یک تحلیل ورزشی از آبادان

فوتبال آبادان و بیماری سخت علاج صنعت نفت

آبادان-ایرنا-تیم صنعت نفت آبادان با آغاز لیگ حرفه ای به تیم درجه 2 در فوتبال ایران تبدیل شده و در فوتبال آبادان نیز به مانند بیمار سخت علاج می ماند.

حاصل حضور تیم صنعت نفت در پنج دوره لیگ برتر فوتبال انجام 162بازی 43 برد، 42 تساوی، 77 باخت، 178 گل زده، 251 گل خورده، تفاضل گل منفی 73 و امتیاز کلی 171 است.

بر اساس آمار منتشر شده در خصوص عملکرد تیم های لیگ برتر فوتبال، صنعت نفت آبادان هم اکنون در رده بیستم بین 32 تیم شرکت کننده در این رقابت ها قرار گرفته است و بهترین عنوان این تیم، کسب رتبه نهم لیگ برتر در فصل (89-90) است.

با وجود این کارنامه ضعیف انتظارات از برزیل ایران در همه این سال ها همواره بالا بوده و تماشاگر آبادانی هرگز نتوانسته به این باور برسد که دیگر در سطح اول فوتبال کشور جایی ندارد و تیم زرد طلایی عملا در جمع تیم های درجه دوم قرار گرفته است.

بسیاری از متخصصان و کارشناسان در این سال ها تلاش کردند با تجویز نسخه های مختلف تن ضعیف و فرسوده صنعت نفت را قوت ببخشند و به قول فوتبالی ها «ریکاوری» کنند، ولی هیچ یک از داروهای تجویز شده جواب نداد.

مربی بومی سرشناس، مربی بومی ساکن آبادان، مربی خارجی گم نام، مربی خارجی شناخته شده در سطح باشگاه منچستریونایتد، مدیرعامل بومی، مدیرعامل غیر بومی، حمایت همه جانبه تماشاگر، قهر تماشاگر، بازیکن بومی، بازیکن غیر بومی، استفاده از نظر پیشکسوتان، کنارگذاشتن پیشکسوتان و بی شمار راه رفته و بی نتیجه دیگر که هرگز به احیای فوتبال آبادان منجر نشد.

ولی واقعا دلیل این ناکامی ها چیست؟

ضعف کنونی فوتبال آبادان حاصل اتفاقاتی است که در سال های گذشته افتاده و امروز ثمر داده است.

مهمترین دلیل ناکامی نفت در این سال ها بی توجهی شرکت پالایش نفت به ورزش حرفه ای در آبادان بوده، آنها ورزش در آبادان را نوعی حاشیه ناامن برای خود می بینند و هرگز به سرمایه گذاری اصولی در آن راغب نبوده اند.

با مشاهده نتایج کسب شده توسط «نفت تهران» می توان به این نتیجه رسید که علم لازم در سیستم ورزش نفت وجود دارد و همان علم تشخیص داده سرمایه گذاری را در تهران و زیر سر خود انجام دهد.

از بین رفتن زیرساخت های فوتبال در زمان مدیریت ضعیف حاکم بر شهر از دیگر عوال مهم ناکامی فوتبال آبادان بود.

در دوره ای که زمین های چمن یک به یک توسط ارگان های مختلف از بین رفت مسوولین بی تفاوت بودند، غافل از اینکه کارخانه بازیکن سازی آبادان در حال نابودی بود، امروز زمین های چمن موجود نیز در اختیار استعدادهای شهر نیست یا در اختیار فرزندان سفارشی شرکت نفت قرار دارد یا در اختیار درآمدزایی شهرداری.

یکی دیگر از عوامل مهم سرخوردگی فوتبال آبادان در این سال ها ، توهم بوده که هواداران صنعت نفت از پیشینه این تیم برای خود ساخته اند، آنها فوتبال پیش از انقلاب آبادان را تافته ای جدابافته از فوتبال ایران و قدرتی بی همتا در کشورتصور می کنند در صورتی که تیم صنعت نفت آبادان در تاریخچه جام تخت جمشید و در پایان هر فصل، هرگز در زمره تیم های قدرتمند بالای جدول جایی نداشته است.

در اصل ریشه رشد این توهم وجود بازیکنان بزرگی همچون حسین بهاریان، ابراهیم قاسمپور، حسن نظری، حمید جاسمیان و ... بوده که در تیم های پایتخت بسیار اثر گذار بازی می کردند، بازیکنان آبادانی در تیم ملی و تیم های شهرستانی همواره مهره هایی کلیدی به حساب می آمدند ولی فوتبال آبادان در جام تخت جمشید هرگز رقیبی جدی برای قهرمانی به حساب نمی آمد.

فراموش نکنیم که فوتبال ناب و زیبای تیم های آبادانی هرچند که هرگز به قهرمانی منجر نمی شد ولی همگان را مسخ و مسحور خود می کرد، به هر روی تیم صنعت نفت آبادان در سال های پیش از انقلاب در دسته تیم های خوب میانه جدول قرار داشته، نه تیم های صدر جدول.

پس از جنگ و با گذر از دهه شصت، نسلی جوان با هدایت زنده یاد منوچهر سالیا تیم رویایی دهه 70 فوتبال آبادان را تشکیل داد، نسلی که در چند فصل بازی های بسیار قابل قبولی از خود اریه داد و یکی از بهترین مقام های تاریخ فوتبال شهر را نیز در همان سال ها با هدایت علیرضا فیروزی به دست آورد.

ولی نباید فراموش کرد که صنعت نفت نخستین سقوط را هم در همان سال ها به خود دید، یعنی در آن روزگار هم تیمی شکننده بود که در پایان فصل رقیبی برای بالانشینان جدول در کورس قهرمانی به حساب نمی آمد.

مورد بعدی که در سال های ابتدایی لیگ برتر به صنعت نفت لطمه زد تعصب بی جای بومی گرایی نزد برخی هواداران بود، تعصبی که امروز کاملا از بین رفته و تیم آبادان را به جولانگاه بازیکنان درجه سوم و چهارم شهرستانی تبدیل کرده است.

شاید اگر تعصب زیاد و غیر منطقی آن روزها به جای از بین رفتن کمی تعدیل می شد و به صورت منطقی ناظر بر عملکرد مدیران می ماند، امروز حال و روز نفت این نبود.

رشد ناخوشایند پدیده ای به نام ' لیدر' در فوتبال آبادان هم باید به دلایل نا کامی افزود، افرادی که برخی از آنها در صورت عدم تامین خواسته ها فضای درونی تیم را ناامن می کنند، اتفاقا رشد این پدیده شوم سبب دل سردی برخی از هواداران واقعی صنعت نفت، قهر آنها با ورزشگاه و خلوت شدن سکوها شد.

این افراد به دلیل تامین خواسته هایشان از سوی مدیران باشگاه هرگز اجازه اعتراض هواداران را روی سکو نمی دهند و حاشیه ای امن برای برخی مدیران نالایق به وجود می آورند.

رخنه دلال ها به دلیل ضعف مدیریت باشگاه صنعت نفت از دیگر عوامل ناکامی تیم است.

نقطه اوج آن در این روزها قابل مشاهده است، دلالی امروز به ترکیب تیم راه یافته و برخی بازیکنان تاثیرگذار تیم در نقش مدیربرنامه و دلال در صنعت نفت ایفای نقش می کنند.

با وجود همه موارد اشاره شده در این مقال و مباحث مطرح شده توسط کارشناسان امر در دیگر رسانه ها به نظر می رسد تیم پیر آبادان به سرطان خوش خیمی دچار شده که درمان های نامناسب آن را روبه بدخیم شدن سوق می دهند، اما هنوز قابل درمان است.

شاید یک برنامه ریزی منطقی چندساله، استفاده مدیر کارآمد فوتبالی اتفاقا غیربومی، سرمایه گذاری روی تیم های پایه، ساخت زمین چمن، حذف پدیده لیدر به معنای آنچا امروز هست، برخورد واقع بینانه هوادار با داشته های امروز فوتبال آبادان، علمی کردن خرید بازیکن، اعمال نظارت قوی از سوی دستگاه های ذیربط در هزینه تیم، سرمایه گذاری اصولی روی تیم های شهر و ... بتواند این تیم را جانی دوباره ببخشد.

بدون شک تغییر این روند ورود جدی و همه جانبه استاندار، نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و فرماندار ویژه شهرستان را می طلبد، ورودی که تا کنون هرگز جدی نبوده است.

عبدالرضا شاه غریب یکی از کارشناسان فوتبال خوزستان در خصوص دلایل افت فوتبال آبادان و تیم صنعت نفت به خبرنگار ایرنا گفت: عمده مشکل تیم فوتبال صنعت نفت آبادان مدیریت صحیح و عدم استفاده از پیشکسوتان فوتبال این شهرستان می باشد.

وی اظهار داشت: طی سال های اخیر دلالان با رخنه به باشگاه صنعت نفت زمینه حضور بازیکنان درجه چند و نابودی بازیکنان و شایسته های فوتبال آبادان را فراهم کرده اند.

مربی پیشین تیم فوتبال نفت آبادان افزود: فوتبال حرفه ای شده و هر تیم برای پیشرفت نیاز به بازیکن غیر بومی دارد اما در تیم صنعت نفت بازیکنانی آمدند که نه تنها کمکی به این تیم نشد بلکه زمینه برای پسرفت آن هموار تر شد.

شاه غریب استفاده از مربیان بی کیفیت خارجی در تیم صنعت نفت را یکی دیگر از دلایل افت این تیم عنوان کرد و گفت: مدیریت باشگاه صنعت نفت طی چند سال اخیر اقدام به جذب مربیان خارجی کرد که نه کارنامه دار بودند و نه از نظر فنی به تیم صنعت نفت کمکی کردند.

وی بیان کرد: در فوتبال آبادان مربیانی هستند که به مراتب بهتر از مربیان خارجی می باشند اما مدیریت این باشگاه تمایلی به استفاده از آنان ندارد.

7104/6125