سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار میراث فرهنگی استان
«هوبره» ها می ترسند، «پلیکان پاخاکستری» خانه ندارد، آبی نمانده تا «اردک سرسفید» تنی به آن بزند، «غاز پیشانی سفید» فاقد امنیت است و «اردک های بلوطی» هم ترسیده اند. اینها که می آمدند، خوزستان میزبان پرنده های مهاجر می شد؛ اما حالاآنها مسیرشان را تغییر می دهند و می روند به سرزمین های دورتر، جایی که شکارچیان نباشند تا هوبره ها را شکار کنند، آنجا که پلیکان های پاخاکستری با خیال جمع روی تخم هایشان بنشینند و آنجا که مثل «خورموسی» آلودگی های نفتی و تردد بی امان کشتی ها، پرنده ها را ترسان و دلزده نکند.
«عروس غاز» دیگر خوزستان را برای گذراندن زمستان نمی پسندد، او حالاوقتی سفرش را از سیبری شروع می کند از بالای تالاب های خوزستان رد می شود و کیلومترها آن طرف تر در سواحل رود نیل فرود می آید؛ «عروس غاز» فهمیده است که تالاب های خشک و نیمه جان خوزستان برای زندگی دیگر جای مناسبی نیست. «غاز پیشانی سفید» هم همان کار «عروس غاز» را می کند. او سال هاست که خوزستان را از مسیر مهاجرتش حذف کرده است، درست مثل «اردک مرمری» که برای دیدن جوجه آوری اش کافی بود به تالاب هورالعظیم یا شادگان بروی، اما حالاخشک شدن این تالاب ها ردپای او را هم پاک کرده است.
«پلیکان پاخاکستری» هم حق دارد که دیگر به خوزستان نیاید، آنها خوب یادشان مانده که پارسال چطور 6 جفت از همنوعانشان نزدیک خرمشهر تخم گذاری کردند، اما پدر و مادرها در دام صیادان افتادند و تخم ها هیچ وقت فرصت جوجه شدن پیدا نکردند؛ پلیکان های پا خاکستری از شکارچیان وحشت کرده اند. و اما نیزارهای اطراف تالاب شادگان و هویزه و دشت های اطراف تالاب هورالعظیم دیگر «لیکوهای خوزی» را مخفی نمی کنند. لیکوها دیگر به خوزستان نمی آیند چون پناهگاه هایشان در این استان به قدری تغییر وضعیت داده و به اندازه ای با پساب های کارخانه نیشکر ملوث شده که امکان تولید مثل و جوجه آوری ا شان در این مناطق را از بین برده است. لیکوها اگر بخواهند به مهاجرت به خوزستان پایبند باشند باید قید تکثیر نسل را بزنند.
اما اگر پرنده ها به خوزستان نیایند، طبیعتش دیگر برای دیدن لطفی ندارد؛ آن هم با رود کارونی که بوی فاضلاب می دهد و به خاطر ساخت مزارع پرورش ماهی غیرمجاز، زخم های عمیقی برداشته است.
خشکسالی دلیل اول پرنده ها برای نیامدن به خوزستان است؛ اما مگر آنها می توانند افزایش رفت و آمد کشتی ها و قایق ها به تالاب ها، گسترش سازه های صنعتی و زمین های کشاورزی یا تغییر کاربری پنگاه ها و تصرف اراضی را فراموش کنند؟ آیا پرنده های مهاجر حاضرند نیازشان به آب، غذا، امنیت و پناهگاه را فدای وفاداری به خوزستان کنند؟
روزنامه جام جم، شماره 3226 به تاریخ 23/6/90، صفحه 20 (صفحه آخر)
