اخبار فرهنگی اجتماعی خوزستان

تورج فرامرزیان از دور و نزدیک بازیگری تا راه‌اندازی آموزشگاه در اهواز فرهنگی و هنری  5/10/1390  09:16:19 9010-2980-5 کد خبر RSS :: پرینت

یک بازیگر سینما و تلویزیون گفت: از همه هنرمندان می‌خواهم که فقط در تهران تمرکز نکنند. آن‌ها هم بچه شهرستان هستند. پس بهتر است به شهرستان‌ها هم سر بزنند و با جوانان شهرستان‌ها نیز نشست‌هایی برگزار کنند. تورج فرامرزیان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خوزستان بیان کرد: من خوزستان و اهواز را برای تاسیس آموزشگاه بازیگری انتخاب کردم چون خودم خوزستانی و اهوازی هستم. در سال 44 تا 46 که دبیرستانی بودم و کارهای هنری را از دبیرستان‌ها شروع می‌کردیم امکاناتی در اختیار نداشتیم. همیشه بچه‌های شهرستانی از خیلی از امکانات محروم بودند. وی افزود: ما حتی برای یک سوال ساده هم باید راهی تهران می‌شدیم و چه زحمتی می‌کشیدیم تا یک هنرمند را ببینیم و از او سوال کنیم و این برای من به عنوان یک شهرستانی و اهواز همیشه یک دغدغه بود. این بازیگر سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: من هیچ گاه اهواز را فراموش نکردم. من خیلی از شهرستان‌ها را رفتم و می‌روم و از هنرمندان می‌خواهم که در تهران تمرکز نکنند. من این استان را خوب می‌شناسم و می‌دانم که استعدادهای خوب و آماده‌ای دارد و زمینه آن هم وجود دارد و دلیل آن هم این است که اولین سینمایی که در ایران فیلم اکران کرد در خوزستان و برای بچه‌های اهواز و آبادان بود. پس شناخت و آگاهی داشتند و این شد که من به اهواز آمدم. او ادامه داد: در آن سال‌ها که ما کار می‌کردیم یک سالن بیشتر وجود نداشت و آن هم تالار شهر بود که مربوط به شهرداری بود و بعد از آن چند سالن دیگر هم ساختند. من در چند دبیرستان بودم از جمله دانشسرای مقدماتی در باغ معین سابق که سالن خوبی داشت. دبیرستان دکتر حسابی بود و بعد از آن دبیرستان سعدی. به همراه مرحوم منصور واحدی و بقیه بچه‌های هنرمند اهواز کار تئاتر می‌کردیم و بعد از آن که دکتر طباطبایی به اهواز آمدند و من هم جزو شاگردان او در سال 46 تا 50 بودم. این بازیگر سینما و تلویزیون هدف از تاسیس آموزشگاه بازیگری هفت هنر در شهر اهواز را این گونه بیان کرد: آموزش در زمینه بازیگری، تصویربرداری، عکاسی،گریم، کارگردانی و نویسندگی یعنی استعدادهایی وجود دارد که ما می‌خواهیم آن‌ها را شکوفا کنیم. وی افزود: ما در رشته بازیگری ابتدا تست می‌گیریم و می‌بینیم که آیا هنرجو زمینه و استعداد آن را دارد و آیا می‌تواند کار بازیگری را ادامه دهد یا خیر؟ کارها و آموزش‌هایی که انجام می‌دهیم از ابتدای آموزش بازیگری است. همچنین مدت آموزش آن را طولانی نکردیم و آن را شش ماهه تمام می‌کنیم. فرامرزیان در مورد استقبال بیشتر جوانان از بازیگری اظهار کرد: بعضی‌ها می‌گویند من از بچگی تقلید می‌کردم یا از بچگی نقاشی می‌کردم. این در وجود خود انسان است که بداند به چه رشته‌ای علاقه دارد. چون بازیگری ویترین قشنگی دارد و همیشه دیده می‌شود نسل جوان دوست دارد دیده شود و با او عکس و امضا بگیرند. ولی کسانی هستند که عمیق فکر می‌کنند تا ببینند به چه رشته‌ای علاقه دارند. ما به غیر از بازیگری متقاضی گریم، عکاسی، تصویربرداری و کارگردانی هم داریم و اگر توجه داشته باشید همیشه تعداد کارگران‌ها شاید یک دهم یا یک صدم بازیگران باشند. این بازیگر سینما و تلویزیون گفت: به همین خاطر است که ما فقط برای بازیگری تست گذاشتیم که بشناسیم هنرجو برای این آمده که شناخته شود یا این که آمده یاد بگیرد و هنر بازیگری را به صورت علمی و عملی آغاز کند. او ادامه داد: من به هنرجویانی که برای ثبت ‌نام می‌آیند می‌گویم که من به شما قول بازیگر شدن نمی‌دهم. فکر نکنید چون آمدید پس باید یک شبه سوپراستار شوید. من در قبال شما هیچ تضمینی ندارم. من فقط آموزش می‌دهم. هر چند که ما در این جا فیلم‌ساز و کارگردان خوب داریم ولی باز هم ترجیح می‌دهم از کسانی که در کلاس توانایی دارند در فیلم‌هایی که این جا ساخته می‌شود استفاده کنیم. فرامرزیان، درباره این که در خیلی از آموزشگاه‌ها دروس فیلم‌نامه‌نویسی تدریس نمی‌شود، خاطرنشان کرد: تدریس دروس فیلم‌نامه‌نویسی تخصص می‌خواهد. فیلم‌نامه‌نویسی، عکاسی، تصویربرداری و گریم تخصص می‌‌خواهند. خیلی از آموزشگاه‌ها هستند که کلاس‌های نمایش‌نامه‌نویسی دارند. مردم هزینه می‌کنند و در آن‌ها ثبت ‌نام می‌کنند. اما خروجی آن‌ها چیست؟ آیا تا حالا کسی پرسیده که خروجی آن‌ها چه می‌شود؟ چه کسانی تدریس می‌کنند؟ چه کسی توانایی این را دارد که سر کلاس برود و فیلم‌نامه‌نویسی تدریس کند؟ چه کسی سواد آن را دارد؟ با چه نگاهی؟ متاسفانه گویا هیچ بررسی انجام نمی‌شود. وی افزود: شما توجه کنید کسانی که به کلاس‌‌های آموزش بازیگری می‌آیند نگاه‌شان و نگاه خانواده‌هایشان به بازیگری تغییر می‌کند. همچنین به جمع تماشاگرانی که می‌تواند یک بازی خوب را از بد تشخیص دهد اضافه می‌شود. به جمع کسانی که می‌توانند یک صحنه خوب، یک قصه خوب را از بد تشخیص دهند و تحلیل کنند هم اضافه می‌شود. این بازیگر سینما و تلویزیون بیان کرد: اگر در یک خانواده یک نفر نسبت به قصه خوب، بازیگری، صحنه، کارگردانی و تصویربرداری آگاه باشد بقیه را هم می‌تواند نسبت به این‌ها آشنا کند و همه خانواده شناخت پیدا ‌کند. آن خانواده دیگر هر فیلمی را نمی‌بیند و یک کارهای خاص را تماشا می‌کند چون یک بیان خوب را می‌شناسد و یک بازی طبیعی را از غیرطبیعی تشخیص دهند. او ادامه داد: این آموزش‌ها را می‌توان در تمام ابعاد زندگی یک شخص اعم از رفتار اجتماعی، رفتار با خانواده، با معلم و در محیط کار مشاهده کرد چون بیان و برخورد رفتار او درست و نگاه‌اش نسبت به جامعه و اطراف‌اش عوض می‌شود.