سلام خوزستان

انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستان

سلام خوزستان

انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستان

جهت اطلاع بانوان محترمه خوزستانی

دوازده درس جالب رانندگی برای زندگی !

 

 
 


گروه اینترنتی پرشین استار | www.Persian-Star.org


شما در روز چقدر رانندگى مى کنید؟ و چقدر "زندگی"؟! تعجب نکنید. بله این سؤال ها ظاهراً ربطى به یکدیگر ندارند. اما شاید بشود به نوعى به هم ربط پیدا کنند. چطور؟ کمى حوصله کنید تا برایتان بگوییم.
همانطور که در رانندگی باید شرایط و قوانینی را رعایت کرد، در زندگی هم ما نیاز داریم توجه خاصی به برخی قوانین و شرایط داشته باشیم، با هم در این مقاله 12 شباهت جالب رانندگی و زندگی را می خوانیم.

شاید شما هم با این نظر موافق باشید که مشکل اصلى ما در زندگى و موفقیت در آن، نداشتن قدرت تشخیص کارها و رفتارهاى خوب و بد از یکدیگر نیست بلکه گره کارمان اینجاست که فراموشکار هستیم و یادمان مى رود، دائم باید کسى یا چیزى چرت مان را پاره کند. وقتى فرصتى براى زندگى واقعی پیش می آید ما حواسمان جاى دیگرى است و به قول معروف در باغ نیستیم و اغلب زمانى متوجه حقیقت زندگى مى شویم که آن را از دست داده ایم و فرصت زیادى براى جبران آن نداریم و اگر غافلگیرانه و ناگهانى این فرصت به پایان برسد که افسوسی ابدی است.

داشتم فکر مى کردم اگر ما بتوانیم گاهى، بعضى از کارها را نماد و فرض کنیم، شاید در ضمن انجام آن، متوجه "زندگى" قرینه اى براى نکات ظریف یا راه حل هایى شویم که کمکمان کنند مفهوم زندگى را عمیق تر درک کنیم. از آن جا که براى خود مِن همیشه جاده و سفر و ماشین مفاهیمى از حرکت و مقصد نهایى را تداعى مى کند یک دفعه به نظرم آمد که رانندگى هم می تواند شبیه به زندگى کردن باشد. من چند نکته که در این مورد به نظرم آمده را مى گویم :
1. واى به حال راننده اى که نمى داند کجا مى خواهد برود. رانندگى(زندگى) هدف نیست. امکان و راهى است براى رسیدن به مقصد. باید بدانیم که براى دیدن چه کسى یا تجربه چه چیزى سختى راه را به جان مى خریم.
2. اگر مقصد ما آزادراه و جاده مستقیمی هم دارد که سریعتر می توانیم به مقصد برسیم حتماً از همین راه برویم. کدام آدم عاقلى وقتى اتوبانى نزدیک و در دسترس هست مسیرهاى پرپیچ و خم و کوچه پس کوچه را انتخاب مى کند؟
3. کمربند ایمنى جلوى تصادف را نمى گیرد اما باعث مى شود آسیب کمترى ببینیم. پس قبل از شروع حرکت حتماً آن را ببندیم. کمربند ایمنى قبل از هر حرکتى در زندگى می تواند شروع کردن به نام پروردگار باشد.
4. حواسمان به اشکالات رانندگى خودمان باشد نه دیگران. حرف زدن زیاد حواس را پرت مى کند، قضاوت هاى ناعادلانه در مورد رانندگى بقیه، ورود ممنوع رفتن و چراغ قرمز را رد کردن و ... به جریمه شدن یا اشتباه رفتن و گرفتارى هاى بعدى منجر مى شود. در حال حرکت، پیامک فرستادن و با تلفن همراه حرف زدن هم ممنوع چون معنایش این است که ما ظاهراً در حال رانندگى هستیم اما دل و حواسمان جاى دیگرى است.
5. سعى کنیم که سرعت حرکت مان را در رانندگى (زندگى) طورى تنظیم کنیم که نه از حد مجاز بالاتر باشد و نه آن قدر کند برویم که راه بقیه را هم بند بیاوریم. سبقت بى جا و لایى کشیدن هم لزومى ندارد، چون وقتى به مقصد برسیم نمى پرسند که چند دقیقه ای آمدى بلکه مى گویند چطور آمدى و چند نفر را با خودت آوردى!
6. آینه هاى ماشین براى تضمین سلامت سفر است نه براى قشنگى. اگر آینه نباشد نه از اتفاقات پشت سر و اطراف مان خبر دار می شویم و نه امکان سبقت داریم. آینه ما در زندگى، اطرافیان و زندگى دیگران است که می توانیم انعکاس اشکالات و مسائل احتمالى را در آنها ببینیم.
7. اگر بیمه نامه داریم دلیل نمى شود که هر طور دلمان خواست رانندگى کنیم. اگر گواهینامه پایه یک داریم قاعدتاً باید رانندگى مان هم بهتر از بقیه باشد، اما به صرف داشتن گواهینامه کسى راننده خوبى نمى شود. دید خوب و عکس العمل مناسب و به موقع در رانندگى خیلى مهم است. شاید کسى اصلاً گواهینامه نداشته باشد ولى رانندگى اش عالى باشد.(البته موقع رانندگی همیشه گواهینامه همراهتان باشد)
8. اگر در رانندگى(زندگى) در جاده هاى کوهستانى و گردنه هاى خطرناک یا جاده هاى برفى و مه آلود حرکت مى کنیم، توجه داشته باشیم که یک غفلت کوچک میتواند منجر به سقوط در ته دره شود. پس در مسیرهاى مشکوک و مبهم که دید کافى نداریم با احتیاط کامل و با دنده سنگین حرکت کنیم و چراغ مه شکن و زنجیر چرخ به همراه داشته باشیم. همچنین حواسمان باشد که هر لحظه امکان دارد با موانع و حیواناتى در جاده برخورد کنیم که راه را موقتاً مسدود مى کنند. با آنها صبورى کنیم و بگذاریم رد شوند!
9. حواس مان به آمپر بنزین هم باشد. ببینیم با این ذخیره سوخت و انرژى که داریم تا کجا میتوانیم برویم و اگر بنزین مان زیاد نیست و وقت هم محدود است پس بى خود پرسه نزنیم و دور جاده ها و خیابان ها نگردیم.
10. به ایست پلیس نامحسوس توجه کنیم. نادیده و ناشنیده گرفتن آن به ضرر خودمان است چون دوربین ها شماره متخلف را ثبت مى کنند و بالاخره کمى جلوتر پلیس او را مجبور به توقف خواهد کرد. توجیه کردن خلاف و عذر و بهانه آوردن و آسمان و ریسمان به هم بافتن نتیجه نخواهد داشت. باید اشتباه را پذیرفت و جریمه آن را پرداخت. فکر مى کنید پلیس نامحسوس در جاده زندگى کیست؟
11. آن قدر با تدبیر و مجهز رانندگى(زندگى) کنیم که سربار دیگران نشویم تا مجبور نشوند ماشین ما را با خود یدک بکشند. به نظر شما راننده اى که بوکسل شده به مقصد مى رسد با کسى که پیش بینى و محاسبه کرده و با تجهیزات و دقت کافى رانندگى کرده یکسان است؟
12. تک سرنشین حرکت نکنیم. اگر در جاده اى سرسبز و زیبا و براى رسیدن به مقصدى زیباتر حرکت مى کنیم حداقل چهار نفر دیگر را هم با خودمان ببریم که دعاى خیرشان پشت سرمان باشد. خوش به حال آنهایى که میتوانند به همراه خودشان به اندازه یک اتوبوس یا قطار، مسافر در راه مانده را به مقصد برسانند ... امیدوارم شما هم رانندگان خوبی در جاده زندگی باشید.
نگارش : معصومه قربانی - علم موفقیت

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد