نامگذاری سال‌های گذشته در ایران «توسط مقام معظم رهبری» موجبات تفسیرها و تأویل‌‌های متفاوتی را از سال در پیش رو فراهم ساخت.
نامگذاری سال‌های قبل از 78 بیشتر با موضوعات اخلاقی در ارتباط بوده است. موضوعاتی همچون پرهیز از اسراف، وجدان کاری، پایداری در مواضع اسلامی انقلابی و موضوعاتی از این دست. اما از سال 1378 که مصادف بود با یک صدمین سالروز تولد امام خمینی (ره)، نامگذاری سال‌ها در ایران با جنب و جوش خاصی به خصوص در میان مسؤولان ادارات، نهادها، ارگان‌ها و ... برقرار گردید.
با این وجود برای نامگذاری یک سال می‌توان به موارد مختلفی اشاره داشت. به نظر می‌رسد آنچه باعث نامگذاری خاصی برای یک سال توسط رهبری می‌گردد، ضرورت‌های ملی، بین‌المللی، فرهنگی، اقتصادی و ... می‌باشد.
اما نام گذاری 5 سال اخیر بر اساس ضرورت‌های اجتماعی، اقتصادی می‌باشد که از جمله آن می‌توان به اصلاح الگوی مصرف، همت مضاعف؛ کار مضاعف ، جهاد اقتصادی و تشویق به جلوگیری از اسراف اشاره داشت. به هر حال، امسال برای پنجمین سال متوالی است که نامگذاری سال‌ها در ایران با موضوعات اقتصادی انجام گرفته است.
البته باید افزود نامگذاری سال جاری می توان پیام های متعددی برای مسئولین کشور داشته باشد. نخست اینکه نام گذاری چند سال پیاپی با محوریت اقتصادی نشانه ی نگرانی رهبری از این مقوله بوده و اسرار پیاپی در این محور نشانه ضعف کشور در امور اقتصادی... که این پیام نشان می دهد کشور از لحاظ اقتصادی هنوز به نقطه مطلوب رهبری نرسیده است.
با توجه به تحریم های اقتصادی که کشور در این برهه حساس در آن تحمیل شده و ظرفیت های کلان اقتصادی معطل مانده، این پیام می تواند تلنگری باشد برای به کار گیری هر چه بیشتر ظرفیت های کشاورزی، صنعتی و کارآفرینی...
نقشه راه امسال به‌عنوان «حمایت از تولید ملی، کار و سرمایه ایرانی» نیز موضوعی اقتصادی را در دل خود دارد. این نام گذاری‌ها را نمی‌توان بدون دلیل یافت. ریشه‌ی اهمیت موضوعات اقتصادی در این چند سال اخیر را می‌توان در «تحولات درون کشور» و «تحولات در عرصه‌ی بین‌المللی» عنوان کرد.
اما مهم ترین نکته این است که در خوزستان با توجه به منابع وسیع مالی، کشاورزی، صنعتی، پتروشیمی و... عدم توجه کافی به زیر ساخت ها باعث گردیده تا کیفیت کالای عرضه شده پائین آید.
خوزستان به عنوان استانی که 95 درصد اقتصاد کشور را تامین می کند باید مورد توجه بیشتر مسئولین قرار گیرد. منابع غیر نفتی خوزستان که بیشتر با محوریت کشاورزی اند با تهدید مواجه شده اند.
باری اما این در حالی است که خوزستان از دو مقوله ی مهم رنج می برد. انتقال آب کارون و پروژه ی ملی سد گتوند.
انتقال آب تاثیر فراوانی در خشکی اراضی خوزستان داشته تا جایی که تهدید کننده اصلی کشاورزی خوزستان محصوب می شود. از جهتی دیگر شوری آب که متاثر از کوه نمک پشت سد گتوند است حتی روی نیشکر خوزستان تاثیر گذاشته است.
صادرات خرمای خوزستانی، صادرات نیشکر، فراورده های کشاورزی همه و همه متاثر از این بی توجهی شده است.
برندسازی ملی می‌تواند زمینه‌ساز توسعه تولید داخلی و موجب رونق صنعت ملی شود. دید عرضه ی تک‌محصولی، یکی از عواملی است که اقتصاد یک کشور را به سراشیبی سقوط می‌کشاند. اگر می‌خواهیم اقتصاد ما به نفت وابسته نباشد باید به صنعت برند و بازاریابی ملی ، کشاورزی و ... بیش از پیش توجه کنیم؛ کاری که چندین سال است از آن غافل مانده‌ایم.
خوزستان زمینه های فراوانی در تحقق شعار تولید ملی دارد به شرطی که نگاه مسئولین به این استان تغییر یابد.
