سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی روز
روسیه: هواپیماهای تهدید کننده را در آسمان سوریه هدف قرار می‌دهیم
همچنین روسیه اعلام کرد که هرگونه هواپیمایی که در آسمان سوریه پرواز کند و تهدیدی برای جنگنده‌های روسیه ایجاد نماید، سرنگون خواهد کرد.
امروز یک فروند جنگنده سوخو ۲۴ روسیه در مرز سوریه و ترکیه توسط جنگنده اف-14 ترکیه‌ای هدف قرار گرفت و سرنگون شد.
ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه در اولین واکنش به اقدام ترکیه با اشاره به اینکه به این اقدام پاسخ داده خواهد شد، تاکید کرد که جنگنده این کشور هیچ تهدیدی برای ترکیه نبوده و 4 کیلومتر با مرز این کشور فاصله داشته است.
احمد داود اوغلو نخست وزیر ترکیه هم در واکنش به ساقط شدن یک جنگنده سوخوی روسیه توسط جنگنده های ترکیه گفت که کشورش حق دارد تدابیر و اقدامات لازم را در برابر نقض مرزهایش اتخاذ کند.منبع: فارس
بر اساس این خبر، مقامات ترکیه اعلام کرده‌اند که نمی دانسته‌اند سوخو 24 که به حریم هواییشان وارد شده، متعلق به نیروی هوایی روسیه بوده است.
پس از حادثه امروز، روسیه واکنشی سخت نشان داد؛ روس‌ها همه روابط نظامی با آنکارا را قطع کردند و گفتند «هر جنگنده ترکیه که در آسمان سوریه، پرنده‌های روسی را تهدید کند، ساقط می‌شود.»منبع: فارس
در همین حال، شبکه خبری راشاتودی، گزارش داده بالگرد روسی هم هدف حمله ترکیه واقع شده است. این رسانه هنوز به جزئیات بیشتر اشاره نکرده است.
پیش از این شبکه خبری «العربیه» گزارش داده بود که که اخبار تایید نشده نشان می‌دهد که یک بالگرد روس در منطقه «جبل اکراد» واقع در ریف «لاذقیه» سوریه سقوط کرده است.
گفته می‌شود مأموریت این بالگرد، جستجو برای یافتن خلبان‌های دو جنگنده سوخو 24 بودند که ترکیه ساعاتی قبل‌تر آنها را ساقط کرده بود.
بنا به گفته این منابع ، خلبانان روس در حال حاضر در اختیار گروه های تروریستی حاضر در سوریه می باشند و سازمان امنیت ملی ترکیه با ارتباط با این گروه ها در تلاش است تا آنها را زنده به این کشور منتقل کند.
پیشتر«آلپاسلان چلیک» جانشین فرمانده ترکمن های سوریه در گارد دوم ساحلی در گفتگویی با خبرگزاری دوغان ترکیه کشته شدن دو خلبان روسی جنگنده ساقط شده این کشور توسط ترکیه را تأیید کرده بود.چلیک مدی شد: ما این خلبانان را در حالیکه با چتر در حال فرود آمدن بودند، هدف قرار دادیم و اجساد آن ها در حال حاضر نزد ما است.منبع: مهر
گروه بین‌الملل مشرق- روز سه‌شنبه 3 آذر، یک فروند جنگنده سوخو 24 روسیه، در حریم هوایی نزدیک مرز سوریه با ترکیه (یک کیلومتر داخل سوریه) توسط یک فروند اف-16 ترکیه هدف قرار گرفت[1]. این حادثه مهم چند ساعت بعد، واکنش پوتین را به دنبال داشت که در یک نشست خبری ترکیه را «هم‌دست تروریست‌ها» توصیف کرد که از پشت به روسیه خنجر زده است[2].
وی تأکید کرد: «این واقعیت که ترکیه پس از این حادثه، به جای آن‌که با روسیه تماس برقرار کند، به سرعت تقاضای تشکیل جلسه ناتو را مطرح کرد، جای نگرانی دارد. ظاهراً ترکیه می‌خواهد ناتو در خدمت منافع داعش باشد.» پوتین ضمن اشاره به احترامی که روسیه برای منافع منطقه‌ای سایر کشورها قائل است، هشدار داد که این وحشی‌گری ترکیه بدون پاسخ نخواهد ماند.
طی سال‌های اخیر سکه روابط ترکیه و روسیه دو روی کاملاً متفاوت داشته است. دو کشور که با هم اختلاف‌نظرهای جدی از جمله در زمینه سوریه دارند، در این سال‌ها رابطه دوستی خوبی برقرار کرده‌اند. به همین خاطر حادثه روز سه‌شنبه از جوانب مختلفی عجیب به نظر می‌رسد. ترکیه با این اقدام خود روابطی را به خطر انداخت که شواهد نشان می‌دهد قطع شدنشان می‌تواند برابر با قطع شدن رگ حیات آنکارا باشد.
اردوغان: از سکوت مقابل پوتین تا حمله به جنگنده روس
دشمنی اردوغان با اسد بر هیچ‌کس پوشیده نیست. بنابراین تصمیم پوتین برای ورود به جنگ سوریه در دفاع از اسد، مسلماً به مذاق اردوغان خوش نیامده است. اردوغان در دوراهی پذیرش یا رها کردن «اسد و پوتین با هم»، مجبور بود گزینه اول را انتخاب کند. وی در چند سال اخیر همه تلاش خود را کرده تا گروه‌های جهادی مخالف اسد را مدیریت و تسلیح کند. در مقابل، ولادیمیر پوتین از یک سو، یکی از قابل‌اتکاترین شرکای بشار اسد بوده[3] و از سوی دیگر، همه گروه‌هایی را که ترکیه به دنبال حمایت از آن‌هاست، «تروریست» خطاب کرده است[4].
آنکارا سه سال است تقاضای تعیین یک منطقه امن در شمال سوریه را دارد تا معارضین سوری در آن‌جا بتوانند آرام بگیرند. همچنین تلاش کرده تا منطقه پرواز ممنوع بر فراز بخش‌هایی از سوریه اعلام شود تا معارضان از حملات احتمالی ارتش این کشور نیز در امان باشند. ظاهراً هدف از این اقدامات، تسخیر حلب و نهایتاً تصرف دمشق برای سرنگون کردن دولت اسد است. این در حالی است که تصمیم پوتین مبنی بر حمایت از بشار اسد، عملاً همه نقشه‌های ترکیه را بر باد داده است. با این حال، رئیس‌جمهور ترکیه مقابل این اقدامات پوتین، چاره‌ای جز سکوت و یا نهایتاً محکوم کردنِ لفظی آنها نداشته است.
اردوغان اصولاً سیاستمداری است که به ندرت در انتقاد از اتحادیه اروپا، آمریکا و اسرائیل، کوتاه می‌آید، اما به همان نسبت مقابل روسیه، نرمش به خرج داده است، به طوری که در چهار سال اخیر، کم‌تر دیده شده که رئیس‌جمهور ترکیه انتقاد سفت و سختی از پوتین کند. اما دلیل این سکوت نسبی چیست؟ دلیل را باید در ساختار اقتصاد و بخش انرژی روسیه و ترکیه جستجو کرد.
روسیه با اختلاف زیاد نسبت به کشورهای دیگر، بزرگ‌ترین صادرکننده گاز طبیعی در جهان است[5]. از آن‌طرف، ترکیه دومین خریدار بزرگ گاز و از وابسته‌ترین کشورها در این زمینه است. آنکارا 57 درصد[6] از گاز طبیعی مورد نیاز خود را از روسیه وارد می‌کند. در عین حال، اوایل سال جاری میلادی اردوغان در اقدامی که بسیاری از کارشناسان و حتی شاید دولت‌ها را متعجب کرد، پروژه 20 میلیارد دلاری نیروگاه هسته‌ای «آکویو» را که هدف از ساخت آن، کاهش وابستگی ترکیه به گاز طبیعی بود، به خود روس‌ها داد.
طبق آمار، حجم روابط تجاری میان دو کشور[7] در سال 2014، معادل 31 میلیارد دلار بوده است[8] که البته سهم روسیه از این روابط 25 میلیارد دلار و سهم ترکیه، تنها 6 میلیون دلار بود. البته سنگینی کردن کفه ترازوی اقتصادی در روابط دوجانبه به ضرر ترکیه و وابستگی شدید این کشور به روسیه اگرچه عوامل مهمی در برخورد آرام اردوغان با پوتین بوده‌اند، اما تنها عوامل نبوده‌اند.
رئیس‌جمهور ترکیه، پیش‌رفت‌های اخیر در صنعت ساخت و ساز کشورش و درآمد دست‌کم 600 میلیارد دلاری[9] شرکت‌های نزدیک به خودش از این صنعت را هم مدیون سرمایه‌گذاری سرمایه‌داران ترک در روسیه[10] است. به علاوه، بسیاری از این درآمدها خرج تشکیل رسانه‌هایی شده که به طور متقابل از دولت اردوغان حمایت کرده‌اند. اگر روابط میان مسلمانان ترکیه و ترک‌های مسلمان در روسیه[11] را هم به این معادلات اضافه کنید، متوجه خواهید شد که روابط ترکیه و روسیه[12] پیچیده‌تر از آن است که اردوغان بتواند به راحتی آنها را قربانی دشمنی‌اش با اسد و چه بسا حتی دوستی‌اش با آمریکا و اروپا کند.
چرا «خنجر از پشت»؟
تا پیش از سال 2011 که ترکیه در منطقه حرفی برای گفتن داشت (و اردوغان و اسد هم هنوز با هم دشمن نشده بودند)، «احمد داوود اوغلو» نخست‌وزیر ترکیه، در اظهاراتی معروف، سیاست کشورش را مبنی بر «به صفر رساندن مشکلات با همسایگان» دانسته بود. این اظهارات ساده‌اندیشانه و نسنجیده پس از ورود مکرر جنگنده‌های روسیه به حریم هوایی ترکیه باز هم به این شکل تکرار شد که «روسیه همسایه و دوست ماست و منافع ما با هم تناقض ندارد.»اردوغان که می‌دانست در مقابله با روسیه موفقیتی به دست نخواهد آورد، عملاً برتری ژئوپلتیک روسیه را پذیرفته بود و تلاش می‌کرد صرفاً به منافع اقتصادی خود در این رابطه اکتفا کند[13]. اما به نظر می‌رسد این‌بار (ظاهراً زمانی که سوخو 24 روسیه وارد حریم هوایی ترکیه هم نشده بود) ترکیه سیاست خود را زیر پا گذاشته است.آنچه می‌تواند پیش‌زمینه‌ای برای هدف قرار دادن جنگنده روس توسط ترکیه باشد، این است که ترکیه از موشک‌های زمین به هوا و هوا به هوای روسیه در سوریه، احساس خطر می‌کند. ترکیه این موشک‌ها را هشداری علنی علیه خود می‌بیند چرا که اردوغان قبلاً به نیابت از معارضین و تروریست‌ها، اقدام به ساقط کردن جنگنده‌ها[14] و هلیکوپترهای[15] سوری کرده است. حمله اخیر ترکیه به سوخو 24 روسیه را هم شاید بتوان از همین دست عملیات‌ها ارزیابی کرد.
نکته جالب در واکنش پوتین به این حملات، استفاده رئیس‌جمهور روسیه از عبارت «خنجر از پشت» بود. این عبارت را شاید بتوان با اشاره به دیدار «مهم» حدود یک ماه پیش میان یک هیأت نظامی روس با «علی کمال آیدین» معاون وزیر خارجه ترکیه بهتر درک کرد[16]. اواسط ماه اکتبر امسال، هیأتی به سرپرستی «سرگئی درونوف» جانشین فرمانده نیروهای هوایی روسیه از این کشور عازم ترکیه شد و با کمال آیدین دیدار کرد.
این دیدار میان مسئولین بلندپایه نظامی ترکیه و روسیه که از نظر معاون وزیر خارجه ترکیه «یک گام مهم» تلقی می‌شد، با محوریت «جلوگیری از سوانح هوایی» و سوءتفاهم‌های مربوط به آنها میان دو کشور انجام گرفت. داستان از این قرار بود که وزارت خارجه ترکیه 3 اکتبر با انتشار بیانیه‌ای، از ورود چند جنگنده روس به حریم هوایی این کشور اعلام نگرانی شدید کرده بود. البته وزارت دفاع روسیه هم در آن زمان، ضمن تأیید این مطلب، شرایط نامناسب جوی و اشتباه در مسیریابی را دلیل حضور چند ثانیه‌ای یک فروند جنگنده سوخو 30 در حریم هوایی ترکیه اعلام و از این اتفاق، عذرخواهی هم کرد[17].
به هر حال، بعد از دیدار میان مقامات نظامی دو کشور و تلاش برای اینکه از وقوع چنین حوادثی در آینده جلوگیری شود، اقدام اخیر ترکیه در سرنگون کردن جنگنده روس (حتی در صورت احتمالِ تأییدنشده ورود این جنگنده به حریم هوایی ترکیه)، بی‌مورد و در بهترین شرایط، بسیار سخت‌گیرانه، به نظر می‌رسد. پوتین هم با عبارت «خنجر از پشت»، ضمن اشاره به اینکه روسیه برای بمباران تروریست‌ها در سوریه است و به هیچ عنوان تهدیدی برای ترکیه محسوب نمی‌شود، احتمالاً همین اقدام بی‌مورد یا سخت‌گیری ترکیه را مدنظر داشته است، چرا که ظاهراً آنکارا از آن «گام مهمی» که همین یک ماه پیش برداشته بود، پشیمان شده است.
«پاسخ» پوتین به شکسته شدن سکوت اردوغان
هنوز نمی‌توان به طور قطع گفت که آیا جنگنده روسیه وارد حریم هوایی ترکیه شده است یا نه، اگرچه شواهد نشان می‌دهد که ادعای ترکیه صحت ندارد، چون هم لاشه جنگنده درون خاک سوریه سقوط کرده و هم خلبان‌های ر
همانطور که در ابتدای گزارش ذکر شد، پوتین هشدار داده (بخوانید «تهدید کرده») که اقدام ترکیه علیه جنگنده روسی، بی‌پاسخ نخواهد ماند. اکنون آنچه که در آینده‌ای احتمالاً نه چندان دور مشخص می‌شود این است که پاسخ پوتین به اردوغان از چه جنس خواهد بود. اهرم‌های مختلف اقتصادی که در این گزارش به آنها اشاره شد، قطعاً گزینه‌های زیادی را جلوی پوتین می‌گذارد تا رئیس‌جمهور روسیه مجبور به توسل به قدرت نظامی به عنوان یکی از گزینه‌های دم دستش نشود.
این در حالی است که کرملین ممکن است توسل به گزینه‌های «سخت‌گیرانه» را هم حق خود بداند، به خصوص اگر صحت برخی گزارش‌ها در رسانه‌های معتبر غربی اثبات شود، مبنی بر اینکه خلبان‌های روس بعد از آن‌که خود را به خارج از جنگنده اجکت کرده و از حادثه جان سالم به در برده‌اند، هنگام فرود با چتر نجات، توسط شورشیان ترک درون خاک سوریه و به ضرب گلوله کشته شده‌اند[18].
پیروزی‌ها در جبهه‌های الرمادی، فلوجه، صلاح‌الدین، سنجار و طوزخورماتو و دیگر مناطق با تلاش‌های ضد فساد همزمان شده است.هر چند به اندازه‌ای که شاهد بیانیه‌های مسرت بخش نیروهای امنیتی و مردمی در جنگ علیه داعش هستیم در زمینه مبارزه با فساد عزم جدی را شاهد نیستیم.
نیروهای عراقی با تمام توان ابتکار عمل را در دست گرفته‌اند و خسارات و تلفات سنگینی به داعش وارد کرده‌اند. آنها کمر این گروهک تروریستی را شکسته‌اند. واقعیت این است که اگر مجاهدت‌ها و تلاش سربازان و افراد نیروهای مردمی در جنگ با داعش نبود این پیروزی‌ها رقم نمی‌خورد به ویژه که عملیات در جبهه گسترده‌ای از مناطق غربی رخ می‌دهد.
با وجود شرایط طاقت فرسا اما نیروهای امنیتی و مردمی بر نابودی تروریسم اصرار دارند و میخواهند که نبرد را به سود خود رقم بزنند و این موضوعی است که در جبهه جنگ محقق شده است.خطوط دفاعی داعش در هم شکسته و حلقه محاصره بر آنها روز به روز تنگ تر می‌شود.داعشی ها برای فرار از مقابل نیروهای عراقی به هر شیوه ای دست می زنند که فرار در قالب پوشش زنانه از شایع ترین این شیوه ها است.
پیروزی نزدیک است
این رسانه ادامه می‌دهد: پیروزی نیروهای عراقی بر این گروهک جنایتکار نزدیک است و این موضوعی است که به طور حتم با اراده جنگجویان پیش می آید اما متاسفانه این روند رو به جلو با تلاش ها برای مبارزه با فساد یکی نیست و عراق همچنان گرفتار فساد مفسدان است.در حالی که انتظار می رود که این تلاش ها علیه فساد با پیروزی های نیروهای عراقی همزمان باشد.
در حال حاضر عراق با خطر بزرگی به نام داعش روبرو است خطری که موجودیت، سرزمین و تاریخ کشور را تهدید می کند.نظریات جامعه شناسی و روانشناسی بر این نکته تاکید دارند که در هنگام خطر مجموعه های جامعه به یکدیگر نزدیک تر می شوند و نوعی همدلی میان آنها به وجود می آورد.
از همین رو موضوعی که قابل انتظار است مبارزه با فساد، همزمان با دستاوردها و پیروزی های ارتش عراق در جنگ است.روحیه جنگجویان از نظر معنوی و مادی باید تقویت شود.فساد اداری و مالی در عراق باید به کمترین حد خود برسد تا مبالغ زیادی برای جنگجویانی که مشغول جنگ با داعش هستند هزینه شود.
نیروهای عراقی باید از نظر تسلیحاتی، مالی، آب و غذا تامین شوند.سلاح های پیشرفته باید برای آنها فراهم شود و دیگر نیازهای لجستیکی و جنگی آنها برطرف شود.اما آیا از سوی سیاستمداران این اقدامات حمایتی برای جنگجویان خطوط مقدم انجام می شود و آنها از نظر روحی و معنوی تامین می شوند؟
این رسانه عراقی می افزاید: تاکنون شاهد اراده سیاسی برای مقابله فساد نبوده ایم و این جای بسی شگفتی دارد که فساد ادامه داشته باشد و درباره پرونده های معروف سکوت شود. در برخی موارد شرایط به گونه ای است که به نظر می رسد به جای حمایت از نیروهای عراقی در جنگ با داعش، وضعیت به گونه ای دیگر دنبال می‌شود.
روحیه نیروهای عراقی چگونه تقویت می شود؟
بدون شک بالا بردن روحیه نیروهایی که با داعش در خطوط مقدم می جنگند از اولویت های دولت است و باید از اولویت های مردم عراق باشد و سهل انگاری در برابر فساد و شیوع آن با پیروزی های نیروهای عراقی علیه داعش در جبهه های جنگ در تضاد است.
عراقی ها این روزها از خود میپرسند که چرا به مفسدان اجازه داده می‌شود به اقدامات خود ادامه دهند در حالی که نیروهای عراقی از هیچ جانفشانی در راه کشور و شرف و مقدسات دریغ نمی کنند؟؟
این رسانه عراقی میافزاید: باید به سرعت به این تناقض غریب یعنی پیروزی در جبهه ها و شیوع پدیده فساد پایان داده شود و باید دولت و موسسات برای پایان دادن به این وضعیت و تناقض موجود اقدامات زیر را انجام دهند؛
- ارائه حمایت معنوی از نیروهای عراقی در جبهه های جنگ به شکل کامل.
- حمایت قوی رسانه ای از نیروها و تمرکز بر فروپاشی متوالی تروریست های داعش در جنگ با نیروهای عراقی.
- فراهم آوردن همه مستلزمات پیروزی به ویژه آنچه که نیروهای عراقی در زمینه تسلیحاتی و آموزش مناسب نیاز دارند.
- تهیه و پرداخت و دیگر نیازهای مالی نیروهای مردمی و فراهم آوردن زندگی عزت مندانه برای خانواده های آنها.این نقش اساسی در بالا بردن روحیه آنها در جنگ با تکفیری ها دارد.
- توجه ویژه به جنگجویان از نظر اداری.یعنی هنگامی که به مراکز دولتی مراجعه می کنند به آنها توجهی ویژه شود و نیازهای آنها برآورده شود.
- ترویج حمایت مدنی از نیروهای عراق.کاری که هم اکنون برخی مغازه داران و صاحبان خودرو و رستوران ها انجام می دهند و اقدام به خدمات ویژه به جنگجویان می کنند.
- از نظر فرهنگی و دینی از نیروهای عراقی حمایتی شایسته به عمل آید.
- پیروزی ها در جنگ با داعش به موازات تلاش ها برای مقابله با فساد به پیش برود.همانطور که با تروریسم مبارزه می شود با فساد مالی و اداری نیز برخورد قوی صورت گیرد.
- اعطای زمین به جنگجویان.زمین های بسیاری در عراق است که برای قابل سکونت است و این اقدام تاثیر زیادی برای بالا بردن روحیه نیروهای عراقی در جنگ با داعش دارد.
- تلاش برای فرهنگ سازی در زمینه فداکاری و ایثار.این اقدام سبب می شود که جنگجویان از خود تلاش و ایثار بیشتری به خرج دهند.
شرایط در نبرد روس‌ها بر ضد تروریست‌های سوری با دخالت اخیر ترکیه به‌گونه‌ای پیش می‌رود که بدون پاسخ‌گویی متناسب، شان بین‌المللی روسیه به‌عنوان یک قدرت بزرگ به‌شدت زیر سوال خواهد رفت.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، هنوز ظهر روز سه‌شنبه سوم آذر به‌وقت تهران فرانرسیده بود که خبرگزاری‌های بین‌المللی از سرنگونی یک هواپیمای سوخو ۲۴ روسیه توسط جنگنده‌های ارتش ترکیه خبر دادند. ساعاتی بعد مشخص شد که یک بالگرد ارتش روسیه نیز به هنگام عملیات جستجو برای یافتن خلبان جنگنده ساقط شده، هدف قرار گرفته و منفجر شده است.
با این وصف در یک روز روسیه هم یک جنگنده در سوریه از دست داده است و هم یک بالگرد، آن هم در تقابل با یک عضو ناتو. اگرچه به‌صورت رسمی کسی به مسکو اعلان جنگ نداده اما به نظر می‌رسد در عمل، این اقدامات چیزی جز اعلان جنگ به دولت پوتین نیست.
باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، سه‌شنبه شب و در کنفرانس خبری مشترک با همتای فرانسوی خود در واشنگتن به صراحت این ادعا را طرح کرد که سیاست روس‌ها مبنی بر انجام عملیات در نزدیکی مرزهای ترکیه و همچنین حمله به مخالفان مسلح میانه‌روی سوری [که تحت حمایت غرب و کشورهای عربی منطقه هستند] عامل اصلی سرنگونی جنگنده روس بوده است. این تلویحا بدان معناست که روس‌ها باید دست از راهبرد عملیاتی کنونی خود در سوریه بردارند؛ چه‌بسا که اگر چنین نشود ممکن است وقایعی نظیر وقایع روز سه‌شنبه باز هم برای روس‌ها تکرار شود.
موقعیت روسیه در نظام بین‌المللی، همچنان که در اسناد راهبردی این کشور نیز مطرح شده، موقعیت یک ابرقدرت منطقه‌ای و قدرت بین‌المللی است. چنین موقعیتی می‌طلبد که روس‌ها نه‌تنها از یک قدرت نظامی قابل توجه برخوردار باشند، بلکه این قدرت را به‌رخ بکشند. آن‌گونه که مورگنتا می‌گفت، یکی از سه‌دسته سیاست‌های کشورها، سیاست‌های منتج به «پرستیژ» است که به‌معنای نمایش قدرت به‌کار می‌رود. بدون هیچ تردیدی، اقداماتی که ترکیه در روز سه‌شنبه انجام داد - و احتمالا بدون هماهنگی با اعضای ناتو هم انجام نداده است - بیش از هرچیز پرستیژ روسیه و بالاخص شخص ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور این کشور را هدف قرار داده است.
اکنون روس‌ها به عنوان یک قدرت بین‌المللی، در موقعیت یک انتخاب سخت قرار گرفته‌اند: یک راه این است که در برابر اقدام آنکارا سکوت کرده و آن را در مجامع سیاسی و عرصه‌های غیرمستقیم پاسخ بگویند. در این صورت اولا ابهت خود در میادین نبرد را به بازی گرفته‌اند و ثانیا هیچ تضمینی وجود نخواهد داشت که اتفاقاتی از این دست بار دیگر برای آنها رخ ندهد.
راه دیگر آن است که پاسخی درخور برای ترکیه در نظر بگیرند. در این صورت اگرچه پرستیژ خود را احیا می‌کنند اما ممکن است بحران بین روسیه و غرب وارد مراحل جدیدی شده و هزینه‌های بیشتری متوجه روسیه شود.
بر این اساس، روس‌ها مجبور به یک انتخاب راهبردی بین دو هزینه هستند. پاسخ ندادن هزینه‌ای از جنس پرستیژ دارد که برای یک قدرت بزرگ بین‌المللی قطعا جبران‌ناپذیر خواهد بود و پاسخ دادن هم هزینه‌هایی دارد که ممکن است درگیری در جنگی بزرگ‌تر و یا پذیرش تحریم‌های بیشتر، یکی از آنها باشد.
احتمالا مساله روزهای آتی در نهادهای تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در روسیه این است که چگونه پاسخ بگویند که هزینه‌ها به حداقل برسد، نه پرستیژ از دست برود و نه نبردی سخت‌تر پیش پای مسکو قرار گیرد. اگر شرایطی رخ دهد که ترکیه بدون درگیری بیشتر حاضر به عذرخواهی یا ابراز تاسف شود، ممکن است خواسته روس‌ها تامین گردد.
به نظر می‌رسد روزهای آینده، روزهای تعیین‌کننده‌ای باشند.
