سلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستانسلام خوزستان
انتشار اخبار سیاسی- اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خوزستاناخبار سیاسی،اقتصادی و تحلیل متنوع
از دید نزدیک به همه ناظران و تحلیلگران مسائل منطقه، امضای توافق ژنو، ضربه‌ای بسیار سنگین برای عربستان سعودی بود که این دولت را با یکی بزرگ‌ترین بحران‌های خود در چند دهه اخیر روبه‌رو کرده است. در این میان، یکی از ابزارهایی که دولت سعودی برای مواجهه با این چالش به کار گرفته، تلاش برای تحت تأثیر قرار دادن جو کلی بین‌المللی با استفاده از برخی چهره‌های خاص است.
کد خبر: ۳۶۵۶۲۵
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۲ - ۱۵:۱۱ - 18 December 2013
به گزارش «تابناک»، ترکی الفیصل، شاهزاده سعودی و رئیس سابق سازمان اطلاعات این کشور، یکی از چهره‌هایی است که این روزها به شدت در عرصه بین‌المللی فعال بوده و در راستای تلاش برای احیای منافع بین‌المللی عربستان و به ویژه طرح ادعاهای گوناگون علیه جمهوری اسلامی ایران، از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند.
در این راستا، تلاش برای زیر سؤال بردن توافق هسته‌ای ژنو، یکی از مهمترین محورهای مأموریتی بوده که ترکی از سوی دولت سعودی به عهده گرفته و مشغول انجام آن است.
به هر حال، این گونه کارهای ترکی‌الفصیل به طور خاص از اواسط آذر ماه آغاز شد؛ یعنی زمانی که وی در گفت‌و‌گو با نشریه آلمانی «اشپیگل»، مدعی شد، ایران در تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای است. در این گفت‌و‌گو که اندکی پس از امضای توافق ژنو انجام شد، ترکی خواستار کاهش تأسیسات هسته‌ای ایران شد و گفت که در غیر این صورت، عربستان نیز باید به سلاح هسته‌ای مسلح شود.
اندکی بعد، یعنی روز ۲۴ آذر، خبری در رسانه‌های اسرائیلی منتشر شد، مبنی بر اینکه این شاهزاده سعودی، در اقدامی کم‌سابقه و شاید بی‌سابقه، با یکی از اعضای «کنست» (پارلمان رژیم اسرائیل) دیدار و گفت‌و‌گو کرده است. بنا بر اعلام رادیو اسرائیل، ترکی الفیصل با «مئیر شطریت» دیدار و در این دیدار، شطریت از وی دعوت کرده تا در کنست سخنرانی کند.
کنفرانس سیاست خارجی برلین که توسط وزارت خارجه آلمان و بنیاد کوربر برگزار شده بود، عرصه دیگر خودنمایی ترکی الفیصل بود. وی در جریان این نشست ادعا کرد ایران از آغاز انقلاب در امور داخلی کشورهای عرب منطقه دخالت کرده و در بحرین به دنبال ایجاد شورش بوده است.
وی همچنین مدعی شد، ایران جزایر امارات را اشغال کرده، در سوریه حضور نظامی دارد و در برابر خواست مردم سوریه ایستاده و به بشار اسد که تظاهرات مسالمت آمیز مردم را با گلوله پاسخ می‌دهد، حمایت می‌کند. البته این ادعاهای وی، در همان نشست با پاسخ سید حسین موسویان، دیپلمات سابق کشورمان روبه‌رو شد.
در پایان درخواست ترکی برای حضور کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در مذاکرات هسته‌ای ایران و تبدیل ۱+۵ به ۲+۵ یکی از آخرین هنرنمایی‌های ترکی در عرصه جهانی بود! وی با انتقاد از سیاست‌های باراک اوباما؛ رئیس جمهور آمریکا در خاورمیانه، خواستار حضور عربستان در مذاکرات هسته‌ای با ایران شد و گفت: برای ما مهم است که پشت آن میز بنشینیم، زیرا ما از این مذاکرات غایب بوده‌ایم.
وی همچنین با انتقاد از سیاست‌های کاخ سفید گفت: ورود آمریکا به مذاکره با ایران ـ که جدی‌ترین رقیب ما در منطقه است ـ ریاض را غافلگیر کرد. ترکی الفیصل در ادامه گفت: آنچه ما را بیشتر از همه چیز تعجب‌زده کرد، دور نگه داشتن ما از مذاکرات بود. شما چگونه می‌توانید اعتمادسازی کنید، در حالی که مذاکرات را از ما که متحد شما هستیم، پنهان می‌کنید؟
اما این شاهزاده سعودی که این روزها در حکم تریبون بین‌المللی آل سعود فعالیت می‌کند، کیست؟
ترکی بن فیصل آل سعود که بیشتر با نام ترکی الفیصل شناخته می‌شود، متولد پانزدهم فوریه ۱۹۴۵ و از اعضای خاندان سلطنتی عربستان سعودی است. وی یکی از بنیانگذاران بنیاد به اصطلاح خیریه ملک فیصل بوده و اکنون ریاست مرکز تحقیقات مطالعات اسلامی ملک فیصل را بر عهده دارد.
ترکی در فاصله سال‌های ۱۹۷۷ تا ۲۰۰۱ ریاست «المخابرات العامه» (سازمان اطلاعات عربستان سعودی) را بر عهده داشت و سپس به عنوان سفیر عربستان در آمریکا، راهی واشنگتن شد. استعفای وی از ریاست سازمان اطلاعات عربستان به نوبه خود، بسیار بحث‌برانگیز بود، زیرا درست ده روز پیش از وقوع حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ انجام گرفت و سبب تقویت این گمانه شد که دستگاه‌های اطلاعاتی عربستان در این واقعه دخالت مستقیم داشته‌اند.
پس از استعفا از سازمان اطلاعات، ترکی چند سالی را دیپلمات ارشد عربستان در انگلیس بود و پس از آن، در ژوئیه ۲۰۰۵ به عنوان سفیر این کشور به واشنگتن رفت. با این حال، رقابت‌های درونی آل سعود و به ویژه دخالت‌های بندر بن سلطان، سفیر پیشین ریاض در واشنگتن، سبب شد مدت حضور ترکی در این سمت چندان زیاد نباشد و وی پس از پانزده ماه استعفا کند.
هر چند از آن زمان تاکنون ترکی سمت دیپلماتیک یا سیاسی عالی‌رتبه‌ای در عربستان نداشته، این به معنای قطع ارتباط وی با عرصه سیاسی سعودی نبوده و وی همچنان ریاست و سرپرستی شماری از سازمان‌های دولتی و نیمه دولتی این کشور را بر عهده دارد.
مواضع ترکی در قبال ایران، یکی از ویژگی‌های مشخص وی به شمار می‌رود، زیرا وی در مقاطع مختلف و به بهانه‌های گوناگون، مخالفت خود را با گسترش نفوذ ایران در منطقه اعلام و تلاش کرده تا با تأثیرگذاری بر افکار عمومی و یا لابی‌گری از طریق کانال‌های سیاسی، در راستای ضربه زدن به منافع منطقه‌ای ایران حرکت کند.
تغییر آرایش سیاسی منطقه و خالی شدن تدریجی دست مخالفان و دشمنان ایران از ابزارهای واقعی مقابله با ایران، آنها را به طرح اتهاماتی علیه ایران واداشته است که شواهد روشنی در مخالفت با آنها وجود دارد.
کد خبر: ۳۶۵۶۹۷
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۲ - ۲۳:۰۹ - 18 December 2013
دادستان کل مصر، محمد مرسی رئیس جمهور سرنگون شده این کشور را به همراهی با گروه فلسطینی حماس، حزب‌الله و دیگران برای انجام اعمال خشونت‌بار در سینا و فراتر از آن برای بی‌ثبات کردن مصر متهم کرده است.
به گزارش «تابناک» و به نقل از آسوشیتدپرس، دادستان مدعی شده است که مرسی و دستیارانش در زمان ریاست جمهوری، اسرار دولتی مصر را در اختیار گروه‌های مسلح و نیز سپاه پاسداران ایران قرار داده است. مرسی و 35 تن دیگر از جمله سه رهبر ارشد اخوان المسلمین همچنین به حمایت از تروریسم و نیز آموزش نظامی و سایر اقدامات بر هم زننده امنیت و ثبات مصر متهم شده‌اند.
این اتهامات که تاریخ بعضی از آنها به سال 2005 باز می‌گردد مجازات مرگ را در پی خواهد داشت.. محمد الدماطی از جمله وکلای اخوان المسلمین گفته است که در هیچ یک از بازجویی‌های موکلان خود حضور نداشته است و هیچ اطلاعی از جزئیات اتهامات ندارد.
هنوز تاریخ بررسی این پرونده مرسی تعیین نشده است. مرسی اکنون به اتهام تحریک برای کشتن مخالفان خود در دوره ریاست جمهوری در حال محاکمه است. مرسی پس از برکناری در جریان اعتراضات در ماه جولای سال جاری به وسیله ارتش، ماه‌ها را در اماکن نامعلومی زندانی بوده است و در ماه نوامبر سال جاری در دادگاه حاضر شد. بررسی این پرونده وی قرار است در ماه ژانویه از سر گرفته شود.
روز چهارشنبه، دادستان کل مصر مدعی شده است که تحقیقات آنها نشان می‌دهد که شاخه بین‌المللی اخوان اقدامات خشونت باری را در مصر مرتکب شده است. وی مدعی شده است که اخوان طرح‌های تروریستی را آماده ساخته است که قاچاق سلاح به کشور و قاچاق اعضای خود به غزه برای دریافت آموزش نظامی از حزب‌الله و اعضای سپاه پاسداران برای انجام عملیات در سینا را در بر می‌گرفته است.
دادستان مدعی شده است که تحقیقات نشان می‌دهد که اخوان از کشورهای خارجی کمک دریافت کرده است. وی مدعی شده است که این طرح‌ها در سال 2005 اماده شده و در سال 2011 و در جریان قیام مردم مصر علیه رژیم مبارک اجرایی شده است.
اتهامات مرسی و دستیاران وی در دوره ریاست جمهوری و بعضی اعضای اخوان، افشای اطلاعات کشور از طریق پست الکترونیکی برای سایر اعضای اخوان، حماس و نیز اعضای حزب‌الله و سپاه پاسداران را در بر می‌گیرد. دادستان مدعی شده است که مرسی از این نشت دادن اطلاعات آگاه بوده است.
مرسی در حال حاضر به این دلیل در حال محاکمه است که متهم شده اخوان به همراه حماس در سال 2011 اقدام به فرار از زندان در جریان قیام علیه مبارک کرده است و در جریان این فرار که منجر به رهایی مرسی از زندان نیز شده است، چهارده زندانی کشته شده‌اند.
بنا به ادعای دادستان از جمع 35 نفری که روز چهارشنبه اتهاماتب علیه آنها مطرح شده است، حداقل 17 تن متواری هستند.
خبرسازی نقل شده از دادستان مصر در حالی صورت می‌گیرد که مرسی در دوره حکومت کوتاه به ندرت در کنار ایران ایستاد. مرسی به خصوص در مساله سوریه کاملا در مقابل ایران و حزب‌الله قرار گرفت و در کنار قطر و ترکیه و حتی عربستان سعودی از هیچ تلاشی علیه دولت سوریه فروگذار نکرد.
شکست مرسی در مدیریت روابط خارجی و نیز مسائل داخلی مصر کار را به جایی کشاند که ارتش مصر با حمایت مالی جدی برخی رژیم‌های عربی و از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی قدرت را از دست مرسی بیرون آورند. سقوط حکومت مرسی بیش از همه ترکیه و قطر را نگران و عصبانی کرد که کمک‌های اقتصادی و سیاسی زیادی را تقدیم دولت مرسی کرده بودند.
به نظر می‌رسد با شروع روند تغییر و بازنگری در سیاست‌های منطقه‌ای کشورهایی مانند ترکیه و قطر و تلاش آنها برای نزدیک شدن مجدد به ایران و کاهش دخالت در سوریه، عربستان که تنها حامی جدی سرنگونی حکومت سوریه است، این روزها با تحریک دولت مصر و ایراد اتهام به ایران و دوستان منطقه‌ای ایران قصد اعمال فشار به ایران را دارد.
کد خبر: ۳۶۵۵۹۱
تاریخ انتشار: ۲۷ آذر ۱۳۹۲ - ۱۳:۳۰ - 18 December 2013
یک گروه پژوهشی از اعزام هزاران جنگجو از 70 کشور جهان به سوریه، برای جنگ در این کشور خبر داد.
به گزارش شبکه العالم، مرکز بین المللی مطالعه درباره گروه های تندرو که متشکل از پنج دانشگاه بین المللی است و مقر آن در دانشگاه کینگز کالج در لندن است، اعلام کرد: بر اساس ارزیابی های صورت گرفته در این مرکز، از اواخر سال 2011 تا 10 دسامبر 2013، حدود 3300 تا 11 هزار نفر برای جنگ به سوریه رفته اند.
این مرکز افزود: این تعداد، شامل افرادی که در حال حاضر همچنان در سوریه هستند و افرادی که به وطن خود بازگشته و همچنین افراد دستگیر یا کشته شده نیز می شود.
به گفته این مرکز، برای جمع آوری این آمار از 1500 منبع و گزارش های رسانه ای و ارزیابی های دولتی و بیانیه های گروه های جهادی و سایت های اجتماعی بهره گیری شده است.
این گزارش حاکی از آن است که بیشترین تعداد از این جنگجویان را عرب ها و اروپایی ها تشکیل می دهند به طوری که می توان گفت: 80 درصد از کسانی که برای جنگ به سوریه رفته اند از کشورهای عربی و اروپایی بوده اند، با این حال، شماری از جنگجویان نیز از جنوب شرق آسیا، آمریکای شمالی، آفریقا، بالکان و کشورهای مشترک المنافع بوده اند.
اکثر این افراد در چارچوب گروه های جبهه النصره، داعش (دولت اسلامی در عراق و شام) به کار گرفته شده اند که هر دو با القاعده مرتبط هستند.
این مرکز تصریح کرد: کسانی که از غرب اروپا - اغلب از فرانسه و انگلیس - به سوریه رفته اند، 18 درصد از جنگجویان در سوریه را تشکیل می دهند و این در حالی است که جنگجویانی که از خاورمیانه در سوریه می جنگند، 70 درصد همه جنگجویان را تشکیل می دهند.
در هفته اول ماه دسامبر جاری، "جویله میلکویت" وزیر کشور بلژیک و همتای فرانسوی او مانوئل والس اعلام کردند که 1500 تا 2000 اروپایی در سوریه می جنگند که اکثر آنها خواهان پیوستن به گروه های هوادار سازمان های جهادی هستند.
یکشنبه گذشته، شبکه بی.بی.سی انگلیس با انتشار گزارشی، سوریه را به عنوان نخستین مقصد جنگ طلبان چچنی برای شرکت در جنگ های خارج از وطن اعلام کرد.
در این گزارش آمده است با توجه به اسناد جدید، 15 هزار جنگجوی چچنی به همراه سایر نیروهای بیگانه، در سوریه، ضد دولت می جنگند.
این اطلاعات که توسط منابع سیاسی و رسانه ای اروپایی تهیه شده است، از افزایش شمار جنگجویان بیگانه به ویژه اروپایی در سوریه خبر داد که به دغدغه ای امنیتی در کشورهای اروپایی تبدیل شده اند.
مرکز بین المللی مطالعه گروه های تندرو همچنین از افزایش سه برابری شمار جنگجویانی خبر داد که از غرب به سوریه رفته‌اند.
به گزارش شبکه العالم، مرکز بین المللی مطالعه درباره گروه های تندرو که متشکل از پنج دانشگاه بین المللی است و مقر آن در دانشگاه کینگز کالج در لندن است، اعلام کرد: بر اساس ارزیابی های صورت گرفته در این مرکز، از اواخر سال 2011 تا 10 دسامبر 2013، حدود 3300 تا 11 هزار نفر برای جنگ به سوریه رفته اند.
این مرکز افزود: این تعداد، شامل افرادی که در حال حاضر همچنان در سوریه هستند و افرادی که به وطن خود بازگشته و همچنین افراد دستگیر یا کشته شده نیز می شود.
به گفته این مرکز، برای جمع آوری این آمار از 1500 منبع و گزارش های رسانه ای و ارزیابی های دولتی و بیانیه های گروه های جهادی و سایت های اجتماعی بهره گیری شده است.
این گزارش حاکی از آن است که بیشترین تعداد از این جنگجویان را عرب ها و اروپایی ها تشکیل می دهند به طوری که می توان گفت: 80 درصد از کسانی که برای جنگ به سوریه رفته اند از کشورهای عربی و اروپایی بوده اند، با این حال، شماری از جنگجویان نیز از جنوب شرق آسیا، آمریکای شمالی، آفریقا، بالکان و کشورهای مشترک المنافع بوده اند.
اکثر این افراد در چارچوب گروه های جبهه النصره، داعش (دولت اسلامی در عراق و شام) به کار گرفته شده اند که هر دو با القاعده مرتبط هستند.
این مرکز تصریح کرد: کسانی که از غرب اروپا - اغلب از فرانسه و انگلیس - به سوریه رفته اند، 18 درصد از جنگجویان در سوریه را تشکیل می دهند و این در حالی است که جنگجویانی که از خاورمیانه در سوریه می جنگند، 70 درصد همه جنگجویان را تشکیل می دهند.
در هفته اول ماه دسامبر جاری، "جویله میلکویت" وزیر کشور بلژیک و همتای فرانسوی او مانوئل والس اعلام کردند که 1500 تا 2000 اروپایی در سوریه می جنگند که اکثر آنها خواهان پیوستن به گروه های هوادار سازمان های جهادی هستند.
یکشنبه گذشته، شبکه بی.بی.سی انگلیس با انتشار گزارشی، سوریه را به عنوان نخستین مقصد جنگ طلبان چچنی برای شرکت در جنگ های خارج از وطن اعلام کرد.
در این گزارش آمده است با توجه به اسناد جدید، 15 هزار جنگجوی چچنی به همراه سایر نیروهای بیگانه، در سوریه، ضد دولت می جنگند.
این اطلاعات که توسط منابع سیاسی و رسانه ای اروپایی تهیه شده است، از افزایش شمار جنگجویان بیگانه به ویژه اروپایی در سوریه خبر داد که به دغدغه ای امنیتی در کشورهای اروپایی تبدیل شده اند.
مرکز بین المللی مطالعه گروه های تندرو همچنین از افزایش سه برابری شمار جنگجویانی خبر داد که از غرب به سوریه رفته‌اند.
گزارش اطلاعاتی روسیه از جبهه اردن؛
براساس برآوردهای موجود تا پایان ماه آگوست حدود 17 تا 25 هزار تروریست مسلح در دروازه های دمشق در دو بخش غوطه شرقی و غربی مستقر شده بودند تا به محض صدور فرمان حمله به دمشق را آغاز کنند و همانگونه که پیش بینی شده بود، قرار بود، ورود عناصر مسلح از اردن به این مناطق همچنان ادامه پیدا کند.
گروه بین‌الملل مشرق - منابع اطلاعاتی " صهیونیستی" تاکید کردند که ارتش سوریه در شب هفتم اکتبر حمله جدیدی را این بار در جنوب سوریه صورت داد. دو تیپ زرهی ( نزدیک به 200 تانک و نفربر) به سوی القنیطره، حرکت کردند. "صهیونیست ها" بر این باورند که هدف اصلی این عملیات گسترده، به دست گرفتن مجدد کنترل مناطق همجوار بلندی های اشغالی جولان است که پیشتر کنترل آنها را گروه های مسلح به دست گرفته بودند.
انتظار می رود، این عملیات ارتباط گروه های مسلح را با ارتش رژیم صهیونیستی و امکان دریافت کمک های نظامی از این رژیم را قطع کند که در صورت وقوع چنین امری این گروه ها به سمت مثلث استراتژیکی کشیده خواهند شد که مابین مرزهای سرزمین های اشغالی – اسرائیل-، اردن و سوریه قرار دارد و استان درعا در سوریه را در بر می گیرد تا به این طریق بتوانند از یک سو به راه گریز و مفری به خارج دسترسی پیدا کنند و از سوی دیگر راه ورود و نفوذ گروه های مسلح به دمشق را نیز حفظ کنند. این درحالی است که این منطقه از سوی نیروهای هوایی سوریه نیز به شدت بمباران می شود.
فرماندهی ارتش سوریه، تا پیش از این از اجرای چنین عملیات بزرگی در این منطقه خودداری می کرد، چون از این بیم داشت انجام چنین عملیاتی بهانه ای برای دخالت "رژیم صهیونیستی" یا اردن در سوریه را فراهم کند، اما تحلیلگران نظامی براین باورند که فرماندهی سوریه بعد از پذیرش طرح انهدام سلاح های شیمیایی توسط نظام سوریه، هم اکنون روسیه را بیشتر از هر زمان دیگری برای دستیابی به پیروزی کامل در کنار خود می بیند.
این اقدام موجب شده تا طرف اردنی نیز دست به اقداماتی بزند، از جمله اینکه اردن اقدام به انتشار دو گردان نظامی در مرزهای سوریه در پی داشته است، علاوه بر این گروهی از تانک های عربستانی به منظور آماده شدن برای عبور سریع از طریق مرزهای اردن به سوریه، در مرزهای اردن مستقر شده اند. این خبرها با خبرهای دیگری در رسانه ها پیرامون این موضوع تلاقی پیدا کرده که عربستان سعودی گروه های مسلح شورشی در سوریه را به 100 دستگاه تانک در داخل سرزمین های اردن، مجهز کرده است. انتشار این خبر این احتمال را افزایش داده که دست کم یک تیپ زرهی سعودی به طور مستقیم در مرزهای سوریه مستقر شده که برای عدم شناسایی پوشش نیروهای ارتش سوریه را بر تن کرده است.
اردن با توجه به موقعیت استراتژیکی که در منطقه دارد، متحد منطقه ای مهمی برای آمریکا به شمار می آید و سوریه بخش اصلی استراتژی این کشور را تشکیل می دهد. این درحالی است که امان از اولین پایتخت های عربی به شمار می آمد که خواستار برکناری «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه از قدرت شد که می توان این امر را در تاریخ و روابط پیچیده تاریخی میان دو کشور ملاحظه کرد. این درحالی است که تاریخ دشمنی میان دو نظام به پدران رهبران فعلی این دو کشور یعنی «حافظ اسد» و «ملک حسین» بر می گردد.
معروف است که کشور اردن از سوی طرف های خارجی به ویژه از سوی اطلاعات خارجی انگلیس مورد استفاده قرار داشته و برای فعالیت های خرابکارانه علیه سوریه به خصوص در دهه شصت قرن گذشته مورد بهره برداری قرار گرفته است. از سال 1982 اردن به حیات خلوت فعالیت های "اخوان المسلمین" سوریه تبدیل شد و عجیب نیست که درگیری های مسلحانه فعلی در سوریه که در ماه مارس 2011 آغاز شد، از شهر درعا نشات گرفته باشد، چراکه درعا از جمله شهرهای مرزی مجاور اردن است و از حیث قاچاق سلاح و تردد عناصر مسلح در میان شهرهای سوریه جایگاه دوم را به خود اختصاص داده و از این شهر است که مهمترین کمک های نظامی و تسلیحاتی به دست گروه های مسلح در جنوب سوریه می رسد.
انتقال مرکز عملیات نظامی به جنوب سوریه به این معناست که فرماندهی نظامی سوریه، به ریاست ژنرال الفریج، وزیر دفاع این کشور بار دیگر بر بسیاری از دشمنان با تجربه خود در پنتاگون که حامی گروه های مسلح هستند، غلبه کرده است. ژنرال های سوری که طی ماه های اندک گذشته عملیات های نظامی خود علیه گرو های مسلح را اطراف حلب در شمال کشور و حمص در مرکز متمرکز بودند، به نظر می رسد که به عمد می خواستند، این احساس را در دشمنان خود به وجود آورند که دمشق را ضعیف و بدون حامی به حال خود ترک کرده اند، چیزی که تنها یک تصور فریبنده است.
این تصور که ارتش سوریه به طور کامل در شمال مشغول مقابله با گروه های مسلح است، گروه های مسلح و حامیان غربی و عربی آنها از جمله اردن را فریفت تا به شکل محرمانه و سری اقدام به گرد آوردن عاصر مسلح خود در منطقه کوچکی در نزدیکی پایتخت سوریه که به سختی مساحت آن به صد کیلومتر می رسد و در نزدیکی مرزهای اردن و سوریه قرار دارد.
از سوی دیگر فرماندهان ارتش سوریه به محض اطلاع از این اقدام گروه های مسلح و حامیان آنها، عملیات خود در مرزهای ترکیه و شمال سوریه را متوقف کردند و تا نیروهای خود را برای حمایت از دمشق، به سمت جنوب سوق دهند و در این منطقه متمرکز کنند. براساس برآوردهای موجود تا پایان ماه آگوست حدود 17 تا 25 هزار تروریست مسلح در دروازه های دمشق در دو بخش غوطه شرقی و غربی مستقر شده بودند تا به محض صدور فرمان حمله به دمشق را آغاز کنند و همانگونه که پیش بینی شده بود، قرار بود، ورود عناصر مسلح از اردن به این مناطق همچنان ادامه پیدا کند.
حمله پیشگیرانه از سوی نیروهای ارتش سوریه قرار بود، در 21 آگوست انجام شود، اما پیش از این موعد، حمله شیمیایی «غوطه شرقی» دمشق به وقوع پیوست، که به نظر می رسد در راستای جلوگیری از این حمله بوده است. به تازگی، اطلاعاتی منتشر شده است که بیان می کند، پشت پرده عملیات شیمیایی غوطه شرقی دمشق نیروهای کماندوی عربستان سعودی قرار داشتند که از طریق اردن به سوریه نفوذ کرده بودند و پا به پای گروه های سلفی جهادی وابسته به گروه تروریستی موسوم به "گردان الاسلام" به رهبری "زهران علوش" در این منطقه حضور داشته و فعالیت می کردند.
عملیات شیمیایی غوطه شرقی دمشق، در عمل روند آزاد سازی و غلبه بر گروه های سلفی جهادی مسلح مستقر اطراف پایتخت سوریه را کُند کرد، با این حال ارتش سوریه موفق شد، با ادامه عملیات های خود در این مناطق روستاهای آن را یکی پس از دیگری آزاد کند و نشان از عزم بالای نظام برای از بین بردن تروریست های مسلحی بود که از اردن وارد سوریه می شدند. به خصوص که فرماندهی ارتش سوریه نیز به خوبی می دانست که اگرچه واشنگتن مجبور به پایان دادن به تهدیدات خود علیه سوریه شده، اما از برنامه های خود برای سرنگونی نظام دست برنداشته و به دنبال فرصتی مناسب برای تحقق این هدف است.
در شرایطی که مرزهای سوریه با ترکیه تا مسافت طولانی در شرق تحت کنترل کمیته های دفاع مردمی کُردهای سوریه بود و غرب تحت کنترل گروه های سلفی جهادی وابسته به سازمان "القاعده" قرار داشت، اجرای طرح آمریکا برای اشغال دمشق از طریق گروه های مسلح وابسته به غرب و در راس آنان ارتش آزاد سوریه، به جنوب منتقل و در اردن متمرکز شد. گزارشی رسانه های عربی از عملیات انتشار یگان های اردنی و آمریکایی در طول مرزهای مشترک اردن و سوریه به طول 370 کیلومتر سخن می گفتند.
به طور مثال، روزنامه " الرای" کویت نوشت که یک گروه مسلح در مناطقی از شهر الرمثا متمرکز شده که متشکل از هزاران تروریست مسلح و ده ها تانک است. الرمثا، در چند کیلومتری شهر درعا در جنوب سوریه واقع شده است. همزمان با این خبر شبکه عربی " اسکای نیوز" اعلام کرد که نیروهای مسلح اردنی چند ماه است که در حال آموزش دیدن برای نبرد در سوریه هستند تا عملیات ایجاد منطقه حائل در درعا به اجرا بگذارند.
برخی منابع عربی برخلاف اظهارات رسمی آمریکایی پیرامون ماهیت محدود عملیات نظامی این کشور در سوریه تاکید کردند که برنامه ریزی های صورت گرفته برای این عملیات در واقع چیزی فراتر و بزرگتر از حملات موشکی با "توماهوک" در دمشق و پایگاه های نظامی اطراف آن است. این منابع تاکید می کنند که گروهی از تانک ها ( گروهی از اردن و دیگری از عربستان) بر مرزهای سوریه متمرکز شده اند، از سوی دیگر 3000 نیروی مسلح از ارتش آزاد سوریه در ماه های گذشته برای آموزش از سوی مربیان آژانس اطلاعاتی آمریکا در این مناطق حضور داشتند.
هدف از این عملیات، تنها ایجاد یک "منطقه حائل" نبود، بلکه اعلام تشکیل دولت موقت در "مناطق آزاد شده" و ایجاد تهدیدی مستقیم برای دمشق با همکاری گروه های سلفی جهادی مسلح بود. در طول مرزهای سوریه نیز سامانه موشک های پاتریوت نصب گردید تا در صورت هرگونه حمله انتقام جویانه از سوی دمشق، به مقابله با آن برخیزد. همچنین امکان استفاده از پایگاه های هوایی و ایستگاه های رادار در شمال اردن در صورت هرگونه حمله سوریه فراهم گردید. در همین زمان، خبرهایی مبنی بر انتقال تعداد زیادی از جنگنده ها و هواپیماهای بدون سرنشین به شمال اردن منتشر شد.
از سوی دیگر، روزنامه واشنگتن پست، به نقل از منابع خود نوشت که آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا – سیا - در هفته های اندک گذشته، گروه نظامی دیگری را به پایگاه های سری خود در اردن برای کمک به شورشیان و افزایش سلاح های آمریکایی برای جنگجویان فرستاده است که این بیانگر نگرانی آمریکا از کاهش قدرت و توان گروه های مسلح در نبردها بود.
به گفته منابع مطبوعاتی و گزارش روزنامه واشنگتن پست هدف عملیات آژانس اطلاعات مرکزی موضع کاخ سفید متشنج و ملتهب کردن شرایط به طوری بود که هیچ گروهی پیروز میدان نباشد.
اما واشنگتن پست نوشت، اگرچه حمایت آژانس اطلاعات مرکزی برای تضمین عدم شکست گروه های مسلح در سوریه کافی است، اما برای تضمین پیروزی آنان کافی نیست. اینجاست که می توان هدف از رسیدن 1000 تفنگداران دریایی آمریکا در 26 ژوئن 2013 از طریق بندر "العقبه" و انتقال آنان به مرزهای سوریه و اردن را دریافت.
اواخر سپتامبر گذشته، گروه های مسلح از مربیانی آمریکایی استفاده کردند، درحالی که نیروهای ارتش سوریه بر مناطق حلب، حمص و عملیات آزادسازی مناطق ریف دمشق متمرکز بودند و در این حین موفق شدند، بر گذرگاه مرزی میان سوریه و اردن تسلط پیدا کنند و در برخی موارد کنترل خود بر مناطقی در استان درعا را افزایش دهند. فرماندهی ارتش آزاد سوریه اعلام کرد که هدف آن کنترل بر معبر استراتژیک امان- دمشق است. با این وجود، حمله ای که ارتش سوریه آغاز کرد، چون پیروزی گروه های مسلح را در منطقه محدود می کرد.
در اینجا، ضمانت های غرب در خصوص حمایت و پشتیبانی از گروه های مسلح میانه رو در سوریه به هیچ وجه کامل نبود. در واقع نیروهای غربی به طور گسترده همچنان بر گروه های سلفی جهادی تندرو متمرکز بود، به همین دلیل گزارشی که روزنامه فرا منطقه ای "الحیات" درباره گروه های مسلح وابسته به "جبهه النصره" در به دست گرفتن کنترل گذرگاه مرزی سوریه و اردن منتشر کرد و اینکه این گروه ها در این امر نقش به سزایی داشتند، تعجب آور نیست. از این رو ثابت می شود، این اظهارات که معارضان وابسته به غرب با سازمان القاعده همکاری نمی کنند و خود به موفقیت ها و پیروزی هایی دست یافته اند، تنها خرافه و دروغی بیش نبود.
نکته قابل تامل اینکه "محمد الشلبی"، معروف به "ابو سیاف" از رهبران سلفی های اردن که در عملیات های مسلحانه علیه نظام سوریه در کنار دیگر گروه های مسلح می جنگیدند، به صراحت بیان کرده بود که وی رویای سرنگونی رئیس جمهوری سوریه را در سر دارد و اینکه او و یارانش از گروه های معارض و مسلح وابسته به غرب خواهند خواست تا سلاح خود را هرچه سریع تر زمین بگذارند و به بنای امارت اسلامی اقدام کنند.
در همین راستا گفتنی است که گروه ابو سیاف، در گذشته نه چندان دور، در سازماندهی حملات تروریستی علیه نیروهای آمریکایی در اردن مشارکت داشت و به نظر می رسد، عقاید و اعتقاداتش از آن زمان تاکنون تغییر نکرده است.
انتظار می رود، این عملیات ارتباط گروه های مسلح را با ارتش رژیم صهیونیستی و امکان دریافت کمک های نظامی از این رژیم را قطع کند که در صورت وقوع چنین امری این گروه ها به سمت مثلث استراتژیکی کشیده خواهند شد که مابین مرزهای سرزمین های اشغالی – اسرائیل-، اردن و سوریه قرار دارد و استان درعا در سوریه را در بر می گیرد تا به این طریق بتوانند از یک سو به راه گریز و مفری به خارج دسترسی پیدا کنند و از سوی دیگر راه ورود و نفوذ گروه های مسلح به دمشق را نیز حفظ کنند. این درحالی است که این منطقه از سوی نیروهای هوایی سوریه نیز به شدت بمباران می شود.
فرماندهی ارتش سوریه، تا پیش از این از اجرای چنین عملیات بزرگی در این منطقه خودداری می کرد، چون از این بیم داشت انجام چنین عملیاتی بهانه ای برای دخالت "رژیم صهیونیستی" یا اردن در سوریه را فراهم کند، اما تحلیلگران نظامی براین باورند که فرماندهی سوریه بعد از پذیرش طرح انهدام سلاح های شیمیایی توسط نظام سوریه، هم اکنون روسیه را بیشتر از هر زمان دیگری برای دستیابی به پیروزی کامل در کنار خود می بیند.
این اقدام موجب شده تا طرف اردنی نیز دست به اقداماتی بزند، از جمله اینکه اردن اقدام به انتشار دو گردان نظامی در مرزهای سوریه در پی داشته است، علاوه بر این گروهی از تانک های عربستانی به منظور آماده شدن برای عبور سریع از طریق مرزهای اردن به سوریه، در مرزهای اردن مستقر شده اند. این خبرها با خبرهای دیگری در رسانه ها پیرامون این موضوع تلاقی پیدا کرده که عربستان سعودی گروه های مسلح شورشی در سوریه را به 100 دستگاه تانک در داخل سرزمین های اردن، مجهز کرده است. انتشار این خبر این احتمال را افزایش داده که دست کم یک تیپ زرهی سعودی به طور مستقیم در مرزهای سوریه مستقر شده که برای عدم شناسایی پوشش نیروهای ارتش سوریه را بر تن کرده است.
اردن با توجه به موقعیت استراتژیکی که در منطقه دارد، متحد منطقه ای مهمی برای آمریکا به شمار می آید و سوریه بخش اصلی استراتژی این کشور را تشکیل می دهد. این درحالی است که امان از اولین پایتخت های عربی به شمار می آمد که خواستار برکناری «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه از قدرت شد که می توان این امر را در تاریخ و روابط پیچیده تاریخی میان دو کشور ملاحظه کرد. این درحالی است که تاریخ دشمنی میان دو نظام به پدران رهبران فعلی این دو کشور یعنی «حافظ اسد» و «ملک حسین» بر می گردد.
معروف است که کشور اردن از سوی طرف های خارجی به ویژه از سوی اطلاعات خارجی انگلیس مورد استفاده قرار داشته و برای فعالیت های خرابکارانه علیه سوریه به خصوص در دهه شصت قرن گذشته مورد بهره برداری قرار گرفته است. از سال 1982 اردن به حیات خلوت فعالیت های "اخوان المسلمین" سوریه تبدیل شد و عجیب نیست که درگیری های مسلحانه فعلی در سوریه که در ماه مارس 2011 آغاز شد، از شهر درعا نشات گرفته باشد، چراکه درعا از جمله شهرهای مرزی مجاور اردن است و از حیث قاچاق سلاح و تردد عناصر مسلح در میان شهرهای سوریه جایگاه دوم را به خود اختصاص داده و از این شهر است که مهمترین کمک های نظامی و تسلیحاتی به دست گروه های مسلح در جنوب سوریه می رسد.
انتقال مرکز عملیات نظامی به جنوب سوریه به این معناست که فرماندهی نظامی سوریه، به ریاست ژنرال الفریج، وزیر دفاع این کشور بار دیگر بر بسیاری از دشمنان با تجربه خود در پنتاگون که حامی گروه های مسلح هستند، غلبه کرده است. ژنرال های سوری که طی ماه های اندک گذشته عملیات های نظامی خود علیه گرو های مسلح را اطراف حلب در شمال کشور و حمص در مرکز متمرکز بودند، به نظر می رسد که به عمد می خواستند، این احساس را در دشمنان خود به وجود آورند که دمشق را ضعیف و بدون حامی به حال خود ترک کرده اند، چیزی که تنها یک تصور فریبنده است.
این تصور که ارتش سوریه به طور کامل در شمال مشغول مقابله با گروه های مسلح است، گروه های مسلح و حامیان غربی و عربی آنها از جمله اردن را فریفت تا به شکل محرمانه و سری اقدام به گرد آوردن عاصر مسلح خود در منطقه کوچکی در نزدیکی پایتخت سوریه که به سختی مساحت آن به صد کیلومتر می رسد و در نزدیکی مرزهای اردن و سوریه قرار دارد.
از سوی دیگر فرماندهان ارتش سوریه به محض اطلاع از این اقدام گروه های مسلح و حامیان آنها، عملیات خود در مرزهای ترکیه و شمال سوریه را متوقف کردند و تا نیروهای خود را برای حمایت از دمشق، به سمت جنوب سوق دهند و در این منطقه متمرکز کنند. براساس برآوردهای موجود تا پایان ماه آگوست حدود 17 تا 25 هزار تروریست مسلح در دروازه های دمشق در دو بخش غوطه شرقی و غربی مستقر شده بودند تا به محض صدور فرمان حمله به دمشق را آغاز کنند و همانگونه که پیش بینی شده بود، قرار بود، ورود عناصر مسلح از اردن به این مناطق همچنان ادامه پیدا کند.
حمله پیشگیرانه از سوی نیروهای ارتش سوریه قرار بود، در 21 آگوست انجام شود، اما پیش از این موعد، حمله شیمیایی «غوطه شرقی» دمشق به وقوع پیوست، که به نظر می رسد در راستای جلوگیری از این حمله بوده است. به تازگی، اطلاعاتی منتشر شده است که بیان می کند، پشت پرده عملیات شیمیایی غوطه شرقی دمشق نیروهای کماندوی عربستان سعودی قرار داشتند که از طریق اردن به سوریه نفوذ کرده بودند و پا به پای گروه های سلفی جهادی وابسته به گروه تروریستی موسوم به "گردان الاسلام" به رهبری "زهران علوش" در این منطقه حضور داشته و فعالیت می کردند. عملیات شیمیایی غوطه شرقی دمشق، در عمل روند آزاد سازی و غلبه بر گروه های سلفی جهادی مسلح مستقر اطراف پایتخت سوریه را کُند کرد، با این حال ارتش سوریه موفق شد، با ادامه عملیات های خود در این مناطق روستاهای آن را یکی پس از دیگری آزاد کند و نشان از عزم بالای نظام برای از بین بردن تروریست های مسلحی بود که از اردن وارد سوریه می شدند. به خصوص که فرماندهی ارتش سوریه نیز به خوبی می دانست که اگرچه واشنگتن مجبور به پایان دادن به تهدیدات خود علیه سوریه شده، اما از برنامه های خود برای سرنگونی نظام دست برنداشته و به دنبال فرصتی مناسب برای تحقق این هدف است.
در شرایطی که مرزهای سوریه با ترکیه تا مسافت طولانی در شرق تحت کنترل کمیته های دفاع مردمی کُردهای سوریه بود و غرب تحت کنترل گروه های سلفی جهادی وابسته به سازمان "القاعده" قرار داشت، اجرای طرح آمریکا برای اشغال دمشق از طریق گروه های مسلح وابسته به غرب و در راس آنان ارتش آزاد سوریه، به جنوب منتقل و در اردن متمرکز شد. گزارشی رسانه های عربی از عملیات انتشار یگان های اردنی و آمریکایی در طول مرزهای مشترک اردن و سوریه به طول 370 کیلومتر سخن می گفتند.
به طور مثال، روزنامه " الرای" کویت نوشت که یک گروه مسلح در مناطقی از شهر الرمثا متمرکز شده که متشکل از هزاران تروریست مسلح و ده ها تانک است. الرمثا، در چند کیلومتری شهر درعا در جنوب سوریه واقع شده است. همزمان با این خبر شبکه عربی " اسکای نیوز" اعلام کرد که نیروهای مسلح اردنی چند ماه است که در حال آموزش دیدن برای نبرد در سوریه هستند تا عملیات ایجاد منطقه حائل در درعا به اجرا بگذارند.
برخی منابع عربی برخلاف اظهارات رسمی آمریکایی پیرامون ماهیت محدود عملیات نظامی این کشور در سوریه تاکید کردند که برنامه ریزی های صورت گرفته برای این عملیات در واقع چیزی فراتر و بزرگتر از حملات موشکی با "توماهوک" در دمشق و پایگاه های نظامی اطراف آن است. این منابع تاکید می کنند که گروهی از تانک ها ( گروهی از اردن و دیگری از عربستان) بر مرزهای سوریه متمرکز شده اند، از سوی دیگر 3000 نیروی مسلح از ارتش آزاد سوریه در ماه های گذشته برای آموزش از سوی مربیان آژانس اطلاعاتی آمریکا در این مناطق حضور داشتند.
هدف از این عملیات، تنها ایجاد یک "منطقه حائل" نبود، بلکه اعلام تشکیل دولت موقت در "مناطق آزاد شده" و ایجاد تهدیدی مستقیم برای دمشق با همکاری گروه های سلفی جهادی مسلح بود. در طول مرزهای سوریه نیز سامانه موشک های پاتریوت نصب گردید تا در صورت هرگونه حمله انتقام جویانه از سوی دمشق، به مقابله با آن برخیزد. همچنین امکان استفاده از پایگاه های هوایی و ایستگاه های رادار در شمال اردن در صورت هرگونه حمله سوریه فراهم گردید. در همین زمان، خبرهایی مبنی بر انتقال تعداد زیادی از جنگنده ها و هواپیماهای بدون سرنشین به شمال اردن منتشر شد.
از سوی دیگر، روزنامه واشنگتن پست، به نقل از منابع خود نوشت که آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا – سیا - در هفته های اندک گذشته، گروه نظامی دیگری را به پایگاه های سری خود در اردن برای کمک به شورشیان و افزایش سلاح های آمریکایی برای جنگجویان فرستاده است که این بیانگر نگرانی آمریکا از کاهش قدرت و توان گروه های مسلح در نبردها بود.
به گفته منابع مطبوعاتی و گزارش روزنامه واشنگتن پست هدف عملیات آژانس اطلاعات مرکزی موضع کاخ سفید متشنج و ملتهب کردن شرایط به طوری بود که هیچ گروهی پیروز میدان نباشد.
اما واشنگتن پست نوشت، اگرچه حمایت آژانس اطلاعات مرکزی برای تضمین عدم شکست گروه های مسلح در سوریه کافی است، اما برای تضمین پیروزی آنان کافی نیست. اینجاست که می توان هدف از رسیدن 1000 تفنگداران دریایی آمریکا در 26 ژوئن 2013 از طریق بندر "العقبه" و انتقال آنان به مرزهای سوریه و اردن را دریافت.
اواخر سپتامبر گذشته، گروه های مسلح از مربیانی آمریکایی استفاده کردند، درحالی که نیروهای ارتش سوریه بر مناطق حلب، حمص و عملیات آزادسازی مناطق ریف دمشق متمرکز بودند و در این حین موفق شدند، بر گذرگاه مرزی میان سوریه و اردن تسلط پیدا کنند و در برخی موارد کنترل خود بر مناطقی در استان درعا را افزایش دهند. فرماندهی ارتش آزاد سوریه اعلام کرد که هدف آن کنترل بر معبر استراتژیک امان- دمشق است. با این وجود، حمله ای که ارتش سوریه آغاز کرد، چون پیروزی گروه های مسلح را در منطقه محدود می کرد.
در اینجا، ضمانت های غرب در خصوص حمایت و پشتیبانی از گروه های مسلح میانه رو در سوریه به هیچ وجه کامل نبود. در واقع نیروهای غربی به طور گسترده همچنان بر گروه های سلفی جهادی تندرو متمرکز بود، به همین دلیل گزارشی که روزنامه فرا منطقه ای "الحیات" درباره گروه های مسلح وابسته به "جبهه النصره" در به دست گرفتن کنترل گذرگاه مرزی سوریه و اردن منتشر کرد و اینکه این گروه ها در این امر نقش به سزایی داشتند، تعجب آور نیست. از این رو ثابت می شود، این اظهارات که معارضان وابسته به غرب با سازمان القاعده همکاری نمی کنند و خود به موفقیت ها و پیروزی هایی دست یافته اند، تنها خرافه و دروغی بیش نبود.
نکته قابل تامل اینکه "محمد الشلبی"، معروف به "ابو سیاف" از رهبران سلفی های اردن که در عملیات های مسلحانه علیه نظام سوریه در کنار دیگر گروه های مسلح می جنگیدند، به صراحت بیان کرده بود که وی رویای سرنگونی رئیس جمهوری سوریه را در سر دارد و اینکه او و یارانش از گروه های معارض و مسلح وابسته به غرب خواهند خواست تا سلاح خود را هرچه سریع تر زمین بگذارند و به بنای امارت اسلامی اقدام کنند.
در همین راستا گفتنی است که گروه ابو سیاف، در گذشته نه چندان دور، در سازماندهی حملات تروریستی علیه نیروهای آمریکایی در اردن مشارکت داشت و به نظر می رسد، عقاید و اعتقاداتش از آن زمان تاکنون تغییر نکرده است.
روسیه، سامانه‌های موشکی "اسکندر-ام" خود را در منطقه غربی این کشور و در مرز اروپا مستقر کرده است. به نظر می‌رسد این موشک‌ها قادر به تخریب سامانه‌های سپر موشکی در اروپا هستند.
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
روسیه، سامانه‌های موشکی "اسکندر-ام" خود را در منطقه غربی این کشور و در مرز اروپا مستقر کرده است. به نظر می‌رسد این موشک‌ها قادر به تخریب سامانه‌های سپر موشکی در اروپا هستند.
روسیه، سامانه‌های موشکی "اسکندر-ام" خود را در منطقه غربی این کشور و در مرز اروپا مستقر کرده است. به نظر می‌رسد این موشک‌ها قادر به تخریب سامانه‌های سپر موشکی در اروپا هستند.
به گزارش انتخاب به نقل از خبرگزاری فرانسه، وزیر دفاع روسیه امروز این خبر را تائید کرده و سخنگوی وی نیز گفته است که سامانه‌های موشکی "اسکندر-ام" در منطقه‌ای درغرب این کشور در "کالینگراد" نصب شده‌اند.
کالینگراد منطقه‌ای بین لهستان و لیتوانی است و در واقع این موشک‌ها در مرز اروپا مستقر هستند. اما به گفته وزیر دفاع روسیه این موضوع نباید موجب نگرانی اروپایی‌ها شود.
از سویی روزنامه آلمانی "بیلد" هم روز شنبه گذشته اعلام کرده بود که روسیه طی دوازده ماه گذشته چندین سامانه موشکی را به نام های اسکندر و SS_26 در منطقه کالینگراد نصب کرده که می‌توانند اهداف مختلف در لهستان و آلمان را هدف قرار دهند.
خبرگزاری "ریانووستی" در مسکو نیز می‌گوید که این موشک‌ها با برد 280 کیلومتری و با دقت بسیار بالا برای تخریب اهداف مختلف زمینی اعم از موشک ، توپخانه دوربرد یا سامانه‌های ضدموشکی طراحی شده‌اند.
موشک‌های اسکندر قادر به هدف قرار دادن انواع اهداف زمینی از جمله سامانه‌های پدافند موشکی و پدافند هوایی هستند. به نظر می‌سد این اطلاعات به وسیله عکس‌ها و تصاویر ماهواره‌ای جمع‌آوری شده است.
از سویی آمریکا از حدود یک سال پیش استقرار سامانه پدافند موشکی خود در اروپا را آغاز کرده است.
اواخر سال 2011 "دمیتری مدودف"- رئیس جمهور وقت روسیه، اعلام کرده بود که قرار است در منطقه کالینینگراد موشک‌های اسکندر مستقر شود که قادر هستند تأسیسات سپر موشکی اروپا را تخریب کنند.
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد