حدیث روز/ سخن امام کاظم(ع) درباره آنچه که لقمان به پسرش آموخت

پسرم! چگونه مردم از آنچه وعده داده شده اند، نمى ترسند در حالى که هر روز از [عمر] آنان کاسته مى شود؟! و چگونه کسى که اجلِ پایان پذیرى دارد، براى آنچه وعده داده شده، مهیّا نمى گردد؟! 

مشرق- امام کاظم علیه السلام :لقمان پیوسته به پسرش مى گفت : «پسرم ! دنیا دریاست و در آن ، گروه هاى بسیارى غرق شده اند . پس باید کشتىِ تو در آن ، پروا کردن از خداى تعالى ، و پُل تو ایمان به خدا ، و بادبان کشتى ات توکّل باشد ، تا ـ پسرم! ـ شاید نجات پیدا کنى ؛ هر چند من گمان ندارم که نجات یابنده باشى . 

پسرم ! چگونه مردم از آنچه وعده داده شده اند ، نمى ترسند ، در حالى که هر روز ، از [عمر] آنان کاسته مى شود ؟! و چگونه کسى که اجلِ پایان پذیرى دارد ، براى آنچه وعده داده شده ، مهیّا نمى گردد ؟! 

پسرم ! از دنیا به اندازه نیاز ، بر گیر و چنان در آن وارد نشو که به آخرتت زیان رسانَد ، و آن را چنان رها نکن که سربارِ مردم شوى ، و چنان روزه بگیر که شهوتت را قطع کند و روزه اى نگیر که از نماز ، بازت دارد ؛ چرا که نماز ، نزد خدا ، از روزه بزرگ تر است» .

 

متن حدیث: 

کان لقمانُ علیه السلام یَقولُ لاِبنِهِ : یا بُنَیَّ ، إنَّ الدُّنیا بَحرٌ ، وقَد غَرِقَ فیها جِیلٌ کَثیرٌ ، فَلتَکُن سَفینَتُکَ فیها تَقوَى اللّه ِ تَعالى ، وَلیَکُن جِسرُکَ إیمانا بِاللّه ِ ، وَلیَکُن شِراعُهَا التَّوَکُّلَ ، لَعَلَّکَ ـ یا بُنَیَّ ـ تَنجو وما أظُنُّکَ ناجِیا! 

یا بُنَیَّ ، کَیفَ لا یَخافُ النّاسُ ما یوعَدونَ ، وهُم یَنتَقِصونَ فی کُلِّ یَومٍ ، وکَیفَ لا یُعِدُّ لِما یوعَدُ مَن کان لَهُ أجَلٌ یَنفَدُ . 

یا بُنَیَّ ، خُذ مِنَ الدُّنیا بُلغَةً ، ولا تَدخُل فیها دُخولاً یَضُرُّ فیها بِآخِرَتِکَ ، ولا تَرفُضها فَتَکونَ عِیالاً عَلَى النّاسِ ، وصُم صِیاما یَقطَعُ شَهوَتَکَ ، ولا تَصُم صِیاماً یَمنَعُکَ مِنَ الصَّلاةِ ؛ فَإِنَّ الصَّلاةَ أعظَمُ عِندَ اللّه ِ مِنَ الصَّومِ.

"قصص الانبیاء، صفحه 190"