سلام خوزستان

انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستان

سلام خوزستان

انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستان

اخبار سیاسی و اقتصادی و تحلیل های روز




کد خبر: ۴۵۰۶۸۷
تاریخ انتشار:۲۸ آبان ۱۳۹۳ - ۱۴:۴۴-19 November 2014
روابط عمومی کل سپاه در فراخوانی از ایرانیان مقیم خارج از کشور و علاقمندان به انقلاب اسلامی خواست اسامی پیشنهادی خود برای پهپاد RQ170 ایرانی را به نشانی Info@Sepahnews.com ایمیل کنند.

روابط عمومی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای مشارکت ایرانیان خارج از کشور در نامگذاری پهپاد RQ170 ایرانی دعوت کرد.

متن اطلاعیه روابط عمومی کل سپاه بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ایرانیان شریف و غیرت‌مند خارج از کشور

در پی تماس‌های متعدد شما عزیزان و نیز علاقمندان به انقلاب اسلامی در کشورهای مختلف جهان با روابط عمومی کل سپاه و تقاضای فراهم سازی امکان مشارکت در نامگذاری پهپاد RQ170 ایرانی درخواست می‌شود اسامی پیشنهاد خود را به نشانی Info@Sepahnews.com ارسال نمایید.

گفتنی است همانگونه که در اطلاعیه قبلی، به استحضار مردم شریف ایران رسانده شد هموطنان عزیز داخل کشور اسامی پیشنهادی خود برای نامگذاری RQ170 ایرانی به شماره 20002541 پیامک کنند.

روابط عمومی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی





این مقام آگاه هم‌چنین تصریح کرد: پالایشگاه‌های نفتی هند مثل پالایشگاه مانگلور، صنایع نفتی آسال و نیز شرکت نفت پتروکمیکال به صورت مشترک این مبلغ را به ایران پرداخت خواهند کرد.
هند تصمیم دارد این هفته بخشی از 400 میلیون دلار پول بلوکه شده ایران را بازگرداند.
به گزارش ایسنا و به نقل از رویترز، بنابر گفته یک مقام آگاه دولت هند تحت شرایط توافق‌نامه کوتاه مدت ژنو و نیز هم‌زمان با دور نهایی مذاکرات هسته‌ای ایران و1+5 تصمیم دارد این هفته بخشی از 400 میلیون دلار پول‌های بلوکه شده را به ایران بازگرداند.
این مقام آگاه هم‌چنین تصریح کرد: پالایشگاه‌های نفتی هند مثل پالایشگاه مانگلور، صنایع نفتی آسال و نیز شرکت نفت پتروکمیکال به صورت مشترک این مبلغ را به ایران پرداخت خواهند کرد.
هند تا کنون در دو نوبت 900 میلیون دلار از پول‌های بلوکه شده ایران را تحت شرایط توافق‌نامه کوتاه مدت ژنو که به ایران اجازه داده است 2.8 میلیارد دلار از پول‌های بلوکه شده خود را در بانک‌های خارجی پس بگیرد پرداخت کرده است.
هم‌چنین منبع دیگری که با توجه به حساسیت موضوع خواست تا نامش فاش نشود به رویترز گفت:‌ پرداخت این بخش از پول بلوکه شده ایران حتی ممکن است تا فردا انجام شود.
خبرگزاری رویترز مدعی شده است که پرداخت این مبلغ پول به ایران از بانک RBI هند پس از تبدیل از روپیه به درهم و سپس از طریق بانک مرکزی امارات متحده عربی به ایران پرداخت خواهد شد.منبع: ایسنا



 رییس سازمان انرژی اتمی ایران و معاون رییس جمهوری گفت: انتقال سوخت هسته ای به دیگر کشورها از جمله روسیه کذب است و سوخت نیروگاه های اتمی در پی عقد قرارداد با روسیه، در ایران تولید خواهد شد.

به گزارش ایرنا، علی اکبر صالحی با حضور در برنامه گفت وگوی ویژه خبری که شامگاه چهارشنبه از شبکه دوم سیما پخش شد با اشاره به قرارداد ایران و روسیه درباره همکاری های هسته ای افزود: از سال گذشته به توصیه دکتر روحانی رییس جمهوری کشورمان وارد گفت وگوی جدی با روسیه برای احداث واحد های جدید نیروگاهی با روسیه شدیم.
وی یادآور شد: مجلس تاکید کرده که ما تا حد 20 مگاوات نیروگاه هسته ای داشته باشیم که البته در این باره زمان مشخص نشده و قرار است ما امکان سنجی کنیم که سهم هسته ای چه میزان از تولیدات برق کل کشور باشد.
رییس سازمان انرژی اتمی توضیح داد: مذاکرات سخت با روس ها در نهایت منجر به امضای سه قرارداد، یادداشت تفاهم و پروتکل شد.
صالحی اظهار کرد: نخستین پروتکل ایران و روسیه 1992 منعقد شده که بر این اساس، روسیه متعهد به ساخت چهار نیروگاه در بوشهر شده و در همان سال و بر اساس این تفاهم نامه، بوشهر به عنوان یک ساختگاه برای احداث نیروگاه ها در نظر گرفته شد.
وی گفت: پیش از انقلاب ساخت دو نیروگاه در این منطقه در کشور آغاز شد اما آلمان ها با وقوع انقلاب اسلامی، زیر قرار داد خود زدند و نیروگاه ها تکمیل نشد.
معاون رییس جمهوری افزود: بر اساس پروتکل 1992، پروتکل جدیدی را امضا کردیم و گفتیم دو نیروگاه جدید دیگر در بوشهر می خواهیم و قراردادی در این زمینه امضا شد.
به گفته صالحی، یک نیروگاه از زمان عقد قرارداد تا ساخت 108 ماه و به عبارتی نزدیک به 9 سال طول خواهد کشید.
وی با اشاره به سبقه ساخت نیروگاه بوشهر از سوی روس ها یادآور شد: در سال 1995 میلادی روس ها برای ساخت این نیروگاه قرارداد بستند و در سال 97 رسما کار نیروگاه آغاز و 2010 نیز ما نیروگاه تحویل داده شد.
رییس سازمان انرژی اتمی توضیح داد: این نیروگاه در زمان جنگ تخریب شده بود؛ همچنین روس ها بعد از فروپاشی شوروی وضعیت اقتصادی خوبی نداشتند از این رو پروژه بوشهر صنعت هسته ای روس ها را احیا کرد.
صالحی با بیان این که این نیروگاه تجربه خوبی برای ما و روس ها بود تاکید کرد: ساخت نیروگاه مقدماتی دارد و یک سال طول می کشد که نیروگاه به مرحله بتن سازی برسد.
وی با اشاره به انتشار برخی مطالب درباره نیروگاه بوشهر گفت: برخی در رسانه ها این گونه وانمود می کنند که نیروگاه بوشهر هنوز راه اندازی نشده در صورتی که این نیروگاه 7 هزار کیلووات برق تولید کرده است.
معاون رییس جمهور اظهار کرد: نیروگاه دوم مورد نظر ما در بوشهر، دو سال بعد از نیروگاه اول ساخته می شود زیرا اگر دو نیروگاه را با هم شروع کنیم امکانات وسیعی را نیاز داریم اما بعد از دو سال آمادگی داریم در بُعد کارشناس و تکنسین و صنعت این نیروگاه را تامین کنیم. به عبارتی نیروگاه دوم را دو سال بعد از نیروگاه اول تحویل می گیریم.
صالحی ادامه داد: درباره نیروگاه بوشهر روس ها گفته بودند تا 10 سال سوخت نیروگاه را تامین می کنند و در نهایت توافق کردیم که در تامین سوخت نیروگاه ها، روس ها به ما کمک کنند که در قراردادهای بعدی جزییات این مهم مشخص می شود.
وی توضیح داد: روس ها کمک می کنند که کل مجتمع سوخت و یا اجزای سوخت را در کشورمان تولید کنیم که این گام بزرگ و تحولی قابل توجه است.
به گفته صالحی ، ایران توانایی غنی سازی داشته و سوخت رآ کتور تهران را ساخته و تولید سوخت نیروگاه اراک نیز به دلیل مذاکرات متوقف شده است.
وی اظهار امیدواری کرد که سوخت بوشهر به صورت مشابه ساخته و در ادامه سوخت نهایی تولید شود.
وی عقد قراردادهای همکاری میّان ایران و روسیه را نقطه عطفی بین دو کشور دانست و یادآوری کرد که کارگروهی جزییات شروع مقدمات مورد نیاز برای تولید سوخت مشترک را پیگیری کند.
وی گفت: ما نیاز عملی خود را درباره نیروگاه های هسته ای بارها اعلام کردیم. تامین سوخت نیروگاه های کشور از جمله بوشهر و رآکتور تهران از مهمترین این نیازها است.
به گفته معاون رییس جمهوری، توافقنامه اخیر میان ایران و روسیه در ساخت دو نیروگاه و پروتکلی که برای تولید سوخت در ایران انجام شد موضع کشورمان را درباره 1+5 قوی تر می کند.
صالحی با بیان این که اکنون نیاز عملی ما در عرصه هسته محرمانه نیست بلکه مکشوف است، یادآور شد: نیاز عملی ما امری روشن است و 8 سال دیگر در شرایطی باید بتوانیم که سوخت حداقل دو نیروگاه را تامین کنیم.
وی تصریح کرد: کشورهای غربی رآکتور اراک را مشکل آفرین می دانستند و ما گفتیم این نیروگاه را طوری طراحی کنیم که دغدغه شما را رفع کند و این امر تا حدودی در بُعد فنی با استدلال های قوی حل شده و جا برای گفت وگوی بیشتر در این باره نیست.
رییس سازمان انرژی اتمی تاکید کرد: غربی ها درباره غنی سازی، امکان گریز را مطرح کردند و ما با پیشنهاد پلکانی اعلام کردیم حاضریم نگرانی ها را رفع کنیم. ما باید بعد از 8 سال به جایی برسیم که نیازهای خود را تامین کنیم.
صالحی اظهار کرد: بعد از زمان اعتماد سازی، کشور هر میزان سو را که می خواهد می تواند انجام دهد و تا 8 سال دیگر ما همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند باید 190 هزار سو را داشته باشیم.
وی ادامه داد: به شیوه پلکانی می توانیم به گونه ای عمل کنیم که به 190 هزار سو برسیم و جزییات این امر در مذاکرات مشخص خواهد شد.
رییس سازمان انرژی اتمی در واکنش به مطالبت منتشر شده در برخی رسانه های غربی و ادعای انتقال سوخت ایران به روسیه گفت:از چنین ادعاهایی تعجب می کنم. شایعاتی هست که ایران در انتقال سوخت با خارج از کشور موافق کرده یا در حال مذاکره است که این امر صحت ندارد. دلیلی ندارد که ما سوخت خود را به روسیه بفرستیم.
صالحی تاکید کرد: قرص سوخت را ما در ایران تولید می کنیم از این رو دلیلی ندارد که در ایران کلی هزینه کرده و اکسید اورانیوم خود را به خارج از کشور بفرستیم که تبدیل به سوخت بشود.
وی گفت: وقتی مجتمع سوخت ساخته می شود باید آزمایش های بعد از در معرض قرار دادن سوخت در برابر اشعه انجام شود از این رو ما سوخت را باید در رآکتوری قرار بدهیم و ببینیم تشعشعی نداشته باشد و اگر کشورهای دیگر در این زمینه به ما کمک کنند سرعتمان بیشتر می شود.
معاون رییس جمهوری تصریح کرد: برای نیروگاه سوخت مشکلی برای همکاری با کشورهای غربی نداریم.
صالحی ادامه داد: ما اعلام کردیم که عضو ان پی تی هستیم و آن را امضا کردیم. می گویم عضو آژانس هستیم و موافقتنامه پادمان را امضا کرده و آن را اجرا می کنیم و پروتکل الحاقی را نیز انجام دادیم از اینرو دلیلی ندارد برای ما قواعد ویژه ای قرار دهند.
وی گفت: غربی ها بیش از 7 هزار ساعت نفر روز نیز بازرسی داشته اند و دوربین ها نیز هر 24 ساعت فیلمبرداری انجام می دهد. بازرسان هم دائما در ایران حضور دارند ما باید دیگر چه کار کنیم؟ ما هیچ نوع بازرسی یا پروسه ویژه بازرسی سایت های هسته ای خود را نمی پذیریم.
رییس سازمان انرژی اتمی با اشاره به خدمات سازمان انرژی اتمی تاکید کرد: این سازمان به مرحله ای از رشد و تکامل علمی و فنی رسیده که کم کم این فرآورده ها در حال عرضه شدن به بازار است.
وی با اشاره به طراحی و ساخت سانتریفیوژ های مختص تهیه واکسن در کشور یادآور شد: واکسن سازی ما در شرایط بسیار سختی قرار گرفته بود که امروز این شرایط رفع شده است.
همچنین لیزرهای پزشکی و رادیو داروها که 800 هزار بیمار را در سال می تواند پاسخگو باشد با استفاده از فناوری های هسته ای تولید می شود.
صالحی اظهار کرد: در عرصه کشاورزی نیز با استفاده از فناوری های هسته ای، می توان اقدامات خوبی را انجام داد که این مهم نیز رو به گسترش است.
وی افزود: در عرصه صنعت نیز فعالیت خوبی با نفت و سایر وزارت خانه ها و کارخانجات مختلف از جمله سیمان داریم.رییس سازمان انرژی اتمی با بیان اینکه نیروگاه بوشهر تولید پایدار برق دارد،گفت: در زمستان سال گذشته اگر نیروگاه بوشهر متوقف می شد باید 6 میلیون لیتر گازوییل را به نیروگاه های مربوطه می رساندیم تا برق مورد نیاز کشور تولید شود.
صالحی درباره نیروهای متخصص توضیح داد: یک هزار متخصص در بوشهر داریم که نیروگاه این شهر را اداره می کنند؛ 15 هزار کارشناس و کاردان در این نیروگاه در حال فعالیت هستند.
همچنین دانشگاه های ما نیز متعدد بوده و در حال تربیت نیرو هستند و با قرار دادهای منعقد شده درباره احداث نیروگاه ها، فارغ التحصیلان نباید نگرانی کار داشته باشند.
وی درباره هزینه ساخت نیروگاه های اتمی گفت: قیمت که برای این نیروگاه هزینه می کنیم مناسب است. قیمت احداث نیروگاه در هر منطقه متفاوت است اما در خاورمیانه این قیمت 5 تا 6 هزار دلار به ازای هر کیلوبایت است اما قرارداد ما با قیمت مناسب تری است.
صالحی تاکید کرد: سازمان انرژی اتمی در 12 سال اخیر، با چالش های فنی و انتقال تکنولوژی روبه رو بود و با این قراردادها تحول بزرگی در این سازمان ایجاد شده است.


هشت نفر از طرفداران گروهک تروریستی نفاق، لحظاتی پیش، نزدیک محل مذاکرات هسته‌ای در شهر وین تجمع اعتراضی برگزار کرده و شعار سر دادند.
کد خبر: ۴۵۰۶۷۱
تاریخ انتشار:۲۸ آبان ۱۳۹۳ - ۱۴:۱۸-19 November 2014
هشت نفر از طرفداران گروهک تروریستی نفاق، لحظاتی پیش، نزدیک محل مذاکرات هسته‌ای در شهر وین تجمع اعتراضی برگزار کرده و شعار سر دادند.
به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری فارس به وین، منافقین در تلاش برای تحت تاثیر قرار دادن مذاکرات، در تجمعی 8 نفره در نزدیکی محل مذاکرات ایران و 1+5 (هتل پله کوبورگ) حضور یافتند و شعارهایی را سر دادند.
این هشت نفر پرچم‌های منافقان و سلطنت طلبان را در دست داشتند.
تلاش گروهک تروریستی منافقین برای اعلام حضور در حالی است که آنها هیچ طرفداری بین مردم ندارند.

با چنین امکاناتی داعش می‌تواند از برخی از سایت‌ها و انبارهای آسیب پذیر کشورهایی هم‌چون روسیه و پاکستان اورانیوم غنی‌شده لازم برای ساخت بمب و البته متخصصان هسته‌ای لازم را نیز از همین قبیل کشورها فراهم کند.
اگرچه احتمال دستیابی داعش به سلاح هسته‌ای اندک است اما صفر نیست. این گروه پس از کشته شدن اسامه‌بن لادن خطرناک‌ترین گروه تروریستی است که می‌تواند به سلاح هسته‌ای دست یابد.

به گزارش ایسنا، پایگاه خبری هافینگتون پست در گزارشی در این‌باره نوشت: باراک اوباما، رییس‌جمهور آمریکا در کنفرانس خبری که این هفته در استرالیا برگزار شد اظهار کرد: اگر به این نتیجه برسیم که داعش در حال تلاش برای دستیابی و ساخت سلاح هسته‌ای است،‌ در آن صورت تنها گزینه‌ ما فرستادن نیروهای ارتش زمینی برای خارج کردن آن از دست‌های داعش است.

البته این اقدام صحیحی است و به نظر نمی‌رسد حتی یک نفر با فرستادن نیروهای زمینی ارتش برای دفع خطر هسته‌ای داعش مخالف باشد. اما آیا تهدید داعش به دستیابی به سلاح هسته‌ای را باید جدی گرفت؟

بنابر نشست تلویزیونی که در شبکه CNN برگزار شد، هم‌اکنون با شرایط و محدودیت‌هایی که داعش با آن مواجه است دسترسی این گروه تروریستی به سلاح هسته‌ای تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد. زیرا ساخت سلاح هسته‌ای نیازمند تأسیسات هسته‌ای عظیم و مدرن برای غنی‌سازی مناسب اورانیوم و صرف میلیاردها دلار هزینه و نیز مصرف هزاران گیگاوات انرژی است.

با این وجود اگر داعش بتواند اورانیوم غنی‌شده به اندازه‌ یک توپ فوتبال تهیه کند، با جمع‌آوری تجهیزات هسته‌ای لازم و تیم متخصص در این زمینه می‌تواند یک بمب هسته‌ای بسازد.
جفری لویز، کارشناس مسائل هسته‌ای معتقد است که ساخت یک بمب هسته‌ای نیازمند اجرای عملیات بزرگی است که البته داعش می‌تواند نیروی انسانی و تجهیزات لازم در این زمینه را فراهم کند.
داعش با گروه‌های تروریستی که تاکنون جهان با آن روبه‌رو بوده است متفاوت است. این گروه تروریستی توانسته نواحی وسیعی از شمال کشور عراق، مقدار زیادی از منابع و پول و نیز یک شبکه اجتماعی برای جذب علاقه‌مندان به این گروه تروریستی در اختیار دارد.
با چنین امکاناتی داعش می‌تواند از برخی از سایت‌ها و انبارهای آسیب پذیر کشورهایی هم‌چون روسیه و پاکستان اورانیوم غنی‌شده لازم برای ساخت بمب و البته متخصصان هسته‌ای لازم را نیز از همین قبیل کشورها فراهم کند.
از زمان فروپاشی شوروی، همواره جهان با این نگرانی مواجه بوده است که مواد هسته‌ای بدون ایمنی لازم در دست افراد نامناسب قرار بگیرد. تاکنون میلیون‌ها دلار هزینه برای رفع خطرات احتمالی این مواد هسته‌ای و نابودسازی آن‌ها صرف شده است، اما تحقیقاتی که توسط ویلیام بان، استاد دانشگاه هاروارد و کارشناس مسائل هسته‌ای صورت گرفته است نشان می‌دهد که هنوز هم مقادیر زیادی از مواد هسته‌ای در انبارهای آسیب پذیر این کشورها وجود دارد که ممکن است در دست افراد خطرناکی مثل داعش بیفتد.
هم‌چنین تاکنون چندین بار انبارهای نظامی پاکستان که در آن سلاح‌های هسته‌ای نگهداری می‌شود توسط گروه‌ تروریستی طالبان مورد حمله واقع شده است. نکته نگران‌کننده آن است که اخیرا شش تن از رهبران طالبان به داعش اعلام وفاداری کرده‌اند و اعلام کرده‌اند که حاضرند تا با داعش همکاری کنند.
این نکته از آن جهت حائز اهمیت است که با شروع همکاری طالبان با داعش، به دلیل آن که طالبان در پاکستان نفوذ زیادی دارد و محل انبارهای هسته‌ای پاکستان را می‌داند می‌تواند به داعش در رسیدن به مواد و تجهیزات هسته‌ای لازم و یا حتی کلاهک‌های هسته‌ای کمک کند.
اخیرا نیز مقامات آمریکایی اعلام کرده‌اند که طبق استراتژی امنیت ملی، هیچ چیز برای امنیت مردم آمریکا مثل دستیابی گروه‌های افراطی به سلاح هسته‌ای خطرناک نیست.

بهترین راه جلوگیری از دستیابی داعش به مواد هسته‌ای بالابردن امنیت سایت‌های هسته‌ای در سرتاسر جهان است. براین اساس غرب باید اختلافات خود با روسیه را کنار گذاشته تا روسیه با توجه به تعداد زیاد انبارهای هسته‌ای با همکاری غرب امنیت سایت‌های هسته‌ای خود را بالا ببرد.
هم‌چنین امنیت سایت‌های هسته‌ای پاکستان نیز که تروریست‌ها در این کشور وجود دارند باید دو برابر شود. هم‌چنین دولت آمریکا و نیز مجلس سنا در عوض صرف میلیاردها دلار هزینه برای بهبود و به روزرسانی سایت پرتاب موشک هسته‌ای خود، به فکر صرف این هزینه در راستای جلوگیری از دستیابی داعش به سلاح هسته‌ای باشد.منبع: ایسنا


نمونه‌ای از تکنیک‌های دشمنی که در دستورکار جنگ مخفی اسرائیلی‌ها و غرب قرار دارد، خرابکاری صنعتی، جاسوسی، حملات سایبری، ترور دانشمندان هسته‌ای، تحریم و تهدید است.

گروه جنگ نرم مشرق- دشمنان ایران در کشاکش جنگی همه‌جانبه درصدند با به‌کارگرفتن استراتژی‌های فریبکارانه، روند پیشرفت فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را هر طور شده متوقف کنند. ازجمله این دشمنان، اسرائیل و کشورهای غربی هستند که تلاش‌های مذبوحانه‌شان به‌جایی نرسیده است. این مسئله به‌طور ویژه برای غرب اهمیت دارد، ولی فرماندهان آن‌ها به توفیقات چندانی دست نیافته‌اند. "علی‌اکبر صالحی"رئیس سازمان انرژی اتمی ایران می‌گوید: "از سال 88، نه‌تنها صنعت هسته‌ای ما تعلیق و کند نشده، بلکه سرعت گرفته است."

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران

در این گزارش، به مسئله اقدامات خرابکارانه طرح‌ریزی‌شده اسرائیل و متحدانش علیه فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز ایران می‌پردازیم، تلاش‌هایی که با انواع و اقسام جنگ‌افزارهای مخفی انجام‌شده است. نمونه‌ای از این تکنیک‌ها که در دستورکار جنگ مخفی اسرائیلی‌ها و غرب قرار دارد، خرابکاری صنعتی، جاسوسی، حملات سایبری، ترور دانشمندان هسته‌ای، تحریم و تهدید است.

شواهد و قرائن بی‌شماری در این خصوص در دسترس است. سازمان انرژی اتمی ایران درباره این اسناد و مدارک حتی نمایشگاهی برپا کرد و مؤلفه‌های خرابکاری صنعتی را که به سانتریفوژهای هسته‌ای ایران راه پیدا کرده بودند، به معرض بازدید گذاشت. علاوه بر این، با جاسوسان و عوامل نفوذی که از سوی اسرائیل فریب داده شده یا استخدام شده بودند، مصاحبه به عمل آورد که در ادامه به دو نمونه شاخص از آن‌ها خواهیم پرداخت. همه این افراد قربانی نقشه خبیثانه غرب جهت متوقف کردن فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران هستند. دانشمندان و متخصصان ایرانی به طرز ماهرانه‌ای به این حملات پاسخ داده و پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای در این عرصه داشته‌اند.

یکی از کارشناسان ایرانی در توضیح نمونه اقدامات خرابکارانه صنعتی غرب علیه ایران می‌گوید: "یکی از عاملان خرابکار، چاشنی مواد منفجره خود را به‌طرز ماهرانه‌ای در بدنه فشارسنج جاسازی کرده بود. درصورتی‌که درپوش فشارسنج بسته باشد و متخصصان اطلاع قبلی نداشته باشند، این بمب به‌هیچ‌وجه قابل شناسایی نیست و زمانی‌که انفجار ایجاد شود و آن چاشنی کوچک منفجر شود، یک سوراخ بسیار ریز در بدنه فشارسنج ایجاد می‌شود که در نهایت باعث ایجاد ارتباط بین فضای داخلی سیکل خلأ و محیط اطراف می‌شود و درنهایت باعث "کراش" یا خرابی ماشین‌ها خواهد شد."

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران

خرابکاری صنعتی، نوعی از فریبکاری اقتصادی به منظور زمین زدن حریف است. کشورهای دشمن با هم از طریق فروش قطعات آلوده تلاش می‌کنند به سیستم‌های یک‌دیگر آسیب بزنند. ظرافت و اهمیت این مأموریت هنگامی بیش‌تر و بیش‌تر پیدا می‌شود که پای تجهیزات غنی‌سازی هسته‌ای وسط می‌آید. این پیچیدگی، وجود شخص ثالثی را در روند خرابکاری ایجاب می‌کند. ایران می‌گوید، اقدامات خرابکارانه در تجهیزات و سایت‌های هسته‌ایش در چند سال گذشته تشدید شده است. اما این مفهوم در کل، داستان تازه‌ای نیست.

علی اکبر صالحی دراین‌خصوص می‌گوید: "ما متوجه شدیم که دستگاه‌های غربی به‌خصوص، و کشورهای متخاصم فعالیت جدی و شدیدی را نسبت به ایجاد خرابکاری از این طریق، به‌خصوص خرابکاری صنعتی داشته‌اند. چون‌که در خرابکاری صنعتی هم دامنه خرابکاری وسیع است و هم هزینه کم‌تری می‌خواهد و هم مشکلات بین‌المللی‌اش از دید آن‌ها کم‌تر است. چون‌که می‌گویند یک تجهیزات معیوب به کار گرفته‌شده و اگر اتفاقی رخ دهد چه کسی می‌تواند کس دیگری را متهم کند. می‌گویند خودتان در استفاده از تجهیزات اشتباه کرده‌اید."

خرابکاری صنعتی دو جنبه دارد: سخت‌افزاری و نرم‌افزاری. شایع‌ترین نمونه برای مورد دوم، حملات سایبری با بدافزارها است. سال 2010، انتشار بدافزار "استاکس‌نت" تیتر روزنامه‌های سراسر جهان شد. این کرم کامپیوتری جهت حمله و از کار انداختن سانتریفیوژهای هسته‌ای طراحی شده بود.

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران

یکی از کارشناسان هسته‌ای در این‌باره توضیح بیش‌تری ارائه کرده است: "سرعت ماشین سانتریفیوژ، در حالت استاندارد 63000 دور در دقیقه است. اگر به هر دلیلی این سرعت قرار باشد که از این عدد بالاتر یا پایین‌تر برود، توسط سیستم "اینورتر" و "پی‌ال‌سی" متصل به آن، این سرعت مدیریت می‌شود. ویروس استاکس‌نت با ورود به سیستم کنترلی ماشین‌ها، باعث عملکرد معیوب پی‌ال‌سی و اینورتر و درنهایت خارج از کنترل کردن سرعت "دور" ماشین و رسیدن آن به 84000 دور در دقیقه می‌شد که نتیجه‌اش خرابی ماشین‌ها بود."

"علی‌اصغر زارعان" معاون رئیس سازمان انرژی اتمی ایران درخصوص شیوع بدافزارها در تاسیسات هسته‌ای این‌گونه اظهارنظر می‌کند: "ما از ماه فروردین به این‌طرف، بالغ بر 20 نوع بدافزار داشتیم که می‌خواستند به صنعت هسته‌ای ما نفوذ کنند که هدف‌شان، هم جمع‌آوری اطلاعات بود و هم اختلال. ولی با اقدامات امنیتی که ما انجام دادیم، "یوتی‌ام"، فایروال، بستن پورت‌ها و الی‌آخر دیگر این موضوع اتفاق نیفتاده است."

"وین مدسن" یک محقق و روزنامه‌نگار آمریکایی است که تحقیقات گسترده‌ای در مورد تخلفات سایبری و غیرسایبری اسرائیل در سراسر دنیا انجام داده است. وی می‌گوید: "گزارش شده است که اسرائیل در این امور مداخله داشته، ولی جالب‌تر این است که این موضوع اثبات شود. پرونده اسرائیل در دادگاه‌های مختلفی باز است، حتی در ژاپن افراد زیادی از این کشور به خاطر ایجاد مخاطرات محیطی شکایت کرده‌اند. اسرائیل کارش همین است."

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران
"وین مدسن" محقق و روزنامه‌نگار آمریکایی

مدسن می‌افزاید: "چنانچه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بخواهد مشکلات هسته‌ای را حل‌وفصل کند، باید به سراغ سرچشمه یعنی تاسیسات هسته‌ای اسرائیل برود و آن‌ها را تحت فشار قرار دهد. اما ببینید آژانس چکار می‌کند! دارند ایران را متهم به تلاش برای دستیابی به جنگ‌افزار هسته‌ای می‌کنند. این در حالی است که سال 2003، سیا به این نتیجه رسید که ایران دیگر به دنبال سلاح هسته‌ای نیست. از آن زمان به بعد هیچ سازمان اطلاعاتی دیگری از وجود برنامه مخفی تولید سلاح اتمی توسط ایران خبر نداده است."

اگرچه رسانه‌های جهان گمانه‌زنی‌های متعددی در مورد میزان خسارت وارده به موسسات هسته‌ای ایران داشته‌اند، اما زارعان می‌گوید ایران توانسته حملات خرابکارانه را دفع کند و این اقدامات تاثیر چندانی روی برنامه هسته‌ای این کشور نداشته است. علی اصغر زارعان، در تأیید این گفته اظهار داشت: "با یک مطلب ساده قضیه را شرح می‌دهم. اگر میزان خروجی محصول ما را در سال محاسبه کنید یا در ماه، مشخص می‌شود. چنانچه آن میزان کاهش داشته باشد، معلوم است که مشکلی در تاسیسات به‌وجود آمده است. ولی وقتی‌که میزان محصول‌مان تا به امروز ثابت مانده است، معلوم می‌شود که خرابی نداشته‌ایم. درصورتی‌که خرابی به بار بیاید و ماشینی از کار بیفتد، حداقل دو سال زمان لازم است تا آن‌را جایگزین کنیم." وی در ادامه به گفته‌های اوباما در نشست "سابان" اشاره می‌کند که می‌گفت: "اگر می‌توانستیم، پیچ و مهره‌های صنعت هسته‌ای ایران را از هم باز می‌کردیم."

علی‌اکبر صالحی نیز گریزی به تشکیل کارگروه خاص جهت برخورد با عملیات تخریبی می‌زند: "وقتی آن‌ها آمدند و این خرابکاری‌ها را انجام دادند، ما هم یک کمیته‌ای و یک مجموعه‌ای از دانشمندان را برای مقابله با خرابکاری‌های نرم‌افزاری ایجاد کردیم. به نحوی می‌توان گفت که ما الآن خودمان یک کشور مقتدریم در ایجاد نرم‌افزارهای مختلف که می‌تواند به‌راحتی با این بدافزارهای خارجی مقابله کند."

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران

با این حال، خرابکاری تنها یکی از راه‌های ایجاد اختلال در مسیر پیشرفت‌های هسته‌ای ایران است، این اواخر، تکنیک‌های دیگری نیز برای نیل به این هدف دنبال شده است. "محمود علوی" وزیر اطلاعات ایران این موضوع را بیش‌تر تبیین می‌کند: "سعی می‌کنند از یک‌طرف روی روحیه کارکنان مجموعه‌های هسته‌ای کار کنند، آن‌ها را دچار نوعی سرخوردگی و یأس نمایند. اگر بتوانند در بین آن‌ها نفوذ کنند، افرادی را آگاهانه و ناآگاهانه در اختیار بگیرند و آن‌ها را تخلیه اطلاعاتی بکنند. درصورتی که هیچ‌کدام از این ترفندها اثر نکرد، این‌جاست که دست به ترور فیزیکی دانشمندان هسته‌ای ما می‌زنند."

بمب، انفجار و گلوله، ابزارهایی هستند که در "عملیات فیزیکی" به کار گرفته می‌شوند. وزیر اطلاعات ایران می‌گوید شواهد و قرائن متقنی وجود دارد که این عملیات‌ها هم‌چنان در حال پیگیری است. این حملات حتی وارد مرحله تازه‌ای شده و این‌بار ایرانیانی که تازه به کشورهای خارجی آمده‌اند، شناسایی شده و با آن‌ها ارتباط می‌گیرند.

محمود علوی جزئیات این نقشه را واضح‌تر بیان می‌کند:‌ "این‌ها با ایرانی‌های خارج از کشور ارتباط برقرار می‌کنند و از طریق آن‌ها با همه خیانت‌کاران در ایران، و بعد شروع می‌کنند به انتقال محورهای موردنیازشان و گرفتن اطلاعات. اما این‌طور نیست که حتماً ایرانی خارج از کشور و ایرانی داخل کشور، بدانند که الآن در یک تور اطلاعاتی افتاده‌اند. ممکن است نه ایرانی خارج از کشور بداند و نه ایرانی داخل کشور."

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران

"امیر" یک جوان ایرانی است که به‌تازگی با دوستانش برای تعطیلات به تایلند رفته بود که گرفتار دام موساد شد. خود امیر در این‌باره می‌گوید: "رفتیم شهر "پاتایا." در هتلی به نام "رویال" آن‌جا بودیم. شب دوم، سوم بود، یک پارتی مخصوص ایرانیان بود که آن‌جا رفتیم. نشستیم، ایرانی‌ها همه نشسته بودند. من رفتم پیش"فرزاد"، یکی از مسافران دیگری که قاطی آن‌ها بود و در هواپیما با هم آشنا شده بودیم. همین‌طور که داشتیم صحبت می‌کردیم، فردی به نام "فریدون" آمد و از ما پرسید که اسم‌مان چیست. من و دوستم خودمان را معرفی کردیم. بعد گفت: ایرانی هستید؟ گفتیم: بله. گفت از تهران می‌آیید؟ گفتیم: بله از تهران آمده‌ایم. فریدون یکی از دوستانش را هم آورده بود، به نام "تهرانی" که برای اولین بار ما با او آن‌جا آشنا شدیم. نشستیم، صحبت کردیم، یک شناختی از همدیگر پیدا کردیم. همان شب، دوباره فریدون به فرزاد زنگ زده بود و گفته بود فردا بیایید برای ناهار. ظهرش زنگ زد، فرزاد به من گفت: برای ناهار، بانکوک دعوتیم. سوار تاکسی شدیم رفتیم آن‌جا."

وین مدسن، از این اقدام موساد متعجب نشده و می‌گوید: "اصلاً شیوه کارشان همین‌طور است. خودم یک‌بار در قرارگاه موساد در کامبوج بودم که داخل یک مشروب‌فروشی و کافه بود. هدف‌شان همین است که طرف مقابل‌شان کمی مست باشد و نفهمد کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است. تازه آخرش می‌فهمید که چقدر با هم رفیق شده‌اید. در مرحله بعد از شما می‌خواهند که یک لطفی در حقشان بکنید."

همین وضع هم پیش‌آمد و در ملاقات دوم، تهرانی از امیر خواست که در حقش لطفی بکند. امیر خود در این‌باره می‌گوید: "به من گفت که یک مشکلی دارم. گفتم: مشکلت چیست؟ گفت: فردی که چندین سال در ایران با او کار و تجارت کرده‌ام، پول مرا بالا کشیده است. من گفتم: چه کمکی از من ساخته است؟ گفت: می‌خواهم بدانم آیا این آقا ایران است یا خیر. من گفتم: چطوری بفهمم؟ آدرسی یا شماره تلفنی به من بده تا کارت را پیگیری کنم."

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران
"امیر" یکی از ایرانیانی که هدف توطئه جاسوسی قرار گرفت

"تهرانی" به امیر شیوه ارتباط گرفتن را توضیح می‌دهد، اما به صورتی که امیر چندان متوجه منظور اصلی‌اش نگردد. امیر می‌گوید: "تهرانی به من گفت که از این به بعد به "ماشین"، "جعبه" می‌گوییم و "شماره" را نیز "کد" یا همان شماره می‌گوییم. من پرسیدم چرا؟ گفت به‌خاطراین‌که حس می‌کنم یکی از شریکانم دستش با این آقا در یک کاسه است. من گفتم: باشه، مشکلی نیست. گفت: رسیدید ایران به من یک ایمیل بدهید و مواظب باشید که این ایمیل خیلی صمیمی باشد که اگر همکارانم در شرکت ایمیل‌هایم را چک کردند، شک نکنند که یک شخصی مثلاً دارد برای من اطلاعات می‌گیرد تا من دست این آقا و شریکانم را رو کنم. صحبت که تمام شد، در یک پاکت به من 700 دلار داد و گفت که به دوستانت چیزی نگو." امیر که به تهران برگشت، می‌خواست در قبال هدیه دریافتی، کاری برای دوستش بکند. پس دست‌به‌کار شد و به همراه یکی از دوستانش شروع به پرس‌وجو از آدرسی کرد که تهرانی به او داده بود.

حسین، دوست امیر، ماجرا را از دید خودش تعریف می‌کند: "سمت خیابان جردن بود، فکر می‌کنم. دم یک شرکت رسیدیم. قرار شد امیر برود و ببیند ماشین آن مرد مورد نظر دم شرکت هست یا خیر." اطلاعاتی که تهرانی درباره سوژه به امیر داده بود، چهار قسمت بود: آدرس شرکت، منزل، نوع ماشین و یک عکس. امیر می‌گوید که پس از رویت ماشین فرد موردنظر و اطلاع دادن به تهرانی از طریق ایمیل، تا دو سه ماه با من تماس نگرفت. بالأخره باز با من تماس گرفت و آدرس خانه و عکس را داد. من هم رفتم و شمایلی از خانه را برایش تعریف کردم.

بعداً معلوم شد که خانه و محل کار آدرس‌داده‌شده متعلق به یکی از دانشمندان هسته‌ای ایران بوده است. با کمک امیر آدرس، تایید شده و موساد توانست اطلاعاتی از محل سکونت دانشمند ایرانی به‌دست بیاورد. اما داستان به این‌جا ختم نمی‌شود. پس از تأیید آدرس‌ها، "تهرانی" امیر را بار دیگر امتحان کرد تا بفهمد چقدر می‌تواند روی امیر به‌عنوان یک دستیار حساب باز کند.

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران

امیر می‌گوید یک‌بار دیگر با من تماس گرفت و گفت می‌خواهد آسیبی به ماشین فرد موردنظر بزند. در پرانتز باید گفت که دستیابی و اعمال نفوذ روی ایرانیان همواره این‌قدر ساده نیست و موساد و سایر سازمان‌های جاسوسی هم‌فکرش مجبور می‌شوند تحت نام‌ها و عناوین مختلف اعمال جنایتکارانه خود را پیاده کنند. محمود علوی برخی از این پوشش‌ها را نام می‌برد: کاریابی، دعوت برای مشاوره، استخدام، یا در فضای مجازی طوری با طرف ارتباط برقرار می‌کنند که وی احساس می‌کند در یک شرکت تولیدی، صنعتی یا خدماتی کار می‌کند.

نمونه دوم، "حسین کاظم درویش" 27 ساله و دیپلمه است. وی چون به هنرهای رزمی علاقه داشت، در گوگل برای استخدام به عنوان بادی‌گارد جستجو می‌کند. با شرکت "دی‌تی‌اس" آشنا می‌شود. مراحل اولیه ارسال رزومه کاری را انجام می‌دهد. بعداً از او می‌خواهند که برای مصاحبه حضوری به ارمنستان برود. "سیاوش میلادی"، کسی بود که در ارمنستان طرف مصاحبه کننده بود. پس از انجام چندین تست روانشناسی، هزینه‌های سفر را به او عودت دادند: 1000 دلار. چند وقتی‌که گذشت، از طریق ایمیل از او خواسته شد که برای یک سفر یک‌ماهه به تایلند بیاید. حسین مورخ 14 بهمن سال 1391 به بانکوک می‌رود. در تایلند به او می‌گویند که این سفر، سفری آینده‌ساز برای تو است. روز بعد از این ملاقات، دوره‌های آموزشی فشرده‌ای برای او می‌گذارند. به او می‌گویند که برای تست هوش باید به یک رستوران ایرانی در تایلند برود و از آن‌جا اطلاعات جمع‌آوری کند. از حسین پس از بازگشت سؤالات ریزی درخصوص رستوران پرسیده می‌شود، وی نیز به‌خوبی پاسخ می‌دهد.

سرانجام در یک جایی خارج از شهر، سیاوش به همراه فردی به نام "یوهان" که فارسی را دست‌وپا شکسته بلد بود، خود را نشان می‌دهد. حسین را به "پنت هاوس" یک ساختمان می‌برند تا یوهان از او سؤالاتی بپرسد. در تمام مدت بازجویی، صورت حسین رو به دیوار و طوری بود که یوهان را نبیند. دستگاه دروغ‌سنجی حرف‌های حسین را کنترل می‌کرد. از او سؤالاتی می‌شود ازجمله این‌که آیا به کسی گفته که برای استخدام به تایلند آمده یا این‌که در سپاه کار کرده یا خیر. همه این پرسش‌ها با لحن بازجویی و خشن صورت‌گرفته است. سؤالات دیگری درخصوص سابقه فعالیت حسین در "ام‌آی‌6" و سیا و پول گرفتن از آن‌ها پرسیده می‌شود. پس از 45 دقیقه تنفس، همین سناریو را دوباره پیش می‌گیرند. پس از کلی آمد و رفت، یوهان به حسین می‌گوید که استخدام شده است.

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران
"حسین کاظم درویش" یکی از ایرانیانی که هدف توطئه جاسوسی قرار گرفت

مهم‌ترین آموزش جاسوسی که یک مربی به شاگردانش می‌دهد "توانایی برقراری ارتباط ایمن" است. برای برقراری این نوع ارتباط، لازم است از "پنجره قرمز" و رمزگذاری روی متون، عکس و فیلم‌هایی که باید تبادل شوند، آگاهی داشت. از این مرحله به بعد، روند آموزش حسین دقیق‌تر شد و کار با یک سیستم خاص به وی آموزش داده می‌شود. که به واسطه آن اطلاعات از طریق لپ‌تاپ به گوشی و از آن‌جا با وای‌فای به‌دست یوهان و تیمش می‌رسید. به حسین گفته بودند که می‌تواند آزادانه به فعالیت‌های دیگر و تفریح بپردازد، ولی درعین‌حال او را زیر ذره‌بین داشتند.

حسین نیز از وجود این کنترل‌ها باخبر شده بود. بااین‌حال، او برای خود توجیه کرده بود که برخی از مسئولیت‌هایی که داشت، کاملاً با الزامات کاری که از ابتدا توسط شرکت تعیین شده بود، مطابقت داشت. اما همین‌طور که آموزش‌ها داشت به مراحل پایانی نزدیک می‌شد، به ناگاه تقاضای دیگری از حسین می‌شود. در یکی از جلسات به او یک ریموت دزدگیر نشان می‌دهند که قابلیت ضبط تصویر، صدا و فیلم‌برداری دارد. با وضع پیش‌آمده، حسین مشکوک می‌شود و از قبول ریموت امتناع می‌کند. پس از طی فرآیندهایی، شرایطی فراهم می‌کنند که حسین به ایران بازگردد و درعین‌حال با دیگران دراین‌خصوص لام ‌تا کام حرف نزند. نیمی از هزینه سفر وی را تأمین کردند و تجهیزات لازم را نیز در ساکی مخصوصی جاساز کردند.

سرگذشت حسین تنها نمونه‌ای از اشخاص متعددی است که در دام شبکه جاسوسی اسرائیلی گرفتار آمده‌اند. این سرویس‌ها با ترفندهای مختلفی وارد عمل می‌شوند و افراد را اغفال می‌کنند. با این حال، وزیر اطلاعات ایران، راه‌هایی برای شناسایی این شرکت‌ها معرفی می‌کند.

خرابکاری‌های غرب در برنامه هسته‌ای ایران
ترور دانشمندان هسته‌ای ایران به دست موتورسواران بمب‌گذار

وی متذکر می‌شود: "افراد اگر هوشیار باشند، خیلی سریع می‌توانند به غیرواقعی بودن این ارتباطات پی ببرند. ازجمله مشخصه‌هایشان این است: خیلی طول می‌کشد تا نمودهای عملی از کارشان نشان دهند. همه‌چیز را به آینده محول می‌کنند. این‌ها می‌خواهند در گذر زمان فرد را بپزند و آدم مدنظرشان را دربیاورند."

تکنیک‌های جنگ اطلاعاتی مستقیم و غیرمستقیم علیه ایران در دستور کار است. موساد ازجمله شاخص‌ترین سرویس‌های اطلاعاتی است که این رویه را دنبال می‌کند. سرمایه‌گذاری‌های کلانی برای انجام اقدامات خرابکارانه و ترور دانشمندان هسته‌ای ایران صورت گرفته است. فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را نشانه رفته‌اند. اما ایران می‌گوید این سردمداران خرابکاری به همراه اتاق فکرشان تاکنون نتوانسته‌اند کاری از پیش ببرند.

صالحی، در خاتمه عنوان می‌کند: "صنعت هسته‌ای ما از سال 88 به بعد، نه فقط متوقف نشد، نه فقط کند نشد، بلکه تندتر هم شد. در همین فاصله، بیش از بیست و چند هزار سانتریفیوژ ساخته شد. الآن 10 هزار سانتریفیوژ کار می‌کنند و به 10 هزار سانتریفیوژی اضافه شده‌اند که از قبل نصب کرده بودیم."





رئیس اندیشکده "مرکز ژئوپولتیک اروپا" در گفتگو با مشرق:
"ماتئوس پیسکورسکی" می‌گوید: هیچ‌کس نمی‌تواند بفهمد که آمریکایی‌ها در این تأسیسات دربسته، چه کارهایی انجام می‌دهند. شاید فقط بازجویی و شکنجه باشد اما شاید جاسوسی، تولید سلاح‌های شیمیایی یا هر کار دیگری هم در این تأسیسات انجام دهند.

گروه بین‌الملل مشرق- دولت آمریکا پس از حوادث 11 سپتامبر سال 2001 از روشهایی بحث‌انگیز برای بازجویی از متهمان مظنون به انجام عملیات تروریستی استفاده کرده و آن‌ها را در زندان‌های مخفی با شرایط سخت نگاه داشته است. خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از مجلس سنای آمریکا گزارش داده که سازمان سیا در مراحل اولیه اجازه نداده وزارت خارجه و برخی از سفیران آمریکا در کشورهای مختلفی که زندان‌های این سازمان در آن‌جا قرار داشته، از وجود زندان‌ها و روش‌های شکنجه باخبر شوند. یک مقام بلندپایه سابق سازمان سیا نیز گفته است که در نهایت این موضوع به اطلاع "کالین پاول" وزیر خارجه وقت آمریکا هم رسیده و وی در جلساتی که در آن‌ها درباره روش‌های شکنجه‌آمیز بازجویی صحبت می‌شده حضور به هم رسانده است.

مصاحبه زندان‌های سیا در لهستان - ماتئوس پیسکورسکی // افضل
بر اساس گزارش شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، سیا علاوه بر گوانتانامو و دیگر زندان‌های مخوف در افغانستان و عراق دارای زندان‌های مخفی در 66 کشور دیگر در سراسر جهان است که از آن جمله می‌توان به مصر، الجزایر، اردن، لیبی، تونس، هند، پاکستان، ازبکستان، لهستان، رومانی، تایلند و لیتوانی اشاره کرد. در بسیاری از زندان‌های مخفی آمریکا زندانیان به مدت طولانی مورد شکنجه‌های جسمی و روحی قرار می‌گیرند تا به موضوعاتی که مدنظر مقامات آمریکایی است، اعتراف کنند.
این وضعیت فقط خاص کشورهای آفریقایی و جهان سوم نیست. در ژوئن سال 2007 میلادی، "دیک مارتی" دادستان سابق سوئیس و گزارشگر ویژه شورای اروپا در گزارشی به این شورا عنوان کرد مدارک و اسناد کافی در دست دارد که حاکی از وجود بازداشتگاه‌های مخفی تحت نظارت سیا در اروپا از سال 2003 تا 2005 میلادی در برخی کشورهای اروپایی مانند لهستان و رومانی است.

در لهستان هشت زندانی که آمریکایی‌ها آن‌ها را "زندانیان با ارزش بالا" می‌خوانند، در یک زندان مخفی در یکی از روستاهای این کشور مورد شکنجه و بازجویی قرار گرفتند تا به دست داشتن در حملات 11 سپتامبر اعتراف کنند. این در حالی است که این شکنجه‌ها مغایر با قوانین بین‌المللی و کنوانسیون‌های سازمان ملل متحد علیه شکنجه است.

در حال حاضر زندان گوانتانامو در کوبا، زندان ابوغریب در عراق و زندان بگرام در افغانستان از مهم‌ترین مکا‌ن‌هایی هستند که زندانیان متهم به اقدامات تروریستی در آن‌ها مورد شکنجه قرار می‌گیرند. بر اساس گزارش‌های منتشر شده در این زندان‌ها وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها نظیر تجاوز جنسی، تحمیل هفته‌ها گرسنگی، سرما و گرمای طاقت فرسا، سلول‌های مخوف انفرادی، صداهای سرسام‌آور و تزریق مواد مخدر توهم‌زا رایج است. "دیک مارتی" در گزارش خود ضمن تشریح رفتار ضد بشری سیا در این زندان‌ها فاش کرده است که حدود 1000 کودک و نوجوان زیر 15 سال در زندانهای سیا در چک، رومانی و لهستان تحت این‌گونه بازجویی‌ها قرار گرفته‌اند.

پس از انتشار اخبار دو زندانی که ادعا کرده بودند در زندان‌های مخفی آمریکا در لهستان نگه داشته می‌شده‌اند، موضوع زندان‌های مخفی سازمان سیا در اروپا دوباره در صدر اخبار رسانه‌ها قرار گرفت. خبرنگار بین‌الملل مشرق در این‌باره با "
ماتئوس پیسکورسکی" رئیس اندیشکده "مرکز ژئوپولتیک اروپا" و رئیس دانشکده علوم سیاسی در آکادمی روابط بین‌الملل ورشوی لهستان مصاحبه کرده و درباره علت تأسیس زندان‌های مخفی سیا در کشورهای دیگر و در عین حال متهم کردن کشورهایی مثل ایران به نقض حقوق بشر پرسیده است. متن این مصاحبه در زیر آمده است.
مصاحبه زندان‌های سیا در لهستان - ماتئوس پیسکورسکی // افضل

 به عنوان یک عضو سابق مجلس لهستان، شما تا چه اندازه از موضوع زندان‌های مخفی سازمان سیا در کشورتان مطلع بوده‌اید؟ لطفاً در مورد این زندان‌های مخفی توضیح دهید.

من با آن‌که عضو پارلمان و کمیته امور خارجی مجلس لهستان بودم، هیچ اطلاعات رسمی در مورد زندان‌ها و تأسیسات دیگر سیا در لهستان نداشتم. برخی از سیاستمداران لهستانی اطلاعات اندکی در این‌باره داشتند که از افسران اطلاعاتی کشور گرفته بودند، اما همین اطلاعات هم کاملاً محدود بود. چنین اطلاعاتی اتفاقاً برای این افراد بسیار خطرناک هم بود.

در سال 2002، "آندره لپر" رهبر حزب "دفاع از خود" و معاون سابق رئیس مجلس لهستان اعلام کرد که اطلاعاتی درباره یک سری پروازهای عجیب و غریب در مناطق جنگلی و دور افتاده شمال شرق لهستان دارد که حامل مسافرین افغان و پاکستانی هستند. با این حال، او هم اطلاعات بیش‌تری در این زمینه نداشت. وی سال 2011 قبل از انتخابات پارلمانی ادعا کرد می‌تواند اطلاعات بیش‌تری در این زمینه افشا کند. اما دیری نگذشت که جسدش در آپارتمان شخصیش در ورشو در حالی پیدا شد که از سقف آویزان شده بود. هیچ‌کس حتی فکر هم نمی‌کند که "لپر" اقدام به خودکشی کرده باشد. سناریو مثل روز روشن بود.

بنابراین اطلاعات وجود داشت، اما توسط هیچ نهاد رسمی تأیید نمی‌شد. در سال 2010 یک کارگردان شناخته شده لهستانی فیلمی در مورد کل ماجرا ساخت، فیلمی واقعاً تاثیرگذار به نام "قتل ضروری". حکم دادگاه حقوق بشر اروپا هم رسماً همان اطلاعات مخفی را تأیید کرد که عموم مردم از چند سال پیش از آن باخبر بودند. بنابراین اطلاعات درباره این پرونده وجود داشت، اما به شکل مرموزی سانسور می‌شد.

چرا یک کشور حاضر می‌شود میزبان زندان‌های مخفی کشوری دیگر در خاک خود باشد؟ آمریکا کشور بزرگی است و به همان راحتی که آزمایش‌های مخفی هسته‌ای و میکروبی انجام می‌دهد، می‌تواند زندان‌های مخفی هم در کشور خود تأسیس کند. چرا واشینگتن ترجیح می‌دهد زندان‌های مخفی خود را در کشورهای اروپایی بسازد؟

این کار برای دولت آمریکا به چند دلیل راحت‌تر است. اول، هنگامی که کسی را در خاک یک کشور خارجی، مخفیانه شکنجه می‌کنید و می‌کشید، هیچ‌کس نمی‌تواند در دادگاه شما را محکوم کند. سیستم قضایی آمریکا، حداقل به طور رسمی، نسبت به موارد نقض حقوق بشر حساس است.

دوم، هزینه این کار در لهستان یا کشورهای دیگر قطعاً کم‌تر از آمریکاست. تمهیدات امنیتی، خرید زمین و نگهداری تأسیسات واقعاً هزینه‌بر است. کشورهای مرکز اروپا عملاً همه چیز را به صورت رایگان به آمریکا داده‌اند. هدف آن‌ها هم این بوده که ثابت کنند حتی از خود آمریکایی‌ها هم بیش‌تر حلقه به گوش آمریکا هستند.

سوم، از نظر لجستیکی و به دلایل امنیتی قطعاً منطقی‌تر بود که بازداشت‌شدگان و شکنجه آن‌ها در کشورهای مختلف انجام شود نه این‌که همه افراد ربوده شده را در یک محل واحد نگهداری و شکنجه کنند.

مصاحبه زندان‌های سیا در لهستان - ماتئوس پیسکورسکی // افضل

قطعاً وجود چنین زندانی در لهستان هم از نظر مالی و هم از نظر وجهه عمومی هزینه‌های زیادی برای این کشور داشته است. به نظر شما چه پیوندهایی بین دولت لهستان و آمریکا وجود دارد که این هزینه‌ها را توجیه می‌کند؟

دولت لهستان از زمان سقوط بلوک شوروی تحت کنترل شدید آمریکایی‌هاست. به نظر می‌رسد سفیر آمریکا در ورشو حتی قوی‌تر از سیاستمداران داخلی لهستان است. وی مانند یک فرماندار رفتار می‌کند، سران کشورهای منطقه را به دفتر خود دعوت می‌کند، از آن‌ها سؤال می‌کند و به آن‌ها دستور می‌دهد.

ما باید درک کنیم که آمریکا در پی یک پروژه ژئوپولیتیکی است که می‌توان آن را "اروپای جدید" نامید و هدف آن استفاده از کشورهای اروپای مرکزی به عنوان وسیله‌ای است برای گسترش جنگ بین اتحادیه اروپا و اتحادیه اوراسیا که به دست روسیه ساخته شده است.

به همین دلیل کشورهایی مانند رومانی، بلغارستان، لیتوانی، لتونی و استونی برای آمریکا مناطق بسیار ویژه‌ای هستند. لهستان به طور خاص و به دلیل وزن سیاسی، بیش‌تر از سایر کشورها برای واشینگتن اهمیت دارد، چون می‌تواند برای آمریکا و ناتو همان نقشی را داشته باشد که ترکیه در جنوب ایفا می‌کند.

آمریکایی‌ها از دهه‌ها قبل، یعنی از دهه 1980 تا کنون چندین بار بودجه و کمک‌های مالی برای مقامات لهستانی در نظر گرفته و به آن‌ها اهدا کرده‌اند، مانند برنامه "فول‌برایت" که به دانشجویان خارجی برای درس خواندن و تحقیقات در آمریکا و بالعکس بورسیه می‌داد.

به این ترتیب چندین سیاستمدار لهستانی که احتمالاً توسط نهادهای اطلاعاتی آمریکا انتخاب شده بودند، در حقیقت غلام حلقه به گوش آمریکا شدند. نتیجه این شد که پس از آزادی از سلطه اتحاد جماهیر شوروی، لهستان بخشی از شبکه‌ای جدید شد که در اروپا قرار گرفته، اما تماماً تحت استعمار و کنترل آمریکاست.

اولین اطلاعاتی که درباره این زندان‌های مخفی منتشر شد، در سال 2012 و توسط رئیس سابق اطلاعات لهستان بود. از آن پس، چه اقداماتی در سطح بین‌المللی و یا در داخل کشور در مورد این زندان‌ها انجام شده است؟

تحقیقات در لهستان از سال 2008 آغاز شده، اما تا کنون به هیچ نتیجه‌ای نرسیده است. مشکل این‌جاست که افرادی که در این‌باره تحقیق می‌کنند، خود با عاملان این جنایت ارتباط دارند و همه عضوی از یک سیستم واحد هستند. بنابراین تنها در صورت بروز تغییر و تحول سیاسی در این سیستم و شبکه ارتباطی اعضای آن است که تحقیقات سرعت بیش‌تری پیدا خواهد کرد.

پارلمان اروپا هم نمی‌تواند در این‌باره تحقیقات مؤثری انجام دهد، چون فاقد اعتبار کافی و مجوز قانونی لازم برای این کار است. شورای اروپا هم در گزارش خود اعلام کرد تنها شواهدی که به آن دسترسی پیدا کرده، اطلاعات مربوط به پرواز هفت هواپیمایی بوده که متعلق به سیا هستند. اما این گزارش هم به علت کمبود ابزارهای تحقیقاتی، صرفاً به مقالاتی اشاره کرده که در رسانه‌های لهستانی منتشر شده بودند.

مصاحبه زندان‌های سیا در لهستان - ماتئوس پیسکورسکی // افضل

"دیک مارتی" دادستان سابق سوئیس و مسئول تحقیقات شورای اروپا، با قطعیت تأیید کرده که آمریکا دست‌کم در 14 کشور عضو این سازمان بازداشتگاه مخفی دارد. با این حال، او هم شواهد ملموسی برای ادعای خود نداشت. پیش‌بینی نتیجه ماجرا هم دشوار نیست: "زبیگنیو سیمیاتکوفسکی" رئیس سابق اطلاعات و آژانس امنیت ملی لهستان نقش قربانی را بازی می‌کند و شاید توسط دادگاه محکوم هم شود. افراد دیگری که به این پرونده مربوط می‌شوند جان سالم به در می‌برند و یا مثل مدیر سابق فرودگاهی که سیا از آن استفاده می‌کرد، در عراق ربوده می‌شوند و سپس توسط آمریکایی‌ها نجات پیدا می‌کنند و به نقطه نامعلومی فرستاده می‌شوند.

در سال 2013، یک گزارش 213 صفحه‌ای توسط یک سازمان حقوق بشری مستقر در نیویورک منتشر شد که در آن ادعا شده بود 54 کشور از جمله ایران و سوریه در ربودن، زندانی کردن و شکنجه زندانیان سیا دست داشته‌اند. آمریکایی‌ها هم ادعا کرده‌اند که سیا بدون کمک این کشورها قادر به اداره زندان‌های مخفی خود نبوده و در نتیجه اگر قرار باشد دادگاه سیا را محکوم کند، همه این کشورها هم باید محکوم شوند. این ادعاها تا چه حد می‌تواند ارزش حقوقی داشته باشد و اصلاً همکاری ایران و سوریه با سیا تا چه اندازه قابل‌باور است؟

این ادعاها مضحک و یا دست‌کم بسیار بعید به نظر می‌رسد، به ویژه هنگامی که آن‌ها را به سوریه و ایران نسبت می‌دهند و این ادعا خنده دار است. سرویس‌های اطلاعاتی مختلف و گاه حتی متضاد با هم، ممکن است برای حل برخی مسائل با هم همکاری کنند، اما نقض حاکمیت ارضی یک کشور مثل کاری که بازداشتگاه‌های سیا انجام داده‌اند، بدون شک کاری نیست که مقامات دمشق و تهران درباره آن با سیا به توافق برسند.

هیچ‌کس نمی‌تواند کنترل کند که آمریکایی‌ها در این تأسیسات در بسته، چه کارهایی انجام می‌دهند. ممکن است فقط بازجویی و شکنجه بازداشت‌شدگان باشد، اما از طرفی هم ممکن است جاسوسی از کشورهای دیگر، تولید سلاح‌های شیمیایی و یا هر کار دیگری باشد، چرا که سیا یک گروه جنایتکار و تروریستی و در عین حال دولتی و سازمان‌دهی‌شده است.

آمریکا رسماً اعتراف کرده زندان‌های مخفی در سراسر جهان دارد. پس چرا سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر هیچ اقدامی علیه واشینگتن انجام نمی‌دهند، در حالی که همین سازمان‌ها مدام کشورهایی مانند ایران را که با غرب مخالف است، به نقض حقوق بشر متهم می‌کنند؟ به نظر شما آیا آمریکا می‌تواند ادعای تلاش برای تحقق حقوق بشر در تمام جهان را داشته باشد؟

همه باید بدانند که مفهوم حقوق بشر فقط یک ابزار جنگی در سراسر جهان است. اگر یکی از دشمن‌هایشان حقوق بشر را نقض کند، می‌گویند مقامات آن کشور بی‌رحم هستند، اما اگر کشور متحدشان این کار را انجام دهد، حتی به آن اشاره‌ای هم نمی‌کنند. با این حال روش جدید آمریکا این است که همه کشورها را به نقض حقوق بشر متهم می‌کند و یکی از این موارد زمانی است که یک کشور تلاش کند تا مستقل شود و از نفوذ آمریکا رها شود.

به عقیده من یکی از موضوعات مهم ژئوپولتیک در کشورهایی مثل روسیه، چین و ایران باید این باشد که پاسخی برای این روش آمریکا طراحی کنند، یک نظام جایگزین برای نظارت بر حقوق بشر که مقابل جنایات و قساوت‌های آمریکا و متحدانش کور نباشد. این کار می‌تواند ضدحمله‌ای مؤثر علیه سیاست‌های یک بام و دو هوای آمریکا و همچنین مقابل موج رو به افزایش اسلام‌هراسی باشد که توسط خواص در واشینگتن تبلیغ می‌شود.




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد