خیلی ها اینجا را می شناسند؛ هم اهوازی ها، هم مسافرهای که به این شهر آمده اند حتما از این کوچه قدیمی گذر کرده اند. در و دیوارش پیر و فرسوده است، گاهی هم بوی پسماند ماهی و میگو می دهد، این روزها هم خیلی شلوغ است، ولی باز هم دوست داریم شب عیدی از این بازار خرید کنیم.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)_منطقه خوزستان_بازار "کاوه" اهواز ازجمله بناهای تاریخی این شهر است و گفته می شود بنای اولیه آن مربوط به دوره پهلوی اول است. حالا این بازار در آستانه عید نوروز میزبان شهروندان اهوازی است و حال و هوای دیگری به خود گرفته است.بسیاری از اهوازی ها هنوز هم مواد غذایی مورد نیاز خود را از این بازار تهیه می کنند آن را به خیلی جاهای دیگر ترجیح می دهند.
از سمت خیابان طالقانی و ضلع غربی خیابان کاوه (کیوان) که وارد بازار می شوی ابتدا ماهی فروش ها به استقبالت می آیند؛ فروشنده های این قسمت از بازار اصلا نیازی ندارند برای جلب توجه مشتری فریاد بزنند؛ ماهی های کوچک و بزرگ که به ترتیب و با نظمی خاص روی سینی های پر از یخ چیده شده اند و بوی تند ماهی و میگو، خود به خود مشتری را جذب می کند که حداقل برود و نگاهی به ماهی ها بیندازد و قیمت بپرسد و البته از گرانی هم گله کند. اینجا ماهی فروش ها صبح به صبح ماهی تازه می آورند؛ ماهی دریای جنوب. می گویند ماهی های این بازار از قدیم معروف بوده و جنوبی ها هم که ماهی را از غذهای اصلی خود می دانند. البته ماهی فروش های بازار کاوه می گویند "مردم نسبت به قبل کمتر ماهی می خرند" و به هیچ وجه هم قانع نمی شوند که افزایش قیمت ماهی و میگو می تواند یکی از دلایل این موضوع باشد. می گویند: "مردم این روزها پیتزا می خورند."
از ماهی فروش ها که عبور می کنیم بازار میوه و تره بار گرم می شود؛ سیب، پرتقال، نارنگی، کلم و فلفل دلمه ای و انواع سبزی تازه "کاوه" را باطراوت کرده؛ این قسمت از بازار هفت رنگ است و فروشنده هایش مدام فریاد می زنند: "بدو اینور بازار." قیمت میوه و تره بار در این بازار ارزان نیست، ولی طراوت و تازگی محصولاتی که اینجا عرضه می شود مشتری ها را به خود جلب می کند. یکی از میوه فروش ها همچنان که میوه ها را با دستمالی پاک می کند و روی سینی های دایره ای جلوی مغازه اش می چیند، می گوید: "میوه و تره بار این بازار از قدیم معروف بوده و حتی زمانی به این بازار می گفتند "بازار سبزی فروش ها."
پیرمردی همان ابتدای بازار کنار کوچه نشسته؛ تنها دو سینی پر از فلفل و سبزی دارد و می گویند از قدیمی های بازار است. مشتری دارد و حوصله هم ندارد از جوانی بازار بگوید؛ تنها می گوید: "تابستان ها لیموترش دارم، زمستان هم فلفل می آورم."
بازار کاوه ترشی فروش هم زیاد دارد. در گذر از این بازار پشت ویترین رنگارنگ مغازه های ترشی فروشی که می رسی ناخودآگاه دهانت جمع می شود و انگار که یک مشت قره قروت ترش را ناگهان و بی خبر در دهان گذاشته باشی، چشم هایت تنگ می شود و آب دهان را فرو می دهی و همین کافی است که وارد مغازه شوی.
ترشی فروش ها را که پشت سر می گذاری، انتهای بازار ناگهان شیرین می شود؛ خرمافروش های کاوه هم قدیمی هستند و هنوز هم اصرار دارند که خرما را باید با ارده خورد. انواع خرما را منظم کنار هم چیده اند و به بعضی از آنها کنجد هم زده اند. یکی از خرمافروش های قدیمی بازار که "افلاطونی" صدایش می زنند می گوید: "بیش از 50 سال است خرمافروشی دارم؛ قبل از من هم پدرم 70 سال خرمافروش بود و پیش از او هم پدربزرگم اینجا بوده." یکی دیگر از فروشنده های قدیمی بازار هم می گوید: "حدود 170 نوع خرما وجود دارد و تقریبا 70 نوع آن در خوزستان یافت می شود؛ من هم در این مغازه کوچک 30 نوع خرما دارم." می گوید خرمای خوزستان گوشتی و پر از شیره است و اهوازی ها هم ان نوع خرما را ترجیح می دهند.
در روزهای پایانی سال بازار کاوه رنگ و روی دیگری به خود گرفته و علاوه بر ماهی و میگو، میوه و تره بار و ترشی، بازار ماهی قرمز، سمنو، سنجد و وسایل تزئینی سفره هفت سین هم گرم است. کنار یکی از مغازه های ترشی فروشی انتهای بازار فروشنده میانسالی ظرفی بزرگ را روی یک چهارپایه گذاشته و فریاد می زند: "بدو سمنو دزفول." می گویند هر سال سمنو خانگی درست می کند و می فروشد؛ آنقدر هم مشتری دارد که شب عید، دیگر برای خودش سمنو باقی نمی ماند.
یکی دیگر از مغازه ها هم که میوه و سبزی می فروخته، حالا موقتا تغییر صنف داده و وسایل هفت سین می فروشد. بار ماهی قرمزش تازه از راه رسیده و مشغول جدا کردن تلفات است؛ می گوید: "بار ماهی تا از تهران به اهواز برسد تعدادی از ماهی ها تلف می شوند." ماهی ها را درون ظرف هایی بزرگ شبیه به دیگ گذاشته و لوله های اکسیژن از بالا به درون این ظرف ها آویزان است. بار شمع های به شکل دلفین هم تازه رسیده و فروشنده می گوید که امسال سال دلفین است؛ مشتری ها هم بیرون مغازه برای خرید آماده اند.
ماهی های قرمز همنوا با موسیقی بندری مغازه کناری به رقص آمده اند و مرد سمنوفروش می خندد؛ دلفین های رنگارنگ کنار سبزه ها به صف شده اند و مشتری ها برای سبزی پلو شب عید ماهی می خرند؛ زندگی در بازار کاوه اهواز جریان دارد.
