«ایران هنوز تصمیم نگرفته است، بمب اتمی بسازد»؛ این جملهای است که در روزهای اخیر در سخنان مقامهای اطلاعاتی کشورهای گوناگون و حتی کسانی که مسئولیت نظارت بر برنامه هستهای ایران در آژانس بینالمللی انرژی اتمی را داشتهاند، تکرار شده است؛ اما منظور آنان از این جمله چیست؟!
سرویس سیاست خارجی ـ «ایران هنوز تصمیم نگرفته است، بمب اتمی بسازد»؛ این جملهای است که در روزهای اخیر در سخنان مقامهای اطلاعاتی کشورهای گوناگون و حتی کسانی که پیشتر مسئولیت نظارت بر برنامه هستهای ایران در آژانس بینالمللی انرژی اتمی را داشتهاند، تکرار شده است.
به گزارش «تابناک» در اوایل هفته جاری، رئیس سابق اطلاعات نظامی رژیم اسرائیل اعلام کرد: ایران همه مؤلفههای لازم برای ساخت بمب هستهای را دارد، اما هنوز تصمیم به ساخت بمب هستهای نگرفته است.
یک روز پس از این اظهارات، «دیوید آلبرایت» از مسئولان سابق آژانس آژانس بینالمللی انرژی اتمی نیز گفت: به رغم توانایی ایران در غنیسازی 20 درصد، شواهدی نیست که ایران تصمیم به ساخت سلاح هستهای گرفته باشد.
همچنین سازمان علوم و امنیت بینالمللی با ارزیابی مشابه بر این باور است تا کنون در ایران تصمیمی برای ساخت سلاح هستهای گرفته نشده است.
پس هدف از تحریم و تهدید به جنگ چیست؟
به رغم برآوردها و اظهارنظرات این اشخاص و حتی مقامات رژیم اسرائیل ـ که ایران را تهدیدی برای خود میدانند ـ مبنی بر این که ایران تصمیمی برای ساخت سلاح هستهای نگرفته است، آنان بر این باورند که ایران چنین توانایی را دارد.
بنابراین، به فرض پذیرش نظر آنان، اکنون مشکل برای غرب، وجود برنامه نظامی هستهای در ایران نیست، چون اصالتا وجود ندارد. امروز آنچه باعث اعمال تحریم و تهدید علیه ایران شده، وجود یک توانایی استراتژیک در ایران است.
مروری بر اظهارات گفته شده، نشان میدهد که تحریم و تهدید نه برای وجود برنامه نظامی هستهای در ایران، بلکه به دلیل وجود یک توانایی هستهای در ایران است.
چرا توانایی هستهای ایران تهدید است؟
بنا بر منطق واقعگرایی روابط بینالملل، کشورها در محیط بینالملل، مهمترین اولویت خود را بقا میدانند. کشورها عوامل متعددی همچون جمعیت، سرزمین و... برای بقا خود دارند، ولی رژیم حاکم بر اسرائیل، تنهاترین عامل بقای خود را سلاح هستهای میداند و در منطق قدرتی که غرب در خاورمیانه چیده است، جریان موازنه قدرت باید به سود این رژیم باشد، هر کشوری که توانایی تغییر این قاعده بازی را داشته باشد، تهدید به شمار میرود.
نیازی به یادآوری نیست، به رغم تبلیغات نخست وزیر ترکیه علیه رژیم اسرائیل، ترکیه هرگز نتوانست در همکاریهای استراتژیک نظامی خود با رژیم اسرائیل تجدید نظر اساسی کند.
اکنون تلاشها در مصر، لیبی، سوریه، عراق و... برای ادامه حفظ جریان قدرت در خاورمیانه به نفع اسرائیل و به ضرر همه کشورهای دیگر منطقه است و در همین چهارچوب است که برنامه هستهای ایران، لزوما اگر صلح آمیز هم باشد، تهدید است.