آن گاه که گرفتارى و مصیبتى به او رسد "آن لطف"، همچون آبى که در نشیب روان گردد، به سوى آن مصیبت و گرفتارى سرازیر شود و آن را از او دور گرداند.
مشرق-
امیرالمومنین امام على علیهالسلام فرمودند:
سوگند به آن که همه آواها را مىشنود، هیچ کس
دلى را شادمان نسازد مگر آن که خداوند از آن شادمانى
لطفى بیافریند و بدان گاه که گرفتارى و مصیبتى بدو رسد آن لطف، همچون آبى که در نشیب روان گردد، به سوى آن
مصیبت و گرفتارى سرازیر شود و آن را از او دور گرداند، همچنان که شتر غریبه (از میان رمه شتران) رانده مىشود.
متن حدیث: امیر المؤمنین علیٌّ علیهالسلام:
فَوَالذی وَسِعَ سَمعُهُ الأصواتَ، ما مِن أحَدٍ أودَعَ قَلبا سُرورا إلاّ وخَلَقَ اللّهُ لَهُ مِن ذلکَ السُّرورِ لُطفا، فإذا نَزَلَتْ بهِ نائبَةٌ جَرى إلَیها کالماءِ فی انحِدارِهِ حتّى یَطرُدَها عَنهُ ، کَما تُطرَدُ غَرِیبَةُ الإبلِ.«نهج البلاغه، حکمت 257»