سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
دستور عربستان به کشورهای عربی برای اجازه گرفتن جهت تماس با ایران
سفیر عربستان در امارات به اعضای شورای همکاری خلیج فارس هشدار داد برای برقراری هر رابطه خارجی با کشورهایی که به گفته وی دوست عربستان نیستند، باید با ریاض هماهنگ باشند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، «محمد بن عبدالرحمن» سفیر عربستان در امارات اعلام کرد کشورهای حوزه خلیج فارس برای برقراری هر گونه رابطه حتی تماس تلفنی با ایران، عراق، سوریه و لبنان باید با مقر دبیرکلی شورای همکاری خلیج فارس در ریاض هماهنگ باشند.بر اساس گزارش وبگاه «پانورما»، وی تاکید کرد: هرگونه رابطه با کشورهای دشمن عربستان در گرو چراغ سبز دبیرکلی شورای همکاری خلیج فارس در ریاض است.محمد بن عبدالرحمن در ادامه گفت: کشورهای حاشیه خلیج فارس از جمله بحرین، کویت، عمان و امارات همیشه در خصوص روابط خارجی‌شان با عربستان هماهنگی کامل دارند؛ این دفتر دبیرکلی شورای همکاری در ریاض است که مرزهای روابط خارجی اعضای شورای همکاری را مشخص می‌کند و هیچ بهانه‌ای برای عبور از خطوط قرمز در این زمینه را نمی‌پذیرد.محمد بن عبدالرحمن تصریح کرد: پیش‌تر به قطر درباره عدم تکرار این رفتارهای تحریک‌آمیز هشدار داده‌ایم.
گفته می‌شود این هشدار سفیر عربستان در پی تماس تلفنی «تمیم بن حمد» امیر قطر با «حسن روحانی» در عید قربان و تبریک این عید بوده است.
ناتوانی شورای همکاری خلیج فارس در مقابل قدرت نظامی ایران
سرویس جنگ نرم مشرق- اعزام ناوها و ناوگروه‌های جنگی ایران به آب‌های بین‌المللی از سال‌ها پیش انجام می‌شده و طی این سال‌ها به طور خاص آمریکایی‌ها را نگران کرده است. در آخرین مورد از حضور بین‌المللی ناوهای جنگی کشورمان، 14 مهرماه سال جاری ناوگروه 44 نیروی دریایی ارتش متشکل از ناوشکن رزمی الوند و ناو پشتیبانی بوشهر[1] راهی آب‌های آزاد خلیج عدن و تنگه فوق‌العاده مهم باب‌المندب در جنوب یمن شد تا امنیت عبور و مرور کشتی‌های مختلف تجاری از این منطقه را تأمین و منافع ملی کشورمان دفاع کند.
خبر اعزام این ناوگروه، کم‌وبیش هم‌زمان با خبر حمله آمریکا به مواضع دفاعی انصارالله در یمن (به بهانه حملات ناموفق به کشتی‌های جنگی این کشور از سواحل تحت کنترل یمنی‌ها)، رسماً منتشر شد و برخی کارشناسان، استقرار ناوهای ایرانی را تلاشی در جهت مقابله با هرگونه ماجراجویی نظامی واشینگتن در ابعاد گسترده‌تر تفسیر کرده‌اند[2]. البته ایران از سال‌ها پیش مسئولیت تأمین امنیت این منطقه حساس را، به خصوص در مقابل حملات دزدان دریایی خلیج عدن، به عهده دارد[3] و اعزام ناوگروه به این خلیج برای اولین یا آخرین بار نبوده است.
صرف‌نظر از اینکه آیا اعزام ناوگروه ایرانی پاسخ به اولین حملات رسمی آمریکا علیه انصارالله بوده یا نه، این یک واقعیت است که حضور نیروی دریایی ایران در منطقه طی سال‌های اخیر بسیار پررنگ شده و حتی چنان‌که در مواردی مانند دست‌گیری ملوانان آمریکایی در اواخر دی‌ماه سال 94 دیدیم، نظامیان آمریکایی را نیز به چالش کشیده است.
کارشناسان آمریکایی گزارش‌ها و تحلیل‌های متعددی را با موضوع توازن قوا در خاورمیانه و خلیج فارس ارائه داده‌اند که بخش مهمی از این تحلیل‌ها به موضوع حضور نظامی ایران در منطقه می‌پردازد. یکی از این تحلیل‌های مفصل را اخیراً اندیشکده مطرح «مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل» آمریکا ارائه داده است.
«آنتونی کوردزمن» کارشناس شناخته‌شده آمریکایی در زمینه خاورمیانه و «عبدالله توکان» کارشناس مسائل جهان عرب در گزارشی تحت عنوان «ایران و توازن نظامی خلیج [فارس]» طی چند ده هزار کلمه، به طور مشروح نقش و توان نظامی ایران را در منطقه خاورمیانه و به خصوص خلیج فارس بررسی می‌کنند. آن‌چه پیش از خواندن این گزارش باید بدانید اینکه طبق قاعده ادبیات اندیشکده‌های آمریکایی، هر جا کلماتی مانند «تهدید» درباره ایران استفاده شده، می‌توان آن را «توان نظامی بالا» خواند. مشرق در اینجا خلاصه‌ای از گزارش اندیشکده «مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل» را در اختیار مخاطبان محترم قرار می‌دهد.
برتری نظامی ایران به‌رغم حمایت‌های گسترده غرب از اعراب
نویسندگان گزارش به نقاط قوت متعدد ایران اعتراف می‌کنند؛ هرچند آنها را با عبارت‌هایی مانند «تهدید» توصیف می‌نمایند. در همین راستا، گزارش مذکور، نیروی انسانی نظامی را یکی از نقطه‌های قوت کلیدی ایران و عامل برتری کشورمان نسبت به کشورهای عربی خلیج فارس می‌داند. همچنین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را نیز ترکیبی از قدرت متقارن و نامتقارن می‌داند که «قدرتی دائماً در حال ظهور» و نقش آن در منطقه خلیج فارس و توسعه موشک‌های بالستیک و کروز بسیار مهم است.
کوردزمن و توکان می‌نویسند که سپاه پاسداران ایران از طیفی از نیروهای زمینی-هوایی-دریایی برخوردار است و در کنار آنها نیروی قدس را برای حمایت از نیروهای خارجی و بسیج را برای دفاع عمیق و امنیت داخلی تحت کنترل دارد. گزارش سپس ادامه می‌دهد که سپاه پاسداران کنترل موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد و میان‌برد، و پهپادها، پهپادهای مسلح و موشک‌های کروز دوربرد ایران را به دست دارد. نویسندگان گزارش سپس آمارهای مفصلی درباره آن‌چه تصور می‌کنند ظرفیت‌های سپاه پاسداران است ارائه می‌دهند.
نویسندگان گزارش در تشریح برتری ایران نسبت به کشورهای عربی خلیج فارس می‌نویسند: «سپاه پاسداران ایران، نیروی انسانی و [ظرفیت] کمیتی‌ای فوق [کشورهای عربی] دارد و از نیروهای پرشمار توپ‌خانه‌ای بهره‌مند است.» با این وجود، این‌ها تمام نقاط قوت ایران در مقابل کشورهای عربی نیستند. جدول‌ها و نمودارهایی که در ادامه گزارش آمده، نقاط قوت بی‌شماری را برای ایران برمی‌شمارد که در بسیاری از آنها ظرفیت‌های نظامی ایران حتی از مجموع ظرفیت‌های نظامی اعضای شورای همکاری خلیج فارس نیز با فاصله زیادی، بیشتر است.
اذعان به نقاط قوت و پیش‌رفت ایران و اعتراف به نقش مخرب آمریکا در منطقه
اندیشکده «مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل» در گزارش خود ابتدا به تغییر و تحول در توازن نظامی در منطقه خلیج فارس می‌پردازد و اعتراف می‌کند یکی از عوامل تأثیرگذار بر تغییر این توازن، «ظرفیت‌های دائماً در حال بهبود ایران در نبرد نامتقارن، ... گسترش ظرفیت این کشور برای تهدید عبور و مرور دریایی درون و نزدیک خلیج [فارس]، و ایجاد تهدید با موشک‌های بالستیک و کروز علیه هم‌سایه‌های عربش» است.
گزارش مذکور بنا به عادت اندیشکده‌های آمریکایی تلاش کرده تا ضمن ارائه کدهای خاص، قدرت نظامی ایران را کوچک‌نمایی کند. با این حال، سراسر گزارش مملو است از اعتراف نویسندگان آن به پیش‌رفت‌های ایران در حوزه‌های نظامی و موشکی و بسیاری از حوزه‌های دیگر. «مطالعه و ارزیابی قوی از مواضع غربی و خارجی»، «توانایی بستن خلیج [فارس]» و «ارتقای دائم ظرفیت‌های نامتقارن» از جمله نقاط قوتی هستند که نویسندگان گزارش در بخشی تحت عنوان «حرف مقابل عمل» برای ایران برمی‌شمارند. اما این پایان کار نیست.
«مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل» در بخش دیگری به نام «نقاط مثبت اصلی برای ایران» در توصیف فوایدی که تغییر توازن در خلیج فارس برای ایران داشته است، به شکلی عجیب ادعا می‌کند «آمریکا، «متحد مخفی» ایران است» و سپس «حمله به عراق و پیامدهای آن، به هم ریختن سوریه از ابتدا، «خط قرمز» نامشخص و منعطف هسته‌ای، تلاش‌های لنگان در افغانستان، و از دست دادن اعتماد متحدان در مصر» را از جمله اقدامات آمریکا می‌داند که به سود ایران تمام شده است.
گزارش سپس با نقض ادعاهای قبلی خود درباره اینکه پیش‌رفت‌های نظامی در ایران بزرگ‌نمایی می‌شود و مدرنیزه‌سازی نظامی هم صرفاً ادعایی از سوی تهران است، «پیش‌رفت‌های موشکی و هسته‌ای»، «پیش‌رفت‌های واقعی در زمینه مدرنیزه‌سازی، انطباق [نظامی با دنیای مدرن] و واردات انتخابی [نه محدود و اجباری]»، «یک‌پارچه‌سازی نیروهای عادی و انقلابی»، و همین‌طور «بازسازی بسیج و نیروهای امنیتی داخلی» را پیش‌رفت‌های ایران در عرصه توازن نظامی منطقه‌ای می‌داند.
جالب این‌جاست که نویسندگان گزارش اعتراف می‌کنند بی‌ثباتی در لبنان، عراق، و افغانستان، و افزایش تنش‌ها میان شیعه و سنی، به ضرر ایران است. همچنین قائل به این هستند که ایران سلاح‌های هسته‌ای یا کشتار جمعی ندارد، و البته این را نقطه ضعفی برای تهران می‌دانند. کوردزمن و توکان، به علاوه، «بی‌ثباتی در یمن و جمعیت‌های شیعه در بحرین، عربستان و دیگر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج [فارس]» را نیز نقاط منفی برای ایران می‌داند. همه این‌ها نشان می‌دهد بر خلاف ادعای سیاستمداران آمریکایی، منشأ این ناآرامی‌ها در منطقه نمی‌تواند ایران باشد.
نقاط ضعف کشورهای عربی عضو شورای همکاری خلیج فارس
نویسندگان گزارش از سوی دیگر، به طور مفصل درباره حمایت‌های غربی‌ها از کشورهای عربی حوزه خلیج فارس توضیح می‌دهند و همچنین هزینه‌های نظامی کشورهای عربی به خصوص عربستان را با بودجه نظامی ایران مقایسه می‌کنند. کوردزمن و توکان سپس نتیجه می‌گیرند که از این منظر، کشورهای عربی و اعضای شورای همکاری خلیج فارس با ایران حتی قابل‌مقایسه هم نیستند. با این حال، عوامل دیگری هم از نظر نویسندگان گزارش روی قدرت نظامی کشورهای حوزه خلیج فارس تأثیر می‌گذارند.
«مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل» ضمن اعتراف به ده‌ها قرارداد نظامی آمریکا با کشورهای عربی خلیج فارس و کمک‌های نظامی به این کشورها، در بخشی با عنوان جالب «تهدید شورای همکاری خلیج [فارس] برای شورای همکاری خلیج [فارس]» توضیح می‌دهد که عواملی مانند «ناتوانی در تشکیل ساختار مؤثر برای فرماندهی، برنامه‌ریزی نیروها، حمایت پدافندی، و درگیری در ظاهرسازی و لفاظی بسیار بیش از اندازه»، «عدم وحدت ملی، استفاده از تأسیسات مشترک، وابستگی واقعی به آمریکا»، «تمرکز ضعیف بر مأموریت، هم‌راه با محدودیت [و نقص] در هماهنگی»، «انطباق ضعیف با نبردهای نامتقارن/چریکی»، «عدم یک‌پارچگی، استانداردسازی، و هم‌کاری‌های عملیاتی»، «مشکلات در آموزش‌ها و مانورهای مقیاس بزرگ»، «مشکلات در همکاری مشترک»، و «عدم گسترش متوازن نیروها: عدم کیفیت و ثبات نیروی انسانی» را از جمله واقعیت‌هایی می‌داند که توان نظامی کشورهای عربی منطقه خلیج فارس را تضعیف می‌کند.
عوامل محتمل تأثیرگذار بر آینده منطقه
گزارش اندیشکده «مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل» از جمله عوامل احتمالی تأثیرگذار بر آینده خلیج فارس را دست‌رسی کشورها از جمله ایران به «موشک‌های فوق‌العاده دقیق»، «قیام جدی (به خصوص توسط شیعیان) در عربستان و بحرین»، «تنش میان آمریکا و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج [فارس] (و مصر یا اردن)»، «کاهش بیش از حد تعداد یا بروز بحران در بودجه نظامی نیروهای آمریکایی» می‌داند.
این گزارش همچنین «دست‌رسی ایران به مدرن‌ترین تسلیحات روسی و چینی: جنگنده‌های پیش‌رفته، اس300/اس400 و غیره»، «پیروزی یا شکست اسد در جنگ داخلی»، «قطبی شدن آشکار عراق»، «شورش‌های سیاسی یا تقابل جدی بر سر قدرت در ایران»، «درگیری جدید میان اعراب و اسرائیل» و «تشکیل واقعی محور ایران-عراق-سوریه-حزب‌الله» را بخشی دیگر از عواملی معرفی می‌کند که می‌توانند آینده و توازن قوا در خلیج فارس را تحت‌الشعاع قرار دهند.
گزارش 200 صفحه‌ای اندیشکده آمریکایی
همین حضور قدرتمند ایران در منطقه و به خصوص آب‌های استراتژیک خاورمیانه، چنان‌که گفته شد موجب شده تا تحلیلگران آمریکایی نظریات و گزارش‌های متعددی درباره توازن در خلیج فارس ارائه دهند. گزارش فوق در 14 فصل و حدود 200 صفحه نوشته شده و به موضوعات مختلفی می‌پردازد.
سرفصل‌های این گزارش عبارتند از: «توازن در حال تغییر در خلیج [فارس]»، «تهدید ایران: ترکیبی نامشخص از [نقاط] مثبت و منفی»، «نقص مخارج نظامی»، «نقص نوسازی»، «آمریکا و نیروهای متحد خارجی: دیگر نیروهای مؤثر بر توازن منطقه»، «مقایسه نیروی انسانی نظامی»، «چالش جنگ نامتقارن: ارعاب، بازدارندگی و اقدام به جنگ از جانب ایران و بازیگران غیردولتی»، «توازن زمینی در خلیج [فارس]»، «توازن هوایی در خلیج [فارس]»، «توازن دریایی در خلیج [فارس]»، «بستن خلیج [فارس]: تهدید دریایی-موشکی-هوایی ایران برای عبور و مرور دریایی»، «نیروها و تهدیدهای موشکی»، «جنگ‌های موشکی و پدافند موشکی»، و «تهدیدهای نامشخص هسته‌ای و سلاح‌های کشتار جمعی».
رئیس قوه قضائیه وارد بغداد شد
سخت‌ترین محور آزادسازی موصل به عهده حشد الشعبی است/ پس از موصل داعش را در سوریه دنبال می‌کنیم
*نور ایوب: در ابتدا بفرمایید نقش الحشد الشعبی در نبرد موصل چه خواهد بود؟ آیا مثل نبرد فلوجه، وارد شهر هم خواهد شد؟ و در این نبرد چه ارتباطی با نیروهای کرد و الحشد الوطنی و ارتش و ائتلاف بین‌المللی خواهد داشت؟
-ابومهدی المهندس: الحشد الشعبی در نبرد موصل نقش اساسی دارد و محوری که به عهده‌ی الحشد الشعبی گذاشته شده، سخت‌ترین و پرمساحت‌ترین و از نظر راهبری بااهمیت‌ترین محورها به حساب می‌آید. نبرد جاری فقط خود شهر موصل را در نظر ندارد بلکه مناطق بسیار گسترده‌ای در اطراف شهر را هم شامل می‌شود و اتفاقا این مناطق عبارتند از لانه‌ها و مراکز فرماندهی داعش، گذشته از آن، خطوط امدادی‌ای که شهر موصل را به دو استان صلاح‌الدین و الانبار متصل می‌کند و از آن مهم‌تر خطوط امداد شهر موصل تا مرز با سوریه در همین محور قرار دارد.
اما درباره‌ی روابط الحشد الشعبی با نیروهای کرد؛ روابط، خوب است. و برخی از فرماندهان الحشد الشعبی روابط تاریخی‌ای با کردها دارند که به دوران مبارزه ضد حکومت دیکتاتوری صدام بازمی‌گردد. در جنگ ضد داعش هم در برخی از عملیات‌های نظامیِ مشترک با هم همکاری داشتیم، مثل عملیات شکستن حصر آمرلی و یا عملیات آزادسازی السعدیة و جلولاء. اما در نبرد موصل، در محور غربی فقط الحشد الشعبی با نیروهای پلیس فدرال عراق و برخی از واحدهای ارتش حضور دارند.
در موضوع روابط الحشد الشعبی با ارتش هم ما در یک سنگر واحد می‌جنگیم و فرماندهی واحد داریم و هماهنگی‌مان در عالی‌ترین درجه برقرار است.
و اما در بحث ائتلاف بین‌المللی، هیچ‌گونه همکاری زمینی، هوایی، مستشاری و یا حتی گفتگو با این ائتلاف نداریم.
*آیا الحشد الشعبی با ترک‌ها توافقی صورت داده است؟ و آیا ترکیه هم در کنار نیروهای شرکت کننده در این عملیات وارد عمل خواهد شد؟
-نه تنها، هیچ توافقی بین الحشد الشعبی و ترکیه وجود ندارد، بلکه ما در این زمینه با موضع دولت عراق همراهیم و نیروهای ترکیه [که در شمال عراق حضور دارند را] نیروهای نامشروع محسوب می‌کنیم و حضورشان در خاک عراق را هم غیر قانونی می‌دانیم.
*الحشد الشعبی با بحث «از‌هم‌گسیختگی امنیتی» در طول مرزها با سوریه چه برخوردی خواهد کرد؟ آیا در آینده عملیات نظامی‌ای برای پایان دادن به این وضع انجام خواهد شد؟ یا آنکه هدف اصلی، آزادسازی شهر و اطراف آنها و راندن داعش به سمت صحرای غربی عراق است؟
-به عنوان بخشی از طرح آزادسازی موصل، طرحی هم برای تامین امنیت مرزها با سوریه و بستن خطوط امداد داعش در عراق پیش‌بینی شده است. و این جزو ماموریت‌هایی است که برای آینده بر عهده‌ی الحشد الشعبی گذاشته شده.
*الحشد الشعبی چه موضعی درباره‌ی طرح‌های «اقلیم‌سازی» در غرب عراق [یعنی اقلیم‌های سنی و ایزدی و مسیحی و ... مثل اقلیم کردستان] دارد؟
- الحشد الشعبی یک نیروی رزمی نظامی است که بخش‌های مختلف ملت عراق را در خود جای داده و تابع دولت عراق است. ما طرفدار حفظ وحدت [و تمامیت] کشوریم و با موضع دولت و قانون همراهیم.
*بعد از عملیات موصل و بیرون کردن داعش، نقش الحشد الشعبی چه خواهد بود؟
-پس از آن، وضع الحشد الشعبی مثل وضع دیگری نیروهای امنیتی و ارتش و پلیس و بخش مبارزه با تروریسم است. اگر تجاوزی ضد خاک عراق صورت گیرد، ما در مقابل آن خواهیم ایستاد. و در غیر آن حالت، در زمینه‌ی آموزش و کسب آمادگی برای امور پیش‌بینی‌نشده‌ای که ممکن است خدای نکرده برای کشور حادث شود، فعالیت خواهیم کرد. [در هر حال] الحشد الشعبی سپر عراق خواهد بود.
*آیا الحشد الشعبی تروریست‌های داعش را در سوریه هم دنبال خواهد کرد یا آنکه فقط به نبرد با آنها در عراق (و خصوصا بعد از عملیات موصل) اکتفا خواهد نمود؟ به عبارت دیگر آیا الحشد الشعبی را در شرق سوریه (دیر الزور، رقه و ...) خواهیم دید؟
-بله، ما آنجا خواهیم بود. و در هر جای دیگری که از آن عملیاتی که امنیت عراق را تهدید می‌کند کلید بخورد.
*الحشد الشعبی چطور ثمره‌ی پیروزی‌های نظامی‌اش را، در میدان سیاسی عراق خواهد چید؟ آیا در انتخابات حاضر خواهد شد؟ به این اعتبار که طرفداران مردمی شما نیازمند کسانی هستند که نمایندهی آنها [در میدان سیاست و مجلس و ...] باشند.
-ما روی ماموریت اصلی‌مان متمرکز هستیم، که عبارت است از نابود کردن ترویسم در عراق و در منطقه. کما اینکه در حمایت از نظام و حفاظت از روند سیاسی در عراق هم فعالیت می‌کنیم.
*نقش ایران در الحشد الشعبی چیست؟ و [سردار] قاسم سلیمانی چه نقشی در آن دارد؟ و نقش حزب الله در آن چیست؟
-از روز اول اشغال شهرهای عراق از طرف دسته‌های تروریست داعش، جمهوری اسلامی به صورت فعالانه و اساسی و مستقیم در این جنگ بزرگ سهیم شد، آن هم در وقتی که همه، عراق را رها کرده بودند. و اگر نبود حمایت جمهوری اسلامی از عراق و انتقال تجربه، ما نمی‌توانستیم شهرهای اشغالی را از داعش پس بگیریم. برادر عزیز و فرمانده شجاع قاسم سلیمانی نقش بارزی در کسب پیروزی در این نبردها داشت. او با درخواست دولت عراق به اینجا آمد. این مسئله درباره‌ی حزب الله لبنان هم صادق است که از نیروهای عراق و خصوصا الحشد الشعبی از طریق مستشاری و انتقال تجربیات و آموزش حمایت کرده و در این مسیر شهید و جانباز هم تقدیم کرد.
*روابطتان با دیگر طرف‌های عراقی چطور است؟ از مرجعیت و جریان صدر گرفته تا مجلس اعلا و ائتلاف دولت قانون.
-الحشد الشعبی نمایندهی همهی طرف‌ها در جامعه‌ی عراق است، این مسئله در وضعیت جاری سیاسی هم مصداق دارد. حمایت سیاسی مردمی هم از الحشد الشعبی وجود دارد. اساسا الحشد الشعبی بر روی سه پایه تاسیس شد: فتوای مرجعیت، تایید مردمی و پذیرش و حمایت دولت. هر کدام از این سه پا که وجود نمی‌داشت، ما الحشد الشعبی‌ای نمی‌داشتیم و نمی‌توانستیم خاک عراق را آزاد کنیم. و روابط الحشد الشعبی با تمام نیروهای سیاسی رابطه‌ای خوب است.
*الحشد الشعبی چه پاسخی به اتهامات وارده دارد، خصوصا اتهاماتی که درباره‌ی تلاش الحشد الشعبی برای تغییر بافت جمعیتی از بغداد تا موصل و کوچاندن اهل سنت مطرح می‌شود. در کنار اتهاماتی مثل جنگ‌های مذهبی و مشارکت در قتل و غارت و دزدی [از اهل سنت].
-این الحشد الشعبی بود که الانبار و صلاح‌الدین و دیالی [که سنی نشین هستند] را آزاد کرده و آن را به اهالی‌اش تحویل داد. مثلا تکریت (زادگاه صدام) توسط الحشد الشعبی آزاد شد و امروز در امن و امان به سر می‌برد و اکثر ساکنینش به شهر برگشته‌اند.
