یک تحلیل

تغییر مکان مذاکرات هسته ای ؛ تهران دیگر به آنکارا اعتبار نمی دهد

از نظر تهران مادامی که دولت آنکارا مواضع خود در قبال سوریه را اصلاح نکند ، نمی تواند انتظار روابط گرم و دوستانه با ایران را داشته باشد ، چه آنکه دولت سوریه نزدیک ترین متحد بین المللی جمهوری اسلامی محسوب می شود و پنجه کشیدن به روی حاکمیت دمشق در واقع تضعیف جایگاه و موقعیت منطقه ای جمهوری اسلامی ایران تلقی می شود.

صر ایران - کمتر از 2 سال پیش بود که سیاست دولت آنکارا در زمینه برنامه هسته ای ایران رودرروی غرب و اسراییل قرار داشت و تهران منتفع از حمایت های دیپلماتیک و سیاسی همسایه بزرگ خود(ترکیه) تلاش می کرد به موازات فاصله گرفتن مواضع آنکارا از واشنگتن و تل آویو به جایگاه بین المللی و منطقه ای این کشور اعتبار تزریق کند ، اما حالا با گذشت کمتر از 2 سال از بهار 1389 ( زمان انجام توافقنامه هسته ای تهران که با سفر نخست وزیر ترکیه و رییس جمهوری وقت برزیل به تهران صورت گرفت ) اوضاع کاملا فرق کرده است و این بار تهران به جای استانبول پایتخت هایی چون بغداد و پکن را مناسب گردهمایی خود با 6 قدرت جهانی بر سر موضوع هسته ای خود می داند.

دلیل این مساله نیز مشخص است ، نمی شود دولت آنکارا به طور همزمان هم میزبان نشست کشورهای گروه موسوم به دوستان سوریه باشد و چند هفته دیگر میزبان نشستی باشد که در صورت انجام توافق در آن یکی از بزرگ ترین موفقیت های عرصه دیپلماسی بین المللی به نام میزبان رقم می خورد و این در حالی است که کشور میزبان با طرف اصلی گفتگوهای هسته ای ( ایران) بر سر موضوعاتی چون اوضاع داخلی سوریه به شدت زاویه پیدا کرده است .

شاید بتوان اوضاع جاری در سوریه و سیاست های یک سال گذشته دولت آنکارا درباره بحران سوریه را اصلی ترین دلیل فاصله گرفتن مواضع تهران و آنکارا در موضوعات منطقه ای و بین المللی دانست که نتیجه آن به صورت عدم تمایل تهران برای انتخاب شهر استانبول به عنوان مکان گفتگوهای هسته ای با گروه 1+5 متجلی شده است .

از نظر تهران مادامی که دولت آنکارا مواضع خود در قبال سوریه را اصلاح نکند ، نمی تواند انتظار روابط گرم و دوستانه با ایران را داشته باشد ، چه آنکه دولت سوریه نزدیک ترین متحد بین المللی جمهوری اسلامی محسوب می شود و پنجه کشیدن به روی حاکمیت دمشق در واقع تضعیف جایگاه و موقعیت منطقه ای جمهوری اسلامی ایران تلقی می شود.

دولت آنکارا در سال گذشته آرام آرام از جایگاه یک دولت میانجی درباره بحران سوریه به یک کشور متخاصم و طرف دعوا تبدیل شد و حمایت های همه جانبه دولت ترکیه از مخالفان مسلح و غیر مسلح دولت دمشق راه بازگشتی برای آشتی این کشور با حکومت بشار اسد در سوریه باقی نگذاشته است .

مقامات ترکیه در ماه های گذشته بارها به صراحت از ضرورت کناره گیری بشار اسد از قدرت سخن گفته و بارها میزبان نشست های مختلف مخالفان حکومت سوریه بوده اند و طبیعتا این سیاست آنکارا نمی تواند از چشم مهم ترین متحد منطقه ای دولت سوریه یعنی ایران پنهان بوده و بدون پاسخ بماند.

بنابراین ریشه اختلاف امروز اعضای گروه 1+5 و ایران بر سر مکان انجام مذاکرات هسته ای ، علاوه بر مسایل و اختلافات قبلی به تغییر سیاست های ترکیه در قبال برخی مسایل منطقه ای و زاویه یافتن سیاست های منطقه ای تهران – آنکارا به ویژه در زمینه سوریه مربوط است .

به عبارت بهتر با تداوم سیاست های خصمانه دولت آنکارا نسبت به دولت سوریه ، تهران دولتمردان ترکیه را تنبیه می کند و از نظر تهران یکی از مهم ترین اقدامات تنبیهی محروم کردن استانبول از میزبانی نشستی است که چشم همه جهانیان به نتایج آن برای برون رفت از بحران هسته ای غرب و ایران دوخته شده است.