سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار میراث فرهنگی استان
وقتی عزم سفر می کنیم و از دل کوه های زاگرس و پیچ و خم دره های شگفت انگیز و تماشایی اش می گذریم، به سرزمین حاصلخیز خوزستان می رسیم؛ شهرهایی به ما خوشامد می گویند که رازدار تاریخی طولانی و غنی و پرحاصلند. در روزهای واپسین اسفند و به دنبالش فروردین، بسیاری از شهرها و روستاهای خوزستان هوایی معتدل و بهاری دارند و نسیم لطیف بهار نوازشگر روح و جانمان می شود. در سفر به خوزستان اگر فرصتی و فراغی باشد، به دیدار چند شهر می رویم که بی تردید شوشتر یکی از آنهاست. حیف است مسافر باشیم و دل به طبیعت و پدیده های چشم نواز ببندیم و شوشتر را نبینیم. شوشتر تا اهواز 85 کیلومتر و تا تهران 821 کیلومتر فاصله دارد. شاید وصف آبشارهای تاریخی شوشتر را شنیده و تصاویری از آنها را دیده باشید. اما تا به شوشتر نروید و صدای خروش غرورانگیزشان را نشنوید، عظمت این آبشارهای پرآب را حس نمی کنید.
شوشتر مهد رودهای بزرگ کارون و دز است و جریان آب آنها و عبورشان از شهر، سبب ساخت آبشارهایی شده که قدمتی کهن دارند. رود دز از غرب شوشتر می گذرد و مرز شوشتر با شوش و دزفول را می سازد. اما رود کارون پس از عبور از کوه های زاگرس، پس از سد گتوند وارد دشت می گردد. سپس با گذر از تنگه ای به طور کامل در جلگه خوزستان جاری می شود. این رود پس از عبور از این تنگه با تخته سنگ بزرگی برخورد می کند که شوشتر بر آن بنا شده و توسط بندی به دو شاخه تقسیم می شود.
وقتی وارد شوشتر می شویم و در شهر گشت می زنیم، همه جا صدای آب ما را همراهی می کند و به هر آبشار که نزدیک می شویم، هیجان خاصی تمام وجودمان را می گیرد. سازه های آبی شوشتر، چشم هر بیننده ای را خیره می کند. او می ماند که ریزش پروسعت و باابهت آب را ببیند یا سنگ ها و صخره هایی را که با دست بشر به طرز شگفت آوری، شکلی ویژه گرفته و مسیر آبشار شده اند.
آبشارهای شوشتر تنها سازه آبی باستانی موجود در ایران است که زمان احداث آنها، عصر ساسانیان بوده است. در این مجموعه، روش های خاصی برای انتقال آب رود کارون به همه جای شوشتر و حتی شهرهای اطراف آن به کار برده اند. این مجموعه ها را خیلی از گردشگران خارجی و بازدیدکنندگان یونسکو، از جمله جونکو تانیگوچی، رئیس دفتر یونسکو در ایران تحسین برانگیز خوانده اند.
در قسمتی از شهر که چند آبشار جداگانه نزدیک به هم به رود می ریزند، اگر صبحگاهان روبه روی آبشارها در تفرجگاهی که ساخته اند باشید، هم پرتو طلایی خورشید را در ساختمان های شهر می بینید و هم آبشارها را در پای ساختمان ها که چشم اندازی نقره ای فام دارند. گردش و قدم زدن در این مکان تاریخی را هرگز فراموش نخواهید کرد.
جهانگیر چراتی
روزنامه جام جم، شماره 2513 به تاریخ 15/12/87، صفحه 20 (صفحه آخر)
