انتخابات مجلس نهم در اهواز و ابهاماتی بی جواب
موج چهارم:
مردم شجاع ایران با دقت تمام به نمایندگانی رای دهند که متعبّد به اسلام و وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسؤولیت کنند و طعم تلخ فقر را چشیده باشند و در قول و عمل مدافع اسلام پا برهنگان زمین، اسلام مستضعفین، اسلام رنج دیدگان تاریخ، اسلام عارفان مبارزه جو، اسلام پاک طینتان عارف و در یک کلمه، مدافع اسلام ناب محمدی - صلی الله علیه و آله - باشند و افرادی را که طرفدار اسلام سرمایه داری، اسلام مستکبرین، اسلام مرفهین بی درد، اسلام منافقین، اسلام راحت طلبان، اسلام فرصت طلبان و در یک کلمه، اسلام امریکایی هستند طرد نموده و به مردم معرفی نمایند.... تمییز بین کسانی که در تفکر خود، خدمت به اسلام و محرومان را اصل قرار داده اند با دیگران کار مشکلی نیست.
(امام خمینی (ره)، صحیفه نور، ج 20 ، ص 194)
باز هم برای شروع بر طبق عادت حرف های آن پیر سفر کرده را آوردم تا چراغ راهی باشد شاید بتوانم در این شرایط غبار آلود درست را از غلط و سره را از نا سره تشخیص دهم. گو اینکه این سخنان نیز مانند بسیاری دیگر از ارزشها، بی آنکه به آنها توجهی شود فقط به ابزاری برای سودجویی افرادی خاص تبدیل شده اند و ما نیز چون همیشه به سادگی از کنار این مسایل عبور می کنیم. از این نیز می گذریم همانند خون شهیدانی که به نردبان، نه به آسانسوری برای نا کسانی تبدیل شد تا یک شبه ره صد ساله بروند و ما هیچ نگفتیم و گذشتیم، بگذریم...
دوباره ایام انتخابات شد و آنهایی که در خود شور خدمت احساس می کنند دوباره و گاهاً سه باره و چند باره پا به عرصه گذاشتند تا خود را در محک انتخاب مردم قرار دهند. در این میان من هم خواستم بر حسب وظیفه ای که دارم چند خطی بنویسم تا شاید بتوانم خودم را آرام کنم.
اولین سوالی که به ذهن هر انسان منصفی می رسد این است که هزینه میتینگ ها و مهمانی هایی که کاندیداهای مختلف از 2 یا 3 ماه پیش آغاز کرده اند از کجا آمده و یا اینکه بعضی ها از کجا می توانند جلسات خود را در رستوران های مجلل برگزار کنند!!!
به نظر این مسئله از دو حال خارج نیست:
اول اینکه نمایندگان شخصاً هزینه ها را تقبل کرده اند که با توجه به سخن حضرت امام (ره) که در بالا ذکر کرده ام شایسته نمایندگی مردم را ندارند، همچنین این موضوع بر خلاف اصل 9 منشور اخلاقی انتخابات مجلس است:
اصل 9- پرهیز از تبلیغات رنگین و پرهزینه، انتشار تصاویر فریبنده، برگزاری مراسم و میهمانی‌های پرخرج، توزیع هدایا، خرید و فروش آراء و.... .
حالت دوم اینکه لابد می گویند کاندیداهای محترم حامی مالی دارند و این در همه جای دنیا مرسوم است!!! خیلی خوب اما چه انگیزه هایی در پس این حمایت ها وجود دارد؟ آیا انگیزه های پشت پرده این حمایت ها نیز مانند سایر نقاط دنیاست یا اینکه در این دیار در راه رضای خدا و برای گرم کردن تنور انتخابات از شما حمایت می کنند؟ آیا کسی که محصول خود را قبل از رسیدن پیش فروش کرده و از حالا وامدار بسیاری از حامیان خود می باشد نماینده لایقی خواهد بود؟ آیا این فساد 3000 میلیاردی اخیر نتیجه چشم پوشی و وامدار بودن افراد به یکدیگر نبود؟
هر چند این رفتار نیز اخلاقا ً!!! بر خلاف اصل 10 منشور اخلاقی انتخابات مجلس است:
اصل 10- پرهیز نامزدها از مدیون شدن به صاحبان قدرت و ثروت.
ماه پیش از شخصی شنیدم که فلانی مبلغ نا قابلی!!! برای انتخابات کنار گذاشته است و طرفدارانش هم کلی به این افتخار می کردند اما نمیدانم کسی که این ارقام که برای ازدواج و شاید اشتغال خیلی از جوانهای شهرم اهواز کافیست، برایش پول خرد حساب میشود و در ناز و نعمت است آیا میتواند نماینده شایسته ای برای اقشار کم درآمد و فقیر اهواز باشد و صد افسوس به حال کسانی که معیار های انتخاب نماینده برای آنها تا این اندازه سطحی و کودکانه است و هزار افسوس به حال من که صدایم به جایی نمیرسد.
از طرف دیگر اگر این بندگان خدا و به خصوص نمایندگانی که برای بار چندم در انتخابات شرکت کرده اند، یک صدم تلاش این روزهای خود را در 4 سال دوره نمایندگی خود انجام داده بودند به طور حتم وضعیت اهواز اینگونه نبود. البته شاید هم با توجه به حجم فعالیت های انتخاباتی و فشار بالا و خستگی مفرط، آقایان ترجیح می دهند که پس از انتخاب شدن به مدت 4 سال به خود استراحت بدهند.
مسئله دیگر که حتما باید گفته شود این است که در این چند وقت پای صحبت تعدادی از نمایندگان و کاندیداهای محترم نشستم و هر بار که از ایشان سوال شد که برنامه شما برای روز بعد از انتخاب شدن به عنوان نماینده چیست اکثرا یا جواب های مبهم و سر بالا می دادند و یا تنها کار دیگر نمایندگان را نقد می کردند. اما واقعیت این است که در فرهنگ عاریتی سیاسی ما هر شخص اثبات خود را در نفی دیگران می بیند، به عبارت دیگر به جای آنکه بر روی توانایی ها و برنامه های خود تکیه کنیم، دیگران را نقد می کنیم.
حرف این است که از وضعیت نا بسامان اهواز مشخص است که نمایندگان ادوار قبل کاری از پیش نبرده اند اما کاندیداهای فعلی نیز تنها و تنها هدف خود را رسیدن به کرسی های بهارستان قرار داده اند و برای بعد از آن برنامه مدون و جامعی ندارند (یا اگر دارند ما را قابل نمی دانند که آن را ارائه دهند) و شاید به همین علت باشد که مدتهاست پس از انتخاب شدن کاری از پیش نمی برند.
یک سوال دیگر که برای من بی جواب مانده این است که آقایانی که چند دوره نماینده اهواز بوده اند و نتوانسته اند تغییر ملموسی در وضعیت این روستای بزرگ ایجاد کنند چرا مجددا می خواهند و یا بهتر است بگویم تقلا می کنند که دوباره به صندلی های سبز تکیه بزنند. اگر احساس تکلیف است که خیلی ها حاضرند این بار امانت را به دوش بکشند (برای شروع من به عنوان اولین نفر اعلام آمادگی می کنم) و اگر غیر از این است که به خدا پناه می برم از شر حب جاه و مقام.
البته به این نکته هم باید توجه داشت که عضویت در یک لیست و گروه خاص دلیل بر لایق بودن اشخاص نیست، همانطور که طبق سخنان امام خمینی (ره): نه حزب اسباب این می شود که غیر آن فاسد و نه صد در صد حزبی بودن باعث صلاح آنهاست (صحیفه نور، ج 18، ص 152).
در اینجا ممکن است برخی دوستان اشکال بگیرند که شأن نمایندگی قانون گذاری برای کشور است و نه عمران حوزه انتخابیه. این حرف ممکن است در حالت کلی درست باشد اما به نظر می رسد در حالی که برخی از استان ها به دلیل رایزنی های نمایندگانشان به سرعت در حال پیشرفت هستند، به نظاره نشستن ما نیز کاری عبث می باشد، از طرفی تلاش برای آبادانی اهواز منافی وظایف قانون گذاری نمایندگان نیست.
حرف آخر اینکه با توجه به بیانات رهبر معظم انقلاب در نماز جمعه 21 بهمن 90، انتخابات مصونیت بخش به کشور است. آن چیزی که هیبت این ملت را حفظ می کند، قدرت معنوى او را به رخ دشمنان می کشاند و آنها را از تعرض منع می کند و می ترساند، حضور مردمى است؛ که یکى از مظاهرش همین انتخابات است پس ما نیز در این راه و به عنوان بخشی از این روند وظیفه داریم که علاوه بر حضور پر شکوه در انتخابات، نمایندگان خود را بر اساس بصیرت و شناخت و نه بر اساس تعصبات قومی و یا هر دلیل دیگری انتخاب کنیم. امید آنکه روزی ما نیز بتوانیم اهواز شهر خود را آبادتر و سر زنده تر ببینیم.
