد خرابه یک بنا درگورستان نورآباد است که به دوران ایلخانی بازمی گردد و آثاری از ساخت وسازهای دوران تیموری بر آن مشخص است.» بنای سنگ و گچی کوشک نورآباد از سنگ قواره و لاشه سنگ با استفاده از گچ نیم کوب بر روی یک صخره ساخته شده است. در این بنا چوب بکار نرفته است و منبع روشنایی آن پنچ دری ها و سه دری‌هایی به شیوه معماری ده دشتی (بهبهان) است. «معماری این بنا محلی نیست و به شیون معماری ده دشتی ساخته شده است.برای اینکه نور بیشتری به داخل این بنا بتابد جرز درگاه هایش به شکل اریب ساخته شده است.» با توجه به آب وهوای ایذه کوشک نورآباد در زمستان وبهار مورد استفاده قرار می گرفته است. بررسی های نشان می دهد که بنای کوشک نورآباد مرکز حکومتی خوانین بختیاری بوده است که برای گردآوری سهم مالکانه و مالیات مورد استفاده قرار می گرفت.

تهیه و تنظیم : رامین زندی
اختصاصی خبرگزاری ایذه پرس 

روستای شیخ مهدی زندی‌ها 

روستای شیخ مهدی زندی‌ها از توابع شهرستان ایذه در 250 کیلومتری اهواز در شمال شرقی استان خوزستان در 15 کیلومتری شهر دهدز واقع است. نام این روستا بر گرفته از امامزاده‌ای است که در ان محل مدفون است.این روستا از لحاظ تاریخی با وجود سنگ‌نوشته ها و بقایا خرابه‌های منازل قدیم و قبور قدیمی باستان شناسان قدمت آنرا به 750 سال قبل تخمین زده اند. که البته از آن زمان تا چند دهه قبل فقط در مواقع تابستان با توجه به وجود آب شرب ساکنان روستای دره غریب زندیها چند روزی به استراحت در آن گذرانده و بعد به ییلاق رفته و در اوایل پاییز بعد از برگشت از کوچ تابستانه چند روزی استراحت کرده و به روستای پایین تر یعنی دره غریب برمی‌گشتند.
پس از انقلاب چند خانوار ، با توجه به شرایط جدید و دسترسی‌های ایجاد شده و شرایط مناسبتر به منطقه‌ی بالاتر کوچ کردند که بعدها به شیخ مهدی زندی‌ها نام گرفت ، اوایل سه خانوار در این ناحیه ساکن شده بودند با توجه به رضایت آنها از سال 60-64 تقریبا بیشتر خانوارهای ساکن روستای دره غریب به روستای جدید مهاجرت کردند .

ویژگی‌های جغرافیایی روستا:
این روستا کوهسنانی بوده که زمستانهای سرد و برف‌گیری دارد و در تابستان هوای خنک و لطیفی دارد.پوشش گیاهی این روستا از درختان بلوط می‌باشد که با توجه به روحیات لطیف مردم مناطق احساس خوبی به این درختان دارند و با آنها خاطرات زیادی دارند.در این روستا با توجه به کوهستانی بودن آن جانورانی مثل گرگ و کفتار و روباه زیاد دیده می‌شود.

عکاس : رامین زندی
محقق: امیرحسین زندی دره غریبی
اختصاصی: خبرگزاری ایذه پرس